Op 13 oktober 2025, in de Israëlische Knesset (parlement) in Jeruzalem, heeft de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, in gezelschap van de Amerikaanse president Donald J. Trump, verklaarde dat de oorlog in Gaza voorbij was.
Oh, echt? Helaas lijkt de kans op een duurzame vrede met Hamas of aanverwante islamisten vrijwel nihil. Immers, volgens Netanyahu's woorden, heeft Israël te maken met "monsters."
Mosab Hassan Yousef, de oudste zoon van Hamas-oprichter Sheikh Hassan Yousef, onthulde de reden achter de gruwelijke gebeurtenissen in Israël op 7 oktober 2023: "Hamas is niet alleen in oorlog met Israël. Het is in oorlog met joden, christenen en de fundamenten van de beschaving zelf."
Westerse leiders, waaronder de altijd optimistische Trump, geloven niettemin dat er een soort permanente vrede met Hamas over Gaza kan worden bereikt. Er zal nooit een duurzame vrede komen met radicale islamisten voor wie de vernietiging van Israël belangrijker is dan "vrede en welvaart," waar veel Golfstaten nu toch al van genieten. Voor veel islamitische leiders is MIGA ("Make Islam Great Again") en het verspreiden daarvan over de hele wereld hun pact met Allah; zonder dat zouden ze geen rechtvaardiging hebben om te leiden. Hun ideologie, opleiding, indoctrinatie en opvoeding – die zo sterk verschillen van die van het Westen – staan dat simpelweg niet toe.
"Dit is geen politiek," stelt Mosab Hassan Yousef, "dit is een religieuze oorlog. Het doel ervan is om het jodendom en het christendom te vervangen door radicaal islamisme. Als de wereld dit niet begrijpt, zal iedereen daarvoor de prijs betalen."
Ondanks vrede verdragen of een broos staakt-het-vuren tussen Israël en zijn buurlanden, blijft een groot deel van de islamitische wereld in oorlog met het Westen, met name met veel toegewijde activisten, zoals Qatar, Turkije en de Palestijnse Autoriteit in het midden.
Hun leiders, die misschien geen ruzie willen krijgen met Trump en ook het heerlijke vooruitzicht zien om de leiding te krijgen over het toekomstige kippenhok in Gaza, weigeren deze realiteit te erkennen.
Veel leiders in het Westen geven er waarschijnlijk ook de voorkeur aan om het risico niet toe te geven, ook al lopen hun samenlevingen het risico om overweldigd te worden door de massale immigratie van moslims – die moedig een concurrerend geloof belijden dat gebaseerd is op het verdringen van alle andere godsdiensten. Westerse leiders lijken de islamitische kiezers in hun midden te willen sussen, ondanks de schade die hun burgers wordt toegebracht – en er staat nog meer te gebeuren. Het verontrustende feit is dat volgens de CIA de vijftien grootste terreurorganisaties ter wereld allemaal radicaal islamistisch zijn.
Islamisten hebben de opdracht gekregen om, zodra de kans zich voordoet, wereldwijde dominantie te verwerven en een islamitisch kalifaat onder totalitaire shariawetgeving op te leggen. Dit plan is al vele malen duidelijk geworden in het Westen, van de aanslagen op de VS op 11 september 2001 tot soortgelijke aanslagen sindsdien in Frankrijk, Spanje, Duitsland ( hier en hier), Zweden en Denemarken, om maar een paar landen te noemen, en recentelijk in de moord op meer dan 1200 onschuldige mensen van alle leeftijden door Hamas in Israël in 2023. Toch kwamen veel marxistisch-anarchistische activisten in het bevoorrechte Westen – blijkbaar beledigd dat de Joden hadden overleefd en Israël het lef had gehad om zich met succes te verdedigen – in opstand om de terroristen te steunen.
De voorzichtigheid van Israël ten aanzien van het staakt-het-vuren met Hamas en zijn bondgenoten werd de afgelopen dagen bevestigd toen Hamas, na de gedeeltelijke terugtrekking van de Israëlische troepen, onmiddellijk een vergeldingscampagne startte in Gaza tegen rivalen en iedereen die volgens hen tegen hun heerschappij was. Tientallen leden van lokale clans – mede-Palestijnen – werden buitengerechtelijk geëxecuteerd of gedood tijdens geplande aanslagen. "De brutale onderdrukking van rivalen en dissidenten door de terroristen na het staakt-het-vuren," is door journalist Jonathan Tobin, bespot in een commentaar aangaande Trumps belofte om hen te ontwapenen en laat zien dat ze geloven dat ze nergens heen gaan."
