De toestroom van illegale migranten houdt niet op. Ze komen aan land op de Griekse eilanden langs de Turkse kust. Ze proberen nog altijd Hongarije binnen te komen, ondanks prikkeldraad en een gemobiliseerd leger. Hun bestemming is Duitsland of Scandinavië, soms Frankrijk of het Verenigd Koninkrijk. Sommigen van hen komen nog steeds aan vanuit Libië. Sinds begin januari zijn er alleen al via de zeewegen meer dan 620.000 migranten in Europa aangekomen. Meer zullen er ongetwijfeld volgen: in een gelekt document wordt geschat dat het er voor het eind van december wel eens anderhalf miljoen zouden kunnen zijn.
Journalisten in West-Europa blijven hen beschrijven als "vluchtelingen" die de oorlog in Syrië ontvluchten. Die aanduiding is vals. Volgens statistieken die door de Europese Unie zijn vrijgegeven, komt slechts een kwart uit Syrië; het ware aantal is waarschijnlijk nog lager. De Syrische regering verkoopt paspoorten en geboortecertificaten tegen betaalbare prijzen. De grote meerderheid van de migranten komt uit andere landen: Irak, Afghanistan, Pakistan, Eritrea, Somalië en Nigeria.
Velen lijken niet erg veel haast gehad te hebben op hun vlucht. Ze brengen nieuwe smartphones en grote sommen geld mee, tien, twintigduizend euro - soms meer. Veel migranten hebben geen paspoort en geen identiteitsbewijzen, en weigeren vingerafdrukken af te geven.
Zodra mensen vluchten om te overleven, nemen de mannen hun hele gezin mee: vrouwen, kinderen, ouderen. Maar in deze migratiecrisis is meer dan 75% van de nieuwkomers een man van onder de 50 jaar; slechts weinigen zijn vrouw, kind of bejaarde.
Nu christenen het hoofddoel van islamisten zijn (de joden zijn immers decennia geleden al gevlucht of verjaagd), zou je denken dat de meeste mensen die de oorlog in Syrië ontvluchten christen zouden zijn. Maar zij vormen slechts een kleine minderheid tussen de migranten, en vaak verhullen ze dat ze christen zijn.
De nieuwkomers die Europa binnen komen, zijn bijna allemaal moslims, en gedragen zich zoals sommige moslims meestal doen in de islamitische wereld: ze vallen christenen lastig en vallen vrouwen aan. In opvangcentra zijn dit dagelijkse incidenten. Europese vrouwen en meisjes die in de buurt van opvangcentra wonen, wordt aangeraden zich bedekt te kleden en behoedzaam te gedragen. Aanranding, mishandelingen, steekpartijen en andere misdaden nemen toe.
West-Europese politieke leiders zouden de waarheid kunnen vertellen, en daar naar kunnen handelen. Dat doen zij niet. Ze praten over "solidariteit", over "humanitaire plicht" en over "empathie". Vanaf het begin heeft de Duitse bondskanselier Angela Merkel geroepen dat illegale migranten welkom waren. Even leek ze zich nog daarover te bedenken, maar ze bleef toch bij haar standpunt. In Frankrijk roept president Francois Hollande precies hetzelfde als Merkel.
Na de publicatie van de hartbrekende beelden van het aangespoelde dode kind dat een Turks strand werd opgedragen, begonnen duizenden Duitsers en Fransen hun leiders na te praten. Maar dat enthousiasme lijkt snel te verdampen.
In Centraal-Europa waren de burgers vanaf het begin al weinig enthousiast en hun leiders lijken dat gevoel te delen. Geen van hen sprak zo duidelijk als Viktor Orbán, de premier van Hongarije. Hij zei hardop wat veel van zijn landgenoten lijken te denken. Hij sprak van een "invasie" en vroeg zich af of er überhaupt een ander woord denkbaar was voor de enorme en vaak geforceerde binnenkomst van migranten in landen waar de mensen hen niet hebben uitgenodigd. Hij voegde daaraan toe dat een land het recht heeft om de grenzen te beschermen en te bepalen wie er welkom is. Hij benadrukte dat velen die Europa binnen komen een "afwijkende cultuur" met zich meedragen, en hij opperde de stelling dat de islam mogelijk niet goed samengaat met de joods-christelijke Europese waarden.
West-Europese leiders veroordeelden zowel deze toespraak als de Centraal-Europese opstelling in felle bewoordingen. Ze besloten om tot de harde aanpak over te gaan, waarbij recalcitrante landen worden gedwongen om vluchtelingen op te nemen aan de hand van verplichte quota's die bepalen hoeveel migranten ieder EU-land op moet nemen. Daarbij werden weigerlanden bedreigd met politieke maatregelen. Martin Schulz, voorzitter van het Europees Parlement, verkondigde dat Europa was gebouwd op de geest van de verdeling van de lasten, en dat het uiteenvallen van de EU een risico is dat niet kan worden uitgesloten.
