Dit initiatief voor een staakt-het-vuren is verontrustend: Hamas hoeft geen concessies van enige betekenis te doen. De extremistische ideologie van Hamas, die oproept tot de vernietiging van Israël, blijft volledig intact en er wordt bijvoorbeeld niet geëist dat Hamas zijn wapens neerlegt.

Een staakt-het-vuren klinkt misschien goed, maar onder de huidige omstandigheden zal het een dodelijk signaal afgeven aan Hamas en aan de andere terroristische facties in de Gazastrook: namelijk dat een langdurige campagne van terreuraanslagen op Israël economische en humanitaire projecten oplevert die worden gefinancierd door de Verenigde Naties en de Westerse donoren, en misschien zelfs wel een zeehaven en een luchthaven. Het staakt-het-vuren zou Hamas weer vijf tot tien jaar de tijd geven voor het vergaren van wapens, de greep op de Gazastrook te versterken en zich voor te bereiden op de volgende oorlog met Israël.

Elke overeenkomst over een staakt-het-vuren zal worden gezien als een beloning voor het door Hamas gesponsorde terrorisme en geweld tegen Israël. Deze onderhandelingen zullen andere terroristische groeperingen over de hele wereld aansporen hun aanvallen voort te zetten in de hoop legitimiteit te verkrijgen en de VN en de internationale gemeenschap te dwingen om ook met hen te onderhandelen.

Waarom is de VN klaarblijkelijk bereid om honderden miljoenen dollars in de Gazastrook te investeren, terwijl Hamas aan de macht blijft en zelfs sterker wordt? Waarom mogen de Verenigde Naties de rol van de redder van Hamas spelen?

"Zal Allah mij aan mijn haar opknopen? De religieuze Quran-leraar op onze school vertelde ons in de klas dat als God ons zal ophangen aan ons haar in het hiernamaals we ons haar in het openbaar laten zien, en ons martelen in oneindigheid.

Veel moslimvrouwen, onder wie leden van mijn eigen gezin, zijn bang om hun hijab af te doen, ook al zijn ze volwassen en misschien niet meer religieus, en wonen ze misschien zelfs op een plek waar ze hun hijab wel mogen uittrekken. De angst om hun haar te laten zien, en de gevolgen die ze fysiek en spiritueel zouden kunnen ondervinden, achtervolgen hen nog steeds en beïnvloeden de keuzes die ze maken in hun dagelijks leven.

Mijn zus is nog steeds bang haar hijab af te nemen als gevolg van die verschrikkelijke verhalen waarin de radicale islamitische leraren haar onderrichtten toen ze piepklein was...Ik hoop nog steeds dat op een dag mijn zus goed zal slapen, en dat de kleine meisjes die in diezelfde klaslokalen zitten, met hun geest vol gruwelijke taferelen, zich op een dag veilig zullen voelen om hun haar te laten zien, en veilig 's nachts hun hoofd te rusten te leggen. Tot die tijd komt zal ik ook niet rusten.

Israëlische Arabische leiders kunnen ophitsen tegen Israël wat ze maar willen. Hun laster zal niets veranderen aan de realiteit dat Israël de enige bloeiende democratie in het Midden-Oosten is, en haar minderheden met respect behandelt. Terwijl in Syrië, Libanon, Egypte, Irak, Libië en andere Arabische en islamitische landen minderheden worden vervolgd en vermoord, worden de Arabische burgers van Israël in de staat geïntegreerd. Zij bekleden hoge functies bij het Hooggerechtshof, het Ministerie van Buitenlandse Zaken, de gezondheidssector en zelfs de Israëlische politie. De meerderheid van de Arabieren in Israël kan werken waar ze maar willen, ze kunnen overal in het land reizen, en ze zullen blijven genieten van alle privileges, voordelen en vrijheden die Joodse burgers hebben.

