Na zijn recente electorale overwinning bleek dat Sadiq Khan, Londons eerste moslim-burgemeester, de gematigde moslimgroep "Oom Toms" had genoemd - een racistische sneer, die gebruikt wordt tegen zwarte gematigde moslimgroepen om ondergeschikt te zijn aan blanken, of, in de huidige context, moslims die de "gematigde islam" omarmen als, in zijn ogen, een manier van ondergeschikt zijn aan het Westen.
Een van de hoogste geestelijken in Iran deelt blijkbaar dezelfde overtuigingen. Na zijn bewering dat "de Revolutionaire islam hetzelfde is als de pure Mohammedaanse islam,' zei Ayatollah Tabatabaeinejad onlangs:
"Sommigen zeggen dat onze islam geen revolutionaire islam is, maar we moeten hen vertellen dat een niet-revolutionaire islam hetzelfde is als Amerikaanse islam. Islam beveelt ons om standvastig te zijn tegen onze vijanden, en vriendelijk en medelevend naar elkaar toe en niet bang te zijn voor iets..."
Volgens het persbureau van AB News Agency:
"Ayatollah Tabatabaeinejad verklaarde dat de revolutionaire islam dezelfde islam is. Het is de islam die binnenin ons is, die wijzigingen kan maken. De strijders beseffen dat de islam niet alleen gebeden en vasten is, maar eerder het tegen de vijanden opstaan ter ondersteuning van de islam."
Hoeveel moslims delen deze overtuigingen? De één als een soennitische moslim levende (en nu bestuurder) in Londen, de ander als een sjiitische moslim, die wooont en bestuurder is in het Midden-Oosten?
Volgens een Arabisch-talig artikel (in een vertaling) "De waarheid over de gematigde moslim, gezien door het westen en zijn islamitische volgelingen," door Dr. Ahmed Ibrahim Khadr in 2011:
"Islamitische onderzoekers zijn het erover eens dat wat het westen en zijn volgelingen een 'gematigde islam' en 'gematigde moslims' noemen, gewoon een bezoedeling van de islam en de moslims is, een verstoring van de islam, een breuk onder de moslims, een vonk tot ontbranding van de oorlog onder hen. Ze zien ook dat de verdeling van de islam in een 'gematigde islam' en 'radicale islam' geen basis heeft in de islam - noch in zijn doctrines en uitspraken, noch in haar afspraken of werkelijkheid."
Khadr gaat verder met de vele manieren waarin gematigden en radicalen van elkaar afwijken. Bijvoorbeeld, radicalen ("ware moslims") en ondersteunende mede-moslims, vooral zij die de jihad overwegen, waar de gematigden ("valse moslims") bondgenoot zijn in het helpen van westerse landen.
Dit klinkt vergelijkbaar met Ayatollah Tabatabaeinejad's bewering dat "de niet-revolutionaire islam hetzelfde is als de Amerikaanse islam. Islam beveelt ons vastberaden te zijn tegen de vijanden ["ongelovigen"] en vriendelijk en medelevend naar elkaar."
Het grote onderscheid (letterlijk vertaald) gemaakt in Khadr's artikel is:
- Radicalen willen het kalifaat terug laten keren; gematigden verwerpen het kalifaat.
- Radicalen willen de toepassing van de Sharia (islamitische wetgeving); gematigden verwerpen de toepassing van de Sharia.
- Radicalen verwerpen het idee van vernieuwing en hervorming, zij zien het als een manier om de islam te laten voldoen aan de westerse cultuur; gematigden aanvaarden het.
- Radicalen accepteren de plicht van het voeren van de jihad in de weg van Allah; gematigden verwerpen dit.
- Radicalen verwerpen elke kritiek op alles van de islam; gematigden verwelkomen het op basis van vrijheid van meningsuiting.
- Radicalen accepteren de wetten die hen straffen die de godsdienst beledigingen of verlaten [apostaten]; gematigden hebben weerzin tegen deze wetten.
- Radicalen reageren op elke belediging tegen de islam of de profeet Mohammed - vrede en zegen op hem - met veel geweld en woede; gematigden reageren kalm en vreedzaam op basis van de vrijheid van meningsuiting.
