Recentste analyse en commentaar
door Debalina Ghoshal • 18 Juni 2018
"Rusland probeert de internationale orde te veranderen, een scheur in de NAVO te veroorzaken en het Amerikaanse leiderschap te ondermijnen om haar regime te beschermen, de dominantie over haar buren te herstellen en wereldwijd haar invloed te vergroten." – Amerikaanse generaal Curtis Scaparrotti, Opperbevelhebber in Europa. "Rusland heeft door machtsvertoon zijn bereidheid en vermogen getoond om in te grijpen in landen langs haar grenzen... de hoogste strategische prioriteit voor Combatant Command is Rusland afschrikken van verdere agressie en uitoefenen van kwaadaardige invloed op onze bondgenoten en partners." - generaal Curtis Scaparrotti. De Amerikaanse bevelhebber in Europa, Lt.-generaal Frederick Benjamin Hodges noemde het proces om te voldoen aan de transportwetgeving van individuele landen en de verplaatsing van zelfs niet-militaire konvooien door heel Europa "omslachtig", vlak voordat hij in september met pensioen ging, en noemt als voorbeeld de vijf -daagse kennisgevingstermijn vereist voor het verplaatsen van troepen van Polen naar Duitsland.
Afgebeeld: multinationale NAVO-soldaten met de Enhanced Forward Presence Battle Group Polen komen op 18 juni 2017 aan in Rukla, Litouwen, en voltooien een tweedaagse tactische wegmars over de NAVO-grenzen, als onderdeel van de oefening "Sabre Strike 17". (Bron afbeelding: US Army / Sgt. Justin Geiger)
Op 28 maart onthulde de Europese Unie een plan om de defensiecapaciteiten van de NAVO te verbeteren, vooral met het oog op de toegenomen Russische agressie. Het plan, dat de oprichting van een Europese Defensie-unie rond het jaar 2025 beoogd, is gericht op het versoepelen van de huidige beperkingen op troepenbewegingen en het verplaatsen van militair materieel door heel Europa, op eenzelfde manier als het akkoord van Schengen het mogelijk maakte om zonder paspoort tussen 26 staten te reizen, waarvan de meeste tot de EU behoren. Als uitleg voor de noodzaak van een "militaire Schengen-zone", voerde Federica Mogherini, hoofd van het buitenlands beleid van de EU, aan: "Door militaire mobiliteit binnen de EU te vergemakkelijken, kunnen we crisissen effectiever voorkomen, onze operaties efficiënter opzetten en sneller reageren wanneer zich uitdagingen aandienen."
Lees verder
door Bassam Tawil • 17 Juni 2018
Ahmed Majdalani wordt nu door zijn eigen volk beschuldigd van het bevorderen van "normalisatie" tussen Palestijnen en Israël. Er zij op gewezen dat degenen die het besluit hebben genomen om de PLO-ambtenaar de toegang tot de Palestijnse universiteiten te ontzeggen, leven onder de "gematigde" Palestijnse Autoriteit op de Westelijke Jordaanoever. Degenen die Majdalani verboden hebben om de Palestijnse universiteiten te betreden en verslag uit te brengen aan het Ministerie van Onderwijs van de Palestijnse Autoriteit, is niet Hamas.
Ahmed Majdalani, lid van het Uitvoerend Comité van de PLO, die door zijn eigen volk beschuldigd wordt van het bevorderen van "normalisering" met Israël. (Beeldbron: MEMRI-videoscreenopname)
Palestijnse leiders hebben de afgelopen maanden opgeroepen tot een boycot van Israël en de VS. De meest recente oproep kwam nog maar een paar weken geleden, toen leiders en functionarissen van de Palestijnse Autoriteit alle landen opriepen om de openingsceremonie van de Amerikaanse ambassade in Jeruzalem te boycotten. Een van de ambtenaren die opriep tot een boycot van de ceremonie was Ahmed Majdalani, lid van het Uitvoerend Comité van de PLO, en topadviseur van president Mahmoud Abbas. Majdalani staat ook bekend om zijn herhaalde oproepen in de afgelopen jaren om Israël op alle gebieden te boycotten.