Sommige Israëlische Arabische leiders willen dat Israël haar wens om een Joods vaderland te zijn opgeeft, omdat ze hopen dat op een dag de Joden een minderheid in hun eigen land zullen worden. Veel te lang hebben ze hun kiezers opgehitst tegen Israël en de Joden. Als deze leiders zo ongelukkig zijn in Israël, zouden ze misschien kunnen overwegen om naar Ramallah te gaan, of de Gazastrook, of welk Arabisch land dan ook. Misschien willen ze uit de Knesset stappen. Waarom doen ze dat niet? Omdat zij en hun kinderen in dit Joodse vaderland, dat zo schadelijk voor hen zou zijn, goed kunnen leven en gedijen.

"Iedereen die zaken doet met Iran zal GEEN zaken doen met de Verenigde Staten." - Amerikaanse president Donald J. Trump.

"De EU eist dat haar grootste bedrijven voor een paar kruimels alles in de waagschaal stellen." - Samuel Jackisch, correspondent van de Duitse publieke omroep ARD in Brussel.

"De boetes lopen tegenwoordig op tot in de miljarden , dus het is gewoon niet de moeite waard om het risico te nemen voor een klein beetje zakendoen, misschien tot genoegen van een Europese regering." - Beleggingsbankier geciteerd door Reuters.

De Iraanse generaal heeft de Palestijnen niet aangeboden om ziekenhuizen of scholen te bouwen. Ook bood hij geen financiële steun aan voor het creëren van projecten die werkloze Palestijnen in de Gazastrook werk zouden bieden. Zijn boodschap aan de Palestijnen in de Gazastrook: Iran zal je zoveel geld en wapens geven als je nodig hebt, zolang je je inzet voor de jihad (heilige oorlog) tegen Israël en de "grote satan", de VS.

Die Hamas die aan de vertegenwoordigers van de VN vertelt dat het de levensomstandigheden van de Palestijnen in de Gazastrook wil verbeteren, is dezelfde die zijn hand naar Iran reikt om geld en wapens in ontvangst te nemen.

Iemand moet ingrijpen en Iran ervan weerhouden om voet aan de grond te krijgen in de Gazastrook en om de Palestijnen te gebruiken als kanonnenvoer in de campagne van Teheran tegen de VS en Israël. Hoe kan dat gedaan worden? Dat is niet zo ingewikkeld. Elke internationale hulp aan de Gazastrook moet afhankelijk worden gesteld van het beëindigen van de destructieve inspanningen van Iran om Palestijnse groepen als soldaten te rekruteren. Zo eenvoudig is het.

Na de heersende klasse wordt het grootste respect en de grootste rijkdom gegeven aan de jihadistische klasse of de militaire leidersklasse. Anders zou de jihadistische of militaire klasse zich tegen de leiding en het islamitische systeem zelf kunnen keren. Dat is een van de redenen waarom de hoogste pensioenen in de meeste moslimlanden, zoals in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever, naar weduwen, ouders en kinderen van jihadisten en gepensioneerde militairen gaan.

"Wij (de moslimwereld), werken niet, en als we werken, doen we het niet professioneel. We produceren niet... en we importeren alles, van de naald tot raketten... Mohammed beval ons om in alles uit te blinken 'als je doodt, doe het goed, en als je afslacht, doe het goed...' Hoe komt het dat de zionistische bende erin geslaagd is superieur te zijn aan ons? Zij zijn superieur geworden door kennis en technologie en arbeidsethiek." - Sjeik Yusuf al-Qaradawi, voorzitter van de Internationale Unie van islamitische academici .

Nu moslims hun uitgestrekte en door armoede geteisterde islamitische gebieden in 54 islamitische naties ontvluchten naar de groene graslanden van Europa en Amerika, lijken westerlingen te denken dat ze vluchtelingen redden. Vaak wel, maar andere keren is dit gewoon de laatste versie van een verhaal dat zich al 1400 jaar herhaalt.

Na meer dan zeven jaar samen te hebben gevochten met het Assad-regime in Syrië is het hoogst onwaarschijnlijk dat de door Iran gesteunde terroristische groepering Hezbollah gemakkelijk uit het door oorlog verscheurde gebied zal vertrekken, ongeacht gemaakte afspraken en beloftes.

Hezbollahstrijders controleren nu een groot deel langs de Syrische grens met Libanon. Deze sjiitische terroristische groepering is belast met de controle aan de Libanese kant van de grens, ondanks de (zwakke) aanwezigheid van het Libanese leger.

