Als reactie op het aanhoudende schandaal rond het seksuele misbruik in Groot-Brittannië heeft een groep van twintig parlementsleden een open brief ondertekend voor de onlangs benoemde minister van Binnenlandse Zaken, Sajid Javid, waarin zij aandringen op gecoördineerde actie.
Aangezien het parlement van het Verenigd Koninkrijk 650 parlementsleden telt, vormen deze 20 ondertekenaars slechts 3 procent hiervan die steun verlenen aan de bescherming van kinderen die het slachtoffer zijn van groepsverkrachting, mensenhandel, marteling en soms moord. Zo'n schamel aantal politici dat bereid is om zich uit te spreken tegen seksuele slavernij van kinderen lijkt nog meer het bewijs te zijn van het morele faillissement van de politieke elite in Groot-Brittannië en hoe laag het land lijkt te zijn gezonken.
De Britse media-elite heeft de brief genegeerd. De berichtgeving is beperkt tot de lokale pers in Oxford en Rochdale - gebieden die te lijden hebben onder kinderlokkerij - evenals een paar alternatieve mediakanalen zoals Breitbart Londen, en een indirecte verwijzing op Sky News.
 Van de 650 parlementsleden van het Britse parlement waren er slechts twintig bereid om een open brief te ondertekenen ter ondersteuning van de bescherming van kinderen die het slachtoffer zijn van groepsverkrachting, mensenhandel, marteling en soms moord. Afbeelding: Het paleis van Westminster in Londen, ontmoetingsplaats van de Houses of Parliament. (Arpingstone/Wikimedia Commons) |
Een belangrijke ondertekenaar van de brief, de parlementariër uit Rotherham, Sarah Champion, wiens kiesdistrict berucht is geworden door dit misbruik, werd in 2017 gedwongen de voorhoede van de Labour Party van Jeremy Corbyn te verlaten vanwege het zich openlijk uitgesproken te hebben over de prevalentie van "Britse Pakistaanse mannen" in dit soort seksuele uitbuiting van kinderen. Gezien het feit dat Sajid Javid, toen Secretaris van de Gemeenschappen, sprak zich uit in steun van Champion, is het misschien wel de bedoeling dat deze brief speciaal aan hem werd gericht in zijn nieuwe rol als de eerste Britse Moslim Secretaris van Binnenlandse Zaken.
Javids islamitische geloof en Pakistaanse achtergrond plaatse hem in een onaantastbare positie als het gaat om beschuldigingen van racisme of onverdraagzaamheid, mocht hij de ongemakkelijke etnische en culturele realiteit van het uitbuiten blijven aanpakken. Voordat hij minister van Binnenlandse Zaken werd, behandelde hij dit en kon hij blijven zeggen wat er gezegd moest worden om effectief op te treden - op een manier die veel andere politici niet zouden konden doen - zonder aan de schandpaal te worden genageld door de grotendeels linkse media in het Verenigd Koninkrijk.
In zijn nieuwe functie zijn er twee belangrijke kansen die Javid kan grijpen.
Ten eerste hebben de Britse autoriteiten de mogelijkheid om op zijn minst te beginnen met het goedmaken van tientallen jaren falen en tekortschieten naar weerloze kinderen. Onherstelbare schade in aangericht in talloze levens - en wordt nog steeds aangericht. Ook het vertrouwen van het publiek in de politie, de media, de sociale diensten en de regering is op onschatbare wijze beschadigd.
Qua maatschappelijke samenhang in het Verenigd Koninkrijk is het uitbuitingschandaal voor velen de rots geweest waarop het ondoordachte multiculturalisme van het moderne Groot-Brittannië stukliep. Nu, geïntensiveerd door de huidige koortsige sfeer in het Verenigd Koninkrijk, lijkt de aanpak die de Britse autoriteiten hebben gekozen in reactie op deze nationale ramp grotendeels gebaseerd op het tegengaan van secundaire kwesties - met name personen die protesteren tegen de kinderlokkerij, waaronder op een gegeven moment de arrestatie van ouders die probeerden hun dochter te redden van haar misbruikers.