Lees verder
door Bruce Bawer • 12 Juni 2018
De politie heeft meerdere mensen gearresteerd die slechts trachtten hun kinderen uit de klauwen van verkrachters te redden- en niet de verkrachters. Zoveel -terechte- zorg over het recht van de verkrachters op een eerlijk proces, inclusief veronderstelde onschuld en de mogelijkheid op gekozen rechtsbijstand- maar tegelijkertijd net zoveel bereidheid om Robinson dezelfde rechten te onthouden! De tientallen jaren van geheimhouding door Britse functionarissen is op zichzelf al een zwaar misdrijf. Wie van hen, die op de hoogte waren -maar niets deden, heeft zich voor justitie moeten verantwoorden? Blijkbaar niemand. Zoals elke kijker van het Britse nieuws weet, houdt een "opgeleide beroepsjournalist" in Groot-Brittannië zich aan allerlei professionele gedragsregels: zo noemt hij moslims "Aziaten"; hij omschrijft elke criticus van de islam (of iedereen die deelneemt aan een manifestatie tegen de onrechtvaardige opsluiting van een criticus van de islam) als een lid van extreemrechts, en hij bestempelt de extreemlinkse laster automatisch als "antiracistische groepen".
Britse politie. Terwijl de autoriteiten van het Verenigd Koninkrijk alles in het werk stelden om te voorkomen dat moslimcriminelen worden gearresteerd, worden Britten, zoals Tommy Robinson, die kritiek uiten op de islam, vlot in hechtenis genomen. (Foto: Wikipedia)
De berichtgeving alhier tijdens de laatste dagen van de Tommy Robinson-affaire in Groot-Brittannië lijkt in bepaalde kringen in Merrie Olde England op zijn minst een kleine impact te hebben. Enkele van de meer chique elites in het Verenigd Koninkrijk hebben in een verklaring, in een neerbuigende toon zoals alleen in Engeland kan, uitgelegd dat de sympathisanten van Robinson het allemaal bij het verkeerde eind hebben; dat we de prachtige nuances van de Britse jurisprudentie eenvoudigweg niet begrijpen, in het bijzonder de wetten van het koninkrijk over de verslaggeving bij rechtszaken - want als we dat wél zouden begrijpen, dan zouden we erkennen dat Robinsons standrechtelijke arrestatie en gevangenzetting geen schandalige ontzegging van zijn vrijheid van meningsuiting en recht op een eerlijk proces met advocaat van zijn eigen keuze inhoudt, maar dat dit in feite zeer passende acties betrof die de integriteit van het proces dat hij versloeg waarborgden. Degenen buiten het Verenigd Koninkrijk die denken dat de Britse vrijheid in gevaar is en dat het Britse rechtssysteem op cynische wijze is uitgebuit voor onbeduidende doeleinden, vergissen zich blijkbaar volkomen, met andere woorden; de Britse politie blijft zich terughoudend gedragen, de Britse rechtbanken zijn nog steeds een toonbeeld van rechtschapenheid, en de échte Britse journalisten (niet die onhandige, activistische amateurs zoals Robinson) blijven hun rol met buitengewoon professionalisme en fatsoen vervullen en houden zich daarbij strikt aan de hoogstaande regels die de reportage over rechtszaken in het land van Magna Carta regelen.
