Op zondag kondigden de Amerikaanse president Joe Biden, minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken en nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan allemaal aan dat de Verenigde Staten verwachten dat Israël "humanitaire hulp" zal toestaan in Gaza.
De implicaties van dit standpunt zijn verwoestend voor Israël. Volgens berichten staan er "honderden vrachtwagens" in de rij aan de grens in Egypte, klaar om de Gazastrook binnen te gaan met zogenaamde "humanitaire hulp". Deze vrachtwagens zullen, als ze worden toegelaten, niet noemenswaardig worden geïnspecteerd. Er is geen reden om aan te nemen dat ze babyvoeding en voedsel vervoeren dat aan de behoeftigen zal worden geleverd. Er is alle reden om aan te nemen dat ze oorlogsmateriaal en jihadstrijders vervoeren die zijn aangekomen om Hamas te versterken.
Voor zover er voedsel in de vrachtwagens zit, wie zal het dan voeden? De gijzelaars? De zieken? Aan wie worden de medicijnen geleverd? De gijzelaars? Zal de brandstof in de vrachtwagens worden gebruikt in koelkasten om de gevangen Israëliërs te voeden?
Natuurlijk niet.
Hamas is Gaza. Alle "ministeries" in Gaza zijn van Hamas. Alle ziekenhuizen zijn van Hamas. Het militaire hoofdkwartier van Hamas ligt onder het Shifa ziekenhuis.
Dus wat en wie er ook in de vrachtwagens zit die "humanitaire hulp" vervoeren, het zal allemaal geleverd worden aan Hamas en verdeeld worden ten voordele van Hamas.
Het idee dat het anders zou kunnen is absurd. En het feit dat de regering Biden deze absurditeit beargumenteert is een schande.
Zelfs als de "honderden vrachtwagens" helemaal leeg zijn - en dat zijn ze duidelijk niet - zijn de vrachtwagens zelf oorlogsinstrumenten. Hun aanwezigheid in Gaza zal ook de militaire inspanning van Hamas tegen Israël bevorderen. Ze zullen Hamas in staat stellen om onnoemelijk veel IDF-soldaten te doden en te verwonden, die nu aan de grens staan te wachten tot de regering Netanyahu hen eindelijk het bevel geeft om Gaza binnen te gaan.
Biden, Blinken en Sullivan houden - net als hun tegenhangers in Europa en de Verenigde Naties - vol dat ze Hamas de trucks willen geven om een humanitaire ramp in Gaza af te wenden. Maar hun standpunt is in feite verwoestend voor de burgers van Gaza.
Door burgers te beletten om Gaza te ontvluchten naar hun grondgebied, zelfs om door te reizen naar derde landen, werkt Egypte mee aan de oorlogsinspanningen van Hamas. Door Egypte in staat te stellen zijn positie te handhaven en door van Israël te eisen dat Hamas zich mag bevoorraden, terwijl het die bevoorrading "humanitaire hulp" noemt, sluit de regering Biden de burgers van Gaza op die zij beweert te willen beschermen. Ze zullen onder de kaplaars van Hamas blijven. Ze blijven hun menselijke schilden en kanonnenvoer.
Op dezelfde manier geven de Verenigde Staten materiële steun aan de propagandacampagne van Hamas die Israël de schuld geeft van het bloedbad waarvan Hamas de enige veroorzaker is - zowel in Israël als in Gaza.
De Verenigde Staten handelen ook in strijd met bindend internationaal recht. Zoals professor Avi Bell van de Bar-Ilan Universiteit en de Universiteit van San Diego uitlegde in een interview op The Caroline Glick Show op zondag, terwijl Biden en zijn assistenten herhaaldelijk hebben aangedrongen dat ze verwachten dat Israël het internationale oorlogsrecht respecteert bij de vervolging van zijn oorlogsinspanningen tegen Hamas, zijn de standpunten van de regering met betrekking tot die oorlog onwettig.
Na de jihadistische aanvallen van 11 september 2001 op de Verenigde Staten nam de VN-Veiligheidsraad resolutie 1373 aan onder hoofdstuk 7 van het VN-Handvest. Hoofdstuk 7 resoluties zijn, in tegenstelling tot andere, bindend voor alle VN-lidstaten.
