Recentste analyse en commentaar
door Majid Rafizadeh • 10 Mei 2022
Iran is door een Amerikaanse rechter veroordeeld tot het betalen van 7,5 miljard dollar aan de families van de slachtoffers van 9/11. Denkt iemand serieus dat een bom en miljarden dollars de mullahs minder agressief zullen maken? (Foto door Spencer Platt/Getty Images)
De regering Biden en de Europese Unie blijven de heersende mullahs van Iran gunstig stemmen terwijl ze de dreigementen van het regime om Israël te vernietigen negeren. Geloven zij werkelijk dat het sussen van de Islamitische Republiek zal leiden tot een positieve verandering binnen het regime? Of hopen zij stiekem dat Iran hen een plezier zal doen en hen eindelijk, om Koning Hendrik II te parafraseren, van dit lastige land zal bevrijden? De regering-Biden en de Europese Unie zouden er goed aan doen te begrijpen dat revolutionaire en autoritaire regimes zoals de Islamitische Republiek - zoals we nu zien met de Russische invasie van Vladimir Poetin in Oekraïne - hun kwaadaardige beleid niet wijzigen door verzoening en concessies. Aangezien er geen negatieve gevolgen zijn voor onvriendelijk gedrag, en soms zelfs beloningen, beschouwen zij verzoening en concessies als een groen licht en gaan dubbel zo slecht te werk.
Lees verder
door Con Coughlin • 1 Mei 2022
De pogingen van Iran om een herzien nucleair akkoord te sluiten met de regering-Biden zou het Kremlin een meevaller van een half miljard dollar kunnen opleveren om de oorlogsinspanningen tegen Oekraïne te financieren. Iran heeft niet alleen aangeboden om het Kremlin te helpen de sancties te omzeilen, maar is ook van plan om China in te schakelen en hun hulp te vragen de westerse sancties te omzeilen. Afgebeeld: De Russische president Vladimir Poetin (L) spreekt met de Iraanse president Ebrahim Raisi (R) in Moskou op 19 januari 2022. (Foto door Pavel Bednyakov/Sputnik/AFP via Getty Images)
De inspanningen van Iran om een herziene nucleaire deal te sluiten met de regering-Biden kan ertoe leiden dat het Kremlin een meevaller van een half miljard dollar ontvangt om de oorlogsinspanningen tegen Oekraïne te financieren. Dat is de conclusie van Westerse veiligheidsfunctionarissen die zich steeds meer zorgen maken over de besprekingen tussen Moskou en Teheran over het verdiepen van hun samenwerking nadat de nucleaire deal is ondertekend. Iran heeft al uitvoerige besprekingen met Moskou gevoerd over hulp aan Rusland om de westerse sancties te omzeilen door het land toegang te geven tot het geavanceerde financiële netwerk van Teheran om sancties te ontduiken. Nu de Russische economie te lijden heeft onder de economische sancties die zijn opgelegd als vergelding voor de onuitgelokte invasie van president Vladimir Poetin in Oekraïne, voert Moskou de druk op Teheran op om het land economische steun te verlenen.
Lees verder
door Bassam Tawil • 20 April 2022
"De Al-Aqsa Moskee en de Kerk van het Heilige Graf zijn van ons. Zij zijn allen van ons, en zij [de Joden] hebben niet het recht ze met hun smerige voeten te verontreinigen. Wij begroeten elke druppel bloed, vergoten ter wille van Jeruzalem. Dit bloed is zuiver, puur bloed, vergoten ter wille van Allah. Elke martelaar zal in het Paradijs worden geplaatst, en alle gewonden zullen door Allah worden beloond." - President van de Palestijnse Autoriteit Mahmoud Abbas. (Beeld bron: MEMRI)
De Palestijnen zijn opnieuw betrapt op het liegen tegen de wereld door te beweren dat Joden de islamitische heilige plaatsen "ontheiligen," in het bijzonder de Al-Aqsa Moskee in Jeruzalem. Als iemand de moskee en andere heilige plaatsen ontheiligt, zijn het de Palestijnen zelf. In 2002 stormden Palestijnse terroristen de Geboortekerk in Bethlehem binnen, maar de wereldwijde christelijke reactie was mat. De terroristen bleven 39 dagen in de kerk en lieten vuile dekens en matrassen, aanstekers en sigarettenpeuken en "de stank van uitwerpselen" achter. Een priester klaagde erover dat de terroristen de kerk ook hadden ontheiligd door te roken en alcohol te drinken. Op vrijdagmorgen 15 april barricadeerden honderden Palestijnse "gelovigen" zich in de Aqsa Moskee en raakten slaags met Israëlische politieagenten.
