Recentste analyse en commentaar
door Andrew Jones • 17 Juli 2018
De aanpak die de Britse autoriteiten naar aanleiding van de nationale ramp hebben gekozen, lijkt grotendeels gebaseerd te zijn op het tegengaan van de secundaire problemen, met name personen die protesteren tegen de kinderlokkerij, waaronder op een gegeven moment de arrestatie van ouders die proberen hun dochter van haar misbruikers te redden. Er lijkt ook een stilzwijgende alliantie te zijn met de meeste media om het publieke debat de mond te snoeren, met regelrechte onderdrukking als laatste redmiddel.
Van de 650 parlementsleden van het Britse parlement waren er slechts twintig bereid om een open brief te ondertekenen ter ondersteuning van de bescherming van kinderen die het slachtoffer zijn van groepsverkrachting, mensenhandel, marteling en soms moord. Afbeelding: Het paleis van Westminster in Londen, ontmoetingsplaats van de Houses of Parliament. (Arpingstone/Wikimedia Commons)
Als reactie op het aanhoudende schandaal rond het seksuele misbruik in Groot-Brittannië heeft een groep van twintig parlementsleden een open brief ondertekend voor de onlangs benoemde minister van Binnenlandse Zaken, Sajid Javid, waarin zij aandringen op gecoördineerde actie. Aangezien het parlement van het Verenigd Koninkrijk 650 parlementsleden telt, vormen deze 20 ondertekenaars slechts 3 procent hiervan die steun verlenen aan de bescherming van kinderen die het slachtoffer zijn van groepsverkrachting, mensenhandel, marteling en soms moord. Zo'n schamel aantal politici dat bereid is om zich uit te spreken tegen seksuele slavernij van kinderen lijkt nog meer het bewijs te zijn van het morele faillissement van de politieke elite in Groot-Brittannië en hoe laag het land lijkt te zijn gezonken.
Lees verder
door Bassam Tawil • 15 Juli 2018
Het lijkt erop dat Abbas en Israël verschillende visies hebben op de manier waarop terrorisme moet worden bestreden. Abbas lijkt te denken dat het betalen van salarissen aan veroordeelde terroristen en hun families een goede eerste stap in die richting is. Prins William was één en al glimlach terwijl Abbas het had over de "serieuze" wens van de Palestijnen om vrede met Israël te bereiken, en ook over hun "inzet" in de strijd tegen het terrorisme. Het Palestijnse leiderschap wil niet dat de prins en de rest van de wereld op de hoogte zijn van de tegenstrijdige boodschappen die zij aan hun volk en de rest van de wereld sturen. De boodschap aan de Palestijnen: wij steunen iedereen die een Jood vermoordt en zullen voor zijn of haar familie zorgen als hij of zij door Israël wordt vermoord of gevangengezet. De boodschap aan Prins William en andere wereldleiders en verdere hoogwaardigheidsbekleders is: wij zetten ons in voor de vrede en de strijd tegen het terrorisme. Het toeval wil dat de Palestijnse Autoriteit op de dag dat de prins in Ramallah was, haar belofte herhaalde om door te gaan met het financieren van terroristen en hun families. Hopelijk heeft prins William van zijn bezoek aan Ramallah genoten. Hopelijk vraagt hij zijn adviseurs ook om voor hem te vertalen wat de Palestijnse leiders tegen hun eigen volk in het Arabisch zeggen.
Prins William, hertog van Cambridge, ontmoet president Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit tijdens een officieel bezoek aan Ramallah op 27 juni 2018. (Foto door Joe Giddens - Getty Images)
President Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit deelde interessant nieuws met prins William van Engeland tijdens een bijeenkomst in Ramallah op 27 juni. Hij vertelde de Koninklijke bezoeker dat de Palestijnen "het bereiken van vrede met Israël serieus nemen". Abbas zei ook dat de Palestijnen "geëngageerd waren in de strijd tegen het terrorisme". Wat dit nieuws interessant maakt, is dat toen Abbas sprak met prins William in zijn hoofdkwartier van Ramallah, bekend als de Mukata, de Palestijnse regering een verklaring uitvaardigde waarin Palestijnse terroristen die door Israël gevangen waren gezet werden geprezen. De regering in Ramallah heeft ook beloofd om door te gaan met het betalen van salarissen aan Palestijnen die zijn veroordeeld voor het vermoorden en verwonden van Joden, waarmee ze zich verzetten tegen de Israëlische en Amerikaanse eisen om de betalingen te staken.
