De allereerste keer dat ik voet zette in Londen, als twintiger, belandde ik in een adrenaline roes die de hele week van mijn bezoek duurde. Nooit, in latere jaren, heeft een andere plaats ooit zo'n impact op mij gehad- niet Parijs, niet Rome. Zeker, Rome is een bakermat van de westerse beschaving, en Parijs een centrum van de westerse cultuur - maar Groot-Brittannië was de plaats waar de Angelsaksische waarden, bovenal de toewijding aan vrijheid, tot volledig ontwikkeling waren gekomen. Zonder Groot-Brittannië zou er geen Verklaring van Onafhankelijkheid, Grondwet of Bill of Rights van de Verenigde Staten zijn geweest.
Helaas is Groot-Brittannië in de afgelopen jaren afgedwaald van deze toewijding tot vrijheid. Buitenlandse islamcritici, zoals de Amerikaanse geleerde Robert Spencer, en zelfs de Nederlandse parlementariër Geert Wilders zijn uit het land geweerd. En nu is er ten minste één prominente inheemse criticus van de islam, Tommy Robinson -herhaaldelijk lastig gevallen door de politie, opgejaagd door rechtbanken, en niet beschermd door het gevangenispersoneel die de moslimgevangenen toestond hem tot bloedens toe in elkaar te slaan. Het is duidelijk dat de Britse autoriteiten Robinson zien als een oproerkraaier en niets liever willen dan dat hij zijn gevecht opgeeft, het land verlaat (zoals Ayaan Hirsi Ali Nederland verliet) of vermoord wordt door een jihadist (zoals de Nederlandse filmmaker Theo van Gogh).
Zoals hier gisteren is gemeld, is afgelopen vrijdag het verhaal van Tommy Robinson een nieuw hoofdstuk ingegaan. Britse politieagenten trokken hem van een straat in Leeds, waar hij in zijn rol als burgerjournalist live een Facebook-video van buiten een gerechtsgebouw streamde. Binnen dat gebouw, waren verscheidene verdachten gedaagd die naar verluidt deel uitmaakten van een zogenaamde "kinderlokkersbende" - een groep mensen, bijna allemaal moslims, die systematisch niet-islamitische kinderen, in sommige gevallen honderden, over een periode van jaren of decennia verkrachtten. Zo'n tienduizend Facebook-kijkers over de hele wereld waren live getuige van de arrestatie van Robinson.
De politie sleepte Robinson onmiddellijk voor een rechter, waar hij, zonder overleg met zijn eigen advocaat te kunnen voeren, in een snelrechtprocedure werd veroordeeld tot 13 maanden achter de tralies. Vervolgens werd hij naar de Gevangenis van Hull afgevoerd.
Ondertussen beval de rechter die hem veroordeelde de Britse media om niets over zijn zaak te rapporteren. Kranten die al berichten over zijn arrestatie hadden geplaatst, haalden ze snel weg. Zelfs gewone burgers die over de arrestatie op sociale media hadden geschreven, verwijderden hun post uit angst het lot van Robinson te delen. Dit alles gebeurde op dezelfde dag.
Een schertsrechtbank, vervolgens een zwijgbevel. In het Verenigd Koninkrijk, waar verkrachters het recht hebben op een volledig en eerlijk proces, het recht op een door hen gekozen vertegenwoordiging, het recht op voldoende tijd om hun zaak voor te bereiden, en het recht om tussen twee zittingen in hun proces op borgtocht naar huis te gaan. Tommy Robinson heeft dergelijke rechten echter niet gekregen.
De snelheid waarmee Robinson onrecht werd aangedaan is verbluffend. Nee, meer nog: het is angstaanjagend. In de loop der jaren ben ik persoonlijk bij verschillende gelegenheden blootgesteld aan bedreiging van islamitisch geweld: een jong bendelid dat een mes trok, omsingeling door een bloeddorstige menigte in djellabas-jurken buiten een radicale moskee. Maar dat was niet zo beangstigend. Dit is beangstigend - deze volslagen schending van de fundamentele Britse vrijheden.
Zeker, vanuit één perspectief had Robinsons bliksemsnelle arrestatie, proces en gevangenschap geen verrassing mogen zijn. "Er is al enige tijd een campagne om 'Tommy te pakken' - of wat er verdacht veel op lijkt" zo vertelde een bron in het Verenigd Koninkrijk, die ik 'L' zal noemen, mij op de late zaterdagochtend.
De arrestatie van Robinson lijkt gerechtvaardigd door het feit dat hij een voorwaardelijke straf tegen hem was uitgesproken. In mei vorig jaar werd hij gearresteerd toen hij verslag deed van buiten een gerechtsgebouw in Kent, waar een andere groep moslimverdachten werd berecht, eveneens op beschuldiging van "kinderlokken". Die arrestatie was ook ongerechtvaardigd. Robinson was echter in dit geval veroordeeld tot een voorwaardelijke straf. Deze keer, vermoedelijk, werd verondersteld dat de loutere handeling van het weerom verslaan van buiten een ander gerechtsgebouw een schending betekende van de voorwaarden van zijn opgeschorte straf.