Lees verder
door Daniel Greenfield • 19 April 2022
Wat is "geïntegreerde afschrikking"? Het klinkt beter dan "leading from behind", wat Obama's versie ervan was, maar het verschilt niet veel van de mislukte aanpak van de regering-Obama. Of, zoals minister van Defensie Lloyd Austin (rechts) het formuleerde, geïntegreerde afschrikking maakt gebruik van "het vermogen en de capaciteit die aanwezig zijn bij onze partners en bondgenoten." Of, je weet wel, leiden in de achtergrond. We willen dat generaals oorlogen winnen, niet onderhandelen met vijanden. Die absurditeit is hoe stafchef Gen. Mark Milley (links) uiteindelijk zijn Chinese tegenhanger verzekerde dat hij hem zou waarschuwen voor een aanval. (Foto door Kevin Dietsch/Getty Images)
Vorig jaar beweerde minister van Defensie Lloyd Austin dat een nieuwe strategie genaamd "geïntegreerde afschrikking" de kern zou vormen van Bidens nieuwe defensiestrategie. Vorige maand had hij het over een nieuwe Nationale Defensiestrategie gebaseerd op geïntegreerde afschrikking en beweerde hij dat die effectief zou blijken tegen Rusland in de oorlog in Oekraïne. In plaats daarvan toonde de oorlog aan dat "ID" (integrated deterrence) niet werkt. Wat is "geïntegreerde afschrikking"? Het klinkt beter dan "leading from behind", wat Obama's versie ervan was, maar het verschilt niet veel van de mislukte aanpak van de regering-Obama. Zoals veel organisatorisch jargon is "geïntegreerde afschrikking" een verzameling betekenisloze modewoorden die niemand begrijpt en die hetzelfde oude ding verhullen dat mislukking als succes aankleedt omdat onder de opwindende nieuwe aanpak niemand zelfs maar probeerde daarin te slagen.
Lees verder
door Khaled Abu Toameh • 29 Maart 2022
De Golfstaten, in het bijzonder Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten, worden reeds aangevallen door de door Iran gesteunde Houthi-militie in Jemen. De regering-Biden heeft de Houthi's van de lijst van buitenlandse terreurorganisaties geschrapt en heeft sindsdien geweigerd ze opnieuw als terreurorganisatie te classificeren, ondanks de raket- en drone-aanvallen op de Arabische bondgenoten en vrienden van Washington, nog deze week. Afgebeeld: Een Iraanse Simorgh drone, die een raket vervoert, tijdens een militaire oefening op 11 september 2020, nabij de Straat van Hormuz. (Foto door Iranian Army Office/AFP via Getty Images)
In tegenstelling tot de regering-Biden maken veel Arabieren geen onderscheid tussen de ene terreurgroep en de andere. Daarom is het nieuws over de mogelijkheid dat de regering-Biden overweegt de Iraanse Islamitische Revolutionaire Garde (IRGC) van de zwarte lijst van terroristen te schrappen, door veel Arabieren met ongeloof en ontzetting ontvangen. De Arabieren houden de mullahs en de IRGC verantwoordelijk voor diverse oorlogsmisdaden en wreedheden tegen verschillende landen en mensen over de hele wereld. Vorige week nog eiste de IRGC de eer op voor een raketaanval op een vermeende "Zionistische basis" in de stad Erbil in Noord-Irak. Dagen later heeft de IRGC gedreigd raketten te lanceren op de Golfstaten.
Lees verder
door Khaled Abu Toameh • 27 Maart 2022
De Arabische staten vrezen dat wanneer Iran kernwapens verkrijgt, deze vroeg of laat in handen zullen komen van hun terroristische proxies en andere terreurgroepen, waaronder Islamitische Staat (ISIS) en Al-Qaeda. "We hebben heel duidelijk gemaakt dat als Iran een nucleaire capaciteit verwerft, we er alles aan zullen doen om hetzelfde te doen," zei de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken van Saoedi-Arabië, Adel al-Jubeir, in 2018. Afgebeeld: Al-Jubeir spreekt de media toe op de Saoedische ambassade in Londen op 20 juni 2019. (Foto door Tolga Akmen/AFP via Getty Images)
In wat een ter elfde uur en wanhopige waarschuwing lijkt te zijn aan de regering Biden tegen het sluiten van een deal met het Iraanse regime, hebben vier Arabische landen hun diepe bezorgdheid geuit over het ballistische raketprogramma van Iran en de voortdurende steun voor terrorisme. In een verklaring die op 9 maart in Caïro werd uitgegeven, zei het Arabische Kwartetcomité - Saoedi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten (VAE), Bahrein en Egypte - dat Iran zich blijft mengen in de interne aangelegenheden van Arabische landen en een rol blijft spelen in het zaaien van onderlinge sektarische verdeeldheid door het steunen en bewapenen van terroristische groeperingen zoals de Houthi- en Hezbollah-milities.