Lees verder
door Amir Taheri • 10 Juli 2018
De Grote Bazaar van Teheran is meer dan een gigantisch winkelcentrum, het is de kern van een levensstijl. Het bestaat uit zes moskeeën, 30 hotels, meer dan 20 banken, zes bibliotheken, 9 religieuze seminaries, 13 basis- en middelbare scholen, en verschaft werk, direct of indirect, aan meer dan 600.000 mensen. Sinds 1979 is het enthousiasme in de Grote Bazaar voor het Khomeinistische regime wel wat afgezwakt maar niet openlijk vijandig geworden. De huidige gebeurtenissen moeten dan ook worden gezien als een kortstondige dwaling of als een serieuze indicatie dat het Khomeinistische regime een van zijn belangrijkste steunpilaren aan het verliezen is. Eén ding is zeker: De Grote Bazaar heeft gerenommeerde en beproefde werkwijzen om het volk op de been te brengen en zijn kracht in de straten te tonen. Indien vertoond, kan het zijn woede tonen. En als dat gebeurt, zou het dwaas zijn om er geen rekening mee zou houden.
De Grote Bazaar in Teheran, Iran. (Bron: Diego Delso/Wikimedia Commons)
In de laatste week van juni jl. werd de Grote Bazaar van Teheran gesloten, en dit voorbeeld volgend sloten andere zakenwijken van de hoofdstad, zoals Maqsud-Shah, Qaysarieh, Khayyam, Sayyed Vali en Pachenar, ook hun deuren. Tegelijk organiseerden ook de bazaars in verschillende andere steden, met name Isfahan, Mash'had, Bandar Abbas, Kerman en Tabriz symbolische stakingen uit sympathie voor de Teheranese marktkramers. Het is niet gemakkelijk om de Grote Bazaar te sluiten en dit was ook niet meer gebeurd sinds de onstuimige dagen van 1978-79 toen de opstand tegen de Sjah zijn hoogtepunt bereikte. De Grote Bazaar bestaat uit meer dan 40 met elkaar verbonden passages over een totale afstand van 10,6 kilometer. De gangen zijn verdeeld in 20 segmenten, elk gespecialiseerd in een aantal handelsafdelingen, van levensmiddelenwinkels, goudsmeden-werkplaatsen tot tapijten-showrooms, voor van alles wat een megastad van bijna 15 miljoen inwoners nodig kan hebben.
Lees verder
door Majid Rafizadeh • 8 Juli 2018
Veel extremistische moslims geloven dat hun religieuze verlangen uit zal komen in de VS. Religieus gesproken is voor extremistische moslims het heersen over Amerika als het woord van Allah. Voor hen komt dan een heilige belofte in vervulling. Wat betekent het om de op één na grootste religie in een land te zijn? Kiezers hebben invloed op de lokale en nationale politiek, beïnvloeden binnenlandse verkiezingen, kiezen meer vertegenwoordigers met dezelfde religieuze gezindheid, en zijn invloedrijk genoeg om te bepalen wie de volgende president van de Verenigde Staten zal zijn, en om de wetten van het land te veranderen. Dit afwimpelen en gevoel van immuniteit heeft in de loop der tijd veel landen naar de ondergang gevoerd.
"Spoedig," zo stond er in de brief, "zal Amerika van ons zijn." "Ons"? De schrijver, zo werd duidelijk, was een extremistische moslim in de VS die beweerde een gerenommeerde religieuze prediker te zijn. Met elk nieuw woord groeide de bezorgdheid. In de gehele brief wees hij op de "zondige" wegen van het Westen: dansen, drinken, daten... Hij sprak zijn afschuw uit over het feit dat de meeste vrouwen de hijab niet droegen noch vijf keer per dag deelnamen aan het gebed. Toen kwam hij meteen tot de kern van de zaak: "Ons," zo legde hij uit, verwees naar moslims zoals hijzelf. Het sentiment is nauwelijks nieuw. Soortgelijke proclamaties worden door veel moslimextremisten het hele jaar door geuit. De echte schok was niet de brief, maar de reactie van veel Amerikanen erop na het zien ervan.
