Amerika's President Donald J. Trump is erin geslaagd het jihadistische probleem te benoemen, de politieke islam, maar het is moeilijk om producten met gebreken te weren uit een fabriek zonder de fabriek te sluiten - als men niet wil dat ze opnieuw verschijnen.
Dit betekent niet, dat wat Trump wil doen, niet belangrijk is. Integendeel, we hebben hem nodig nadat de meeste westerse politici onhandig tegenover het islamitische terrorisme staan, als ze het al gezien hebben. Soms hebben zij zelfs samengewerkt met deze terroristische organisaties, en hun leden uitgenodigd naar het Witte Huis; voor de Iftar diners tijdens de Ramadan en hen te knuffelen, wat ze ten onrechte "gematigde islam" noemen - vooral de Moslimbroederschap, de broedmachine waaruit de meeste terroristische organisaties voortkomen -- in plaats van de echte "gematigde moslims", die hebben geworsteld om gehoord te worden boven de verbrijzelende "invloed" vanwege infiltratie en de olie-dollars.
We kunnen zeggen dat tot dusver "Trump's recept" voor een confrontatie met de radicale islam al eerder is geprobeerd en mislukt. Dictaturen en militaire regimes in het Midden-Oosten, zoals presidenten als Nasser van Egypte, Sadat en Mubarak en nu el-Sisi, ook geconfronteerd werden met de politieke en radicale islam. Rusland deed het, en Saddam in Irak, Gaddafi in Libië, Bourguiba in Tunesië en anderen.
Misschien is de meest trieste mislukking wel het Turkse model. Mustafa Kemal Atatürk bouwde een dictatuur-staat op de ruïnes van het Ottomaanse Rijk. Hij confronteerde met alle vormen van de politieke islam, en vernietigde de militaire vleugel van het leger die droomde over het herstel van dat verwoeste rijk. Atatürk heeft een dictatuur opgericht, bewaakt door het leger met brede bevoegdheden, maar in een constitutioneel en juridisch kader, om de islamisten af te schrikken van het willen veranderen deze modernistische structuur. Het was ook bedoeld om te stoppen met elke beweging naar islamitische wetgeving dat de relatief open en pro-westerse ideeën van de kemalistische Republiek zou kunnen en willen veranderen.
Atatürk domineerde de religieuze instellingen, en maakte dat ze voor hem werkten. Ze gaven hem een legitiem islamitisch platform. Hij wilde de islamitische cultuur laten prevaleren, maar onder zijn controle.
Helaas, dit model mislukte ook. De huidige president van Turkije, Recep Tayyip Erdogan, vervolgde de leiders van het leger met verzonnen getuigenissen; verlaagde de pensioengerechtigde leeftijd van de rechterlijke macht om ze te dwingen op te stappen; leraren werden ontslagen, hij zette journalisten gevangen en bouwde zijn islamitische staat stap voor stap op.
 Veel westerse politici hebben samengewerkt met islamisten en islamitische organisaties. (Afbeeldingsbron: RT video screenshot) |
In elk land met een Moslim-meerderheid, vooral in het Midden-Oosten, kwam de islamitische terroristische geest onder de as uit gekropen, met de opbouw van een Islamitische Staat, die het westen bedreigde met terroristische activiteiten - en van binnenuit met sluikreclame, schijnbaar op een vreedzame manier, net als de Moslimbroederschap dat doet.
De meesten van diegenen die hebben gevochten tegen het islamitisch terrorisme richten hun inspanningen op de jacht naar gevaarlijke producten uit de fabriek van de islamitische ideologie, zoals Anwar al-Awlaki of Osama bin Laden. Dit is belangrijk, maar niemand wilde de fabriek zelf afsluiten en vernietigen.
Misschien zijn we het niet vergeten dat het westen in de strijd tegen de ideologie van het communisme de wapens slechts zelden gebruikte. Het grootste deel van de strijd tegen de ideologie zelf was: een stimuleren en ondersteunen van haar tegenstanders, en het bestrijden van de verspreiding van ideeën die de communisten exporteerden. Er was een focus op de nadelen van de communistische ideologie, zoals schendingen van de mensenrechten, onderdrukking en tirannie. En plotseling, toen de wereld wakker werd op een dag, te zien dat het Sovjetrijk was samengevouwen van binnenuit.
