Recentste analyse en commentaar
door Alan M. Dershowitz • 21 April 2019
Geen enkele andere groep wordt er ooit van beschuldigd te veel macht en invloed te hebben. Die valse bewering - die teruggaat tot tijden en plaatsen waar Joden weinig of geen invloed hadden - is een antisemitische uiting die ons meer vertelt over de antisemieten die zich daarop beroepen, dan over de Joden. De geschiedenis heeft aangetoond dat Joden meer macht en invloed nodig hebben om hun veiligheid te waarborgen dan andere groepen. In de jaren dertig en begin jaren veertig van de vorige eeuw hadden Joden de moraal aan hun kant, maar het ontbrak hun de macht en invloed om zes miljoen van hun broeders en zusters te redden van een systematische moord. "De waarheid is dat als Israël zijn wapens neer zou leggen er geen Israël meer zou zijn. Als de Arabieren hun wapens neer zouden leggen, zou er geen oorlog meer zijn". - Israëlische premier Benjamin Netanyahu. Wanneer Joodse macht en invloed worden gebruikt voor vrede en gerechtigheid - zoals vandaag de dag - is er niets om je voor te schamen. Het zou een bron van trots moeten zijn.
Alan Dershowitz. (Foto door John Lamparski/Getty Images voor Hulu)
Recente opmerkingen van leden van het Congres, en hun verdedigers, werpen de vraag opnieuw op: Zijn de Joden te machtig? Deze vraag, die nooit is gesteld over andere groepen, manifesteert een dubbele standaard tegenover het Joodse volk. Deze vraag mag niet worden genegeerd. Hier is mijn antwoord. Als ik hoor dat Joden te machtig zijn, dan is mijn antwoord: wij zijn niet machtig genoeg. Als ik hoor dat de AIPAC een te invloedrijke lobby is, dan zeg ik dat deze nog invloedrijker moet worden. Als ik hoor dat Joden te veel geld bijdragen om pro-Israël zaken te steunen, dan zeg ik dat we meer moeten bijdragen. Als ik hoor dat Joden de media controleren, dan vraag ik: "Waarom is zoveel van de media dan zo anti-Israël? Als ik hoor dat Joden te veel invloed hebben op de uitslag van verkiezingen, dan zeg ik dat we onze invloed moeten vergroten. We doen niet genoeg. We moeten meer doen.
Lees verder
door Bassam Tawil • 20 April 2019
De benarde situatie van de Palestijnse vrouwen in Syrië is een kwestie die de Palestijnse leiders op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook niet lijkt te storen. Deze leiders zijn te druk bezig met het vechten en aanzetten tot geweld tegen elkaar, tegen Israël en de VS. Ze zijn het lijden van hun volk in een Arabisch land als Syrië volledig vergeten. Deze vrouwen, die het slachtoffer zijn van verkrachting en verschillende vormen van marteling in Syrische gevangenissen, zijn het slachtoffer van deze mislukte Palestijnse leiders die alleen maar om hun bankrekeningen lijken te geven en hun baan willen behouden. Geen enkele Fatah- of Hamas-ambtenaar - of de Verenigde Naties, of die westerse zogenaamde mensenrechtengroeperingen - heeft zich uitgesproken tegen de benarde situatie van Palestijnse vrouwen in Syrië. Waarom zouden ze, terwijl ze het grootste deel van hun tijd alleen maar modder naar elkaar gooien en tegelijkertijd hun volk tegen Israël en de VS blijven opzetten?
De Palestijnse vrouwen die in Syrische gevangenissen worden vastgehouden, onderworpen aan verkrachting en verschillende vormen van marteling, zijn de slachtoffers van mislukte Palestijnse leiders die alleen maar om hun bankrekeningen lijken geven en hun baan willen behouden. (Bron: iStock. Het beeld is illustratief en vertegenwoordigt geen enkele persoon in het artikel.)
Voor Palestijnse vrouwen in Syrië was er geen reden om Internationale Vrouwendag te vieren, een gebeurtenis die eerder deze maand wereldwijd werd herdacht. Terwijl in veel landen vrouwen feestvieren, onthulde een rapport van een mensenrechtenorganisatie, de Action Group for Palestinians of Syria, dat 107 Palestijnse vrouwen onder barre omstandigheden in Syrische gevangenissen werden vastgehouden.