Lees verder
door Giulio Meotti • 5 Juli 2018
"Feit is dat we geen idee hebben wat er van 's werelds 'geplunderde' oudheden zou zijn terechtgekomen als ze niet in westerse collecties bewaard waren gebleven. Zouden de schatten van het zomerpaleis van Peking de Culturele Revolutie van Mao hebben overleefd? Hadden de Elgin-marmers de Turkse tourgidsen overleefd die er stukken van afbraken om als souvenir te verkopen? Zou Daesh [ISIS] de voorwerpen uit het Midden-Oosten die nu in Europese musea overleven hebben gespaard"? — Zareer Masani, historicus. Toen christenen in Irak massaal werden verbannen, vermoord of vervolgd door de zogenaamde Islamitische Staat, zweeg het Westen - alsof deze christenen de vertegenwoordigers waren van het westerse kolonialisme en niet de rechtmatige en originele inwoners van het Midden-Oosten, lang voordat de Arabieren zich tot de islam bekeerden. Toen een meute het Franse instituut in Caïro verwoestte en boeken en collecties verbrandde, zwegen degenen die nu de "koloniale artefacten" wil teruggeven. Waar zijn onze kloeke monumenten verdedigers nu?
Afbeelding: Figuren uit het Oostelijke Fronton van het Parthenon, tentoongesteld als onderdeel van de Elgin Marmers in het British Museum. (Beeldbron: Andrew Dunn/Wikimedia Commons)
Een "schuldgevoel" vanwege het kolonialisme breekt het Westen van binnenuit af, aldus professor Bruce Gilley, en autoritaire regimes als Iran, Rusland, China en Turkije profiteren van deze zwakte. De Romeinen noemden het damnatio memoriae: de verdoemenis van de herinnering -wat resulteerde in de vernietiging van de portretten en zelfs van de namen van de gevallen keizers. In het Westen is nu hetzelfde proces aan de gang over het koloniale verleden. De culturele elite in het Westen lijkt nu zo gekweld te worden door imperialistische schuldgevoelens dat ze er niet langer in geloofd dat onze beschaving iets is om trots op te zijn.
Lees verder
door Bassam Tawil • 2 Juli 2018
De Palestijnen willen niets te maken hebben met het plan van president Trump: ze weten dat het nooit aan hun eisen zal voldoen. De Palestijnen zijn niet tegen het vredesplan vanwege een grensconflict, een nederzetting, een controlepost of de status van Jeruzalem. Zij zijn tegen het plan van Trump - en tegen elk ander vredesinitiatief - omdat de Palestijnen iets anders in gedachten hebben. De twee Palestijnse partijen, de Palestijnse Autoriteit en Hamas, kunnen het over alles oneens zijn –maar niet over de eliminatie van Israël. Het enige vredesplan dat voor de huidige Palestijnse leiders aanvaardbaar zou zijn is een plan zijn dat hun missie zou vergemakkelijken om de jihad tegen Israël voort te zetten -met de vernietiging van Israël als doel. Als Jared Kushner en Jason Greenblatt meer willen weten over de ware ambities van de Palestijnen, dan zouden ze er goed aan doen om vrijdag een preek te beluisteren in een moskee of te stoppen bij een school op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook. Misschien zouden ze dan zelf inzien dat geen enkel vredesplan ter wereld op dit moment het gif kan tegengaan dat dagelijks in de harten en hoofden van de Palestijnen en hun kinderen wordt geïnjecteerd.