Lees verder
door Amir Taheri • 22 Maart 2022
De meeste oorlogen zijn erop gericht een status quo die door een of beide tegenstanders als ongewenst wordt beschouwd, te vervangen door een nieuwe die voor de winnende partij aanvaardbaar en voor de verliezer tolereerbaar is. Tot dusver hebben de Europese Unie en de NAVO gekozen voor wat neerkomt op een reflexmatige reactie om te laten zien dat zij iets doen, zonder te beslissen waar zij eigenlijk tegenover staan. Het in beslag nemen van de bezittingen van de oligarchen is goed nieuws. Maar het is twijfelachtig of het Poetin van zijn vijandige koers zal afbrengen. Hoe dan ook, als de bezittingen van de oligarchen voortkwamen uit corruptie of zelfs diefstal, waarom verwelkomden de westerse democratieën ze dan als legitieme "investeringen"? En, als ze om te beginnen legitiem waren, waarom ze deze dan in beslag nemen als het westerse rechtssysteem schuld door associatie uitsluit? Zowel de EU als de NAVO zouden er goed aan doen te proberen Poetin en het Russische volk te ontkoppelen door middel van informatie, publieke diplomatie en zorgvuldig gerichte sancties.
Wat de EU en de NAVO lijken te hebben genegeerd is dat Poetin, hoewel nog steeds populair, niet de evoluerende realiteit op lange termijn vertegenwoordigt die het post-Sovjet-Rusland is. Zowel de EU als de NAVO zouden er goed aan doen te proberen Poetin en het Russische volk te ontkoppelen door middel van informatie, publieke diplomatie en zorgvuldig gerichte sancties. (Foto door Mikhail Klimentyev/Sputnik/AFP via Getty Images)
Nu het zijn tweede maand ingaat, lijkt de oorlog in Oekraïne, net als andere oorlogen in de geschiedenis, het ritme en tempo te vinden dat zijn kruissnelheid bepaalt, althans voor enige tijd. Wat alle oorlogen gemeen hebben, is dat ze, na een aanvankelijke shock-and-awe-periode, worden ingepast als onderdeel van het bredere plaatje van het leven. Aangezien de duur van oorlogen sterk uiteenloopt, is het moeilijk te bepalen wanneer die verrekening begint. De Dertigjarige Oorlog en de Honderdjarige Oorlog in Europa zijn niet met dezelfde cadans deel gaan uitmaken van het bredere beeld van het Europese bestaan.
Lees verder
door Lawrence Kadish • 20 Maart 2022
Het was allemaal goed en wel dat de regering-Biden in de dagen voor de invasie herhaaldelijk waarschuwde, maar woorden zullen niet verhinderen dat Russische tanks de grenzen van een land verwoesten en woorden zullen geen luchtdekking bieden aan patriottische Oekraïners die buiten hun hoofdstad loopgraven graven in de stijl van de Eerste Wereldoorlog. Afgebeeld: Een lokale vrijwilliger bereidt een achterpost met loopgraven voor, in Kiev, Oekraïne op 28 februari 2022. (Foto: Daphne Rousseau/AFP via Getty Images)
Het was allemaal goed en wel voor de regering Biden om herhaalde waarschuwingen te geven in de dagen voor de invasie, maar woorden zullen niet voorkomen dat Russische tanks de grenzen van een natie vernietigen en woorden zullen geen luchtdekking bieden voor patriottische Oekraïners die loopgraven graven in de stijl van de Eerste Wereldoorlog buiten hun hoofdstad. Mocht Oekraïne vallen, dan zou dat de tweede keer zijn dat deze regering het slagveld catastrofaal verkeerd heeft ingeschat, aangezien de beelden van onze terugtocht uit Afghanistan nu een onuitwisbaar deel van de geschiedenis van onze natie zijn geworden.
