De zorg is nu dat de Turkse president Recep Tayyip Erdogan het falen van de internationale bemiddelaars zal gebruiken om een einde te maken aan de gevechten en zijn steun aan de GNA te intensiveren, waardoor de positie van de talrijke islamitische milities die het door de VN gesteunde orgaan steunen, wordt versterkt.

De heer Erdogan was een fervent voorstander van de Moslimbroederschap toen deze aan de macht was in Caïro, en er is toenemende bezorgdheid, vooral in Europa, over het feit dat de Turkse leider nu zijn zinnen heeft gezet op het instellen van een soortgelijk regime in Libië.

"...je moet weten dat ik het beleid voor Iran met betrekking tot Irak, Libanon, Gaza en Afghanistan beheers." - Wijlen de Iraanse majoor-generaal Qassem Soleimani, tot de Amerikaanse generaal David Petraeus, The Guardian, 28 juli 2011.

Onder Soleimani's bewind was het Iraanse leger ook betrokken bij de aanslagen van 11 september.

Tot de waarschijnlijke ontzetting van de critici van Washington gaat het Iranbeleid van president Trump de goede kant op. Maximale druk is het juiste beleid om dit roofzuchtige regime te beteugelen.

In hoeverre moet deze oorlog tegen christenen nog verder escaleren voordat het Westen deze als een "genocide" beschouwt en er iets aan doet?

De dag nadat christenen in Nigeria werden onthoofd, maande paus Franciscus de westerse samenleving. Over onthoofde christenen? Welnee. "Leg je telefoon neer, praat tijdens de maaltijd", zei de paus. Hij sprak met geen enkel woord over de gruwelijke executie van zijn christelijke broers en zussen. Een paar dagen daarvoor hing paus Franciscus een kruis in een reddingsvest op ter nagedachtenis van migranten die hun leven verloren in de Middellandse Zee. Hij herdacht de levens van christenen die werden gedood door islamitische extremisten niet eens met een vermelding.

De Duitse bondskanselier Angela Merkel heeft gezegd dat haar prioriteit het bestrijden van klimaatverandering zal zijn. Ze maakte geen woord vuil aan vervolgde christenen. Ondertussen meldde The Economist dat de Hongaarse premier Viktor Orbán, een gepassioneerde verdediger van vervolgde christenen, de kwestie politiek "uitbuit".

De kwestie van antichristelijk vandalisme werd zelden gemeld door de Europese media tot februari 2019, toen vandalen in twee weken negen kerken aanvielen. De kwestie haalde opnieuw de krantenkoppen in april 2019, toen de iconische kathedraal Notre Dame in Parijs op verdachte wijze in brand vloog. Echter, sindsdien verhullen de Europese media de feiten opnieuw.

Pogen Christelijke gebouwen te vernietigen of beschadigen zijn een manier om het verleden weg te vagen. -Annie Genevard, een Franse parlementslid voor de centrumrechtse republikeinse partij in een interview Le Figaro, 2 april 2019

In het verleden werd, zelfs als men geen christen was, de uitdrukking van het heilige gerespecteerd. We worden geconfronteerd met een ernstige bedreiging van de vrijheid van religie. Secularisme mag geen afwijzing zijn van het religieuze, maar een principe van neutraliteit dat iedereen de vrijheid geeft om zijn geloof te uiten. -Dominique Rey, de bisschop van Fréjus-Toulon, in een interview met het Italiaanse tijdschrift Il Timone, 5 augustus 2019.

De krachtige reactie van president Trump op de recente opleving van door Iran gesteund geweld in Irak en elders in het Midden-Oosten lijkt zeker in strijd te zijn met de perceptie dat hij geen belangstelling heeft voor het uitvoeren van militaire operaties in het Midden-Oosten en dat zijn belangrijkste doelstelling is om de militaire aanwezigheid van Washington in de regio te verminderen in de aanloop naar de presidentsverkiezingsstrijd van dit jaar.