In de afgelopen zes maanden hebben president Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit en zijn hooggeplaatste medewerkers niet alleen geweigerd een ambtenaar van de Amerikaanse regering te ontmoeten, maar hebben zij ook een lastercampagne van haat en opruiing gevoerd tegen president Trump en topambtenaren van de VS. Afbeelding: De Amerikaanse presidentiële gezanten Jason Greenblatt (links) en Jared Kushner (centrum) spreken met Abbas (rechts) op 22 juni 2017 in Ramallah. Tijdens de bijeenkomst verwierp Abbas hun eis dat hij zou ophouden met betalingen aan terroristen en hun families. (Foto door Thaer Ghanaim/PPO via Getty Images)
De Palestijnen hebben het plan van de Amerikaanse president Donald Trump voor vrede in het Midden-Oosten nooit onder ogen gezien. De Palestijnen weten niets van dit plan, dat nog steeds niet openbaar is gemaakt. Dat feit heeft hen er echter niet van weerhouden om het nog aan te kondigen plan categorisch te verwerpen, een standpunt dat de Palestijnen deze week hebben herhaald toen Amerikaanse gezanten uit het Midden-Oosten, Jared Kushner en Jason Greenblatt, Israël en een aantal Arabische landen bezochten om over het plan te discussiëren. Het Trump-plan is nog niet eens afgerond en als zodanig nog aan geen van de partijen in het Israëlisch-Arabische conflict officieel voorgelegd. Kushner en Greenblatt werken al enkele maanden aan het plan; hun huidige tournee door de regio vindt plaats in de context van Jordanië en Egypte.
Lees verder
door Khaled Abu Toameh • 26 Juni 2018
Tienduizenden Palestijnen leven tegenwoordig in een Libanees getto genaamd Ain Al-Hilweh heet, en de wereld lijkt daar goed mee te kunnen leven. Niemand maalt erom wanneer een Arabisch land de Palestijnen mishandelt, discrimineert en doodt. Maar als er iets op de Westelijke Jordaanoever gebeurt of in de Gazastrook, dan worden de internationale media en gemeenschap plotseling wakker. Waarom? Omdat ze een kans om Israël te veroordelen niet willen missen. Stel je de wereldwijde ophef voor als Israël een wet uit zou vaardigen die Arabieren het recht ontzegt om werk te vinden of eigendom te erven. Er zijn geen protesten in Londen of Parijs. De VN-Veiligheidsraad heeft geen spoedvergadering gehouden - en zal dat ook niet doen - om Libanon te veroordelen. Natuurlijk zullen de reguliere media in het Westen niet berichten over Arabische apartheid en repressieve maatregelen tegen Palestijnen. De leiders van de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook hebben geen tijd om de problemen van de kampbewoners aan te pakken. De Palestijnse Autoriteit en Hamas zijn te druk om met elkaar in de clinch te liggen, en het laatste waar ze zich zorgen over maken zijn de belangen en het welzijn van hun volk.
Een straatfeest in juli 2015 in het kamp Ain al-Hilweh in Libanon. (Bron: Genève Call/Flickr)
Libanon is een van verscheidene Arabische landen waar Palestijnen onderworpen zijn aan discriminerende maatregelen en apartheidswetten. Echter, de benarde situatie van de Palestijnen in Arabische landen is kennelijk niet van belang voor de internationale gemeenschap en de pro-Palestijnse activisten en groepen over de hele wereld. Onlangs hebben de Libanese autoriteiten bij alle ingangen van het grootste Palestijnse vluchtelingenkamp in Libanon, Ain Al-Hilweh, elektronische toegangspoorten geplaatst. De stap heeft een golf van protesten op gang gebracht in Ain Al-Hilweh en onder Palestijnen die in andere vluchtelingenkampen in Libanon wonen, die de installatie van de elektronische poorten als een vorm van collectieve straf beschrijven. Tot enkele jaren geleden telde Ain Al-Hilweh 75.000 inwoners. Echter, met de toestroom van vluchtelingen uit Syrië vanaf 2011 wordt de bevolking van het kamp nu geschat op meer dan 160.000.
Lees verder
door Shoshana Bryen en Stephen Bryen • 24 Juni 2018
Hoewel Duitsland beweert ontzet te zijn over het gedrag van Rusland in Syrië, blijft het de handel stimuleren, niet alleen met Rusland, maar ook met de partner van Rusland bij de genocide in Syrië: Iran. Een Duits inlichtingenrapport van 2018 bevestigt dat Iran momenteel op zoek is naar nucleaire technologie in Duitsland. Misschien is het beter om het hypocriete Duitsland buiten de deur te houden.