Lees verder
door Burak Bekdil • 3 Maart 2022
Biden verraste de EastMed-partners door op 9 januari abrupt de Amerikaanse steun voor de pijpleiding in te trekken, waardoor het project feitelijk de nek wordt omgedraaid, een gediversifieerde toevoer van energie naar Europa wordt verhinderd en Ruslands oorlogsmachine zal nog meer inkomsten verwerven. "De acties van de regering Biden in deze zaak zijn bijzonder laakbaar en hypocriet in het licht van haar stilzwijgende goedkeuring van de Nord Stream pijplijn van Rusland, die de energieafhankelijkheid van Europa van een vluchtige tegenstander alleen maar zal vergroten." - U.S. Afgevaardigde Gus Bilirakis, 24 januari 2022. Terwijl Biden bezig was drie trouwe Amerikaanse bondgenoten in het Middellandse Zeegebied [Cyprus, Israël en Griekenland] te ondermijnen om Erdoğan tevreden te stellen en een fantasie van "groene energie" -- die nog jaren niet klaar of betaalbaar is -- om de Democratische Partij van Amerika tevreden te stellen, zou Ankara opnieuw bewijzen slechts een part-time Westerse bondgenoot te zijn. "Tijdens de stemming [tegen Rusland]... heeft Turkije besloten zich van stemming te onthouden", zei de Turkse minister van Buitenlandse Zaken Mevlüt Çavuşoğlu. "We willen de dialoog met Rusland niet afbreken." Biden zou onmiddellijk op zijn besluit moeten terugkomen en de EastMed-pijplijn toestaan. In december 2019 had Biden Erdoğan als een autocraat bestempeld en beloofd om de oppositiepartijen van Turkije via democratische processen meer macht te geven. Was dat een grapje, of is Biden een crypto-fan van Erdoğan?
President Joe Biden verraste de EastMed-partners door op 9 januari door abrupt de Amerikaanse steun voor de pijpleiding in te trekken, waardoor het project effectief de nek werd omgedraaid, een gediversifieerde energietoevoer naar Europa werd verhinderd, en Rusland en zijn oorlogsmachine nog meer inkomsten kregen. "De acties van de regering Biden in deze zaak zijn bijzonder laakbaar en hypocriet in het licht van haar stilzwijgende goedkeuring van de Nord Stream pijplijn van Rusland, die Europa's energieafhankelijkheid van een vluchtige tegenstander alleen maar zal vergroten," zei de Amerikaanse vertegenwoordiger Gus Bilirakis (foto) in een reactie. (Foto door Tasos Katopodis/Getty Images for Netflix)
Opnieuw brengt de strategische misrekening van de Amerikaanse president Joe Biden een strategische kostprijs met zich mee: het sussen van NAVO's pro-Poetin, parttime bondgenoot Turkije en het in gevaar brengen van de energiezekerheid van Europa. De afgelopen jaren is het oostelijke Middellandse-Zeegebied veranderd in een tijdbom met een trage lont, met rijke koolwaterstoffen die twijfelachtig worden opgeëist door Turkije als een op zichzelf staande regionale macht tegenover een alliantie van Griekenland, Cyprus en Israël.
Lees verder
door Gordon G. Chang • 22 Februari 2022
Om Oekraïne ertoe te bewegen afstand te doen van de kernwapens die het bij de ontbinding van de Sovjet-Unie had geërfd, kwamen de VS, Groot-Brittannië en Rusland overeen garanties te geven. Als Washington zou toestaan dat Rusland de rest van Oekraïne opslokt, zou het aan niet-nucleaire staten vertellen dat ze nucleaire arsenalen moeten hebben omdat ze voor hun veiligheid niet kunnen vertrouwen op de kernwapenmogendheden. De dreigementen van Biden waren niet overtuigend en tot dusver heeft Poetin zich niet laten overhalen. Biden heeft onmiddellijk sancties opgelegd aan de twee regio's, maar heeft geen kosten opgelegd aan de slechte acteur, Rusland. Hij heeft verdere maatregelen beloofd, maar alleen na een invasie. Bovendien zullen zijn sancties waarschijnlijk niet zo streng zijn dat ze Poetin dwingen om de Oekraïne te verlaten. Op de 15e van deze maand heeft Biden zelfs duidelijk gemaakt dat de sancties minder dan regimedreigend zouden zijn. Het is nu tijd voor de Verenigde Staten om zich de gedane beloften te herinneren - zowel de schriftelijke als de informele. Poetin zal het immers niet bij Oekraïne laten.