Lees verder
door Raymond Ibrahim • 15 April 2019
In Duitsland werden alleen al in maart vier afzonderlijke kerken vernield en/ of in brand gestoken. "In dit land", legde PI-News uit, "is er een sluipende oorlog tegen alles wat het christendom symboliseert: aanvallen op Kruisen op bergtoppen, op heilige beelden langs de weg, op kerken... en recentelijk ook op begraafplaatsen." Na vrijwel iedere aanval op een kerk verdoezelen autoriteiten en media de identiteit van de vandalen. In die zeldzame gevallen waarin de islamitische (of "migranten") identiteit van de vernielers uitlekt, worden de daders vervolgens gepresenteerd als slachtoffers die lijden aan psychische aandoeningen. "Bijna niemand schrijft of spreekt over de toenemende aanvallen op christelijke symbolen. De stilte in zowel Frankrijk als Duitsland over het schandaal van de ontwijdingen en de herkomst van de daders is oorverdovend.... Geen woord, zelfs niet de geringste hint die zou kunnen leiden tot het verdenken van migranten... Het zijn niet de daders die het deksel op de neus krijgen, maar degenen die de heiligschennis van christelijke symbolen durven associëren met immigratie. Zij worden beschuldigd van het aanzetten tot haat en geweld en racisme." – PI News van 24 maart 2019.
Vandalen ontwijdden en verbrijzelden kruisen en standbeelden in de Saint-Alain-kathedraal in Lavaur, en verwrongen de armen van een standbeeld van de gekruisigde Christus op een spottende wijze. Bovendien werd een altaar kleed verbrand. (Beeldbron: Eutrope/Wikimedia Commons)
Talloze kerken in heel West-Europa worden vernield, met uitwerpselen besmeerd en in brand gestoken. In Frankrijk worden dagelijks gemiddeld twee kerken ontheiligd. Volgens de Duitse nieuwssite PI-News werden in 2018 in Frankrijk 1.063 aanvallen op christelijke kerken of symbolen (crucifixen, iconen, standbeelden) geregistreerd. Dit betekent een stijging van 17% in vergelijking met het jaar ervoor (2017), toen 878 aanvallen werden geregistreerd - wat betekent het met dergelijke aanvallen alleen maar van kwaad tot erger gaat. Enkele recente ontheiligingen in Frankrijk, alleen al in februari en maart:
Lees verder
door Bassam Tawil • 14 April 2019
De anti-Israël campagne in de Arabische en Islamitische wereld ziet een vrede met Israël - en niet het mislukte leiderschap, of slecht economisch beleid en corruptie - als de grootste bedreiging voor Arabieren en moslims. De erkenning van het bestaansrecht van Israël wordt door veel Arabieren en moslims ook gezien als een vernedering van hun waarden, hun cultuur, hun politieke macht en hun economische tradities. Ze lijken zich zorgen te maken dat de Arabieren en de moslims op een ochtend wakker zouden kunnen worden en beginnen met het eisen van een vrijheid van meningsuiting met vrije en democratische verkiezingen zoals die om de paar jaar in Israël worden gehouden. Het antivredekamp lijkt te willen dat hun volk in ellende en onder de dictaturen blijft leven, zodat het gemakkelijker is om mensen te rekruteren voor de jihad tegen Israël en het Westen. Maar ook: als mensen uit de armoede en ellende worden bevrijd en beginnen te genieten van de vruchten van de moderne beschaving, dan is er een kans dat Arabieren en moslims zich van de islam afkeren en zelfs de ontoelaatbare waarden van het Westen gaan onderschrijven. De regering-Trump zal snel ontdekken wat elk kind in de Arabische en islamitische wereld al weet: dat het Israëlisch-Arabische conflict niet gaat over een nederzetting of een checkpoint of een veiligheidshek, maar over het bestaansrecht van Israël in het Midden-Oosten. De regering-Trump zal ook leren dat vrede met Israël door veel Arabieren en moslims wordt gezien als niets anders dan een onaanvaardbare bedreiging, die koste wat kost moet worden tegengehouden.
De president van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas, die door de westerse media en ambtenaren vaak wordt beschreven als "gematigd" en "pragmatisch", citeerde vorig jaar de Egyptische intellectueel Abdel-Wahab El-Messiri, die zei dat Israël "een koloniale onderneming is, die niets met het jodendom te maken heeft", en voegde eraan toe dat Europeanen "de Joden" naar het Midden-Oosten wilden overbrengen omdat "zij willen dat deze regio een geavanceerde voorpost wordt om de belangen en de konvooien die van Europa naar het oosten komen te beschermen". (Beeldbron: MEMRI video screenshot)
Vrede met Israël is naar verluidt een vorm van overgave en onderwerping die de waardigheid van de Arabieren en Moslims zal schaden. Dit is het thema van een massale campagne die door Palestijnen en andere Arabieren wordt gevoerd ter voorbereiding op de aankondiging van het plan van de Amerikaanse regering voor vrede in het Midden-Oosten, ook bekend als de "deal van de eeuw". Het plan zal volgens Amerikaanse ambtenaren naar verwachting ergens na de algemene verkiezingen in Israël op 9 april worden aangekondigd. De laatste campagne is ontworpen om de "deal van de eeuw" te dwarsbomen en Arabieren en moslims die het vredesplan van de Amerikaanse regering willen accepteren, te terroriseren. Als onderdeel van een poging om de gevaren van de "deal van de eeuw" onder de aandacht te brengen, proberen steeds meer Palestijnen en Arabieren nu aan hun volk uit te leggen waarom vrede en normalisering van de banden met Israël totaal onaanvaardbaar is.
