De internationale veroordeling die Israël heeft gekregen nadat de Israëlische premier Benjamin Netanyahu zijn plan bekendmaakte om de controle over Gaza over te nemen, gaat voorbij aan één cruciaal feit. Netanyahu heeft geen andere keuze dan deze militaire actie te ondernemen, omdat de terroristische leiders van Hamas ondubbelzinnig hebben laten zien dat zij geen interesse hebben in een staakt-het-vuren in Gaza.
Vanaf het moment dat hij in januari terugkeerde naar het Witte Huis, heeft de Amerikaanse president Donald Trump de oplossing van de crisis in Gaza tot een van zijn belangrijkste doelstellingen van het buitenlands beleid gemaakt. Daartoe heeft zijn onderhandelingsteam, onder leiding van speciaal gezant Steve Witkoff, in de Golfstaat Qatar langdurige en uitgebreide besprekingen gevoerd met de uitdrukkelijke bedoeling een duurzaam staakt-het-vuren tot stand te brengen.
Begin juli waren de verwachtingen nog hooggespannen dat een akkoord mogelijk was, vooral nadat de regering-Trump had aangegeven dat Israël had ingestemd met de "noodzakelijke voorwaarden" voor een 60 dagen durend staakt-het-vuren in Gaza.
In een bericht op Truth Social zei Trump dat de VS "met alle partijen zullen samenwerken om een einde te maken aan de oorlog".
"Ik hoop, in het belang van het Midden-Oosten, dat Hamas dit akkoord aanvaardt, want het zal niet beter worden – HET ZAL ALLEEN MAAR ERGER WORDEN."
Het optimisme van Trump bleek echter van korte duur. Het duurde niet lang voordat Hamas opnieuw zijn ware aard liet zien door geen oprechte interesse in een akkoord te tonen, wat de VS ertoe aanzette zijn betrokkenheid abrupt te beëindigen door zijn onderhandelingsteam terug te trekken uit de besprekingen in Qatar.
Witkoff maakte zijn ongenoegen kenbaar en merkte op dat de reactie van Hamas op het staakt-het-vuren-akkoord "een gebrek aan bereidheid" toont om tot een akkoord te komen.
"Hoewel de bemiddelaars zich grote inspanningen hebben getroost, lijkt Hamas niet gecoördineerd te werk te gaan of te goeder trouw te handelen. We zullen nu alternatieve opties overwegen om de gijzelaars naar huis te halen en te proberen een stabieler klimaat voor de bevolking van Gaza te creëren."
Een van de belangrijkste knelpunten in de onderhandelingen in Qatar was het standpunt van Hamas dat het de controle over Gaza wil behouden, ondanks een gezamenlijke verklaring van een aantal Arabische staten waarin de terroristische organisatie wordt opgeroepen zich op te heffen en zijn wapens over te dragen aan de Palestijnse Autoriteit.
Hamas reageerde met een eigen verklaring, waarin het erop stond dat het zich niet zou ontwapenen voordat er een Palestijnse staat was opgericht en erkend. De leiders van Hamas, dat in de VS, het Verenigd Koninkrijk en de EU als terroristische organisatie is verboden, verwierpen de suggestie van Witkoff dat de terreurgroep "zich bereid had getoond" de wapens neer te leggen, en verklaarden dat zij het recht hadden om de de facto heerser in Gaza te blijven.
Hamas gaf een verklaring af waarin het stelde dat het zijn recht op "verzet en zijn wapens" niet kon opgeven tenzij er een "onafhankelijke, volledig soevereine Palestijnse staat met Jeruzalem als hoofdstad" werd opgericht.
Aangezien Netanyahu steeds duidelijk heeft gemaakt dat hij niet zal tolereren dat Hamas in welke vorm dan ook in Gaza blijft, heeft de onverzettelijkheid van de terroristen de inspanningen om een staakt-het-vuren in Gaza tot stand te brengen, feitelijk tot stilstand gebracht.