De Duitse bondskanselier Angela Merkel begroet de Russische president Vladimir Poetin op de economische top van de G20 op 7 juli 2017 in Hamburg, Duitsland. (Foto door Morris MacMatzen/Getty Images)
President Trump ligt onder vuur omdat hij een onderwerp naar voren bracht op de G-7-bijeenkomst dat Europa liever onder tafel wilde houden: Rusland. De geallieerden spraken hun afschuw uit toen de Trump zei: "Waarom houden we een bijeenkomst zonder Rusland? We hebben een wereld te leiden... we zouden Rusland aan de onderhandelingstafel moeten hebben." Afgezien van de overdrijving over wie de wereld feitelijk leidt, is zijn commentaar en de geallieerde reactie alleen schokkend als men bedenkt dat de Europeanen Rusland hebben geboycot. Er zijn sancties tegen Moskou ingesteld sinds het Oekraïne en de Krim illegaal is binnengevallen en heeft afgepakt, maar sancties zijn iets anders dan handel. Duitsland is koploper in de handel met Rusland. Dit kan te maken hebben met het feit dat met name Duitsland in de winter warm blijft met Russisch aardgas dat hen in ongeveer 40% van de behoefte voorziet.
Lees verder
door Debalina Ghoshal • 18 Juni 2018
"Rusland probeert de internationale orde te veranderen, een scheur in de NAVO te veroorzaken en het Amerikaanse leiderschap te ondermijnen om haar regime te beschermen, de dominantie over haar buren te herstellen en wereldwijd haar invloed te vergroten." – Amerikaanse generaal Curtis Scaparrotti, Opperbevelhebber in Europa. "Rusland heeft door machtsvertoon zijn bereidheid en vermogen getoond om in te grijpen in landen langs haar grenzen... de hoogste strategische prioriteit voor Combatant Command is Rusland afschrikken van verdere agressie en uitoefenen van kwaadaardige invloed op onze bondgenoten en partners." - generaal Curtis Scaparrotti. De Amerikaanse bevelhebber in Europa, Lt.-generaal Frederick Benjamin Hodges noemde het proces om te voldoen aan de transportwetgeving van individuele landen en de verplaatsing van zelfs niet-militaire konvooien door heel Europa "omslachtig", vlak voordat hij in september met pensioen ging, en noemt als voorbeeld de vijf -daagse kennisgevingstermijn vereist voor het verplaatsen van troepen van Polen naar Duitsland.
Afgebeeld: multinationale NAVO-soldaten met de Enhanced Forward Presence Battle Group Polen komen op 18 juni 2017 aan in Rukla, Litouwen, en voltooien een tweedaagse tactische wegmars over de NAVO-grenzen, als onderdeel van de oefening "Sabre Strike 17". (Bron afbeelding: US Army / Sgt. Justin Geiger)
Op 28 maart onthulde de Europese Unie een plan om de defensiecapaciteiten van de NAVO te verbeteren, vooral met het oog op de toegenomen Russische agressie. Het plan, dat de oprichting van een Europese Defensie-unie rond het jaar 2025 beoogd, is gericht op het versoepelen van de huidige beperkingen op troepenbewegingen en het verplaatsen van militair materieel door heel Europa, op eenzelfde manier als het akkoord van Schengen het mogelijk maakte om zonder paspoort tussen 26 staten te reizen, waarvan de meeste tot de EU behoren. Als uitleg voor de noodzaak van een "militaire Schengen-zone", voerde Federica Mogherini, hoofd van het buitenlands beleid van de EU, aan: "Door militaire mobiliteit binnen de EU te vergemakkelijken, kunnen we crisissen effectiever voorkomen, onze operaties efficiënter opzetten en sneller reageren wanneer zich uitdagingen aandienen."
Lees verder
door Bassam Tawil • 17 Juni 2018
Ahmed Majdalani wordt nu door zijn eigen volk beschuldigd van het bevorderen van "normalisatie" tussen Palestijnen en Israël. Er zij op gewezen dat degenen die het besluit hebben genomen om de PLO-ambtenaar de toegang tot de Palestijnse universiteiten te ontzeggen, leven onder de "gematigde" Palestijnse Autoriteit op de Westelijke Jordaanoever. Degenen die Majdalani verboden hebben om de Palestijnse universiteiten te betreden en verslag uit te brengen aan het Ministerie van Onderwijs van de Palestijnse Autoriteit, is niet Hamas.