Lees verder
door Guy Millière • 12 April 2019
Twee dagen voor het eerbetoon aan de slachtoffers en het uitzenden van de oproep tot gebed nodigde de premier van Nieuw-Zeeland, Jacinda Ardern, een imam uit om de Koranverzen van Surah al Baqarah te lezen voor de opening van een parlementaire zitting. Surah al Baqarah spreekt van "hen die gedood worden op weg van van Allah" en roept op tot een "grote straf" voor "degenen die niet geloven". Verdienen Nieuw-Zeelanders echt een zware straf omdat een Australiër naar Nieuw-Zeeland kwam en een massamoord beging? Het goede nieuws van 2018 in Saoedi-Arabië was dat enkele wetten gewijzigd werden om vrouwen toe te staan auto te rijden. Het slechte nieuws is echter dat de religieuze politie nog steeds streng toeziet op de naleving van de islamitische regels; vrouwen mogen nog steeds niet reizen, niet trouwen of scheiden, geen aangifte doen of zelfs de gevangenis verlaten zonder de toestemming van een mannelijke voogd. Als ze proberen te vluchten, lopen ze het risico te worden gearresteerd of gedood. In november werden "tientallen" activisten die betrokken waren bij de campagne voor het "recht om te rijden" gearresteerd en zij worden momenteel berecht. Apple en Google bieden in hun appstores een Saoedische overheidsapp aan die "Saudi-Arabische mannen toestaat om vrouwen onder hun verantwoordelijkheid te volgen". De echte medeplichtigen van Christchurch-massamoordenaar zijn niet degenen die de alarmbel luidden over de moslimimmigratie naar het Westen, maar diegenen in het Westen die de passieve onderwerping, zwakte en culturele zelfmoord omarmen en weigeren om de samenpakkende stormen te zien.
Christchurch, Nieuw-Zeeland. (Bron: Andrew Cooper/Wikimedia Commons)
Het bloedbad in Christchurch - waarbij tientallen onschuldigen in koelen bloede werden afgeslacht vanwege hun godsdienst, terwijl zij bijeenkwamen om te bidden - was een verachtelijke, onverdedigbare daad. De moordenaar, Brenton Tarrant, is een misdadiger. Het manifest dat hij achterliet om zijn daad te rechtvaardigen, is op geen enkele manier een rechtvaardiging. De reacties die volgden werden gekenmerkt door legitieme verontwaardiging. Helaas werd de aanslag ook gebruikt om een zowel gevaarlijke als verraderlijke campagne op gang te brengen. Tarrant omschreef zichzelf in zijn manifest als een "eco-fascist" en schreef dat hij de Britse nazi Oswald Mosley en het communistische regime van China bewonderde en dat hij conservatisme afwees. Hoewel de Amerikaanse president Donald J. Trump de moorden veroordeelde, werden de opmerkingen van de moordenaar gebruikt om hem aan te vallen.
Lees verder
door Khaled Abu Toameh • 8 April 2019
Internationale journalisten in het Midden-Oosten lijken zich weinig gelegen te laten liggen aan de honderdduizenden Palestijnen in Libanon, die al tientallen jaren protesteren tegen de apartheid en discriminatie van een Arabisch land. Als gevolg van deze wetten zijn de omstandigheden van de Palestijnen in Libanon zodanig verslechterd dat 65 procent van hen onder de armoedegrens leeft, zo blijkt uit een rapport van Al-Jazeera. Het Arabische en westerse zwijgen over de benarde situatie van de Palestijnen in Libanon bereikt slechts één ding: het verergeren van de Palestijnse lijdensweg. Het enige kwaad dat de Arabische leiders en de internationale gemeenschap echter zien, is het vermeende kwaad, dat zij verbinden met Israël.
