 In 2021 "was er sprake van de ergste vervolging van christenen in de geschiedenis" - met een gemiddelde van 16 christenen die elke dag om hun geloof werden vermoord. De vervolging van christenen, die al afschuwelijk was, is in de afgelopen vijf jaar met bijna 70% toegenomen, en er zijn geen tekenen dat het minder wordt. (Afbeelding bron: iStock) |
Het jaar 2021 "zag de ergste vervolging van christenen in de geschiedenis" - met een gemiddelde van 16 christenen vermoord voor hun geloof elke dag.
Die observatie komt uit de World Watch List-2022 (WWL-2022), onlangs gepubliceerd door de internationale humanitaire organisatie Open Doors. Het rapport maakt elk jaar een ranglijst van de top 50 landen waar christenen het meest worden vervolgd om hun geloof. De WWL gebruikt gegevens van veldwerkers en externe deskundigen om de vervolging wereldwijd te kwantificeren en te analyseren.
Volgens de WWL-2022, die 1 oktober 2020 - 30 september 2021 bestrijkt:
"meer dan 360 miljoen christenen lijden in hoge mate onder vervolging en discriminatie vanwege hun geloof - een stijging van 20 miljoen ten opzichte van vorig jaar. Dit aantal vertegenwoordigt één op zeven christenen wereldwijd. Dit jaar registreert de hoogste niveaus van vervolging sinds de eerste lijst 29 jaar geleden werd gepubliceerd..."
In dezelfde verslagperiode werden 5898 christenen vermoord "om hun geloof", een stijging van 24% ten opzichte van 2021 (toen "slechts" 4.761 christenen werden vermoord). Daarnaast werden "6175 gelovigen zonder vorm van proces vastgehouden, gearresteerd, veroordeeld of gevangengezet" en 3.829 ontvoerd.
Misschien nog meer tekenend voor de haat tegen het christendom, werden 5110 kerken en andere christelijke gebouwen (scholen, kloosters, enz.) aangevallen en ontheiligd.
Als we deze getallen omzetten in dagelijkse gemiddelden, betekenen de bovenstaande statistieken dat er elke dag over de hele wereld meer dan 16 christenen om hun geloof zijn vermoord; 27 christenen illegaal zijn gearresteerd en gevangengezet door niet-christelijke autoriteiten of ontvoerd door niet-christelijke actoren; en 14 kerken zijn vernield of ontheiligd.
Voor het eerst sinds deze WWL-rapporten werden gepubliceerd, schoot Afghanistan, dat jarenlang gewoonlijk op de tweede plaats van slechtste landen stond (na Noord-Korea) naar de eerste plaats, wat betekent dat "Afghanistan nu de gevaarlijkste plaats ter wereld is om christen te zijn". Bovendien:
- Christelijke mannen riskeren een bijna zekere dood als hun geloof ontdekt wordt.
- Vrouwen en meisjes ontsnappen misschien aan de dood, maar kunnen worden uitgehuwelijkt aan jonge Talibanstrijders die uit zijn op de "oorlogsbuit". Nadat vrouwen en meisjes verkracht zijn, worden zij verhandeld.
- Het aantredende Taliban-regime kreeg toegang tot opnamen en verslagen die hielpen bij het identificeren van christenen. Zij werden vaak vastgehouden, om netwerken van christenen te identificeren, voordat zij werden gedood.
- Talibanstrijders sporen nog steeds actief christenen op op basis van bestaande inlichtingen, waarbij zij soms van deur tot deur gaan om hen te vinden.
Tien andere landen kregen na Afghanistan hetzelfde predikaat van "extreme vervolging". Het betekent dat deze plaatsen, voor christenen, slechts marginaal veiliger zijn. Het zijn: Noord-Korea (#2), Somalië (#3), Libië (#4), Jemen (#5), Eritrea (#6), Nigeria (#7), Pakistan (#8), Iran (#9), India (#10), en Saudi-Arabië (#11). In deze landen worden christenen vervolgd, variërend van lastiggevallen, geslagen, verkracht, gevangengezet of afgeslacht, alleen omdat ze christen zijn of naar de kerk gaan.
Opmerkelijk is dat de "extreme vervolging" van christenen in negen van deze top 11 van ergste landen ofwel voortkomt uit islamitische onderdrukking ofwel plaatsvindt in landen met een moslimmeerderheid. Deze situatie betekent dat 82% van de absoluut ergste vervolging plaatsvindt in naam van de islam.