Lees verder
door Bassam Tawil • 5 Juni 2018
De meedogenloze retoriek die de Palestijnen tegen de VS gebruiken duidt erop dat ze besloten hebben de Amerikanen op gelijke voet te stellen met Israël. Ze hebben heimwee naar de tijd dat BuZa van de V.S. soms pro-Palestijnser leek dan de Palestijnen zelf. We hebben het over dezelfde Palestijnse Autoriteit die jaarlijks miljoenen dollars aan Amerikaanse hulp blijft ontvangen. We hebben het ook over dezelfde PA waarvan de veiligheidstroepen worden opgeleid en uitgerust door Amerikanen en Europeanen. We hebben het over dezelfde PA die in Washington een "diplomatieke vertegenwoordiging" heeft die actief deelneemt aan de opruiende campagne tegen de VS en haar De anti-Amerikaanse campagne maakt de weg vrij voor terroristen om Amerikanen te vermoorden. Het voedt zich met de ideologie van ISIS, Al-Qaeda, de Moslimbroederschap en Iran, die de VS beschouwt als de "Grote Satan".
President Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit noemde David Friedman, de Amerikaanse ambassadeur in Israël, in een televisietoespraak op 19 maart 2018 een "hondenzoon" (Beeldbron: MEMRI-videoscreenopname).
Haatzaaien en opruiing staan centraal in de Palestijnse verhaallijn. De Palestijnen voeren al tientallen jaren een massale en valse campagne tegen Israël. Deze campagne maakt het voor Arabieren onmogelijk om zelfs maar na te denken over een mogelijke vrede met Israël. De Palestijnse haat tegen Israël is namelijk niet gekoppeld aan wat Israël wel of niet doet. De Palestijnse haat tegen Israël is veeleer gebaseerd op het bestaan van Israël. Palestijnen haten Israël omdat ze geloven dat de Joden geen recht hebben op een soeverein land in het Midden-Oosten. Palestijnse haatzaaiende uitlatingen tegen Israël maken deel uit van het mondiale landschap: tegenwoordig wordt er niets anders meer van hen verwacht. Een Palestijnse moskeeprediker die Joden "afstammelingen van apen en varkens" noemt, is al helemaal geen verhaal meer waard - het is gewoon meer van hetzelfde. Ook het verminken of vermoorden van een Jood door een Palestijn is norm geworden.
Lees verder
door Giulio Meotti • 4 Juni 2018
De archipel van de politieke islam in Europa, van Tariq Ramadan tot aan de Moslimbroederschap, draait in een baan rond de as Qatar-Iran. De Egyptische Moslimbroederschap stond openlijk aan de kant van Khomeini's revolutionairen toen zij de Sjah omver wierpen, en bedreigt nu Saoedi-Arabië, de VAE en anderen in de regio. Na de revolutie verklaarden de Iraniërs voor het eerst de oorlog aan hun eigen culturele leven: theaters werden gesloten, concerten werden verboden, artiesten ontvluchtten het land, bioscopen werden in beslag genomen, omroepen werden verboden. Zal Europa - de bakermat van de westerse cultuur en beschaving - de ogen openen en zich niet langer aan de zijde van de tirannieke ayatollahs in Iran scharen?
De leider van de Islamitische Revolutie van Iran, Ayatollah Rouhollah Khomeini, afgebeeld in 1979. (Foto door Asadollah Chahriari/Keystone/Getty Images)
De Verenigde Staten hebben zich recentelijk teruggetrokken uit het Iraanse nucleaire akkoord. Deze stap is volledig gerechtvaardigd, niet alleen vanwege veiligheidsredenen, maar vooral omdat de Khomeinistische revolutie in Iran een dodelijke en voortstuwende ideologie is -waarvan het Westen nuclearisering niet kan toestaan. Voor het Franse satirische tijdschrift Charlie Hebdo veranderde alles toen Said en Sharif Kouachi 11 mensen vermoordden in het kantoor in Parijs. Een van de teksten die op de laptop van de gebroeders Kouachi werd teruggevonden, was de Iraanse oproep om de romanschrijver Salman Rushdie te doden, en dat "volkomen terecht" noemde. De moordenaars waren geïnspireerd door het dodelijke edict van Ayatollah Khomeini tegen Rushdie. Het bloedbad in Charlie Hebdo is een van de giftige vruchten van de Islamitische Republiek. De Iraanse ayatollahs vrezen de verleiding van de Westerse cultuur. Daarom zijn ze er sinds 1979 mee in oorlog.