Als de VS toestaan dat Rusland de rest van Oekraïne opslokt, zeggen ze daarmee tegen de niet-nucleaire staten dat ze nucleaire arsenalen moeten hebben omdat ze voor hun veiligheid niet kunnen vertrouwen op de kernwapenmogendheden. De dreigementen van Biden zijn niet overtuigend geweest en tot nu toe heeft Poetin zich niet laten overhalen. Afbeelding: Oekraïense soldaten aan de frontlinie met door Rusland gesteunde separatisten nabij het dorp Novognativka, regio Donetsk, op 21 februari 2022. (Foto door Anatolii Stepanov/AFP via Getty Images)
De Russische president Vladimir Poetin heeft in een emotionele toespraak op de 21e van deze maand duidelijk gemaakt dat hij vindt dat Oekraïne een deel van Rusland is. De Amerikaanse president Joe Biden moet nu eisen dat Moskou zijn troepen terugtrekt van al het Oekraïense grondgebied, inclusief de Krim en Donbas. Het Kremlin heeft onder meer de toezeggingen geschonden die het aan Kyiv heeft gedaan in het Memorandum van Boedapest. Biden heeft tot dusver echter weinig neiging getoond om Rusland aan zijn beloften te houden. In december 1994 ondertekenden de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Rusland en Oekraïne het Memorandum inzake veiligheidswaarborgen in verband met de toetreding van Oekraïne tot het Verdrag inzake een niet-verspreiding van kernwapens, beter bekend als het Memorandum van Boedapest.
Lees verder
door Soeren Kern • 20 Februari 2022
Bidens beslissing - naar verluidt gecoördineerd met Turkije, maar bereikt zonder overleg met Israël, Griekenland of Cyprus, als de belangrijkste landen betrokken bij het project - ondermijnt drie van de sterkste Amerikaanse bondgenoten in het Middellandse Zeegebied. De afgelasting van EastMed - wat wordt omschreven als een "rampzalige beslissing", een "strategische fout" en een daad van "appeasement" van Erdoğan - betekent een belangrijke geopolitieke overwinning voor de Turkse sterke man. Aan de EastMed-pijpleiding wordt al meer dan tien jaar gewerkt. Het project Israël-Griekenland-Cyprus - samen met Bulgarije, Hongarije, Noord-Macedonië, Roemenië en Servië - wordt al lang beschouwd als een manier om de aardgasleveringen aan Europa te diversifiëren. De Turkse regering heeft er altijd op aangedrongen dat Israëlisch gas alleen via Turkije aan Europa kan worden verkocht. "De Amerikanen willen de pijpleiding niet omdat Ankara 'boos' zou kunnen worden." - Theofrastos Andreopoulos, defensie analist, defensenet.gr. "Als Erdogan de non-paper ziet als een vorm van tevreden-stellen door Washington, zal hij gewoon zijn kanonneerboot diplomatie in het oostelijke Middellandse Zeegebied verdubbelen en de rol van plunderaar in de regio spelen." - Richard Goldberg, een lid van de Amerikaanse Nationale Veiligheidsraad tijdens de Trump-regering. Is de regering Biden echt bezorgd over klimaatverandering, of wil ze voorkomen dat Israël een strategisch belangrijke leverancier van aardgas aan Europa wordt? "De kentering over de EastMed-pijpleiding wordt alleen maar hypocrieter en beledigender gezien het feit dat president Biden de weg blijft vrijmaken voor de voltooiing van de Nord Stream 2-pijpleiding." - De Amerikaanse afgevaardigden Gus Bilirakis (R-FL) en Nicole Malliotakis (R-NY), in een brief aan de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken. "Dit is een rampzalig besluit dat de Europese veiligheid in gevaar brengt en de deur openzet voor verdere Russische energiehegemonie op de Europese gasmarkten. Het moet worden teruggedraaid." - Ariel Cohen, veteraan energie analist, The Hill. "Turkije wil niet deelnemen aan initiatieven voor het oostelijke Middellandse Zeegebied, het wil ze domineren. Ankara's doel is er niet een van samenwerking maar van regionale voorrang, zo niet hegemonie." - Endy Zemenides, uitvoerend directeur van de Hellenic American Leadership Council.