Deze tendens doet zich in de hele lijst voor: de vervolging die christenen ondervinden in 39 van de 50 landen op de lijst komt ook voort uit islamitische onderdrukking of vindt plaats in landen met een moslimmeerderheid. De overgrote meerderheid van deze naties wordt geregeerd door een vorm van shari'a (islamitische wet). Deze kan ofwel rechtstreeks door de regering, ofwel door de samenleving worden afgedwongen, of vaker nog door beide, hoewel de samenleving - met name familieleden die verontwaardigd zijn over familieleden die zich hebben bekeerd - de neiging heeft ijveriger te zijn bij de toepassing ervan.
In een hoofdstuk getiteld "Emboldened: The 'Talibanization of West Africa and beyond", suggereert het rapport dat deze trend aan het verergeren is:
"De val van Kabul heeft wereldwijd bij andere jihadistische groeperingen een nieuwe stemming van onkwetsbaarheid aangewakkerd. Deze groepen geloven dat zij geen serieuze tegenstand van het Westen zullen ondervinden voor hun expansionistische agenda's en maken gebruik van landen met een zwakke of corrupte regering.... In Afrika bezuiden de Sahara, waar het geweld tegen christenen al het grootst is, is het geweld door jihadisten verder toegenomen, waardoor gevreesd wordt dat een aanzienlijk deel van de regio destabiliseert....".
In een ander deel van het rapport wordt verder uitgewerkt:
"In Nigeria en Kameroen blijft Boko Haram verwoestingen aanrichten, de Islamitische Staatgroep is actief in West-Afrika en Mozambique, en Al Shabab controleert grote delen van Somalië. Het lijkt alsof niets kan worden gedaan om de opmars van het islamitisch extremisme te stoppen.
"We weten hoe radicaal-islamitische ideologie er voor gelovigen uitziet, omdat we het in Irak en Syrië hebben gezien. Toen ISIS delen van het Midden-Oosten overnam, werden christenen geëxecuteerd, ontvoerd, seksueel misbruikt en opgejaagd. Waar groepen als Boko Haram en al Shabab actief zijn, zijn soortgelijke bedreigingen onvermijdelijk. Toen de Taliban de controle over Afghanistan overnamen, probeerden ze gematigd over te komen - maar er is geen teken dat het christendom iets anders zal zijn dan een doodvonnis."
Hoewel de islam nog steeds het leeuwendeel van de vervolging voor zijn rekening neemt, zorgt religieus nationalisme in niet-moslimlanden ook voor een stijging in de gelederen. In Myanmar (#12),
"Bekeerlingen tot het christendom ... worden vervolgd door hun boeddhistische, moslim- of tribale families en gemeenschappen omdat zij hun vroegere geloof hebben verlaten en zich daardoor hebben verwijderd uit het gemeenschapsleven. Gemeenschappen die ernaar streven 'uitsluitend boeddhistisch' te blijven, maken het leven van christelijke gezinnen onmogelijk door hen niet toe te staan gebruik te maken van waterbronnen in de buurt."
Het opkomende Hindoe nationalisme heeft India gekatapulteerd naar plaats 10, onder de "extreem vervolgende" naties:
"De vervolging van christenen in India is toegenomen, omdat hindoe-extremisten het land willen zuiveren van hun aanwezigheid en invloed. De extremisten beschouwen Indiase christenen en andere religieuze minderheden niet als echte Indiërs, en vinden dat het land gezuiverd moet worden van niet-Hindoes. Dit heeft geleid tot een systematische - en vaak gewelddadige - aanpak van christenen en andere religieuze minderheden, waarbij ook gebruik wordt gemaakt van sociale media om desinformatie te verspreiden en haat aan te wakkeren. De COVID-19-pandemie heeft de vervolgers een nieuw wapen in handen gegeven. In sommige gebieden zijn christenen opzettelijk over het hoofd gezien bij de lokale verdeling van overheidssteun en zijn zij er zelfs van beschuldigd het virus te verspreiden."
Verscheidene andere landen hebben COVID-19 op de een of andere manier misbruikt om christenen te discrimineren of te vervolgen. Bijvoorbeeld, "COVID-19 gaf de Chinese autoriteiten (#17) een reden om vele kerken te sluiten - en ze gesloten te houden."
Evenzo, in Qatar, "nam het geweld tegen christenen sterk toe omdat veel kerken gedwongen werden gesloten te blijven na de COVID-19 beperkingen." Bovendien is Qatar - "gastheer van het wereldkampioenschap voetbal dit jaar, waar bekeerlingen uit de islam vooral te maken krijgen met fysiek, psychologisch en (voor vrouwen) seksueel geweld" - 11 plaatsen gestegen (nu 18, van 29 vorig jaar).
In Bangladesh (#29) vertelden de plaatselijke autoriteiten bekeerlingen tot het christendom die, net als hun islamitische tegenhangers, overheidssteun zochten, "terug te keren tot de islam of niets te ontvangen". Zoals een Bengalees verklaarde: "We zien dat veel dorpelingen en buren hulp krijgen van de overheid, maar wij christenen krijgen geen enkele steun."
