 Israël, Griekenland en Cyprus werken nauw samen aan de EastMed pijplijn, een gezamenlijk project dat gas uit het oostelijke Middellandse Zeegebied aan Europa zal leveren. Afbeelding: de premier van Israel Benyamin Netanyahu (links), de president van Cyprys Nicos Anastasiades (midden) en de Griekse premier Alexis Tsipras (rechts) ontmoeten elkaar op 28 januari, 2016 in Nicosia, Cyprus. (Afbeeldingsbron: Cypriotisch Ministerie van Binnenlandse Zaken/Wikimedia Commons) |
Griekenland is een diep verdeeld land. Het heeft twee kampen. Een daarvan is het 'institutionele kamp', dat wordt gepresenteerd aan de internationale gemeenschap en de internationale pers. De andere wordt het "volkskamp" genoemd, dat het bestaande politieke regime als een "Corpus Separatum" -een afzonderlijke entiteit- beschouwt.
Het institutionele kamp bestaat uit het corrupte politieke systeem, de oligarchen, de academische gemeenschap en de media – de voetsoldaten van globalisering en multiculturalisme. Het is een systeem dat leeft van de Griekse bevolking en voor zijn politieke en economische overleving afhankelijk is van een strategische alliantie met de islamitische landen van de Perzische Golf.
Het volkskamp, dat door de internationale gemeenschap en de media genegeerd wordt, heeft een totaal andere kijk op - en een strategische benadering van - het geopolitieke heden en toekomst van Griekenland. Dit is zichtbaar in de laatste World Values Survey (WVS), waaraan Griekenland voor het eerst deelnam. De enquête, uitgevoerd middels een steekproef onder 1200 Griekse huishoudens van september tot oktober 2017, toont aan dat slechts 7% de politieke partijen van hun land vertrouwt; slechts 13% vertrouwt de overheid; slechts 14% vertrouwt het parlement; en slechts 18% vertrouwt de vakbonden.
De tweedeling tussen het Griekse institutionele- en het volkskamp kamp wordt benadrukt in de houding van het land ten opzichte van Israël. De afgelopen decennia waren de Grieken blootgesteld aan antisemitische hersenspoeling - voornamelijk door de Communistische Partij van Griekenland (KKE) die zijn tentakels overal uitspreidde - maar tegenwoordig zijn de Grieken Israël gaan beschouwen als een rolmodelstaat. Een recente controverse rond een conferentie die in Sparta werd gehouden op 2en 3 september is een perfect voorbeeld.
De conferentie - "Sparta-Israël: vernieuwing van een oude vriendschap" - werd georganiseerd door de gemeente Sparta, B'nai B'rith Griekenland en het Grieks-Israëlische Instituut voor Samenwerking. Toonaangevende deelnemers uit Griekenland en het buitenland, waaronder de stafchef van het Griekse leger, presenteerden archeologische vondsten ter ondersteuning van de vriendschap tussen het oude Sparta en het Joodse volk, en bespraken hedendaagse kwesties, zoals geopolitiek in het oostelijke Middellandse Zeegebied en samenwerking voor ontwikkeling en groei tussen de twee naties.
Op 1 september, een dag voor de conferentie, publiceerde de socialistisch-anarchistische Griekse groep Gassan Kanafani (het Front voor Verzet en Solidariteit met Palestina) een lange en boze "klaagbrief" over het evenement. Hierin viel onder meer te lezen:
"... [w]e roepen de Spartanen, alsmede het gehele Griekse volk, eenieder die zich verzet tegen de imperialistische en koloniale misdaden tegen het Palestijnse volk, elke progressieve burger die gelooft dat solidariteit het wapen van de volkeren is in de strijd voor een wereld van sociale rechtvaardigheid en respect voor de mensenrechten, op om deze gebeurtenis de rug toe te keren en alle beleidsmaatregelen van de Griekse regering te blokkeren. En hierbij tegelijkertijd de boycot-Israël beweging te versterken en alle bedrijven die deze ondersteunen. "
De verklaring bevat ook een passage over de EastMed-pijplijn, een gezamenlijk project dat in overweging wordt genomen door Cyprus, Israël en Griekenland, dat gas uit het oostelijke Middellandse Zeegebied aan Europa zal leveren. Gassan Kanafani beweert dat het "toebehoort aan het Palestijnse volk" en beschrijft het project als volgt:
"Israël bouwt een pijplijn met de hulp van Griekenland, Cyprus, Italië en EU-financiering, en wil zo gestolen Palestijnse hulpbronnen exporteren naar de Europese markt, maar ook de hulpbronnen exploiteren die zijn geïdentificeerd in Cyprus en Griekenland en eigendom zijn van respectievelijk het Griekse en Cypriotische volk."