Lees verder
door Burak Bekdil • 3 Juni 2018
Wie onbevangen nadenkt over het één-mans-regime van de Turkse president Erdogan, in eigen land of in het buitenland, kan het etiket "terrorist" krijgen. Op 25 april veroordeelde een Turkse rechtbank 14 medewerkers van de oppositiekrant Cumhuriyet tot een gevangenisstraf op beschuldiging van "terrorisme" en legde straffen op die varieerden van 2½ jaar tot 7½ jaar. Als Erdoğan niet strijdt tegen honderden miljoenen "terroristen", waaronder bijna het gehele Europese continent, de VS en waarschijnlijk ook de helft van zijn eigen land, dan is hij bezig sterkere banden aan te knopen met landen als Rusland, Soedan en Iran.
De Russische president Vladimir Poetin ontmoet de Iraanse president Hassan Rouhani en de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan in Sotsji, Rusland, op 22 november 2017. (Beeldbron: kremlin.ru)
De geschiedenis telt veel despoten in het Midden-Oosten die de vrije wereld ervan beschuldigd hebben terroristisch te zijn. Voor Hamas en de Moslimbroederschap bijvoorbeeld is de hele westerse beschaving een terroristische machine die geprogrammeerd is om moslimbloed te vergieten. De Turkse sterke man, president Tayyip Erdogan, vormt daarop geen uitzondering. In een toespraak in april noemde Erdogan, blijkbaar getroffen door geheugenverlies wat betreft de Turkse invasie van Noord-Cyprus, evenals die van enkele weken geleden in het Syrische Afrin, de Israëlische premier Benjamin Netanyahu een "terrorist". Erdogan vertelde aan zijn partijgetrouwen: "De schande van invasie kleeft niet aan ons, Netanyahu. U bent een veroveraar en op dit moment bent u aanwezig in die gebieden als bezetter. Tegelijkertijd bent u een terrorist."
Lees verder
door Bassam Tawil • 30 Mei 2018
Wat er gebeurde aan de grens tussen Israël en de Gazastrook was een daad van agressie door Hamas tegen de Israëlische soevereiniteit. Een oorlogsdaad. Zelfs de terroristen zelf beweerden niet dat ze protesteerden tegen de verhuizing van de ambassade. De terroristen en de rest van de Palestijnse demonstranten scandeerden "Dood aan Israël" en "Dood aan Amerika". Het idee dat Hamas zich zorgen maakt over de verhuizing van de Amerikaanse ambassade is een lugubere grap. Het enige wat we moeten doen is heel goed luisteren naar wat Hamas zegt, namelijk het strijddoel is om "heel Palestina te bevrijden, van de Middellandse Zee tot aan de Jordaan".
Afbeelding: Een groep mannen op Gaza sleept een deel van het scheermesdraad weg dat van het veiligheidshek van Israël was afgetrokken, als onderdeel van Hamas' poging om de grens te doorbreken en naar Israël over te steken, 14 mei 2018. (Beeldbron: VOA Nieuws videoscreenshot)
Een groot deel van de wereld is ervan overtuigd dat de Palestijnse protesten van 14 en 15 mei rechtstreeks verband hielden met de inhuldiging van de Amerikaanse ambassade in Jeruzalem. Deze misvatting is rechtstreeks terug te leiden op de internationale media die de indruk hebben gewekt dat de botsingen aan de grens tussen de Gazastrook en Israël tussen Palestijnen en het Israëlische leger een reactie waren op het besluit van de Amerikaanse president Donald Trump om de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem te verplaatsen. Maar wat we de afgelopen dagen zagen is dat dit deel uitmaakt van de voortdurende Palestijnse strijd tegen Israël. Een strijd die 70 jaar geleden begon met de oprichting van Israël en tot op de dag van vandaag voortduurt. Een strijd die zo nu en dan een nieuw excuus uitzoekt om terreuraanslagen tegen Israël te plegen om zoveel mogelijk Joden te doden.