In de Centraal Afrikaanse Republiek, die "zwaar getroffen werd door de COVID-19 pandemie ... werd christenen overheidssteun geweigerd en werd hen verteld dat ze zich moesten bekeren tot de islam als ze te eten wilden hebben."
Een andere opmerkelijke trend betreft het groeiende aantal intern of extern ontheemden - 84 miljoen: "Een groot aantal daarvan zijn christenen die vluchten voor religieuze vervolging. De christenen die als vluchteling in naburige moslimlanden terechtkomen "kan humanitaire en andere praktische hulp door de autoriteiten worden geweigerd".
"Christelijke vrouwen die hun huizen ontvluchten en veiligheid zoeken, melden dat seksueel geweld de belangrijkste bron van vervolging is, met meerdere meldingen van vrouwen en kinderen die het slachtoffer zijn van verkrachting, seksuele slavernij, en meer, zowel in kampen als tijdens hun reis op zoek naar veiligheid. Armoede en onzekerheid maken hen nog kwetsbaarder, en sommigen worden tot prostitutie aangezet om te overleven. Naarmate het jihadisme zich uitbreidt en naties destabiliseert, kunnen we verwachten dat deze uittocht van christenen zich verder zal vermenigvuldigen".
Hoewel het rapport zich beperkt tot de 50 landen die het ergst vervolgd worden, blijkt dat de vervolging in het algemeen over de hele wereld toeneemt. Hoewel Noord-Korea nu op de tweede plaats staat, legt het rapport bijvoorbeeld uit dat "de vervolgingsscore voor Noord-Korea in feite is gestegen [in vergelijking met vorig jaar], ook al is de plaats op de ranglijst gedaald", om aan te geven hoe slecht het in het algemeen is geworden.
Ook de haatmisdaden tegen het christendom in West-Europa zijn nog nooit zo hoog geweest. Volgens een rapport van 16 november 2021 van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa, was ten minste een kwart, maar aantoonbaar veel meer, van alle haatmisdrijven die in 2020 in Europa werden geregistreerd anti-christelijk - wat een stijging van 70% betekent ten opzichte van 2019. Het christendom is bovendien de religie die het meest het doelwit is van haatmisdrijven, met het jodendom op een krappe tweede plaats. Er zijn wereldwijd echter aanzienlijk minder joden (ruwweg 15 miljoen) dan christenen (2,8 miljard).
Hoewel de media zelden aangeven wie er achter deze antichristelijke haatmisdrijven zit, waarvan er veel draaien om het vernielen van kerken, is het veelzeggend dat de Europese landen die het meest te lijden hebben toevallig ook de grootste moslimbevolking van Europa hebben - namelijk Duitsland (waar antichristelijke haatmisdrijven sinds 2019 meer dan verdubbeld zijn) en Frankrijk (waar naar verluidt elke dag twee kerken worden aangevallen, sommige, zoals in de moslimwereld, met menselijke uitwerpselen).
Als een weerspiegeling van hoe erg vervolging elders in de wereld is geworden, haalde geen enkele West-Europese natie de top 50-lijst.
Uiteindelijk is misschien wel de meest verontrustende trend dat het aantal vervolgde christenen jaarlijks blijft toenemen. Volgens de nieuwste statistieken hebben 360 miljoen christenen over de hele wereld te maken met "vervolging en discriminatie op grote schaal". Dit vertegenwoordigt een stijging van 6% ten opzichte van 2021, toen 340 miljoen christenen hetzelfde niveau van vervolging ervoeren; en dat aantal vertegenwoordigde een stijging van 31% ten opzichte van 2020, toen 260 miljoen christenen hetzelfde niveau van vervolging ervoeren; en dat aantal vertegenwoordigde een stijging van 6% ten opzichte van 2019, toen 245 miljoen hetzelfde niveau van vervolging ervoeren; en dat aantal vertegenwoordigde een stijging van 14% ten opzichte van 2018, toen 215 miljoen het aantal was.
Kortom, de vervolging van christenen, die al gruwelijk was, is de afgelopen vijf jaar met bijna 70% toegenomen, en er zijn geen tekenen dat het minder wordt.
Hoe lang zal het duren voordat deze schijnbaar onomkeerbare trend uitzaait naar de landen die momenteel worden geroemd om hun godsdienstvrijheid?
Raymond Ibrahim, auteur van Sword and Scimitar, Fourteen Centuries of War between Islam and the West, is Distinguished Senior Fellow aan het Gatestone Institute, Shillman Fellow aan het David Horowitz Freedom Center, en Judith Rosen Friedman Fellow aan het Middle East Forum.