Ahmed Majdalani, lid van het Uitvoerend Comité van de PLO, die door zijn eigen volk beschuldigd wordt van het bevorderen van "normalisering" met Israël. (Beeldbron: MEMRI-videoscreenopname)
Palestijnse leiders hebben de afgelopen maanden opgeroepen tot een boycot van Israël en de VS. De meest recente oproep kwam nog maar een paar weken geleden, toen leiders en functionarissen van de Palestijnse Autoriteit alle landen opriepen om de openingsceremonie van de Amerikaanse ambassade in Jeruzalem te boycotten. Een van de ambtenaren die opriep tot een boycot van de ceremonie was Ahmed Majdalani, lid van het Uitvoerend Comité van de PLO, en topadviseur van president Mahmoud Abbas. Majdalani staat ook bekend om zijn herhaalde oproepen in de afgelopen jaren om Israël op alle gebieden te boycotten.
Lees verder
door Bruce Bawer • 12 Juni 2018
De politie heeft meerdere mensen gearresteerd die slechts trachtten hun kinderen uit de klauwen van verkrachters te redden- en niet de verkrachters. Zoveel -terechte- zorg over het recht van de verkrachters op een eerlijk proces, inclusief veronderstelde onschuld en de mogelijkheid op gekozen rechtsbijstand- maar tegelijkertijd net zoveel bereidheid om Robinson dezelfde rechten te onthouden! De tientallen jaren van geheimhouding door Britse functionarissen is op zichzelf al een zwaar misdrijf. Wie van hen, die op de hoogte waren -maar niets deden, heeft zich voor justitie moeten verantwoorden? Blijkbaar niemand. Zoals elke kijker van het Britse nieuws weet, houdt een "opgeleide beroepsjournalist" in Groot-Brittannië zich aan allerlei professionele gedragsregels: zo noemt hij moslims "Aziaten"; hij omschrijft elke criticus van de islam (of iedereen die deelneemt aan een manifestatie tegen de onrechtvaardige opsluiting van een criticus van de islam) als een lid van extreemrechts, en hij bestempelt de extreemlinkse laster automatisch als "antiracistische groepen".
Britse politie. Terwijl de autoriteiten van het Verenigd Koninkrijk alles in het werk stelden om te voorkomen dat moslimcriminelen worden gearresteerd, worden Britten, zoals Tommy Robinson, die kritiek uiten op de islam, vlot in hechtenis genomen. (Foto: Wikipedia)
De berichtgeving alhier tijdens de laatste dagen van de Tommy Robinson-affaire in Groot-Brittannië lijkt in bepaalde kringen in Merrie Olde England op zijn minst een kleine impact te hebben. Enkele van de meer chique elites in het Verenigd Koninkrijk hebben in een verklaring, in een neerbuigende toon zoals alleen in Engeland kan, uitgelegd dat de sympathisanten van Robinson het allemaal bij het verkeerde eind hebben; dat we de prachtige nuances van de Britse jurisprudentie eenvoudigweg niet begrijpen, in het bijzonder de wetten van het koninkrijk over de verslaggeving bij rechtszaken - want als we dat wél zouden begrijpen, dan zouden we erkennen dat Robinsons standrechtelijke arrestatie en gevangenzetting geen schandalige ontzegging van zijn vrijheid van meningsuiting en recht op een eerlijk proces met advocaat van zijn eigen keuze inhoudt, maar dat dit in feite zeer passende acties betrof die de integriteit van het proces dat hij versloeg waarborgden. Degenen buiten het Verenigd Koninkrijk die denken dat de Britse vrijheid in gevaar is en dat het Britse rechtssysteem op cynische wijze is uitgebuit voor onbeduidende doeleinden, vergissen zich blijkbaar volkomen, met andere woorden; de Britse politie blijft zich terughoudend gedragen, de Britse rechtbanken zijn nog steeds een toonbeeld van rechtschapenheid, en de échte Britse journalisten (niet die onhandige, activistische amateurs zoals Robinson) blijven hun rol met buitengewoon professionalisme en fatsoen vervullen en houden zich daarbij strikt aan de hoogstaande regels die de reportage over rechtszaken in het land van Magna Carta regelen.