Het officiële cynisme hier is duidelijk. L heeft een essentieel punt naar voren gebracht: dat gedurende deze "kinderlokker" processen de hele kring van familie en vrienden van de verdachten buiten het gerechtsgebouw staan en de verkrachtingsslachtoffers en hun families en sympathisanten "bedreigen en intimideren". "Ik heb verslag gekregen van kinderen van nog maar vijf jaar die stenen naar de families van de slachtoffers gooien", zei bovengenoemde L.
"Deze intimidatie door gehele gemeenschapsgroepen gaat ook gepaard met het bezoeken van huizen en het lastigvallen van deze mensen." Ze heeft zelfs gehoord van getuigen voor de openbare aanklager die politiebescherming nodig hadden om gebruik te kunnen maken van het toilet in het gerechtsgebouw. Het spreekt voor zich dat er zelden verslag wordt gedaan van dit lastigvallen en de pesterijen, en dat deze nooit worden bestraft.
Een potentieel positief aspect is dat er nu eindelijk aandacht komt voor deze afgrijselijke gang van zaken. L merkte op dat veel van haar Twitter-contacten "twitterden dat ze Tommy in het algemeen niet per se ondersteunden, maar geschokt waren dat iemand die deze [kinderlokkers] misdrijven meldde, werd gearresteerd". Sommige van haar kennissen, zei ze, "zijn stomverbaasd en wanhopig". Zaterdag kwamen duizenden Robinson-aanhangers samen in Westminster. Maar zullen dergelijke publieke protesten enig verschil maken? Een Britse ex-politieman reageerde op de opsluiting van Robinson met een video waarin hij zijn landgenoten aanspoorde om niet alleen een mars te houden of zich te verenigen, maar zich aan te sluiten bij de partij For Britain van Ann Marie Waters en zich in te zetten voor de vrijheid van meningsuiting in Groot-Brittannië zoals de UKIP dat deed om de Britten uit de EU te krijgen.
L had nog meer interessante informatie te delen. Robinson wordt gestraft voor het onder de aandacht brengen van islamitische verkrachtingsbendes, maar de Sikh Awareness Society, die ook verslag heeft gedaan van deze "kinderlokkers"-processen, werd met rust gelaten. "Ze zijn een godsgeschenk," zegt L, "omdat ze zich niet inhouden en niet geïntimideerd lijken te worden zoals mensen als Tommy ". Natuurlijk - de Britse politie zou een baardige man met een tulband niet durven arresteren. L vermeldde ook dat een imam die onlangs werd gearresteerd en vervolgens door de politie werd vrijgelaten nadat "een grote groep aanhangers zijn vrijlating eiste". Minstens één politieambtenaar erkende dat de imam was bevrijd omdat anders "voor rellen door het hele land gevreesd werd". L vatte de huidige aanpak van de islamitische situatie door de Britse autoriteiten als volgt samen: "ze hebben de controle verloren... en pakken degenen aan waarvan ze verwachten de minste problemen te krijgen. De bullebak in de klas heeft de leraar geterroriseerd om de gepeste kinderen te straffen."
Men veronderstelt dat de ambtenaren denken dat het begaan van dit soort onrecht op de een of andere manier de vrede zal bewaren. Als ik hen was, zou ik daar niet zo zeker van zijn. De mensen die op die bijeenkomst kwamen in Westminster op zaterdag waren boos. Hoeveel andere Britse onderdanen delen hun woede? L heeft haar bezorgdheid geuit over het feit dat het deze zomer in Groot-Brittannië heel onrustig zou kunnen worden Welnu, misschien is dat allemaal voor een goede zaak.
Ikzelf kan totaal niet begrijpen waarom er geen enkele prominent of machtig persoon in heel het Verenigd Koninkrijk naar voren is gestapt om de onjuiste behandeling van Tommy Robinson aan te vechten - en daarmee op te komen voor de vrijheid van meningsuiting.
Bestaat de gehele Britse gevestigde orde uit lafaards? Ik neem aan dat we het antwoord op die vraag snel genoeg te weten zullen komen - als we het al niet weten.
Bruce Bawer is de auteur van de nieuwe roman The Alhambra (Swamp Fox Editions). Zijn boek While Europe Slept (2006) [Terwijl Europa sliep] was bestseller van de New York Times en finalist van de National Book Critics Circle Award. Zijn andere boeken zijn A Place at the Table (1993) [Een plaats aan tafel], Stealing Jesus (1997) [Ze stelen Jezus], Surrender (2009) [Overgave] en The Victems' Revolution (2012) [Revolutie van de slachtoffers]. De geboren New Yorker woont sinds 1998 in Europa.
Zie ook: Petitie bevrijding Tommy Robinson