Met zijn aanvallen op binnenlandse tegenstanders wil Hamas duidelijk de controle over Gaza heroveren. Deze agenda laat niet alleen zien dat ze vastbesloten zijn hun wapens niet in te leveren, ondanks verplichtingen om dit te doen, en in plaats daarvan hun dominantie te behouden.
Met de vrijlating van ongeveer 2000 veroordeelde terroristen uit Israëlische gevangenissen als onderdeel van het vredesplan van Trump, kregen de troepen van Hamas een welkome versterking van hun uitgedunde gelederen. "Niemand van hen zal een carrière in de hightech of humanitaire hulpverlening beginnen," schrijft professor Thane Rosenbaum. "Terrorisme is hun gekozen beroep. Jihad is hun lot. Martelaarschap is een heilige roeping."
De publicatie van een handgeschreven memorandum van de overleden Hamas-leider Yehya Sinwar, ter voorbereiding op de invasie van Israël op 7 oktober 2023, onthulde de mentaliteit van Hamas. De instructies, in de "Naam van Allah de Barmhartige," omvatten handelingen zoals "het vertrappen van de hoofden van soldaten en hen van dichtbij neerschieten, sommigen met messen afslachten, tanks opblazen en gevangenen gevangen nemen die met hun handen op hun hoofd knielen." Hun commandanten werden verteld om "opzettelijk deze gebeurtenissen te creëren, ze te filmen en de beelden zo snel mogelijk uit te zenden."
Analist Martin Kear schrijft dat "het vredesplan dat door de Amerikaanse president Donald Trump is onderhandeld, met de dag wankeler lijkt te worden." Hij licht toe: "Hamas zal niet zomaar verdwijnen. En dit vormt een zeer reëel gevaar voor de vrede en veiligheid in Gaza, vooral als Hamas elk verzet tegen zijn autoriteit door de clans beschouwt als een proxy-oorlog met Israël." Gezien de vruchteloze geschiedenis van vredesakkoorden waarbij Palestijnen betrokken waren, zou het conflict wel eens eindeloos kunnen voortduren.
Hoewel Israël Hamas militair aanzienlijk heeft verslagen in de campagne in Gaza, kan terecht worden gezegd, zoals door columnist Dan Schnur, dat " Hamas in de ogen van de rest van de wereld de oorlog tegen Israël heeft gewonnen". Elk succes van de anti-Israëlische en antisemitische massamedia kan worden toegeschreven aan hun leugens over Israël en joden (zoals hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier en hier).
Het gevolg van islamitische propaganda is dat westerse leiders zijn ingepalmd door diezelfde leugens. Vorige maand nog hebben Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Canada en andere landen een niet-bestaande "Palestijnse staat" erkend tijdens de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, in een motie die door een meerderheid van de VN-lidstaten is aangenomen. Met een indrukwekkende dosis schijnheiligheid beweerde het Verenigd Koninkrijk een belangrijke rol te hebben gespeeld in het staakt-het-vuren-akkoord van Trump met Hamas. De Amerikaanse ambassadeur in Israël, Mike Huckabee, noemde die bewering al snel "waanvoorstellingen."
Wat indrukwekkend was, was om te zien hoe internationale leiders over elkaar heen vielen om samen met Trump op het podium in Sharm el-Sheikh in Egypte te staan om het staakt-het-vuren te vieren. Het is veelzeggend dat de Australische premier Anthony Albanese niet eens was uitgenodigd.
Ironisch genoeg zou je verwachten dat pro-Palestijnse activisten tevreden zouden zijn nu de oorlog in Gaza is gestopt. Dat is echter niet het geval.
Hoogstwaarschijnlijk gingne hun protesten nooit over vrede met de Palestijnen, maar alleen over het uitroeien van Israël -- en waarschijnlijk ook de Joden.