- Radicalen respecteren en vereren elke daad en elk woord van de profeet - vrede is op hem - in de hadith; gematigden niet.
- Radicalen verzetten zich tegen democratie; gematigden aanvaarden het.
- Radicalen zien de mensen van het boek [Joden en christenen] als dhimmis [nauwelijks getolereerd]; gematigden verzetten zich tegen deze [visie].
- Radicalen staan afwijzend tegenover het idee dat de niet-islamitische minderheden gelijkheid of autoriteit hebben over moslims; gematigden aanvaarden het.
- Radicalen staan afwijzend tegenover het idee dat mannen en vrouwen gelijk zijn; gematigden aanvaarden dit, volgens de westerse inzichten.
- Radicalen verzetten zich tegen het idee van vrijheid van godsdienst en afvalligheid van de islam; gematigden aanvaarden het.
- Radicalen wensen het islambewind te zien als het hoogste; gematigden verzetten zich hiertegen.
- Radicalen plaatsen de Koran boven de Grondwet; gematigden verwerpen deze [veronderstelling].
- Radicalen verwerpen het idee van religieuze gelijkheid, omdat de ware religie van Allah de islam is; gematigden aanvaarden dit.
- Radicalen omarmen het dragen van hijabs en niqabs; gematigden verwerpen het.
- Radicalen accepteren het doden van jonge meisjes die overspel plegen of anders de eer van hun familie besmeuren; gematigden verwerpen dit.
- Radicalen verwerpen de positie van de vrouw van vandaag en denken dat de positie van de vrouw vandaag moet zijn zoals de status van vrouwen in de tijd van de profeet; gematigden verzetten zich ertegen dat vrouwen moeten zijn als in de tijd van de profeet.
- Radicalen verwerpen heftig dat vrouwen vrijheid hebben in het kiezen van hun partners; gematigden aanvaarden dat ze een vriendje kan kiezen zonder huwelijk.
- Radicalen stemmen in met clitorectomies [vrouwenbesnijdenis]; de gematigden verwerpen dit.
- Radicalen verwerpen de zogenaamde oorlog tegen terreur en zien het als een oorlog tegen de islam; gematigden aanvaarden het.
- Radicalen steunen de jihadi-groepen; de gematigden verwerpen ze.
- Radicalen verwerpen termen als "islamitisch terrorisme" of "islamitisch fascisme"; gematigden aanvaarden deze.
- Radicalen verwerpen de universele rechten van de mens, met inbegrip van het recht om homoseksueel te zijn; de gematigden aanvaarden dit.
- Radicalen verwerpen het idee van een bondgenootschap met het westen; gematigden steunen het.
- Radicalen verzetten zich tegen secularisme; gematigden steunen het.
Khadr maakt andere beschuldigingen buiten zijn schema, inclusief dat radicalen de religie de samenleving laat besturen, terwijl de gematigden geloven dat religie geen rol heeft in het openbare leven, dat het in privé moet worden beoefend. En dat radicalen de tekst van de Koran en Hadith letterlijk nemen, terwijl de gematigden op rationalisme vertrouwen terwijl de eerste loyaliteit van radicalen naar de islam is - een verwijzing naar de islamitische doctrine van "loyaliteit en vijandschap" - terwijl de eerste loyaliteit voor de gematigden, ongeacht hun religie, voor de staat is. Radicalen, zo beschuldigt hij, verwonderen zich dat de gematigden "haat voor niet-moslims onaanvaardbaar vinden."
Khadr's conclusie is dat voor de meeste moslims "gematigde moslims" die moslims zijn die niet tegen het westen en hun manier van leven zijn - en hen eigenlijk helpen - terwijl alles wat de "radicalen" accepteren is gebaseerd op traditionele islamitische meningen.
Indien waar - en verontrustende opiniepeilingen wijzen zeker uit dat Khadr's bevindingen overheersen - dan moet het westen wellicht nadenken over een van de belangrijkste middelen ter bestrijding van de radicale islam, namelijk de gematigde moslims en de gematigde islam.
Raymond Ibrahim is de auteur van Opnieuw Gekruisigd, een nieuwe oorlog van de islam tegen christenen (uitgegeven door Regnery met het Gatestone Institute, april 2013).