De regering-Biden heeft abrupt de Amerikaanse steun ingetrokken voor de pijpleiding door het oostelijk Middellandse-Zeegebied (EastMed), een project om aardgas van Israël naar de Europese markten te verschepen. Het Witte Huis lijkt te zijn gezwicht voor de druk van de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan, die zich fel heeft verzet tegen de onderzeese pijplijn omdat die langs Turkije zou lopen. Veel Europese leiders hebben aangevoerd dat dit besluit Moskou een wurggreep zal geven op de Europese gasvoorziening en het continent zal blootstellen aan Russische chantage. Op de foto: De Cypriotische president Nicos Anastasiadis (links), de Griekse premier Kyriakos Mitsotakis (midden) en de toenmalige Israëlische premier Benjamin Netanyahu schudden elkaar de hand in Athene op 2 januari 2020, voorafgaand aan de ondertekening van de pijpleidingovereenkomst. (Foto door Aris Messinis/AFP via Getty Images)
De regering-Biden heeft abrupt de Amerikaanse steun ingetrokken voor de Oostelijke Middellandse Zee (EastMed) pijplijn, een project om aardgas van Israël naar de Europese markten te verschepen. Volgens het Witte Huis was het project in strijd met hun "klimaatdoelstellingen". Met deze beslissing, die EastMed in feite om zeep helpt, lijkt het Witte Huis te zijn gezwicht voor de druk van de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan, die zich fel heeft verzet tegen de onderzeese pijplijn omdat die langs Turkije zou lopen. Het besluit van Biden - naar verluidt gecoördineerd met Turkije, maar genomen zonder overleg met Israël, Griekenland of Cyprus, als de belangrijkste landen die bij het project betrokken zijn - ondermijnt drie van de sterkste Amerikaanse bondgenoten in het Middellandse Zeegebied.
Lees verder
door Burak Bekdil • 16 Februari 2022
"Als we Istanbul verliezen, verliezen we Turkije." - Turkse president Recep Tayyip Erdoğan. Het blijkt dat de "terroristen" van [minister van Binnenlandse Zaken Süleyman Soylu] eigenlijk mensen zijn die worden onderzocht op banden met illegale organisaties, maar die niet zijn vervolgd -- laat staan dat ze schuldig zijn bevonden door rechtbanken. Dit soort intimidatie, die de burgemeester van Istanbul, Ekrem Imamoğlu, nog meer slachtoffert in de ogen van de kiezers, zal zijn populariteit alleen maar verhogen -- en dat op een moment dat Erdoğan's ratings aan het kelderen zijn. Erdoğan, zo lijkt het, wilde niet dat de burgemeesters van de oppositie nog populairder zouden worden door de armen te helpen. Het zou voorbarig zijn om te concluderen dat er in 2023 een historische verschuiving zal plaatsvinden in de Turkse politiek. Toch zijn de berichten reëel, en dat geldt ook voor Erdoğans angst, paniek en steeds roekelozer bestuur.
De regerende Partij voor Gerechtigheid en Ontwikkeling (AKP) van Turkije heeft een campagne van intimidatie en haat gevoerd tegen de burgemeester van Istanbul, Ekrem İmamoğlu (foto), wat hem paradoxaal genoeg heeft opgekrikt als een perfecte kanshebber tegen president Recep Tayyip Erdoğan voor de volgende presidentsverkiezingen in 2023. Volgens opiniepeilingen zou İmamoğlu, als de twee het tegen elkaar opnemen, Erdoğan verslaan met 48,7% tegen 36,6%. (Foto door Ozan Kose/AFP via Getty Images)
Het seculiere staatsbestel van Turkije was geschokt toen een jonge militante islamist in 1994 de burgemeestersverkiezingen won in de grootste stad van Turkije, Istanbul. "Wie Istanboel wint, wint Turkije", zou Recep Tayyip Erdoğan, destijds burgemeester van Istanbul, vaak zeggen. De geschiedenis zou hem gelijk geven. Erdoğans ambtstermijn als burgemeester van Istanbul eindigde in 1997 toen hij een pro-islamitisch gedicht voordroeg. "De moskeeën zijn onze kazernes, de koepels onze helmen, de minaretten onze bajonetten, en de gelovigen onze soldaten" leverde hem een gevangenisstraf van 10 maanden op voor "aanzetten tot religieuze haat", waarvan hij er vier uitzat. In 2002 behaalde Erdoğan's Partij voor Gerechtigheid en Ontwikkeling (AKP) een overwinning in de nationale verkiezingen.