Hoewel Israël waar mogelijk concessies heeft gedaan om de westerse mogendheden, met name de VS, tevreden te stellen, houdt het vast aan bepaalde "rode lijnen" als het gaat om haar nationale veiligheid, en terecht. Israëls standvastigheid ten aanzien van het nationale belang is iets wat zwakke en ongelukkige westerse leiders als Macron van Frankrijk, Starmer van Groot-Brittannië, Carney van Canada en hun zwakke kringen doen alsof ze datniet begrijpen.
De escalerende sociale en politieke onrust in landen als Frankrijk, Groot-Brittannië, Australië, Spanje, Italië en Canada kan rechtstreeks worden toegeschreven aan binnenlandse islamistische onrust, de demografische explosie van moslims en de verspreiding van de religieuze islam door de hele infrastructuur – waar de meeste leiders liever aan tegemoetkomen dan dat ze ertegen optreden. Met de snelle bouw van moskeeën, compleet met openbare oproepen tot gebed via luidsprekers, en speciale sharia-rechtbanken, raden en scholen, is de islam in belangrijke mate het straatbeeld gaan domineren in de grote steden van West-Europa. In het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk bijvoorbeeld doen bepaalde straatbeelden denken aan de moslimsteden waar de immigranten vandaan komen.
In een beschrijving van een briefing die vorig jaar werd gegeven door Ruth Wasserman Lande, voormalig plaatsvervangend ambassadeur van Israël in Egypte, schrijft de website EU Today:
"Ondanks het bestaan van meer dan 500 moskeeën in de stad, kiezen steeds meer moslims ervoor om te bidden in openbare ruimtes zoals Whitehall, Parliament Square, naast Buckingham Palace, Kensington Gardens en Hyde Park....
"'Het gaat niet alleen om het gebed,' legt Lande uit, 'het is een territoriaal statement. Ze laten hun aanwezigheid en invloed gelden in belangrijke openbare ruimtes.'"
Op deze manier tonen islamisten hun autoriteit over openbare ruimtes en de samenleving zelf. En de leiders van het Westen verkopen blindelings, zo niet roekeloos, de culturen, religieuze ethos en toekomst van hun landen. De radicale islamitische agenda sinds de 7 e eeuw lijkt erop gericht te zijn alle "ongelovigen" uit te roeien, eerst door alle joden te doden, en zo de wereld voor Allah te veroveren.
Immers, taqiyya (verplichte verhulling in dienst van de islam) maakt deel uit van de jihadistische strategie om hun doel van wereldheerschappij onder de sharia te verbergen. In Rosenbaums woorden: "Hamas zal niet gemakkelijk verdwijnen, zelfs als sommigen vertrekken. De blijvende invloed van de Moslimbroederschap op de harten en geesten van de Gazaanse samenleving is ijzersterk."
Hetzelfde geldt wellicht voor de vrijgevige leiders van de staten met staatsinvesteringsfondsen in het Midden-Oosten, op wie Trump lijkt te rekenen om Gaza weer op te bouwen.
Vorige week, toen een staakt-het-vuren werd aangekondigd, gingen de inwoners van Gaza de straat op en scandeerden "Khaybar, Khaybar, ya yahud!", een verwijzing naar de slachting van Joden door de islamitische profeet Mohammed in Arabië in het jaar 628.
Of misschien kan Trump het wel voor elkaar krijgen. De tijd om je zorgen te maken is nadat hij geen president meer is en toezicht houdt op zijn droom van Gaza als een Riviera in vrede met Israël. Wat als de heersende ideologie in het Midden-Oosten om Israël te elimineren niet is veranderd?
Nils A. Haug is auteur en columnist. Hij is advocaat van beroep en lid van de International Bar Association, de National Association of Scholars en de Academy of Philosophy and Letters. Dr. Haug heeft een doctoraat in apologetische theologie en is auteur van 'Politics, Law, and Disorder in the Garden of Eden – the Quest for Identity' en 'Enemies of the Innocent – Life, Truth, and Meaning in a Dark Age'. Zijn werk is gepubliceerd door First Things Journal, The American Mind, Quadrant, Minding the Campus, Gatestone Institute, National Association of Scholars, Jewish Journal, James Wilson Institute (Anchoring Truths), Jewish News Syndicate, Tribune Juive, Document Danmark, Zwiedzaj Polske, Schlaglicht Israel en vele andere.