De Palestijnen lijken eindelijk genoeg te hebben van de apartheid en de discriminerende wetten waaraan zij in Libanon worden onderworpen. Al-Jazeera meldde onlangs dat 1500 Palestijnen in minder dan drie maanden Libanon hebben verlaten. Afbeelding: Het Nahr al-Bared Palestijns vluchtelingenkamp in Tripoli, Libanon. (Foto door Salah Malkawi/Getty Images)
De Palestijnen lijken eindelijk genoeg te hebben van de apartheid en de discriminerende wetten waaraan zij de afgelopen decennia in Libanon zijn onderworpen. Ze lijken genoeg te hebben van de voortdurende apathie in de internationale gemeenschap en de media voor hun benarde situatie. Ze lijken ook genoeg te hebben van de obsessie van de internationale media met Israël en de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook. De enige Palestijnen waarover de internationale media berichten, zijn de Palestijnen wier "problemen" rechtstreeks verband houden met Israël. Het afgelopen jaar hebben tientallen internationale journalisten uit het Midden-Oosten de wekelijkse protesten langs de grens tussen Gaza en Israël verslaan. Deze journalisten lijken zich echter weinig gelegen te laten liggen aan de honderdduizenden Palestijnen in Libanon, die al tientallen jaren protesteren tegen de apartheid en discriminatie van een Arabisch land.
Lees verder
door Majid Rafizadeh • 4 April 2019
Aangezien het theocratische establishment van Iran gelooft dat de Opperste Leider Allah's vertegenwoordiger op aarde is, worden de woorden of wensen van de Opperste Leider beschouwd als Allah's wensen, die door de ware gelovigen van Allah tot leven moeten worden gebracht. Iran heeft meer dan 10 militaire bases in Syrië gebouwd, of is bezig met de bouw ervan, waarvan sommige dicht bij de Israëlische grens. Wanneer zal de internationale gemeenschap de duidelijke verbale bedreigingen en fysieke agressie van de Iraanse regering serieus nemen? Of zou de internationale gemeenschap heimelijk graag zien dat Israël wordt vernietigd, als Europa's Orwelliaanse inversie van de woorden: "het vredesproces"?
De plaatsvervangende bevelhebber van de Islamitische Revolutionaire Garde van Iran (IRGC), Hossein Salami, bedreigde onlangs Israël op Kanaal 2 van de Iraanse TV. (Bron: MEMRI)
De militaire activiteiten van Iran en de openlijke bedreigingen om Israël te vernietigen blijven in frequentie en intensiteit toenemen. Dit wekt niet alleen angst op, zoals ongetwijfeld de bedoeling is, maar dreigt tevens de internationale gemeenschap te ontwrichten. Als zulke afschuwelijke conflicten worden beloofd dan zou je verwachten dat de internationale nieuwsmedia en politici over de hele wereld iets te zeggen hebben over deze situatie. In plaats daarvan wordt het wangedrag van Iran goedgepraat, of hooguit genegeerd.
Lees verder
door Alan M. Dershowitz • 3 April 2019
Geen enkel land in de geschiedenis heeft ooit een militair essentieel gebied aan een gezworen vijand teruggegeven, dat in een defensieve oorlog is veroverd. Het was voorspelbaar dat de Europese Unie tegen de Amerikaanse erkenning van deze annexatie was. Maar zij heeft geen overtuigend argument aangevoerd, afgezien van de gebruikelijke eis dat de status quo niet mag worden veranderd. Heeft een Europees land ooit belangrijk gebied, ingenomen in een defensieve oorlog, overgedragen aan een gezworen vijand? Bedenk dat de Europese landen aan het einde van de eerste en tweede wereldoorlog territoriale aanpassingen hebben doorgevoerd om de vrede te helpen bewaren. Waarom zou de Europese Unie Israël onderwerpen aan een dubbele standaard die het nooit van zichzelf heeft geëist? Het antwoord is duidelijk: de Europese Unie heeft altijd hypocriet al gehandeld als het gaat om Israël, en dat is nu geen uitzondering.
De Golanhoogte. De controle van Israël over het gebied is al meer dan een halve eeuw de status-quo en de legitieme behoefte aan deze controle is in de loop der tijd alleen maar toegenomen. (Foto: Wikipedia)
Geen enkel verstandig persoon zou de Israëliërs vragen om de Golanhoogte over te geven aan de Syrische massamoordenaar Assad. Het zou suïcidaal zijn om deze hoge grond met uitzicht op Israëlische steden en dorpen over te dragen aan een krankzinnige, die deze grond zou gebruiken om Israëlische burgers aan te vallen met chemische vatenbommen, zoals Assad zijn eigen burgers heeft gedaan. Geen enkel land heeft ooit een slagschip dat in een verdedigingsoorlog is veroverd teruggegeven aan een vijand die gezworen heeft om hem te vernietigen. Daarbij is de Golanhoogte een groot slagschip, dat gebruikt zou worden om Israël aan te vallen.