Lees verder
door Bruce Bawer • 28 Mei 2018
De snelheid waarmee Tommy Robinson onrecht werd aangedaan is verbluffend. Nee, meer dan dat: het is angstaanjagend. Robinson werd, zonder overleg met zijn eigen advocaat te kunnen voeren, in een snelrechtprocedure veroordeeld tot 13 maanden achter de tralies. Vervolgens werd hij naar de gevangenis van Hull afgevoerd. Ondertussen beval de rechter die Robinson veroordeelde de Britse media om niet over zijn zaak te rapporteren. Kranten die al berichten over zijn arrestatie hadden geplaatst, haalden ze snel weg. Dit alles gebeurde op dezelfde dag. In Groot-Brittannië hebben verkrachters het recht op een volledig en eerlijk proces, het recht op de vertegenwoordiging van hun keuze, het recht op voldoende tijd om hun zaak voor te bereiden en het recht om op borgtocht naar huis te gaan tussen zittingen in hun proces, Tommy Robinson heeft dergelijke rechten echter niet gekregen.
Afbeelding: Politieagenten trekken Tommy Robinson (midden) van een straat in Leeds, Engeland, waar hij in zijn rol als burgerjournalist een Facebook-video livestreaming doet van buiten een gerechtsgebouw. (Beeldschermbron: TommyRobinson.online video screenshot)
De allereerste keer dat ik voet zette in Londen, als twintiger, belandde ik in een adrenaline roes die de hele week van mijn bezoek duurde. Nooit, in latere jaren, heeft een andere plaats ooit zo'n impact op mij gehad- niet Parijs, niet Rome. Zeker, Rome is een bakermat van de westerse beschaving, en Parijs een centrum van de westerse cultuur - maar Groot-Brittannië was de plaats waar de Angelsaksische waarden, bovenal de toewijding aan vrijheid, tot volledig ontwikkeling waren gekomen. Zonder Groot-Brittannië zou er geen Verklaring van Onafhankelijkheid, Grondwet of Bill of Rights van de Verenigde Staten zijn geweest.
Lees verder
door Natalia Osten-Sacken • 27 Mei 2018
"Als ik het over de islam heb, dan wordt dat geïnterpreteerd als haat tegen moslims. Maar ik haat moslims niet. Ik denk dat deze ideologie gevaarlijk is voor de hele mensheid. Ook de moslimgemeenschap zal onder de Sharia te lijden hebben. - Mona Walter, Zweeds activiste uit Mogadishu, Somalië. "Jezus zei dat we van onze vijanden moesten houden, maar niet dat we dom moesten zijn" - Mona Walter. "Ik zeg altijd tegen mijn christelijke vrienden: Wat denk je wat er met jou gebeurt als de islam hier dominant wordt?" - Mona Walter.
Mona Walter. (Bron: AlfaTV-videoscreenopname)
Mona Walter, 45 jaar oud, is een Zweedse activiste uit Mogadishu, Somalië. Begin jaren negentig vluchtte ze naar Zweden. Daar viel ze de islam af en bekeerde ze zich tot het christendom. Deze daad leidde tot kritiek en doodsbedreigingen. De reguliere media beschouwen haar als iemand die zich inzet voor godsdienstvrijheid. Andere organisaties beschuldigen haar van het aanwakkeren van anti-islamitische bewegingen. Natalia Osten-Sacken: Ik heb uw uitspraken gehoord, waarin u de islam stigmatiseert als een intolerante en haatdragende cultuur. Zo ja, waarom hebt u dit niet opgemerkt in Somalië? Mona Walter: In mijn land hadden we onze eigen Afrikaanse cultuur. Er werd minder met religie omgegaan. Er was geen Sharia, we hadden onze eigen seculiere wetten. We kwamen hier als jonge, seculiere mensen. Het is vermeldenswaardig dat wij tot de soennitische Soefi-fractie behoorden.