Lees verder
door Bassam Tawil • 5 Juni 2018
De meedogenloze retoriek die de Palestijnen tegen de VS gebruiken duidt erop dat ze besloten hebben de Amerikanen op gelijke voet te stellen met Israël. Ze hebben heimwee naar de tijd dat BuZa van de V.S. soms pro-Palestijnser leek dan de Palestijnen zelf. We hebben het over dezelfde Palestijnse Autoriteit die jaarlijks miljoenen dollars aan Amerikaanse hulp blijft ontvangen. We hebben het ook over dezelfde PA waarvan de veiligheidstroepen worden opgeleid en uitgerust door Amerikanen en Europeanen. We hebben het over dezelfde PA die in Washington een "diplomatieke vertegenwoordiging" heeft die actief deelneemt aan de opruiende campagne tegen de VS en haar De anti-Amerikaanse campagne maakt de weg vrij voor terroristen om Amerikanen te vermoorden. Het voedt zich met de ideologie van ISIS, Al-Qaeda, de Moslimbroederschap en Iran, die de VS beschouwt als de "Grote Satan".
President Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit noemde David Friedman, de Amerikaanse ambassadeur in Israël, in een televisietoespraak op 19 maart 2018 een "hondenzoon" (Beeldbron: MEMRI-videoscreenopname).
Haatzaaien en opruiing staan centraal in de Palestijnse verhaallijn. De Palestijnen voeren al tientallen jaren een massale en valse campagne tegen Israël. Deze campagne maakt het voor Arabieren onmogelijk om zelfs maar na te denken over een mogelijke vrede met Israël. De Palestijnse haat tegen Israël is namelijk niet gekoppeld aan wat Israël wel of niet doet. De Palestijnse haat tegen Israël is veeleer gebaseerd op het bestaan van Israël. Palestijnen haten Israël omdat ze geloven dat de Joden geen recht hebben op een soeverein land in het Midden-Oosten. Palestijnse haatzaaiende uitlatingen tegen Israël maken deel uit van het mondiale landschap: tegenwoordig wordt er niets anders meer van hen verwacht. Een Palestijnse moskeeprediker die Joden "afstammelingen van apen en varkens" noemt, is al helemaal geen verhaal meer waard - het is gewoon meer van hetzelfde. Ook het verminken of vermoorden van een Jood door een Palestijn is norm geworden.
Lees verder
door Giulio Meotti • 4 Juni 2018
De archipel van de politieke islam in Europa, van Tariq Ramadan tot aan de Moslimbroederschap, draait in een baan rond de as Qatar-Iran. De Egyptische Moslimbroederschap stond openlijk aan de kant van Khomeini's revolutionairen toen zij de Sjah omver wierpen, en bedreigt nu Saoedi-Arabië, de VAE en anderen in de regio. Na de revolutie verklaarden de Iraniërs voor het eerst de oorlog aan hun eigen culturele leven: theaters werden gesloten, concerten werden verboden, artiesten ontvluchtten het land, bioscopen werden in beslag genomen, omroepen werden verboden. Zal Europa - de bakermat van de westerse cultuur en beschaving - de ogen openen en zich niet langer aan de zijde van de tirannieke ayatollahs in Iran scharen?
De leider van de Islamitische Revolutie van Iran, Ayatollah Rouhollah Khomeini, afgebeeld in 1979. (Foto door Asadollah Chahriari/Keystone/Getty Images)
De Verenigde Staten hebben zich recentelijk teruggetrokken uit het Iraanse nucleaire akkoord. Deze stap is volledig gerechtvaardigd, niet alleen vanwege veiligheidsredenen, maar vooral omdat de Khomeinistische revolutie in Iran een dodelijke en voortstuwende ideologie is -waarvan het Westen nuclearisering niet kan toestaan. Voor het Franse satirische tijdschrift Charlie Hebdo veranderde alles toen Said en Sharif Kouachi 11 mensen vermoordden in het kantoor in Parijs. Een van de teksten die op de laptop van de gebroeders Kouachi werd teruggevonden, was de Iraanse oproep om de romanschrijver Salman Rushdie te doden, en dat "volkomen terecht" noemde. De moordenaars waren geïnspireerd door het dodelijke edict van Ayatollah Khomeini tegen Rushdie. Het bloedbad in Charlie Hebdo is een van de giftige vruchten van de Islamitische Republiek. De Iraanse ayatollahs vrezen de verleiding van de Westerse cultuur. Daarom zijn ze er sinds 1979 mee in oorlog.