Lees verder
door Ole Hasselbalch • 1 April 2019
De officiële statistische definitie van "nazaten" omvat alleen de eerste generatie na de persoon die naar Denemarken was gemigreerd. Dus de officiële cijfers tonen niet het echte beeld. Als de bevolkingsstatistieken dit patroon blijven volgen, zullen de etnische Denen - wier geboortecijfer veel lager is dan die van niet-westerse immigranten - omstreeks het jaar 2065 in de minderheid zijn. Volgens een rapport uit 2017 van het Deense Bureau voor de Statistiek is heeft slechts de helft van de niet-westerse allochtonen in de leeftijd van 16 tot 64 jaar een dienstverband (53% van de mannen en 45% van de vrouwen). In 2017 was een derde van alle mensen die onder het bijstandsstelsel van sociale zekerheid van Denemarken vielen immigranten, een stijging van 82% in slechts zeven jaar. Deze cijfers tonen aan dat de overheidsuitgaven verbonden aan immigratie op de lange termijn een einde zullen maken aan de verzorgingsstaat.
In tegenstelling tot de misleidende berichten: Denemarken dwingt zielige vluchtelingen niet om op een afgelegen eiland te wonen. Alleen buitenlandse criminelen die "veroordeeld zijn voor misdaden en gedeporteerd zullen worden onder de voorwaarden van hun vonnissen" zullen daar worden ondergebracht. En ze zullen zelfs veerbootritten naar het vasteland krijgen, onder het excuus dat dit nodig is vanwege "internationale conventies". (Beeldbron: Erik Christensen/Wikimedia Commons)
De media's weergave van Denemarken als een land dat vijandig en onmenselijk voor migranten is, is misleidend- zo niet volledig onwaar. Een reden voor het onnauwkeurige beeld is dat het wordt gekleurd door de politieke voorkeur van journalisten. Een andere reden is dat betrouwbare officiële Deense statistieken over het immigratieprobleem van het land moeilijk te vinden- en zelfs moeilijker te interpreteren zijn. Een ander probleem is- in het beste geval - een gebrek aan betrouwbaar onderzoek; en in het slechtste geval opzettelijk vervalste gegevens.
Lees verder
door Raymond Ibrahim • 29 Maart 2019
In mei 2017 brak een extremistische opstand uit in de islamitische stad Marawi op de Filippijnen. De jihadisten die Marawi overnamen tijdens de opstand dwongen vrouwen tot seksslavernij en eisten van christelijke mannen bekering tot de islam of ze zouden als menselijke schilden tegen het Filipijnse leger gebruikt worden. Afgebeeld: rook stijgt op van het strijdtoneel in Marawi op 30 mei 2017. Het Filippijnse leger vocht tegen de islamitische Abu Sayyaf-terroristengroep om de controle over de stad terug te veroveren. (Afbeeldingsbron: Jes Aznar / Getty Images)
Op zondag 27 januari pleegden extremistische moslims een bomaanslag tijdens de mis in een katholieke kathedraal op de Filippijnen. Ten minste 20 mensen werden gedood en 111 gewond. Om kwart voor negen 's ochtends werden binnen één minuut twee explosieven tot ontploffing gebracht in of nabij de kathedraal van Onze Lieve Vrouw van de Berg Karmel in Jolo. Volgens de Associated Press: "Na de eerste explosie was de grote zaal bezaaid met gebroken houten kerkbanken en vensterglas, en de tweede bom slingerde menselijke lichaamsdelen en puin over het plein voor de kathedraal van Onze Lieve Vrouw van de Berg Karmel, aldus getuigen."
Foto's op sociale media toonden menselijke lichamen en lichaamsdelen die over de straat verspreid lagen, voor de deur van de kathedraal. De dienstdoende priester, pastoor Ricky Bacolcol, "was nog steeds in shock en kon niet praten over wat er gebeurde", zei een collega.
Lees verder
door Bassam Tawil • 21 Maart 2019
De 3903 Palestijnen die in de afgelopen zeven jaar in Syrië zijn vermoord, zijn niet interessant voor de westerse correspondenten en hun redacteuren. De obsessie van de westerse media met Israël heeft de indruk gewekt dat de enige Palestijnen die op deze planeet leven, de Palestijnen zijn die op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook wonen. Deze indruk doet onrecht aan de Palestijnen, die in de Arabische landen, met name Syrië, te maken hebben met afschuwelijke omstandigheden, martelingen en dood. Wie maakt zich zorgen over het lijden van deze Palestijnen? Niemand. Wekelijks reizen tientallen buitenlandse journalisten naar de Israëlisch-Gaza-grens om verslag uit te brengen over botsingen tussen Israëlische soldaten en Palestijnse relschoppers. Hebben deze journalisten eraan gedacht om naar Syrië of Libanon te reizen om verslag te doen van de gruweldaden die daar tegen de Palestijnen worden begaan? Natuurlijk niet. Waarom zouden ze dat moeten doen als het verhaal een anti-Israëlische invalshoek mist?