Lees verder
door Uzay Bulut • 22 Mei 2018
Gezien de ongastvrije behandeling van niet-moslims door Turkije door de eeuwen heen, is het het toppunt van hypocrisie als de minister van Buitenlandse Zaken klaagt over de houding van Europa ten opzichte van moslims, die het tegenovergestelde is van islamofobie. Om het geheugen van Çavuşoğlu op te frissen is een overzicht van de staat van dienst van Turkije op zijn plaats. Door het voorstel om alle kritiek op de islam te verbieden omdat die "extremistisch, anti-immigranten, xenofoob en islamofoob is", laat Çavuşoğlu zien dat hij een verbod op vrije meningsuiting ter bescherming van een religieuze ideologie zou verwelkomen.
De gezichten van veel van de slachtoffers die werden vermoord tijdens de moordpartij op Alevieten in Sivas in 1993 zijn te zien op dit affiche, dat in 2012 in Duitsland werd gebruikt. (bronafbeelding: Bernd Schwabe, Wikimedia Commons)
Tijdens een evenement op 11 april ter onthulling van het Verslag over de Europese Islamofobie in 2017, dat was uitgebracht door de Stichting voor Politiek, Economisch en Sociaal Onderzoek, riep de Turkse minister van Buitenlandse Zaken, Mevlut Çavuşoğlu, de regeringen van de EU op om islamofobie strafbaar te stellen. "Er is geen ideologie of terminologie die 'islamisme' wordt genoemd; er is maar één islam en dat betekent 'vrede'," verklaarde hij - ten onrechte: salaam betekent vrede; islam betekent onderwerping. Hij beweerde ook dat populistische politici "zich in toenemende mate bezighouden met extremistische, anti-immigranten-, xenofobe en islamofobe retoriek om nog maar een paar stemmen te krijgen", en dat "centrumpolitici ... een soortgelijke retoriek gebruiken om de verloren stemmen terug te krijgen".
Lees verder
door Giulio Meotti • 17 Mei 2018
De Westerse media hebben het lot van de Koerden, de mensen die ISIS voor ons versloegen, genegeerd. De Britse minister van Buitenlandse Zaken, Boris Johnson, tweette: "Turkije heeft gelijk als het zijn grenzen veilig wil houden". Het Westen gaf de Turken groen licht om de Koerden af te slachten. DE Koerden worden heden ten dagen zinloos opgeofferd, net zoals de Tsjechen in 1938. Het Westen heeft de Koerden de afgelopen drie jaar drie keer verraden. De Koerden waren onze ideale bondgenoten. Zij stelden hun steden, zoals Erbil, open voor tienduizenden Iraakse christenen die door ISIS uit Mosul waren verdreven. Iraaks Koerdistan is vandaag de dag de enige plaats in het Midden-Oosten die, samen met de staat Israël, onderdak en bescherming biedt aan alle religies en minderheden. Voor het Westen doemt nu een nieuw "syndroom van München" op. De Koerden, zelfs als ze geen staat verdienden, waren op zijn minst onze bescherming waard, vooral na ons te hebben geholpen om degenen die onze keel doorsneden op de boulevards van Parijs tegen te houden.