Lees verder
door Burak Bekdil • 3 Juni 2018
Wie onbevangen nadenkt over het één-mans-regime van de Turkse president Erdogan, in eigen land of in het buitenland, kan het etiket "terrorist" krijgen. Op 25 april veroordeelde een Turkse rechtbank 14 medewerkers van de oppositiekrant Cumhuriyet tot een gevangenisstraf op beschuldiging van "terrorisme" en legde straffen op die varieerden van 2½ jaar tot 7½ jaar. Als Erdoğan niet strijdt tegen honderden miljoenen "terroristen", waaronder bijna het gehele Europese continent, de VS en waarschijnlijk ook de helft van zijn eigen land, dan is hij bezig sterkere banden aan te knopen met landen als Rusland, Soedan en Iran.
De Russische president Vladimir Poetin ontmoet de Iraanse president Hassan Rouhani en de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan in Sotsji, Rusland, op 22 november 2017. (Beeldbron: kremlin.ru)
De geschiedenis telt veel despoten in het Midden-Oosten die de vrije wereld ervan beschuldigd hebben terroristisch te zijn. Voor Hamas en de Moslimbroederschap bijvoorbeeld is de hele westerse beschaving een terroristische machine die geprogrammeerd is om moslimbloed te vergieten. De Turkse sterke man, president Tayyip Erdogan, vormt daarop geen uitzondering. In een toespraak in april noemde Erdogan, blijkbaar getroffen door geheugenverlies wat betreft de Turkse invasie van Noord-Cyprus, evenals die van enkele weken geleden in het Syrische Afrin, de Israëlische premier Benjamin Netanyahu een "terrorist". Erdogan vertelde aan zijn partijgetrouwen: "De schande van invasie kleeft niet aan ons, Netanyahu. U bent een veroveraar en op dit moment bent u aanwezig in die gebieden als bezetter. Tegelijkertijd bent u een terrorist."
Lees verder
door Bassam Tawil • 30 Mei 2018
Wat er gebeurde aan de grens tussen Israël en de Gazastrook was een daad van agressie door Hamas tegen de Israëlische soevereiniteit. Een oorlogsdaad. Zelfs de terroristen zelf beweerden niet dat ze protesteerden tegen de verhuizing van de ambassade. De terroristen en de rest van de Palestijnse demonstranten scandeerden "Dood aan Israël" en "Dood aan Amerika". Het idee dat Hamas zich zorgen maakt over de verhuizing van de Amerikaanse ambassade is een lugubere grap. Het enige wat we moeten doen is heel goed luisteren naar wat Hamas zegt, namelijk het strijddoel is om "heel Palestina te bevrijden, van de Middellandse Zee tot aan de Jordaan".
Afbeelding: Een groep mannen op Gaza sleept een deel van het scheermesdraad weg dat van het veiligheidshek van Israël was afgetrokken, als onderdeel van Hamas' poging om de grens te doorbreken en naar Israël over te steken, 14 mei 2018. (Beeldbron: VOA Nieuws videoscreenshot)
Een groot deel van de wereld is ervan overtuigd dat de Palestijnse protesten van 14 en 15 mei rechtstreeks verband hielden met de inhuldiging van de Amerikaanse ambassade in Jeruzalem. Deze misvatting is rechtstreeks terug te leiden op de internationale media die de indruk hebben gewekt dat de botsingen aan de grens tussen de Gazastrook en Israël tussen Palestijnen en het Israëlische leger een reactie waren op het besluit van de Amerikaanse president Donald Trump om de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem te verplaatsen. Maar wat we de afgelopen dagen zagen is dat dit deel uitmaakt van de voortdurende Palestijnse strijd tegen Israël. Een strijd die 70 jaar geleden begon met de oprichting van Israël en tot op de dag van vandaag voortduurt. Een strijd die zo nu en dan een nieuw excuus uitzoekt om terreuraanslagen tegen Israël te plegen om zoveel mogelijk Joden te doden.
Lees verder
|