Er lijkt ook een stilzwijgende alliantie te zijn met de meeste van de media om het publieke debat de mond te snoeren, met regelrechte onderdrukking als laatste redmiddel.
Deze strategie, als ik dat zo mag noemen, verergert ongetwijfeld niet alleen de slechte situatie; het voorspelt ook niets goeds nu de slapende reus van de blanke arbeidersklasse in Groot-Brittannië wakker begint te worden.
De tweede kans die Javid zou kunnen grijpen is het met wortel en tak uitroeien van wat alarmerend veel lijkt op een landelijk georganiseerd misdaadnetwerk. De eufemistische term van "kinderlokbende" is door velen verworpen ten behoeve van de meer platte term van "verkrachtingsbende", maar "bende" wekt de indruk van een sporadische en geïsoleerde activiteit, voornamelijk gepleegd door wetteloze jongeren. De realiteit van deze landelijke seksuele uitbuiting is dat het zich ontwikkelt tot een maffia-achtig "terroristennetwerk". Kinderen worden vervoerd (blz. 7/79) door heel het land om te worden misbruikt op van tevoren afgesproken locaties, en deze handel is in verband gebracht met illegale drugshandel en andere criminele activiteiten. "Kinderlokken" kan beter "handel in seksuele kinderslaven" worden genoemd.
Door deze criminaliteit decennialang te laten voortwoekeren, zijn de Britse autoriteiten zichzelf achteraf in feite als medeplichtige gaan beschouwen. Zij zouden ook kunnen worden beschuldigd van het overtreden van niet alleen de nationale wetgeving, maar ook internationale verdragen inzake kinderbescherming, zoals het Verdrag inzake de rechten van het kind en het Facultatief Protocol inzake de verkoop van kinderen, kinderprostitutie en kinderpornografie.
Aangezien het misbruik grotendeels wordt gepleegd door "(Zuid)Aziatische" criminelen, bevinden de Britse autoriteiten zich nu in een tweespalt. Door samen te werken met de regering en de politie kunnen de bestaande spanningen in de gemeenschap toenemen. Of niet optreden, waardoor het vertrouwen in de instellingen en wetten van het land - en de minderheidsgemeenschappen zelf – zal blijven verslechteren onder grote delen van het publiek. Aangezien dat misschien niet onmiddellijk gebeurt onder het toeziend oog van de huidige lichting van lamlendige Britse politici, neigen zij er hoogstwaarschijnlijk naar om deze menselijke tragedie voor zich uit te schuiven.
Laten we hopen dat Sajid Javid trouw blijft aan zijn steun aan Sarah Champion in 2017 en in ieder geval probeert een einde te maken aan deze criminele netwerken die al lange tijd op 'industriële schaal' opereren.
Tot nu toe is het antwoord op deze nationale schande pijnlijk traag en weinig zichtbaar geweest. Belangrijke daders zijn enkele malen vervolgd, maar veel daders zullen misschien nooit voor de rechter komen. Duizenden slachtoffers is schadevergoeding of gezondheids- en sociale bijstand ontzegd, en er is geen vervolging ingesteld tegen schuldige ambtenaren. De wangedragsprocedure van de politie heeft tot dusver geen resultaten opgeleverd - ondanks de beschuldiging, die teruggaat tot 2015 van een agent die sex met misbruikslachtoffers heeft gehad. De enige "straffen" die zijn opgelegd, waren de omscholing van een enkele officier van justitie en het aftreden van enkele gemeenteraadsleden van Rotherham. Dit alles is jammerlijk ontoereikend voor de vermeende facilitering van massaverkrachting - een geloofwaardig openbaar onderzoek is nodig.
Andrew Jones, journalist, is momenteel gevestigd in Europa.