Resolutie 1373 stelt dat alle VN-lidstaten zich moeten "onthouden van elke vorm van steun, actief of passief, aan entiteiten of personen die betrokken zijn bij terroristische daden".
Elke vorm van hulp aan Gaza, dat volledig wordt gecontroleerd door Hamas, is natuurlijk "actieve of passieve" hulp aan Hamas en dus illegaal.
Resolutie 1373 vereist ook dat alle VN-lidstaten "een veilig toevluchtsoord ontzeggen aan degenen die terroristische daden financieren, plannen, steunen of plegen, of een veilig toevluchtsoord bieden".
Na Blinkens bezoek aan Israël afgelopen donderdag, reisde hij naar Qatar. Qatar huisvest de top van Hamas' terreurmeesters. Ze planden hun gruweldaden vanuit Qatar. Het geld en de wapens van Iran worden via Qatar naar Hamas gesluisd. Het satellietkanaal Al Jazeera in Qatar is een integraal onderdeel van de terreurmachine van Hamas. Op maandagochtend kondigde de IDF aan dat verslaggevers van Al Jazeera informatie over IDF troepenverplaatsingen en aantallen doorgeven aan Hamas, zowel rechtstreeks als via hun uitzendingen.
Qatar is Hamas.
In plaats van Qatar officieel aan te wijzen als een staat die terrorisme steunt, omarmde Blinken afgelopen vrijdag de Qatarese minister van Buitenlandse Zaken Mohammed bin Abdulrahman bin Jassin Al Thani als een bondgenoot. En dat is logisch, want vanuit het perspectief van de regering is de gastheer van Hamas een bondgenoot van de VS. Kort na haar aantreden bestempelde de regering Biden Qatar als een belangrijke niet-NAVO bondgenoot - dezelfde benaming die Israël geniet.
Door Qatar als bondgenoot te omarmen in plaats van het te straffen voor zijn centrale rol op alle niveaus van de terreurinfrastructuur van Hamas, overtreedt de regering voor de zoveelste keer het internationaal recht. Ze verraadt ook Israël.
In zijn interview met "60 Minutes" zei Biden dat de Verenigde Staten tegen het oorlogsdoel van Israël zijn om Hamas uit te roeien en het vermogen te vernietigen om op welke manier dan ook te regeren in Gaza. In plaats daarvan maakte Biden een obsceen, denkbeeldig onderscheid tussen Hamas en "extreme elementen in Hamas".
Biden onderschreef ook het idee dat Israël Hamas een paar stappen zou moeten terugdringen, maar Gaza niet zou moeten veroveren. In plaats daarvan liet hij doorschemeren dat de door de PLO gecontroleerde Palestijnse Autoriteit, die Hamas steunt en bij de Verenigde Naties en in wereldhoofdsteden fungeert als haar ministerie van Buitenlandse Zaken, Gaza zou moeten regeren.
Als supermacht bevinden de Verenigde Staten zich in een positie waarin ze tegelijkertijd de kant van Israël en Hamas kunnen kiezen. En dat is duidelijk het huidige beleid van de regering Biden. Het doel van de regering is blijkbaar om Israël te verhinderen te winnen en te dwingen tot een gelijkspel - in het beste geval.
Dit is perfect voor Hamas, dat zou overleven en met zijn vrienden in de Verenigde Staten, de Verenigde Naties, Iran, Qatar en in de hele Arabische en Westerse wereld, zichzelf sterker dan ooit zou opbouwen.
Voor Israël zou het een ramp van bijbelse proporties zijn. Alleen in de wereld, en op schandalige wijze behandeld door zijn ogenschijnlijke Amerikaanse bondgenoot, zou Israël uit de oorlog komen met zijn regionale positie aan flarden. De vrede met Egypte en Jordanië zou waarschijnlijk niet lang standhouden. De Abraham Akkoorden zouden ongedaan worden gemaakt. En het idee om de banden met Saoedi-Arabië te normaliseren zou in de vergetelheid raken. Iran zou de regionale supermacht worden en binnen enkele maanden zou het een kernwapen kunnen testen. Kortom, de toekomst van Israël zou somber zijn.