En hij zou ook een duidelijk signaal moeten afgeven aan Teheran dat zijn afhankelijkheid van sjiitische milities om namens hen aanvallen uit te voeren, niet langer zal worden getolereerd.

Tenzij de Palestijnen erin slagen om op te staan tegen hun gewelddadige en corrupte leiders -- wat ze alleen kunnen doen met de steun van de internationale gemeenschap en de media -- zal hun hoop om een democratische samenleving op te bouwen niets meer dan een droom blijven.

De internationale gemeenschap, in het bijzonder de landen die financiële steun verlenen aan de Palestijnen, moet zich op zijn minst uitspreken tegen schendingen van de mensenrechten door Palestijnse leiders. Op die manier zullen de westerse donoren hervormingsgezinden en anderen die Palestijnen aanmoedigen om zich in te zetten om een einde te maken aan de corruptie en de dictatuur. De donoren zouden hun financiële steun aan de leiding van de PA ook afhankelijk moeten stellen van de voorwaarde dat de schendingen van de mensenrechten en de vervolging van politieke tegenstanders een halt wordt toegeroepen.

Daarnaast is Turkije in gesprek met Rusland om een tweede partij te kopen van het S-400 systeem, met inbegrip van de coproductie en technologieoverdrachtsopties. Als het S-400 systeem in Turkije wordt geëxploiteerd, kan Moskou een ingebouwde cyber-achterdeur vinden om NAVO-activa te bespioneren.

De islamitische sterke man van Turkije, president Recep Tayyip Erdogan, zei in september dat het onaanvaardbaar is dat Turkije geen eigen kernwapens heeft - hoewel Turkije zowel het Non-Proliferatieverdrag als het Alomvattend Kernstopverdrag heeft ondertekend.

In 2016 zei Erdogan dat Turkije niet "tegen elke prijs" lid hoeft te worden van de Europese Unie en in plaats daarvan deel kan uitmaken van de Shanghai Cooperation Organisation, een veiligheidsblok dat gedomineerd wordt door China, Rusland en Centraal-Aziatische landen.

Erdoğan denkt dat hij voor altijd kan profiteren van de Oost-West kloof door officieel tot het Westen te behoren maar meer met het Oosten door het te bekritiseren. Hij lijkt het heerlijk te vinden om de Russische kaart te spelen tegen de Amerikanen en de Amerikaanse kaart tegen de Russen. Hij zou moeten begrijpen dat hij dit tapijthandelsspel niet eeuwig kan blijven spelen.

Het is ironisch dat zelfs de meest toegewijde aanhangers van de ayatollahs niet kunnen negeren dat een land als Iran, dat er prat op gaat een van de grootste olieproducenten ter wereld te zijn, niet in staat is voldoende brandstof te produceren om in de behoeften van de eigen bevolking te voorzien.

Bovendien zijn dit moeilijke tijden voor de ayatollahs in veel andere opzichten. Niet alleen komen de leiders in eigen land onder druk te staan vanwege hun rampzalige aanpak van de economie, ze zien ook dat hun pogingen om de Islamitische revolutie van Iran naar andere delen van het Midden-Oosten te exporteren met klem worden afgewezen, gezien de anti-Iraanse protesten in Irak en Libanon.

Met de Iraanse economie onder zo'n grote druk als gevolg van de sancties heeft het regime echter weinig speelruimte, dus het staat voor een grimmige keuze: ofwel het gedrag radicaal hervormen, ofwel de woede van het Iraanse volk blijven trotseren.

De meest opvallende overeenkomst is dat beiden worden onderzocht voor handelingen die de wetgever niet expliciet strafbaar heeft gesteld.

Politici zoeken altijd een goede berichtgeving en velen stemmen met dat in het achterhoofd. Sommigen onderhandelen zelfs over een goede berichtgeving voorafgaand aan de stemming. Daarom hebben ze perssecretarissen en media-adviseurs.