Bovendien blijkt nu dat de terroristische leiders van Hamas tot deze harde houding zijn aangemoedigd nadat een reeks naïeve westerse leiders had aangekondigd dat zij van plan waren om tijdens de vergadering van de VN-Veiligheidsraad volgende maand een Palestijnse staat te erkennen, hoewel er in werkelijkheid geen Palestijnse staat bestaat.
De Franse president Emmanuel Macron heeft zich bijzonder uitgesproken over dit onderwerp en was de eerste westerse leider die publiekelijk verklaarde dat hij van plan was om volgende maand een Palestijnse staat te erkennen.
In een bericht op X schreef Macron:
"In overeenstemming met zijn historische inzet voor een rechtvaardige en duurzame vrede in het Midden-Oosten heb ik besloten dat Frankrijk de staat Palestina zal erkennen."
Het is onduidelijk hoe de erkenning van een terroristische staat die zich heeft voorgenomen zijn buurland te vernietigen, tot enige vorm van "vrede" kan leiden.
De Amerikaanse ambassadeur in Israël, Mike Huckabee, verwees naar het boek Frankenstein en reageerde als volgt op de verklaring van Macron:
"Macrons eenzijdige 'verklaring' van een 'Palestijnse' staat vermeldde niet WAAR deze zou komen. Ik kan nu exclusief onthullen dat Frankrijk de Franse Rivièra zal aanbieden en dat de nieuwe natie 'Franc-en-Stine' zal heten."
Andere westerse leiders volgden al snel. De Britse premier Keir Starmer probeerde Israël te chanteren door te suggereren dat het Verenigd Koninkrijk een Palestijnse staat zal erkennen als Israël zijn militaire operaties in Gaza niet beëindigt. Ondertussen sloot de Canadese premier Mark Carney zich aan bij het groeiende koor van naïeve westerse leiders die een niet-bestaande Palestijnse staat willen erkennen, en deze week ook de Australische premier Anthony Albanese.
De valkuilen van deze volstrekt overbodige diplomatieke show, die wel eens zou kunnen leiden tot de moord op de 50 gijzelaars die mogelijk nog in leven zijn, werden duidelijk toen Hamas op Starmer's belofte reageerde door deze publiekelijk te begroeten als een "overwinning."
Basem Naim, lid van het politbureau van Hamas en voormalig "minister van Volksgezondheid" van de terreurorganisatie in Gaza, zei dat Starmer's stap betekende dat "de overwinning en bevrijding dichterbij zijn dan we hadden verwacht" en dat "de internationale steun voor Palestijnse zelfbeschikking aantoont dat we op de goede weg zijn."
Behalve dat het Hamas aanmoedigde om de door de regering-Trump onderhandelde voorwaarden voor een staakt-het-vuren te weigeren, werd de haast van westerse leiders om de Palestijnse staat te erkennen ook veroordeeld door de regeringen van de VS en Israël, en door voormalige Israëlische gijzelaars, die het initiatief veroordeelden als morele chantage en een beloning voor terrorisme.
Emily Damari, een Brits-Israëlische gijzelaar die eerder dit jaar na 471 dagen gevangenschap werd vrijgelaten, beschuldigde Starmer rechtstreeks van "het belonen van terreur".
"Deze stap bevordert de vrede niet, maar dreigt terrorisme te belonen. Het geeft een gevaarlijk signaal af: dat geweld legitimiteit oplevert", zei ze.
"Door een staatsentiteit te legitimeren terwijl Hamas nog steeds Gaza controleert en zijn terreurcampagne voortzet, bevordert u geen oplossing, maar verlengt u het conflict. Erkenning onder deze omstandigheden moedigt extremisten aan en ondermijnt elke hoop op echte vrede. U moet zich schamen."
Door de onverzettelijkheid van Hamas heeft Netanyahu weinig andere keuze dan de militaire operaties in Gaza voort te zetten totdat Israël het uiteindelijke doel in de oorlog heeft bereikt, namelijk de volledige vernietiging van de militaire en politieke infrastructuur van de terroristische organisatie in Gaza.
Con Coughlin is redacteur defensie en buitenlandse zaken bij The Telegraph en Distinguished Senior Fellow bij het Gatestone Institute.