Op het eerste gezicht, nu het Israëlische publiek zich verenigd heeft achter het doel om Hamas uit te roeien, zou het standpunt van de regering onmogelijk te verkopen moeten zijn aan het Israëlische volk. Blijkbaar herkende Blinken deze stand van zaken en tijdens een kort bezoek aan Israël op 12 oktober maakte hij er een punt van om de organisatie Brothers in Arms te ontmoeten. Tot aan de oorlog vormde Brothers in Arms de ruggengraat van de anti-regeringsrellen. De leden vielen routinematig ministers en Knessetleden van Netanyahu's regeringscoalitie aan, evenals academici, zakenmensen en journalisten die de Netanyahu-regering steunden. Brothers in Arms probeerde de paraatheid van de IDF te ondermijnen door leden van belangrijke militaire reserve-eenheden, in de eerste plaats piloten van de luchtmacht, op te roepen om dienst te weigeren onder de regering Netanyahu.
Sinds de gruweldaden van 7 oktober heeft Brothers in Arms, met de steun van haar miljardair financierders, een buitengewone, grootscheepse burgerhulpcampagne voor het zuiden gelanceerd - ongeëvenaard in de nationale oorlogsinspanning. De operatie heeft terecht lof geoogst in alle sectoren van de Israëlische samenleving.
Toch was het bezoek van Blinken aan hun hulpactie een signaal aan Netanyahu. Hetzelfde geldt voor zijn beslissing om oppositieleider Yair Lapid te ontmoeten tijdens zijn bezoek op maandag. Als Netanyahu niet buigt voor de druk van de regering om Hamas te redden, zal de regering zich wenden tot Brothers in Arms en Lapid om de interne stabiliteit en cohesie van de Israëlische samenleving opnieuw te ondermijnen, deze keer op het hoogtepunt van de grondoperatie in Gaza.
Netanyahu, politiek gehinderd door de aanval, beleeft misschien zijn laatste dagen als nationaal leider. Zelfs veel van zijn meest fervente aanhangers laten doorschemeren dat hij misschien zal moeten aftreden als de oorlog voorbij is. Of Netanyahu nu het einde voor zich ziet of gelooft dat hij aan de macht kan blijven als de oorlog voorbij is, zijn toekomst en zijn nalatenschap staan nu op het spel.
Als Netanyahu in opstand komt tegen de Verenigde Staten, kan hij te maken krijgen met een hernieuwing van de gewelddadige protesten tegen hem en zijn regering. Als dat gebeurt, zal het doel van de agenten die de protesten organiseren zijn om het moreel te ondermijnen in een tijd van oorlog. Te oordelen naar de berichtgeving in de media tot nu toe, zullen de relschoppers gesteund worden door bijna elk mediaorgaan in het land.
Aan de andere kant, als hij het opneemt tegen Biden, zal Netanyahu de soldaten en commandanten van de IDF de kans geven om deze oorlog naar de overwinning te vechten en Israël voor de komende jaren veilig te stellen.
Als Netanyahu zich niet verzet tegen de Verenigde Staten, als hij buigt, zal de druk van Washington niet stoppen. Door te buigen, zal hij alleen maar de eetlust aanwakkeren van mensen als de Amerikaanse gezant voor de Palestijnen Hady Amr - die in het openbaar Hamas steunt (en tijdens de Trump-jaren in Doha, Qatar werkte). Amr en zijn collega's zullen de eerste concessie van Israël in hun zak steken en meer, en meer, en meer eisen, in coördinatie met Hamas, de PLO, Qatar en Egypte.
Dan zal na de oorlog Netanyahu uit zijn ambt worden gezet en zijn nalatenschap voor altijd aan flarden zijn. Het Israël dat hij zal achterlaten zal er een zijn waar de Joodse soevereiniteit voor het eerst in 75 jaar in twijfel zal worden getrokken.
Dit is niet het moment om te gaan wankelen.
Caroline Glick is een bekroond columnist en auteur van "The Israeli Solution: Een éénstaatsplan voor vrede in het Midden-Oosten."