Een tweedeling tussen West- en Centraal Europe is het acute gevolg van deze opstelling. Ook tussen West-Europese leiders en hun eigen bevolking is deze tweedeling aan het groeien.
Zij die Europe herbouwden na de Tweede Wereldoorlog, bedachten dat het een goed idee zou zijn als de verlichte elites (zijzelf, dus) het verleden konden wegpoetsen door aan een droomsamenleving te bouwen waar vrede en eeuwige harmonie de overhand zouden hebben.
Omdat ze van mening waren dat Hitler democratisch aan de macht was gekomen, besloten ze tot het beperken van de democratie.[1] Omdat ze dachten dat nationalisme aan de wortel van de oorlog stond, bepaalden ze dat nationalisme schadelijk was en dat de culturele identiteiten van Europa moesten worden verdwijnen, door ze te vervangen door een "Europese identiteit" die zij zelf zouden creëren.[2]
Omdat Europa een koloniaal verleden kent, en omdat Europeanen geloofden in de superioriteit van hun cultuur, besloten ze dat het tijd was om deze erfschuld in te lossen door te onderstrepen dat alle culturen gelijkwaardig zijn. En omdat de islam in het hart van de cultuur van de voorheen gekoloniseerde volkeren leeft, verwierpen de Europese droombouwers iedere vorm van kritiek op de islam, waarvan ze zeiden dat het soepel in een multicultureel Europa zou mengen. Ze verlangden daarbij geen culturele assimilatie van de moslims die in groeiende aantallen in Europa kwamen wonen.
Omdat de bouwers van het samengesmede Europa meenden dat armoede tot de groei van het nazisme had geleid, bouwden zij verzorgingsstaten waarin armoede voorgoed naar het verleden zou worden verwezen.
Omdat beide wereldoorlogen in Europa waren begonnen, verklaarde de Europeanen dat Europa vanaf nu het gebruik van geweld zou worden afgezworen en dat alle conflicten voortaan diplomatiek en met politieke appeasement zouden worden opgelost.[3]
We beginnen nu de resultaten te zien.
Europeanen mogen nog steeds stemmen, maar ze zijn beroofd van de meeste van hun invloed: alle grote politieke besluiten worden achter gesloten deuren genomen door technocraten en beroepspolitici, in Brussel of Straatsburg.
Culturele identiteiten in Europa zijn geërodeerd tot op het punt dat het zelfs al controversieel kan zijn om te beweren dat Europa is gebaseerd op joods-christelijke waarden.
Elke vorm van kritiek op de islam in Europa wordt behandeld als een vorm van racisme, en "islamofobie" wordt beschouwd als misdaad of een teken van mentale ziekte.
Maar islam is niet versmolten met soepel multiculturalisme; het creëert in toenemende mate verontrustende problemen die veel te weinig aan het licht komen.
Islamitische criminaliteit is overal in Europa hoog. Als gevolg daarvan is het percentage moslims in Europese gevangenissen ook hoog. In Frankrijk, met haar grootste moslimpopulatie van Europa, bestaat 70% van de gevangenen uit moslims. Veel Europese gevangenissen zijn recruteringskampen voor toekomstige jihadi's.
Moslimrellen kunnen om diverse redenen ontstaan: door de politie die de wet handhaaft, vanwege de viering van een voetbaloverwinning, of uit steun voor een bepaald doel.
Verzorgingsstaten hebben een overheidsafhankelijke klasse gecreëerd in Europa, waarin velen permanent leven op sociale steun. Vaak zijn deze mensen moslim. Meestal zijn ze niet geassimileerd - en vaak vertonen ze tekenen dat ze integratie ronduit weigeren. Velen wonen in min of meer autonome no go areas, bijvoorbeeld in Frankrijk, Engeland en Duitsland.
Europa heeft geweld afgezworen, waardoor het zwak, kwetsbaar en makkelijk te overlopen lijkt.
De bevolkingen van West-Europa beginnen steeds vaker te denken dat de droomsamenleving die hen was voorgehouden aan het omslaan is naar een nachtmerrie. De spontane en weinig zachtzinnige wijze waarop honderdduizenden moslims Europa binnenkomen, zal dat idee alleen maar versterken. Machteloos moeten zij toezien hoe hun leiders spreken en handelen alsof ze zich niet bewust zijn van wat er aan de hand is.
