 De EU heeft ook veel concessies gedaan aan Iran, zoals het akkoord om in de nucleaire deal verval-clausules op te nemen die de mullahs in staat stellen binnenkort zoveel kernwapens te hebben als ze willen. (Beeldbron: iStock) |
Al bijna zes jaar sinds de "nucleaire deal" van 2015, het Joint Comprehensive Plan of Action, tot stand kwam, is de Europese Unie bezig om de heersende Iraanse mullahs te paaien. Wat de EU niet ziet, is dat haar zachte beleid ten aanzien van de mullahs een totale ramp is en gevaarlijk is geweest.
Meteen nadat de "nucleaire deal" was bereikt, die het Iraanse regime overigens nooit heeft ondertekend -- hief de EU, samen met de regering-Obama, bijna al haar economische sancties op. Het was een geschenk dat het Iraanse regime hielp om zich opnieuw in het mondiale financiële systeem te integreren. De EU deed ook veel concessies aan Iran, zoals het akkoord om in de nucleaire overeenkomst verval-clausules op te nemen die de mullahs in staat stellen binnenkort zo veel kernwapens te hebben als ze willen.
Duitsland en Frankrijk leken als een van de eersten haast te hebben om opnieuw zaken te doen met de heersende mullahs van Iran. Meteen na de half ondertekende nucleaire deal bezocht een westers team, met Duitslands voormalige minister van Economische Zaken en vice-kanselier Sigmar Gabriel, samen met een zakendelegatie van Siemens, Linde, Mercedes en Volkswagen, Iran. En veel grote Europese bedrijven, zoals Royal Dutch Shell, BP en Eni begonnen met hun plannen om zaken te doen met Iran. Sindsdien is de handel tussen de EU en Iran met bijna 43% toegenomen, nu bijna 30 Iraanse banken weer op SWIFT zijn aangesloten.
Ondertussen heeft de EU, die nooit ophoudt andere landen te moraliseren over hoe ze zich zouden moeten gedragen, een oogje dichtgeknepen voor geloofwaardige rapporten betreffende het feit dat Iran voortdurend de nucleaire overeenkomst schendt en clandestiene nucleaire activiteiten ontplooit. In februari 2016 had Iran al voor de tweede keer de drempel voor 'zwaar water' overschreden. Een jaar na de nucleaire deal onthulde de binnenlandse inlichtingendienst van Duitsland, het Federaal Bureau voor de bescherming van de grondwet, in hun jaarverslag dat de Iraanse regering tijdens de nucleaire overeenkomst een "clandestiene" weg heeft gevolgd om illegale nucleaire technologie en apparatuur van Duitse bedrijven te verkrijgen "op wat zelfs naar internationale normen een kwantitatief hoog niveau is." Het inlichtingenrapport stelde ook dat "het veilig is te verwachten dat Iran zijn intensieve aankoopactiviteiten in Duitsland zal voortzetten met gebruikmaking van clandestiene methoden om haar doelstellingen te bereiken."
Daarna trokken de VS, een van de hoofdrolspelers in de nucleaire deal, zich onder de regering-Trump eruit terug en stelden opnieuw sancties in. De EU echter, de oude trans-Atlantische bondgenoot van Washington, scheidde zich van hun westerse partner ten gunste van de mullahs. De EU weigerde opnieuw sancties tegen Iran in te stellen en ging vervolgens aan de slag om de handel met Iran in leven te houden. Drie Europese regeringen - Duitsland, Frankrijk en het VK - hebben een mechanisme in het leven geroepen, het Instrument ter ondersteuning van de handelsuitwisselingen (INSTEX), dat in Parijs is gevestigd en in de eerste plaats is ontworpen om de Amerikaanse sancties te omzeilen. "We maken duidelijk," erkende de voormalige Duitse minister van Buitenlandse Zaken Heiko Maas, "dat we het niet alleen hebben gehad over het in stand houden van de nucleaire overeenkomst met Iran, maar dat we nu ook een mogelijkheid creëren om handelstransacties te verrichten".