Aangezien het einde van de zevenjarige oorlog in Syrië nog niet in zicht is, zal Hezbollah ongetwijfeld zijn militaire expansie voortzetten, wat de toch al ontvlambare regio verder zal destabiliseren.

De aanpak die de Britse autoriteiten naar aanleiding van de nationale ramp hebben gekozen, lijkt grotendeels gebaseerd te zijn op het tegengaan van de secundaire problemen, met name personen die protesteren tegen de kinderlokkerij, waaronder op een gegeven moment de arrestatie van ouders die proberen hun dochter van haar misbruikers te redden.

Er lijkt ook een stilzwijgende alliantie te zijn met de meeste media om het publieke debat de mond te snoeren, met regelrechte onderdrukking als laatste redmiddel.

Het lijkt erop dat Abbas en Israël verschillende visies hebben op de manier waarop terrorisme moet worden bestreden. Abbas lijkt te denken dat het betalen van salarissen aan veroordeelde terroristen en hun families een goede eerste stap in die richting is.

Prins William was één en al glimlach terwijl Abbas het had over de "serieuze" wens van de Palestijnen om vrede met Israël te bereiken, en ook over hun "inzet" in de strijd tegen het terrorisme.

Het Palestijnse leiderschap wil niet dat de prins en de rest van de wereld op de hoogte zijn van de tegenstrijdige boodschappen die zij aan hun volk en de rest van de wereld sturen. De boodschap aan de Palestijnen: wij steunen iedereen die een Jood vermoordt en zullen voor zijn of haar familie zorgen als hij of zij door Israël wordt vermoord of gevangengezet. De boodschap aan Prins William en andere wereldleiders en verdere hoogwaardigheidsbekleders is: wij zetten ons in voor de vrede en de strijd tegen het terrorisme.

Het toeval wil dat de Palestijnse Autoriteit op de dag dat de prins in Ramallah was, haar belofte herhaalde om door te gaan met het financieren van terroristen en hun families. Hopelijk heeft prins William van zijn bezoek aan Ramallah genoten. Hopelijk vraagt hij zijn adviseurs ook om voor hem te vertalen wat de Palestijnse leiders tegen hun eigen volk in het Arabisch zeggen.

De Grote Bazaar van Teheran is meer dan een gigantisch winkelcentrum, het is de kern van een levensstijl. Het bestaat uit zes moskeeën, 30 hotels, meer dan 20 banken, zes bibliotheken, 9 religieuze seminaries, 13 basis- en middelbare scholen, en verschaft werk, direct of indirect, aan meer dan 600.000 mensen.

Sinds 1979 is het enthousiasme in de Grote Bazaar voor het Khomeinistische regime wel wat afgezwakt maar niet openlijk vijandig geworden. De huidige gebeurtenissen moeten dan ook worden gezien als een kortstondige dwaling of als een serieuze indicatie dat het Khomeinistische regime een van zijn belangrijkste steunpilaren aan het verliezen is.

Eén ding is zeker: De Grote Bazaar heeft gerenommeerde en beproefde werkwijzen om het volk op de been te brengen en zijn kracht in de straten te tonen. Indien vertoond, kan het zijn woede tonen. En als dat gebeurt, zou het dwaas zijn om er geen rekening mee zou houden.

Veel extremistische moslims geloven dat hun religieuze verlangen uit zal komen in de VS. Religieus gesproken is voor extremistische moslims het heersen over Amerika als het woord van Allah. Voor hen komt dan een heilige belofte in vervulling.

Wat betekent het om de op één na grootste religie in een land te zijn? Kiezers hebben invloed op de lokale en nationale politiek, beïnvloeden binnenlandse verkiezingen, kiezen meer vertegenwoordigers met dezelfde religieuze gezindheid, en zijn invloedrijk genoeg om te bepalen wie de volgende president van de Verenigde Staten zal zijn, en om de wetten van het land te veranderen.

Dit afwimpelen en gevoel van immuniteit heeft in de loop der tijd veel landen naar de ondergang gevoerd.