Centraal-Europese leiders en hun bevolkingen, die nog weten hoe het was om te leven onder een autoritair of dictatoriaal bewind, lijken van mening te zijn dat het een slecht idee was om zich bij de Europese Unie te voegen. Nadat de Sovjet-Unie instortte, werden ze lid van de EU in de belofte dat ze zich bij de "Vrije Wereld" zouden voegen - maar ze lijken nu in toenemende mate terughoudend om zich te voegen naar de wil van dwangmatige beslissingen van buitenstaanders.
Nadat deze landen en volkeren zich ontdeden van het Sovjet-juk, behielden ze hun verlangen naar vrijheid en zelfbestuur en het is duidelijk dat ze die verlangens niet per decreet zullen opgeven. Zij begrijpen wat onderwerping aan de islam kan betekenen: Bulgarije en Roemenië waren bezet door het Ottomaanse Rijk tot 1878. Hongarije was ruim 150 jaar lang onderworpen onder de Ottomaanse laars, van 1541 tot 1699.
Peilingen laten zien dat een meerderheid van de Europese moslims graag shariawetgeving ingevoerd zou zien, en dat ze het idee van integratie duidelijk verwerpen.
Honderdduizenden moslims in Europa zijn lid van fundamentalistische islamitische organisaties. Duizenden hebben zich bij de Jihadbeweging gevoegd en vechten in Syrië of Jemen. Velen zijn teruggekeerd en zijn klaar om tegen Europa op te staan.
Illegale moslimmigranten zullen zich waarschijnlijk voegen bij moslims die al in Europa wonen, en zij zullen moslim blijven. Ze zullen net zo lang leven van uitkeringen tot de verzorgingsstaat bankroet gaat. Ze zullen in no go areas gaan wonen, en die zones zullen daardoor blijven groeien. De bewoners van die wijken zijn afkomstig uit landen waar christenen en vrouwen worden mishandeld en onderdrukt en ook in Europa zullen zijn christenen en vrouwen onheus bejegenen.
Ze komen uit landen waar de Westerse beschaving wordt veracht en waar jodenhaat onvermijdelijk is - en deze mentaliteit blijft ook leven bij moslims die al in Europa leven. De afgelopen twee decennia werden bijna alle aanvallen op Europese joden gepleegd door moslims.
Een deel van hen die arriveren in Europa zijn, volgens bronnen bij de veiligheidsdiensten, al lang geradicaliseerd.
Een project om Europa te overspoelen met een enorme migratiegolf staat beschreven in een document van de Islamitische Staat dat in februari ontdekt werd. Het is moeilijk om uit te sluiten de IS een rol speelt in wat er aan de hand is. Turkse autoriteiten negeren de massale uittocht van migranten vanaf hun kust. Als ze de huidige mensensmokkel-processie zouden willen stoppen, dan zouden ze dat kunnen. Het lijkt helder dat ze dat niet willen. De Islamitische Staat zou niet kunnen overleven zonder Turkse hulp. Dagelijkse vluchten met Turkish Airlines leveren illegale migranten aan in Istanbul, en van daaruit reizen ze ongehinderd door naar Europa. De Russen, die bezig zijn aan een militaire interventie in Syrië, lijken zich er ook niet voor te interesseren om de migratiestroom een halt toe te roepen.
Angela Merkel zei op 7 oktober in Straatsburg dat migranten die vandaag de dag Europa binnen komen, aangetrokken worden door dezelfde motivatie die Europeanen een eeuw geleden hadden om naar Amerika te gaan: om een droom van kansen en mogelijkheden te verwezenlijken.
In alle 28 landen van de Europese Unie zijn geboortecijfers laag en is de bevolking aan het vergrijzen. Mensen onder de dertig jaar maken nog slechts 16 procent van de bevolking uit - 80 miljoen in totaal. In de 22 Arabische landen, inclusief Turkije en Iran, maken mensen onder de 30 jaar 70% van de bevolking uit: 350 miljoen mensen.
Joden vluchten in groeiende aantallen uit Europa. Autochtone Europeanen beginnen inmiddels hetzelfde te doen.
De Franse schrijver Jean Raspail beschreef in 1972 in zijn boek "Het kamp van de heiligen" een vloedgolf van moslimmigranten die via de Middellandse Zee Europa binnen kwamen. Destijds was het een fictief verhaal. Vandaag is het de werkelijkheid.
[1] Christopher Booker, Richard North, The Great Deception, The Secret History of the European Union, Bloomsbury Academic, 2005.
[2] Neil Fligstein, Euroclash: The EU, European Identity, and the Future of Europe, Oxford University Press, 2009.
[3] Wolfram Kaiser, Christian Democracy and the Origins of European Union, Cambridge University Press, 2007.