Afbeelding: Vrouwelijke strijders van de Koerdische Volks Bescherming eenheden (YPG) bij de stad Kobane, Syrië, op 20 juni 2015. (Foto door Ahmet Sik/Getty Images)
De Koerden hebben een gezegde: "Wij hebben geen andere vrienden dan de bergen". In Afrin konden echter zelfs de bergen hen niet beschermen tegen de Turkse gevechtsvliegtuigen en de islamitische milities die met Ankara verbonden waren. Hoewel de video's van angstaanjagende executies zeker niet nieuw zijn in de tragische oorlog in Syrië, is deze video in elk geval opgenomen door een terroristische groepering die opereert onder het bevel van een NAVO-land, Turkije. De video toont leden van Syrische milities die het lijk misbruiken van Amina Omar, een vrouwelijke Koerdische strijder die ook bekend stond als "Barin Kobani". Ze werd vermoord tijdens de verdediging van Afrin, een stadskanton in Syrië dat werd aangevallen door het Turkse leger van Recep Tayyip Erdogan.
Lees verder
door Khaled Abu Toameh • 15 Mei 2018
De grensovergang bij Rafah is de enige doorgang van de Gazastrook naar Egypte en de rest van de Arabische wereld. Die grensovergang is de plek waar het echte lijden van de Palestijnen plaatsvindt. De Gazastrook zou een stuk leefbaarder worden als de Egyptenaren de Rafah-terminal zouden openen, zodat de wereld de Palestijnen in de Gaza kan komen helpen. De leider van Hamas, Ismail Haniyeh, en andere organisatoren van de campagne hebben de afgelopen weken duidelijk verklaard dat de Palestijnse protesten gericht zijn op het dwarsbomen van het nog aan te kondigen vredesplan voor het Midden-Oosten van de Amerikaanse president Donald Trump.
In 2017 opende Egypte de grensovergang bij Rafah met de Gazastrook (zie foto hierboven) slechts 29 dagen. (Foto door Chris McGrath/Getty Images)
De wekelijkse demonstraties langs de grens van de Gazastrook met Israël, die aanstaande vrijdag de zesde week ingaan, zullen ongetwijfeld de aandacht van de internationale gemeenschap en de media blijven trekken. Ondertussen zal niemand aandacht besteden aan wat er gebeurt aan de andere grens van de Gazastrook met Egypte, die het grootste deel van de afgelopen tien jaar gesloten is geweest. De demonstraties dichtbij de grens met Israël worden georganiseerd door Hamas en andere Palestijnse facties in de Gazastrook als onderdeel van de "Mars van Terugkeer" - een campagne van zes weken protesten met als hoogtepunt de "Dag van Nakba" ("De Dag van Catastrofe"), de term die door de Palestijnen wordt gebruikt om het uitroepen van de Staat Israël in 1948 te beschrijven.
Lees verder
door Burak Bekdil • 10 Mei 2018
Blijkbaar is dit voor extremistische moslims in Turkije een oorlog tussen "ons goede moslims" en "die ongelovigen". Ten eerste organiseert Turkije een militaire show in het Arabische Syrië en richt zich op islamitische Koerden die volgens het land terroristen zijn. Erdogan heeft al beloofd dat de militaire campagne na Syrië gericht zal zijn op Noord-Irak. Ondertussen tonen de "Arabische vrienden" van Erdogan tekenen van vijandigheid, de een na de ander.
In 2016 verspreidde het Turkse Directoraat Religieuze Zaken (Diyanet), de hoogste religieuze autoriteit in het land, stripboeken onder de kinderen van het land, waarin ze vertelden hoe glorieus het is om een islamitische martelaar te worden.
De gebeurtenissen van de afgelopen maanden lijken te bevestigen dat de ambities van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan voor een door Turkije geleide 'oemma' (moslimgemeenschap) niet verwelkomd worden in de Arabische wereld. Deze opkomende tweedeling onder soennitische islamieten - Turkije, Saoedi-Arabië e.a. - is belangrijk voor het Westen. In Turkije is een hysterie ontstaan. Het lijkt of er kampioenschappen in patriottisme uitgeroepen zijn. Overal in het land klinken oproepen tot een martelaarsdood en jihad. Zelfs kinderen blijven niet gevrijwaard voor deze "morbide toespraken".