Lees verder
door Giulio Meotti • 10 Februari 2022
"Als we elke keer wanneer we geschokt zijn doodvonnissen zouden uitspreken, wat zou er dan van ons worden? In wat voor maatschappij zouden we dan leven?" - Mila voor een tribunaal, L'Union, 21 juni 2021. "Wij verzetten ons omdat zij anders gewonnen zouden hebben". - Mila's moeder, getuigend voor de rechtbank, bfmtv.com, 21 juni 2021. Op een morgen... vernam Val dat Al Qaeda een doodvonnis over hem had uitgesproken. De poster toonde zijn foto, besmeurd met bloed. Sociale media staan vol met manieren om haar te doden -- kogels, explosieven, haar hoofd verpletteren, haar keel doorsnijden of haar in brand steken. Deze bedreigingen en pogingen tot intimidatie bewijzen het gevaar dat uitgaat van hen die een nieuwe samenleving willen creëren met geweld en terreur: Als je kritiek op mij hebt, zal ik je vermoorden -- onthoofden of je keel doorsnijden. Angst werkt. Niemand wil zijn naam op een internet-hitlijst zien, of valselijk voor racist worden uitgemaakt. Journalisten kijken angstvallig de andere kant op en zijn nergens te bekennen. In april gaat het land stemmen. De volgende dag zal kunnen worden uitgemaakt welke richting het land - en daarmee ook Europa - zal uitgaan. Zal het zich onderwerpen -- of niet?
De bedreigingen en de pogingen tot intimidatie bewijzen het gevaar dat uitgaat van hen die met geweld en terreur een nieuwe samenleving willen creëren: Als je kritiek op mij hebt, zal ik je vermoorden -- onthoofden of je keel doorsnijden. Angst werkt. Niemand wil zijn naam op een hitlijst op internet zien, of ten onrechte voor racist worden uitgemaakt. Journalisten kijken angstvallig de andere kant op en zijn nergens te bekennen. (Foto's bron: iStock)
"Wat heb je nog meer nodig om wakker te worden en te begrijpen dat we onszelf moeten verdedigen?", vroeg wijlen de Italiaanse journaliste Oriana Fallaci. We moeten ons zorgen maken over Europa. Het is de bakermat van de Europese cultuur, vooral Frankrijk. Henry James schrijft in The Ambassadors over Frankrijk als het toonbeeld van beschaving, als de "oudste dochter van de Kerk". Nu worden de kerken van Frankrijk echter verbrand, afgebroken en verlaten, en worden de aanhangers geofferd op het altaar van de politieke correctheid. De Franse joden, "de kanaries in de kolenmijn", worden fysiek aangevallen en verlaten hun land. Sinds 2000 zijn er meer dan 60.000 gevlucht. Tegenover deze massale aanval op vrijheid en cultuur schaart een leger van "nuttige idioten" zich aan de zijde van de vijanden van de beschaving. Professor Robert Redeker moest onderduiken nadat hij kritiek had geuit op de radicale islam en moet nu door de politie worden beschermd.
Lees verder
door Burak Bekdil • 1 Februari 2022
Het BBP per hoofd van de bevolking van de Turken daalt al voor het zevende achtereenvolgende jaar, van 12.500 dollar in 2012 tot iets meer dan 7.000 dollar dit jaar. De Turkse lira heeft in de afgelopen drie maanden meer dan de helft van zijn waarde verloren ten opzichte van de belangrijkste westerse valuta's. "Het probleem met het verhaal is dat er geen bewijs is dat Ankara betere banden wil of bereid is om iets te doen waarbij Israël baat heeft.... Het [Ankara] wil dus 'verzoening' zonder daadwerkelijk iets te doen."- Seth J. Frantzman, The Jerusalem Post, 5 december 2021. Erdoğans charmeoffensief om harten en geesten in Washington te winnen, blijft echter niet beperkt tot het wijzigen van zijn agressieve koers tegen Israël of onvriendelijke Golfstaten. De Amerikaanse president Joe Biden heeft Turkije hardnekkig aangemoedigd om de diplomatieke betrekkingen met Armenië te normaliseren.... Wat is hier de grap? Erdoğans beweging om te doen alsof Turkije nu stappen onderneemt voor normalisatie is nep. Hij start een proces dat hij nooit wil afmaken -- voor het geval dat andere inspanningen in Washington onopgemerkt zouden zijn gebleven. De kwakkelende Turkse economie dwingt Erdogan ertoe zich te verzoenen met zijn tegenstanders, en verzoening betekent dat deze tegenstanders van Erdogan zullen eisen dat hij stopt met het steunen van Hamas en de Moslimbroederschap. Dat zal "op korte termijn" het geval zijn. Bij de eerste de beste gelegenheid zal Erdogan de verzoening echter laten varen en zijn steun aan deze terroristische groeperingen hervatten. Erdogans pragmatische innerlijk is pas na een jaar of twaalf tevoorschijn gekomen, nu hij zich opmaakt om te vechten voor zijn politieke overleving bij de verkiezingen van 2023. Als hij het gevoel heeft dat het geld van de Golf en een soort politieke steun van de VS de Turkse economie voldoende hebben gestimuleerd om in 2023 te winnen, zal hij zijn verzoeningsmasker afzetten en zijn gebruikelijke islamistische hemd weer aantrekken.