We moeten vanuit het westen een positieve energie voortbrengen voor de wederopbouw van de beschaving na de destructieve energie die het uitgehold heeft. En we moeten de heersende islamitische ideologie die het terrorisme produceert, ontmantelen.
Het is belangrijk om te begrijpen dat de islam een religie is, die in haar structuur een politieke macht bevat die regelt en controleert en zich verspreidt met de kracht van wapens. Eerst publiceerde de islamitische profeet Mohammed zijn vreedzame oproep gedurende bijna 13 jaar in Mekka, met Koran-verzen voor tolerantie, vrijheid van godsdienst en andere menselijke waarden. Maar vervolgens, toen Mohammed en enkele van zijn metgezellen verhuisden naar de stad al-Madina, werd het tot een religie met een politieke autoriteit, erop gericht zich uit te breiden en zich te verdedigen. Het veranderde in een politieke en militaire strijd tegen de tegenstanders binnen al-Madina en erbuiten, met name met zijn stam de Quraish.
Op dat moment heeft Mohammed vastgesteld wat wij de politieke islam zouden kunnen noemen. Het was gebaseerd op een nieuwe oproep: dat de islam niet langer geïnteresseerd was in de relatie tussen het individu en zijn God, evenals een goede relatie met degenen om hem heen, of ze nu wel of niet met zijn religieuze geloof overeenkomen.
Hij draaide de godsdienst om in een heersende politieke organisatie, om alle moslims en anderen te controleren - religieus, politiek, sociaal en economisch. Het bouwde voort op de cultuur van de stam, verspreid met de kracht van wapens, en met vergroting van zijn aantallen en grondgebieden beheerst door hen.
Het werd de godsdienst van loyaliteit - in de betekenis van loyaliteit aan de bestuurder en vice versa.
Deze structuur bleef bestaan na de dood van Mohammed. Velen regeerden vanuit Quraish, het meest prominente Turkse, Al-Othmanin en het Ottomaanse Rijk, dat werd uitgebreid door de kracht van wapens naar Perzië toe; het christelijke Byzantijnse Rijk wegvaagde; het veroverde door kracht: Noord-Afrika, het Midden-Oosten, Griekenland, Spanje en Oost-Europa.
Tijdens deze lange geschiedenis ontstond de islamitische cultuur die nu heerst onder de miljoenen moslims in alle uithoeken van de wereld. Het werd gesticht op de heilige religieuze geschriften: de verzen van de Koran en hadiths (biografie van de profeet). Voeg daarbij een religieuze jurisprudentie, ingericht tijdens deze keizerlijke tijd, die waaide over de wereld. Alle gewone moslims zitten hierin gevangen, ongelukkig genoeg. Sommigen van hen worden potentiële soldaten voor de terroristische organisaties met alle varianten van de politieke islam.
Deze cultuur wordt overwegend in het westen ondersteund met geld uit Saoedi-Arabië en de Golfstaten, met name Qatar, en vaak ook ondersteund door geld uit het westen zelf - samen met de vele politici, vaak heel opportunistisch.
Wat is de oplossing? Van binnenuit. De islamitische politieke macht bepaalt de islamitische wereld, militair of in een dagelijkse dictatoriale vorm.
Godsdienstige hervorming in de islam vindt geen steun, net zoals in het westen. Wat Trump moet doen? Er moet een einde komen aan elke vorm van samenwerking met de verschillende vormen van de politieke islam en zeker de terroristische organisaties.
Voeg daaraan toe: het ontmantelen van de ideologie die het islamitisch terrorisme produceert door het ondersteunen van een uiteenvallen van de ideologie van het terrorisme, van de islamitische jurisprudentie, islamitische scholen, moskeeën, boeken, radiostations en tv-stations. Het laten opdrogen van de externe financiering en de private Saoedi en de islamitische Golf instellingen in het westen. En geef dus aan de moslims wat normaal is in het westen. We moeten andere islamitische religieuze keuzes promoten, volledig weg uit de ideologie van de islamitische terroristische gevangenis, en het aanmoedigen om deel uit te maken van de structuur van de ontwikkeling van de menselijke beschaving in plaats van de oorzaak te zijn van de vernietiging ervan.
Saied Shoaaib is een moslimgeleerde gevestigd in Canada.