De 3903 Palestijnen die de afgelopen zeven jaar in Syrië zijn vermoord, zijn niet interessant voor westerse journalisten of hun redacteuren. Voor hen zijn de rapporten van de mensenrechtenorganisatie die de toestand van de Palestijnen in Syrië in de gaten houdt goed voor de prullenbak. Foto: Palestijnse mannen zitten temidden van het puin in het vluchtelingenkamp Yarmouk, Syrië. (Bron: UNRWA)
Hier is wat "goed" nieuws: In oktober werden slechts vijf Palestijnen die in Syrië woonden doodverklaard. De in Londen gevestigde Actiegroep voor Palestijnen van Syrië meldt dat in oktober 2017 12 Palestijnen werden gedood door oorlogsgerelateerde incidenten in dat land. "De lijst van slachtoffers die stierven in oktober 2018 bevat vier Palestijnen die dood werden verklaard in Teloul Al-Safa, in de Al-Sweida woestijn, ten zuiden van Syrië, en één Palestijn in Damascus," zei de groep. Volgens de mensenrechtenwaakhond die de situatie van de Palestijnen in Syrië in de gaten houdt, bedraagt het aantal Palestijnen dat sinds het begin van de burgeroorlog in 2011 in Syrië is gedood, op dit moment 3903. Nog eens 1712 Palestijnen in dat land zijn gearresteerd door de Syrische autoriteiten, en 316 worden vermeld als vermist.
Lees verder
door Bassam Tawil • 17 Maart 2019
Hamas en de Islamitische Jihad verdienen lof voor hun duidelijkheid en eerlijkheid ten aanzien van hun ambities. De twee groepen zeggen duidelijk dat hun uiteindelijke doel is om Israël uit de regio te verwijderen en te vervangen door een islamitische staat. Het conflict met Israël gaat wat hen betreft niet over een nederzetting, een checkpoint of zelfs niet over Jeruzalem. In plaats daarvan gaat het om de aanwezigheid van Joden in wat zij als hun eigen staat en vaderland beschouwen. Wat gebeurt er de dag na de oprichting van een Palestijnse staat? Het antwoord volgens Hamas en de Islamitische Jihad (en andere Palestijnen) is dat zij die dag zullen gebruiken om de "gewapende strijd" voort te zetten ter bevrijding van de zogenaamd bezette steden Tel Aviv, Nazareth, Tiberias, Haifa en Ashdod. Onder de huidige omstandigheden zal een Palestijnse staat een onmiddellijk existentieel gevaar voor Israël vormen. De islamitische Jihad-dreiging om Israëlische steden in een "hel" te veranderen door raketten op hen af te vuren moet serieus worden genomen door degenen die werken aan het komende Amerikaanse vredesplan. Welk land ook aan Abbas en zijn Palestijnse Autoriteit op de Westelijke Jordaanoever wordt gegeven, zal in de toekomst door Hamas en de Islamitische Jihad worden gebruikt als basis voor de lancering van raketten en granaten op Israëlische steden. Dan zullen de terreurgroepen geen nauwkeurige, langeafstandsraketten nodig hebben om hun plan te verwezenlijken om de Israëlische bevolkingscentra te vernietigen: ze zullen recht tegenover hen zitten.
Hamas en de Islamitische Jihad controleren bijna twee miljoen Palestijnen die in de Gazastrook wonen. Elke groep heeft zijn eigen politieke leiding, evenals milities die verschillende soorten wapens bezitten, waaronder granaten en raketten. Foto: Op 20 juli 2017 paradeerden Hamas-milities met hun wapens in Gaza City. (Foto door Chris McGrath/Getty Images)
Een Palestijnse terreurgroep zegt dat haar ingenieurs "nauwkeurige en destructieve" raketten hebben ontwikkeld die de "bezette" steden Tel Aviv, Netanya en Jeruzalem kunnen bereiken. Abu Hamza, woordvoerder van de Al-Quds Brigades, de militaire vleugel van de Iraanse Islamitische Jihad-organisatie in de Gazastrook, dreigde dat de "raketeenheid" van zijn groep Israëlische steden in een "hel" zou veranderen. "Er is geen plaats voor de zionistische vijand in het land van Palestina," zei Abu Hamza. "Of ze verlaten dit gezegende land, of ze zullen de ene na de andere pijnlijke aanval krijgen." De Islamitische Jihad is na Hamas de grootste Palestijnse terreurgroep in de Gazastrook. Geen van beide groepen erkent het bestaansrecht van Israël. Beide zeggen dat ze zich inzetten voor de "gewapende strijd ter bevrijding van heel Palestina, van de Middellandse Zee tot de Jordaan".