De kwakkelende Turkse economie dwingt president Recep Tayyip Erdoğan zich te verzoenen met tegenstanders. Hij probeert klaarblijkelijk de harten en geesten in Washington te winnen en jaagt tegelijkertijd op geld uit de Golf. Bij de eerste de beste gelegenheid zal Erdoğan de verzoening echter laten varen en zijn steun aan terroristische groeperingen hervatten. (Foto door Adem Altan/AFP via Getty Images)
De provincie Konya in centraal Anatolië is van oudsher een bastion van extreem conservatisme en politieke islam -- dat wil zeggen aanhangers van de islamistische sterke man van Turkije, Recep Tayyip Erdoğan. Bij de presidentsverkiezingen van 2018 won hij in deze industriestad 75% van de stemmen. "Die dominantie wordt nu bedreigd door een ongekende reeks uitdagingen," concludeerde Reuters in een rapport van december, na interviews met de lokale bevolking in Konya, waaronder industriële arbeiders, boeren en studenten die klaagden over stijgende prijzen en minder banen. Het Turkse bbp per hoofd van de bevolking is voor het zevende achtereenvolgende jaar gedaald, van 12.500 dollar in 2012 tot iets meer dan 7.000 dollar dit jaar. De Turkse lira heeft in de afgelopen drie maanden meer dan de helft van zijn waarde verloren ten opzichte van de belangrijkste westerse munteenheden.
Lees verder
door Khaled Abu Toameh • 24 Januari 2022
Als Abbas werkelijk geïnteresseerd zou zijn in een terugkeer naar de onderhandelingstafel met Israël, moet hij beslissen of hij aan de kant staat van zijn vredespartners in Israël of aan die van zijn politieke vijanden in Hamas. Abbas moet beslissen of hij behoort tot het pro-vredeskamp in Israël en de Arabische wereld, of tot de vijanden van de vrede, waaronder Hamas, de Palestijnse Islamitische Jihad en hun beschermheren in Iran. Voorlopig lijkt het erop dat Abbas het beide kanten wil. Met andere woorden, Abbas vertelt de Westerlingen dat hij de vrede met Israël steunt, terwijl hij de hand uitreikt naar de door Iran gesteunde terreurgroep die openlijk verklaart Israël te willen elimineren en de jihad (heilige oorlog) tegen de Joden te willen voeren. In plaats van het besluit van het Verenigd Koninkrijk om Hamas te verbieden toe te juichen, was Abbas een van de eerste Palestijnen die deze stap veroordeelde. Door het besluit te veroordelen, stuurt Abbas een boodschap naar de internationale gemeenschap dat hij in feite terreur en Hamas steunt. Maar in de wereld van de Palestijnse Autoriteit lijkt het erop dat het bestrijden van een radicale terreurgroep een slechte zaak is.
Als president Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit werkelijk geïnteresseerd zou zijn in een terugkeer naar de onderhandelingstafel met Israël, moet hij beslissen of hij aan de kant staat van zijn vredespartners in Israël of van zijn politieke vijanden in Hamas. Afgebeeld: Abbas (rechts) ontmoet Hamas-leider Khaled Mashaal op 24 november 2011 in Caïro, Egypte. (Foto door Mohammed al-Hams/Khaled Mashaal's Bureau voor de Media via Getty Images)
De president van de Palestijnse Autoriteit (PA), Mahmoud Abbas, zei deze maand dat hij geïnteresseerd is in het hervatten van de vredesbesprekingen met Israël. Abbas deed zijn uitspraak aan de vooravond van een ontmoeting die hij op 23 november had met de Russische president Vladimir Poetin in de badplaats Sotsji aan de Zwarte Zee. Abbas preciseerde dat hij wil dat de vredesbesprekingen met Israël worden hervat onder auspiciën van Rusland en de drie andere leden van het Internationale Kwartet: Europese Unie, Verenigde Naties, en de Verenigde Staten.
Lees verder
|