Drie weken later presenteerde de Communistische Partij van Griekenland (KKE), die de 100-jarige verjaardag van haar oprichting viert, de Palestijnse tiener Ahed Tamimi en haar familie aan het Griekse volk als een held die strijd voert tegen onrecht en de Israëlische bezetting. Tamimi -die een gevangenisstraf van 8 maanden heeft uitgezeten voor openlijke geweldpleging jegens een Israelische soldaat- heeft openlijk opgeroepen tot zelfmoordaanslagen en steekpartijen tegen Israëli's. Onlangs bracht ze een saluut aan Hassan Nasrallah, het hoofd van de in Libanon gevestigde en door Iran gesteunde terroristische organisatie Hezbollah, omdat deze haar "dapper en moedig" noemde. In een uitzending van 22 augustus op het Libanese Al-Jadeed / New TV-kanaal, zei Tamimi:
"Tegen de achtenswaardige sjeik, Hassan Nasrallah, zeg ik: Heel erg bedankt ... Zijn woorden versterkten ons moraal - niet alleen mijn moraal, maar het moraal van veel mensen ... Ik zou hem graag willen groeten, bedanken voor zijn steun en hem vertellen dat hij ons altijd sterker maakt. We steunen hem allemaal en zijn trots op hem. "
Een andere, en één van de grootste supporters van Tamimi is de Turkse president Recep Tayyip Erdogan.
Tijdens haar reis naar Griekenland organiseerde Tamimi een gezamenlijke persconferentie in het GCP Jeugdcentrum met de Palestijnse ambassadeur in Griekenland, Marwan Toubassi. De "vragen" van de journalisten waren zo gekant tegen Israël dat ze net zo goed geschreven konden zijn door de propagandamachine van de Palestijnse Autoriteit. Bijvoorbeeld (op 3:26):
"Je moet vechten tegen een zeer machtige vijand, de Israëlische moordstaat, die het Palestijnse volk dagelijks vermoordt. Hoe kun je deze strijd winnen, om te bereiken wat je wilt, en hoe belangrijk is internationale solidariteit voor dit doel? "
De antwoorden van Tamimi en Toubassi waren gevuld met leugens, haat, bedreigingen en historische onnauwkeurigheden. Toubassi zei onder zo onder meer (op 21:41): "Als er geen onafhankelijke Palestijnse staat is gevestigd die de grenzen van 1967 aanhoudt, met Oost-Jeruzalem als hoofdstad, zal er geen veiligheid of stabiliteit zijn en zal de regio naar de verdoemenis gaan". Toubassi vermeldde niet dat de Palestijnse leiders naar de hele staat Israël verwijzen als "bezet gebied", en daarin zo ver gaan dat ze Groot-Brittannië bedreigen met een rechtszaak over de 100 jaar oude Balfour-verklaring.
Toubassi was bijzonder venijnig over de Grieks-Israëlische samenwerking, verklarend (op 17:28):
"... ik ben onder de indruk als ik sommige mensen hier [in Griekenland] hoor zeggen dat we gemeenschappelijke waarden hebben met de staat Israël. Over welke waarden gaat het - de waarden van bezetting, apartheid en racisme ? Het Griekse volk heeft niets te maken met deze lelijke waarden. Het Griekse volk heeft geleden onder bezetting en vocht tegen de bezetting en versloeg de bezetting van het nazisme en de dictatuur. Daarom heeft Griekenland niets gemeen met de waarden van een bezettend land."
De Palestijnse ambassadeur liet ook het feit weg dat de Grieken en de Joden meer dan 2500 jaar culturele, religieuze en historische banden hebben en verzuimde te vermelden dat tijdens de Tweede Wereldoorlog de Joodse gemeenschap in Griekenland samen met de rest van het Griekse volk vocht tegen de nazi-invasie.
Daartegenover staat dat tijdens de Tweede Wereldoorlog de grootmoefti van Jeruzalem, Mohammed Amin al-Husseini -de islamitische geestelijke die de leiding had over islamitische heilige plaatsen in Jeruzalem- een zeer hechte bondgenoot van Adolf Hitler was. Met andere woorden, aan de handen van de Palestijnse Arabieren kleeft het bloed van een half miljoen Grieken die omkwamen tijdens de Duitse bezetting en van meer dan 60.000 Griekse Joden die werden vermoord in Duitse concentratiekampen. Toubassi is dus een van de laatste mensen op aarde die het Griekse volk de les moet lezen over moraliteit, waarden en historische banden.
Het politieke activisme en de alliantie van de KKE met de Palestijnse Autoriteit werpt een zeer ernstige geopolitieke vraag op: wie profiteert van de oorlog van de KKE tegen de Grieks-Israëlische vriendschap en van het belasteren van de EastMed-pijplijn? Het antwoord is natuurlijk Turkije, maar ook Qatar, Rusland en Iran. Het gedrag van de KKE illustreert hoe extreem-links en radicale islamisten samen onder een deken liggen.
Het is belangrijk dat mensen buiten Griekenland te begrijpen dat de Communistische Partij van Griekenland geen marginale partij is; het is de ruggengraat van het politieke systeem. Het goede nieuws - zoals het World Values Survey aangaf - is dat steeds meer Grieken hun geloof in dat systeem verliezen en ernaar streven een samenleving te worden die meer op Israël lijkt.
Maria Polizoidou, een verslaggever, live- journalist en adviseur op het gebied van internationale en buitenlandse zaken, is gevestigd in Griekenland. Ze is doctorandus in "Geopolitiek en veiligheidskwesties in het islamitische complex van Turkije en het Midden-Oosten" van de Universiteit van Athene.