Lees verder
door Majid Rafizadeh • 15 Maart 2019
Europa legt verwoed sancties op aan een land dat al meer dan drieduizend jaar het thuisland voor Joden is, doch probeert manieren te vinden om zaken te blijven doen met een land als Iran, dat niet alleen probeert zijn hegemonie in het hele Midden-Oosten te vestigen, maar ook een hardleerse schender is van bijna elk denkbaar mensenrecht. De enige conclusie die men kan trekken is dat Europa blijkbaar nog steeds graag de Joden vermoordt en met plezier degene steunt die hetzelfde doel delen. "In februari [2018] stierf de Canadese Iraanse academische en milieuactivist Kavous Seyyed Emami in de gevangenis van Evin na zijn willekeurige arrestatie twee weken eerder. De autoriteiten beweerden dat hij zelfmoord pleegde en weigerden zijn lichaam vrij te geven, tenzij zijn familie instemde met een onmiddellijke begrafenis zonder een onafhankelijke autopsie". - Amnesty International. De lijst van onuitsprekelijke schendingen van mensenrechten door het Iraanse regime is lang, maar verreweg het meest verontrustend lijkt de wreedheid tegen kinderen. Het moment is aangebroken voor de EU om een einde te maken aan haar verzoeningsbeleid met een regime dat niet aarzelt om mensen te geselen - in het openbaar, als boodschap aan anderen - willekeurig burgers te martelen en wrede straffen zoals amputatie, zonder eerlijk proces, uit te voeren, en executies van kinderen die nog maar net hun leven beginnen. Dit zijn daden die veroordeeld moeten worden – en niet gedoogd door het nastreven van een verzoeningsbeleid, met een morele verdorvenheid geboren uit pure hebzucht.
Waarom zet de Europese Unie het verzoeningsbeleid door met een regime dat een tergende staat van dienst heeft wat betreft mensenrechten? Amnesty International in Iran: "Meisjes vanaf negen jaar kunnen worden veroordeeld tot executie; voor jongens is dat 15 jaar. Tussen 2005 en 2015 zijn minstens 73 jonge delinquenten geëxecuteerd." (Beeldbron: iStock)
Volgens een rapport dat op 26 februari werd gepubliceerd door Amnesty International, is de mensenrechtensituatie in Iran "ernstig verslechterd". Waarom zet de Europese Unie het verzoeningsbeleid door met een regime dat een hemeltergende staat van dienst heeft wat betreft mensenrechten? Helaas lijkt Europa - ondanks eindeloos moraliseren en zelfingenomenheid – hard op weg om de meest immorele partij op het wereldtoneel te worden – voor zover het dat nog niet is. De Europese Unie kiest er bijvoorbeeld ten onrechte voor om het enige liberale, democratische land in het Midden-Oosten, dat zich aan de mensenrechten houdt, aan te pakken.: Israël. Niet Turkije, voor het bezetten van Noord-Cyprus, of China voor het wegvagen van Tibet, of Pakistan voor het bezetten van Kasjmir. Europa en de corrupte Verenigde Naties pakken de echte misdadigers tegen de menselijkheid niet aan, zoals onder meer China, Cuba, Rusland, Turkije, Noord-Korea, Nigeria of Soedan.
Lees verder
door Khaled Abu Toameh • 10 Maart 2019
De grootste verliezers in dit interne bloedvergieten zijn de Palestijnen die onder deze leiders leven, in de Palestijnse Autoriteit (PA) en de door Hamas geleide Gazastrook. Het geschil tussen Hamas en Fatah gaat niet over wie de Palestijnen een betere democratie en een betere economie zal brengen. Laten we dit duidelijk maken: ze vechten niet om wie de levensomstandigheden van de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook zal verbeteren door nieuwe scholen en ziekenhuizen te bouwen. Ze vechten niet om wie er grote hervormingen zal doorvoeren in de Palestijnse regering en wie er een einde zal maken aan de financiële en administratieve corruptie. Ze vechten niet om de noodzaak van vrijheid van meningsuiting en vrije media. Mahmoud Abbas, zoals de leiders van Hamas terecht betogen, is geen rechtmatige of legitieme president. Als Abbas een overeenkomst met Israël zou ondertekenen, zouden de mensen later kunnen zeggen dat hij daartoe niet de wettelijke bevoegdheid had; daarmee ze zouden gelijk hebben. Opdat welk vredesproces dan ook zich zou kunnen ontwikkelen, moeten de Palestijnen eerst ophouden elkaar aan te vallen. Vervolgens moeten ze met nieuwe leiders op de proppen komen die daadwerkelijk iets om hun volk geven.