Wat is het resultaat geweest van de appeasement van de EU aan de mullahs van Iran? Zaken voor Europa. Intussen zijn de Iraanse leiders dichter dan ooit bij het verkrijgen van kernwapens. Het theocratische establishment is momenteel dicht bij het bezit van voldoende verrijkt uranium om ten minste één kernbom te raffineren en te bouwen, waarvoor slechts ongeveer 1000 kg uranium nodig is dat met slechts 5% is verrijkt.
Tegelijkertijd behoren de leden van de EU op het gebied van terrorisme tot de belangrijkste doelwitten van Iraanse terroristische complotten. Het Iraanse regime is betrokken bij een reeks moordaanslagen, gijzelingen en andere vijandige acties in Europa, waarvan sommige succesvol waren en andere niet, die terug te voeren zijn op Teheran. Europese functionarissen konden een terreuraanslag verijdelen die gericht was tegen een grote "Free Iran"-conventie in Parijs, die in juni 2018 werd bijgewoond door vele sprekers van hoog niveau, waaronder voormalig voorzitter van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden Newt Gingrich en voormalig Canadees minister van Buitenlandse Zaken John Baird. In 2020 werd in België een van de actieve diplomaten van Iran, de Iraniër Assadollah Assadi, veroordeeld tot 20 jaar gevangenisstraf omdat hij had geprobeerd een bom te plaatsen.
De EU zou er ook goed aan doen om te zien hoe het Iraanse militaire avonturisme in het Midden-Oosten is geëscaleerd - en zal blijven escaleren tenzij het wordt gestopt. Sinds de EU begonnen is het Iraanse regime te paaien, zijn er in de regio meer Houthi-raketaanvallen op burgerdoelen in Saoedi-Arabië, de inzet van duizenden Hezbollah-voetsoldaten in Syrië en het bombarderen van Israël door Iraanse gefinancierde Hamas-raketten.
Zijn winst en zakendoen echt belangrijker voor de EU dan het tegenhouden van wat door het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken de "ergste sponsor van terrorisme ter wereld" wordt genoemd, zodat het geen kernwapens krijgt? Blijft de EU de mullahs gunstig stemmen omdat zij gelooft dat een aangemoedigd en nucleair bewapend Iran geen bedreiging zal vormen voor de EU, maar alleen voor andere landen in de regio, zoals Israël en Saoedi-Arabië? Sinds 2015 is de EU de heersende mullahs van Iran tegemoetgekomen met appeasement, vriendelijkheid en flexibiliteit bij elke stap. Dit heeft het Iraanse regime alleen maar sterker gemaakt en het dichter bij het worden van een nucleaire staat gebracht. De EU zou zich kunnen herinneren waar Winston Churchill zo beroemd voor waarschuwde: "Iedereen hoopt dat als hij de krokodil maar genoeg te eten geeft, de krokodil hem als laatste zal opeten. Ieder van hen hoopt dat de storm voorbij zal zijn voordat het hun beurt is om verslonden te worden. Maar ik vrees - ik vrees ten zeerste - dat de storm niet zal overwaaien."
Indien Iran nucleaire capaciteit verwerft, zal het zelfs niet langer terrorisme of gijzelingen - of zelfs zijn nieuwe bommen - moeten gebruiken om Europa te chanteren: de loutere dreiging er een te gebruiken zou dan voldoende moeten zijn.
Zal de EU alstublieft op tijd wakker worden en haar gevaarlijke beleid ten aanzien van Iran wijzigen?
Dr. Majid Rafizadeh is bedrijfsstrateeg en adviseur, Harvard-geleerde, politicoloog, bestuurslid van Harvard International Review, en voorzitter van de International American Council on the Middle East. Hij is auteur van verschillende boeken over de islam en het buitenlandse beleid van de VS. Hij is te bereiken op Dr.Rafizadeh@Post.Harvard.Edu