Wij hebben gefaald om te voorkomen dat Noord-Korea nucleaire wapens zou ontwikkelen. Dientengevolge zijn onze opties zeer beperkt om de ontwikkeling van een raketsysteem te stoppen dat in staat is om onze kusten te bereiken.
De harde les voor ons falen om Noord-Korea af te stoppen voordat ze een nucleaire mogendheid werden, is dat we Iran MOETEN stoppen van een verdere ontwikkeling en om een nucleaire arsenaal te verwerven. Een nucleair Iran zal veel gevaarlijker voor de Amerikaanse belangen zijn dan een nucleair Noord-Korea. Iran heeft al raketten die talrijke Amerikaanse bondgenoten kunnen bereiken. Ze zitten nu in het proces van het upgraden ervan en ze geschikt maken om met een nucleaire lading onze kusten te bereiken. De fundamentalistische religieuze leiders zouden bereid zijn miljoenen Iraniërs op te offeren om de "grote Satan" (de VS) of de 'kleine Satan" (Israël) te vernietigen. Wijlen de "gematigde" leider Hashemi Rafsanjani vertelde eens aan een Amerikaanse journalist, dat als Iran Israël aanviel met nucleaire wapens, ze "maar liefst vijf miljoen Joden zouden doden", en dat als Israël wraak nam, ze vijftien miljoen Iraniërs zouden doden, wat "een klein offer zou zijn van de miljard moslims in de wereld". Hij concludeerde dat "het niet irrationeel is om zo'n mogelijkheid te overwegen." Herinner u dat de Iraanse mullahs duizenden 'kindsoldaten' opofferden in hun nutteloze oorlog met Irak. Er is niets gevaarlijker dan een "zelfmoordregime" bewapend met kernwapens.
De deal die ondertekend werd met Iran in 2015 stelt de Iraanse zoektocht naar een nucleaire arsenaal uit, maar het wordt daardoor niet verhinderd, ondanks de ondubbelzinnige verklaring van Iran in de preambule van de overeenkomst dat "Iran bevestigt dat onder geen beding Iran ooit zal zoeken, de ontwikkeling of het verwerven van kernwapens." (Cursivering van mij). Herinner u dat Noord-Korea vergelijkbare garanties afgaf aan de regering Clinton in 1994, slechts om die te verbreken enkele jaren later - zonder echte gevolgen. Blijkbaar zien de Iraanse mullahs deze herbevestiging slechts als een vermaning en niet als juridisch bindend. De geest van de overeenkomst zelf - het gedeelte waarvan Iran gelooft dat het juridisch bindend is - sluit niet uit dat Iran nucleaire wapens gaat ontwikkelen na een bepaalde tijd, naar schatting tussen de 10 tot 15 jaar na de ondertekening van de overeenkomst. Noch belet het Iran een perfectionering van het bereik van de systemen, met inbegrip van nucleair geladen intercontinentale ballistische raketten die in staat zijn de Verenigde Staten te bereiken.
Als we met Iran niet dezelfde fout willen maken die we met Noord-Korea gemaakt hebben, zullen we nu iets moeten doen - voordat Iran een wapen bereikt heeft – om de mullahs ervan te weerhouden om nog steeds een nucleaire mogendheid te kunnen worden, waarover wij maar weinig of niets in te brengen hebben.
Het Congres zal nu een wetgeving moeten vaststellen waarin de Iraanse bevestiging staat dat het nooit "kernwapens zal ontwikkelen of verwerven". Dit moet een integraal onderdeel zijn van de overeenkomst, en het beleid van de Verenigde Staten vertegenwoordigen. Het is te laat om de woorden in de deal te veranderen, maar het is niet te laat voor het Congres om erop aan te dringen dat Iran volledig zal voldoen aan alle bepalingen, zelfs die in de preambule.
Om ervoor te zorgen dat het geheel van de overeenkomst wordt uitgevoerd, met inbegrip van die bevestiging, zal het congres een voorstel moeten aannemen, dat is gemaakt door Thomas L. Friedman op 22 juli 2015 en mijzelf op 5 september 2013. Om Friedman te citeren:
"Het Congres moet een resolutie autoriseren om de huidige en toekomstige presidenten te dwingen te voorkomen dat Iran ooit een kernwapenstaat zal worden... Iran moet nu weten dat de Amerikaanse president gemachtigd is om – zonder waarschuwing of onderhandelingen – elke poging door Teheran om een bom te bouwen te vernietigen. "
Ik zei het op deze manier: Het Congres dient aan de President toe te staan "om een militare actie te ondernemen tegen Irans nucleaire wapenprogramma als het de rode lijnen overschrijdt..."
De voordelen van een dergelijke wetgeving zijn duidelijk: de wet onderstreept het centraal staan van de deal van Irans herbevestiging om nooit kernwapens te verwerven, en het zou zowel een afschrikking bieden tegen een Iraanse schending van haar herbevestiging als een vergunning tot handhaving in het geval dat het zich voordoet.
Een wet die op basis van deze twee elementen - het aannemen van Irans herbevestiging van de officiële Amerikaanse politiek en de autorisatie van een preventieve militaire aanval als Iran probeert om nucleaire wapens te verkrijgen - zijn wellicht een alternatief waar we mee kunnen leven. Maar zonder een dergelijk alternatief zal de deal, zoals die momenteel wordt ge?nterpreteerd door Iran, niet voorkomen dat Iran nucleaire wapens zal verkrijgen. Naar alle waarschijnlijkheid zou het slechts de ramp uitstellen gedurende ongeveer een decennium, als er tijdens die periode de legitimiteit voor zal ontstaan. Dit is niet een resultaat waar we mee kunnen leven, zoals blijkt uit de crisis die we nu hebben in de confrontatie met Noord-Korea. Dus laten we leren van onze fout en die niet herhalen met Iran.
Alan M. Dershowitz, Felix Frankfurter hoogleraar in de Rechtsgeleerdheid, Emeritus, Harvard Law School, en auteur van De tribune: mijn leven in de wet en de disfunctie van de Electile: een gids voor de niet gemotiveerde kiezer.