Het "vredesproces" waar het Midden-Oosten om schreeuwt is er een tussen Palestijnen en Palestijnen, een proces dat een einde zou maken aan hun bloedige, interne oorlog. President Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit en zijn hooggeplaatste helpers en adviseurs hebben de diepe vernedering die zij in 2007 hebben geleden toen Hamas-milities hun regime in de Gazastrook omverwierpen en verschillende PA- en Fatah-mannen doodden, nog niet overwonnen. Afbeelding: Fatah-schutters bewaken het huis van een hoge Fatah-functionaris in de Gazastrook op 30 januari 2007 tijdens de gewelddadige overname van de Gazastrook door Hamas. (Foto door Abid Katib/Getty Images)
De belangrijkste regeringsformaties van de Palestijnen, Fatah en Hamas, zeggen nu dat ze met elkaar klaar zijn: de echtscheiding is definitief. De afgelopen dagen en weken hebben we de twee groepen nog kwaadaardiger zien worden naar elkaar dan tot nu toe het geval was. Fatah en Hamas hebben een nieuw niveau van wederzijdse afkeer bereikt. Soms lijkt het zelfs alsof Fatah en Hamas elkaar meer haten dan Israël. Velen in het Westen zeggen dat ze graag zouden zien dat Israël en de Palestijnen terugkeren naar de onderhandelingstafel. Zij willen dat de Israëliërs en Palestijnen het zogenaamde vredesproces hervatten. Zij hopen dat Israël en de Palestijnen erin zullen slagen een historisch akkoord te bereiken dat een einde maakt aan het Israëlisch-Arabische conflict en echte vrede brengt in het Midden-Oosten.
Lees verder
De grote machtsovername van het Westen
Waarom moeten mensen het sociale contract respecteren wanneer politici dat niet doen?
door David Brown • 8 Maart 2019
De vastbeslotenheid van supranationale organisaties met een focus op mondiale beleidsvorming vormt een directe bedreiging voor de soevereiniteit van de natiestaat en een verwatering van de macht van de individuen binnen die staat. Het meest alarmerend, zoals EP-lid Marcel de Graaff netjes veronderstelde vanuit het Migratiepact: "Kritiek op migratie zal een misdrijf worden." Op welk moment hebben we alle voorwendsels van de democratie achter ons gelaten en zijn we in de sfeer van de dictatuur terechtgekomen, welke zichtbaar is op supranationaal niveau? "Het is heel eenvoudig: de globalistische politieke elite respecteert de natiestaten niet, noch geeft een fluit om de mening en de opvattingen van gewone mensen. De elite veracht hen inderdaad zozeer dat het hun opvattingen liever illegaal zou maken dan te luisteren naar wat ze te zeggen hebben - James Delingpole, Breitbart, 9 december 2018.
Het recente verwerpen van nationalisme door de Franse president Emmanuel Macron als zijnde "egoïstisch" en een "verraad van patriottisme", staat haaks op de versterking van de populistische bewegingen in Italië, Duitsland en Spanje. Afbeelding: Macron lacht met de Duitse bondskanselier Angela Merkel op de top van de leiders van de Europese Raad op 28 juni 2018 in Brussel, België. (Foto: Jack Taylor/Getty Images)
Het is een vreemde tijd om burger te zijn in een westerse democratie. Onze samenleving is gebaseerd op uitwisseling - we handelen op de vrije markt, we delen ideeën online, en het belangrijkste is dat we een deel van onze natuurlijke vrijheid opgeven in ruil voor een burgermaatschappij en een stem. Maar in toenemende mate worden de vrijheden die door de burgermaatschappij zouden moeten worden beschermd, uitgehold. Op het niveau van het individu wordt onze vrijheid van meningsuiting bedreigd. Kritiek op migratie staat blijkbaar gelijk aan "Haatzaaien" en verwordt tot een strafbaar feit. Wanneer het gezag van de natiestaat wordt overgedragen aan een supranationaal orgaan, zoals de Verenigde Naties, wordt onze macht als burgers afgezwakt.
Lees verder
|