Evenmin kon een redelijk statuut worden opgesteld dat het vermeende gedrag van Netanyahu bestrijkt, maar niet dat van andere Knesset-leden die hun stemmen ruilden voor goede berichtgeving. Daarom heeft geen enkele wetgever in een rechtsstaat ooit "quid pro quo" relevant geacht voor een veroordeling wegens omkoping bij positieve media-aandacht, en dat is de reden waarom de aanklacht tegen Netanyahu wegens omkoping niet door de rechtbanken moet worden gehandhaafd.

Het is gewoon geen misdaad voor een president om zijn macht over het buitenlands beleid te gebruiken voor politiek, partijdig of zelfs persoonlijk voordeel. Stelt u zich eens voor dat het Congres een wet probeert aan te nemen waarin wordt gedefinieerd wat crimineel misbruik van de macht op het gebied van het buitenlands beleid zou zijn, in tegenstelling tot politiek of moreel misbruik.

Het centrale aspect van de rechtsstaat is dat niemand kan worden onderzocht, vervolgd of afgezet, tenzij zijn gedrag in strijd is met reeds bestaande en ondubbelzinnige verboden.

Het arrest van het Hof van Justitie, dat in feite de toepassing van de strikte Franse etiketteringsvoorschriften in de hele Europese Unie aanmoedigt, is alom veroordeeld als een weerspiegeling van de vooroordelen van de EU tegen Israël. Veel commentatoren merkten op dat van alle vele territoriale conflicten in de wereld -van de Krim tot Noord-Cyprus tot Tibet tot de Westelijke Sahara- de EU Israël heeft uitgezonderd als het enige land waarvoor speciale etiketteringsvoorschriften gelden.

"Er zijn meer dan 200 lopende territoriale geschillen over de hele wereld, maar het EHJ heeft geen enkele uitspraak gedaan met betrekking tot de etikettering van producten die uit deze gebieden afkomstig zijn. De uitspraak van vandaag is zowel politiek als discriminerend voor Israël. "- Ministerie van Buitenlandse Zaken van Israël.

"Het druist ook in tegen de internationale norm van handel vastgesteld door de Wereldhandelsorganisatie...Dit is het ergste soort van gepruts terwijl Rome in vlammen opgaat. De Europese rechtbank die Israël vermeldt voor zijn 'schending van de regels van het internationale humanitaire recht', terwijl Hamas en volgelingen de onschuldige burgerbevolking in Israël bombarderen, dit is een van de meest perverse ironieën die ik in lange tijd heb mogen aanschouwen."- Menachem Margolin, voorzitter, Europese Joodse Vereniging, Brussel.

"De industrie heeft een zeer beperkte behoefte aan mensen zonder ervaring en opleiding" - gemeenteraadslid Johanna Odö, Aftonbladet, 3 oktober 2019

Om geld te besparen, zal de gemeente Ystad niet langer warme maaltijden aan ouderen serveren en zal de schoonmaakdienst beperkt zijn tot eenmaal per drie weken.

De gemeente Motala heeft aangekondigd dat de verwarming in gebouwen die door de stad worden beheerd, inclusief bejaardentehuizen, omlaag gezet wordt om te bezuinigen. "We zullen voor ouderen zorgen; ze zullen niet bevriezen, ze kunnen dekens hebben," luidde de boodschap.

Ondertussen stemde het Zweedse parlement in juni voor een wet die de immigratie naar Zweden waarschijnlijk zal vergroten op basis van gezinshereniging.

De nationale protesten die plaatsvinden in beide Arabische staten (Libanon en Irak) worden ook gedreven door een brandende wens om een einde te maken aan de schaamteloze pogingen van Iran om hen om te vormen tot de facto vazalstaten van Teheran.