"Feit is dat we geen idee hebben wat er van 's werelds 'geplunderde' oudheden zou zijn terechtgekomen als ze niet in westerse collecties bewaard waren gebleven. Zouden de schatten van het zomerpaleis van Peking de Culturele Revolutie van Mao hebben overleefd? Hadden de Elgin-marmers de Turkse tourgidsen overleefd die er stukken van afbraken om als souvenir te verkopen? Zou Daesh [ISIS] de voorwerpen uit het Midden-Oosten die nu in Europese musea overleven hebben gespaard"? — Zareer Masani, historicus.

Toen christenen in Irak massaal werden verbannen, vermoord of vervolgd door de zogenaamde Islamitische Staat, zweeg het Westen - alsof deze christenen de vertegenwoordigers waren van het westerse kolonialisme en niet de rechtmatige en originele inwoners van het Midden-Oosten, lang voordat de Arabieren zich tot de islam bekeerden.

Toen een meute het Franse instituut in Caïro verwoestte en boeken en collecties verbrandde, zwegen degenen die nu de "koloniale artefacten" wil teruggeven. Waar zijn onze kloeke monumenten verdedigers nu?

De Palestijnen willen niets te maken hebben met het plan van president Trump: ze weten dat het nooit aan hun eisen zal voldoen. De Palestijnen zijn niet tegen het vredesplan vanwege een grensconflict, een nederzetting, een controlepost of de status van Jeruzalem. Zij zijn tegen het plan van Trump - en tegen elk ander vredesinitiatief - omdat de Palestijnen iets anders in gedachten hebben.

De twee Palestijnse partijen, de Palestijnse Autoriteit en Hamas, kunnen het over alles oneens zijn –maar niet over de eliminatie van Israël. Het enige vredesplan dat voor de huidige Palestijnse leiders aanvaardbaar zou zijn is een plan zijn dat hun missie zou vergemakkelijken om de jihad tegen Israël voort te zetten -met de vernietiging van Israël als doel.

Als Jared Kushner en Jason Greenblatt meer willen weten over de ware ambities van de Palestijnen, dan zouden ze er goed aan doen om vrijdag een preek te beluisteren in een moskee of te stoppen bij een school op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook. Misschien zouden ze dan zelf inzien dat geen enkel vredesplan ter wereld op dit moment het gif kan tegengaan dat dagelijks in de harten en hoofden van de Palestijnen en hun kinderen wordt geïnjecteerd.

Tienduizenden Palestijnen leven tegenwoordig in een Libanees getto genaamd Ain Al-Hilweh heet, en de wereld lijkt daar goed mee te kunnen leven.

Niemand maalt erom wanneer een Arabisch land de Palestijnen mishandelt, discrimineert en doodt. Maar als er iets op de Westelijke Jordaanoever gebeurt of in de Gazastrook, dan worden de internationale media en gemeenschap plotseling wakker. Waarom? Omdat ze een kans om Israël te veroordelen niet willen missen. Stel je de wereldwijde ophef voor als Israël een wet uit zou vaardigen die Arabieren het recht ontzegt om werk te vinden of eigendom te erven.

Er zijn geen protesten in Londen of Parijs. De VN-Veiligheidsraad heeft geen spoedvergadering gehouden - en zal dat ook niet doen - om Libanon te veroordelen. Natuurlijk zullen de reguliere media in het Westen niet berichten over Arabische apartheid en repressieve maatregelen tegen Palestijnen. De leiders van de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook hebben geen tijd om de problemen van de kampbewoners aan te pakken. De Palestijnse Autoriteit en Hamas zijn te druk om met elkaar in de clinch te liggen, en het laatste waar ze zich zorgen over maken zijn de belangen en het welzijn van hun volk.

Hoewel Duitsland beweert ontzet te zijn over het gedrag van Rusland in Syrië, blijft het de handel stimuleren, niet alleen met Rusland, maar ook met de partner van Rusland bij de genocide in Syrië: Iran.

Een Duits inlichtingenrapport van 2018 bevestigt dat Iran momenteel op zoek is naar nucleaire technologie in Duitsland.

Misschien is het beter om het hypocriete Duitsland buiten de deur te houden.