Lees verder
door Khaled Abu Toameh • 1 Mei 2018
Het bombarderen van huizen en ziekenhuizen met vatenbommen in een Palestijns vluchtelingenkamp is blijkbaar niet interessant voor degenen die zich over de hele wereld voordoen als voorvechters van de Palestijnen. De kwestie lijkt de VN-Veiligheidsraad ook niet te raken. De UNRWA verklaarde dat van de naar schatting 438.000 Palestijnse vluchtelingen die nog in Syrië verblijven, meer dan 95% (418.000) dringend behoefte heeft aan duurzame humanitaire hulp. En de leiders van de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook? Die zijn met andere zaken bezig. De Palestijnse Autoriteit van Mahmoud Abbas en Hamas hebben het te druk met elkaar naar de keel te vliegen en pogen Israël onderuit te halen om nog aandacht te kunnen besteden aan het lijden van hun volk in Syrië.
Rookpluimen stijgen op uit het vluchtelingenkamp van Yarmouk in Damascus, terwijl het Syrische leger het kamp op 20 april 2018 beschiet. (Beeldschermbron: Ruptly screenshot)
Terwijl alle ogen gericht zijn op de wekelijkse demonstraties die Hamas en andere Palestijnse facties organiseren langs de grens van de Gazastrook met Israël als onderdeel van de zogenaamde Mars van de Terugkeer s, wordt een Palestijns vluchtelingenkamp in de buurt van Damascus geconfronteerd met een grootschalige militaire offensief en etnische zuivering door het Syrische leger en zijn bondgenoten. De oorlogsmisdaden die in kamp Yarmouk tegen de Palestijnen zijn begaan, hebben tot nu toe nog geen gram aan verontwaardiging losgemaakt, laat staan tot het soort verontwaardiging dat de internationale gemeenschap toonde tijdens de gebeurtenissen van de afgelopen vier weken langs de grens van de Gazastrook met Israël. De internationale gemeenschap lijkt onderscheid te maken tussen een Palestijn die wordt beschoten door een Israëlische soldaat en een Palestijn die wordt beschoten door een Syrische soldaat.
Lees verder
door Stefan Frank • 30 April 2018
Marlene Weise werd 30 dagen lang van Facebook verbannen omdat ze twee foto's plaatste: de ene toonde het Iraanse nationale vrouwenvolleybalteam uit de jaren zeventig met t-shirts en korte broeken, en de andere toonde het huidige Iraanse team met hijabs en kleding die armen en benen bedekt. "Moet een gebruiker die zich aan de wet én zijn contractuele verplichtingen houdt, aanvaarden dat bedrijven zoals Facebook of Twitter zijn inhoud verwijderen of hem een verbod opleggen? De uitspraak is een belangrijke etappeoverwinning voor de vrijheid van meningsuiting."- Joachim Nikolaus Steinhöfel, advocaat en anti-censuuractivist
Joachim Steinhöfel (rechts) is advocaat, journalist en anticensuuractivist. Hij beheert een website waar hij gevallen documenteert waarin Facebook content heeft verwijderd of gebruikers heeft verbannen. (Steinhöfel-beeldbron: Hilmaarr/Wikimedia Commons)
Een Berlijnse rechtbank vaardigde een tijdelijk dwangbevel tegen Facebook uit. Met de dreiging van een boete van €250.000 euro of een gevangenisstraf werd Facebook verplicht om een verwijderde opmerking van een gebruiker te herstellen. Bovendien verbood de uitspraak de onderneming om de gebruiker op grond van deze opmerking te verbannen. Het is de eerste keer dat een Duitse rechtbank een zaak behandelt die een gevolg is van de Duitse internetcensuurwet, die op 1 oktober 2017 van kracht werd. De wet bepaalt dat social media-bedrijven binnen 24 uur na ontvangst van een gebruikersklacht over "klaarblijkelijke" strafbare feiten, zoals smaad, laster, laster of opruiing, deze moeten verwijderen of blokkeren.
Lees verder
|