De protesten hadden bovendien niet op een slechter moment kunnen komen voor Iran, waar de economie in een vrije val verkeert als gevolg van de brede sancties die door Washington zijn ingevoerd.

Lokale demonstranten maken nu duidelijk dat hun afkeer van een Iraanse inmenging in hun zaken binnenkort het einde zou kunnen betekenen van de ambitie van Teheran om de dominante macht van de regio te worden.

President Donald Trumps voortdurende praten over terugtrekking van de Amerikaanse troepen uit het Midden-Oosten is een enorme bron van zorg voor de leiders van de Golfstaten, die van oudsher sterk afhankelijk zijn van de VS om hun belangen te beschermen. Het is een teken van hun ongerustheid dat de Russische president Vladimir Poetin tijdens zijn recente bezoeken aan Riyad en Abu Dhabi een warm onthaal heeft gekregen, omdat de Arabische regeringen hun opties nu proberen af te wegen voor het geval ze niet langer op Washington kunnen rekenen om hun veiligheidseisen te waarborgen.

De heer Poetin een voet aan de grond geven in Syrië is één ding; het Kremlin vrije toegang geven tot de olierijke Golfstaten is iets heel anders en dat is niet een vooruitzicht dat Trump zou moeten overwegen.

De heer Trump zou er goed aan doen in te zien dat de aanwezigheid van de Golfstaten aan zijn zijde van vitaal belang is in zijn campagne om Teheran te dwingen opnieuw te onderhandelen over de gebrekkige nucleaire overeenkomst, en dit tot een goed einde te brengen. Het voorkomen dat Iran kernwapens ontwikkelt, is voor de Trump-regering immers net zo belangrijk als het vernietigen van de terroristische meesterbreinen die ISIS besturen.

Zoals de Voice of America zelf op 23 januari meldde, was het plan van Erdogan om drie miljoen of meer vluchtelingen uit andere delen van Syrië te hervestigen in deze "veiligheidszone" die zich uitstrekt tot twintig mijl diep in Syrië. Twintig mijl klinkt misschien niet veel, maar - het VOA heeft niet vermeld - dat bijna alle Koerdische steden van het noordoosten van Syrië in dat gebied liggen. De intentie van Erdogan om de Koerdische aanwezigheid in dat gebied te vernietigen en te vervangen door anderen is dus al sinds begin 2019 duidelijk aanwezig.

Een hele reeks Republikeinse aanhangers van Trump in de Senaat spraken hun verontwaardiging uit over zijn besluit, te beginnen met Lindsey Graham ("Bid voor onze Koerdische bondgenoten die schaamteloos in de steek zijn gelaten door de Trump-regering") en verder met Mitch McConnell, de meerderheidsleider van de Senaat, die opmerkte: "Zoals we tijdens de Obama-regering hebben geleerd, worden de Amerikaanse belangen het best gediend door Amerikaans leiderschap, niet door terugtrekking of weggaan.

Wat duidelijk is - en verontrustend - is dat de VN-functionarissen in de Gazastrook ervoor kiezen om te zwijgen wanneer de Palestijnse leiders naar hun kantoren komen en dan hun volk oproepen hun terroristische aanvallen op te voeren.

Het stilzwijgen van de VN-functionarissen spreekt boekdelen over hun houding ten aanzien van het aanzetten tot bloedige anti-Israël smaad tegen Joden, wat allemaal een integraal onderdeel is geworden van zowel de cultuur van de VN als van de Palestijnen.

Voor de Palestijnen is heel Israël één grote nederzetting die uitgezet moet worden.

Misschien is het tijd om tegen de VN op te komen wegens het racisme dat zij niet alleen belichaamt, maar ook bestendigt. Misschien is het tijd dat alle naties, en met name de Verenigde Staten, die zo'n groot deel van de VN-rekening voor hun rekening nemen, uiteindelijk alleen nog maar betalen voor wat ze willen, en krijgen waarvoor ze betalen.