Zelfs als de Nederlandse politicus, Geert Wilders, had gewonnen en als de Partij voor de Vrijheid (PVV), die hij elf jaar geleden heeft opgericht, de grootste partij van het land was geworden, zou hij geen regeringsleider hebben kunnen worden. De leiders van alle andere politieke partijen zeiden dat ze elke alliantie met hem zouden afwijzen; zij handhaven dit standpunt tot op de dag van vandaag.
Jarenlang hebben de Nederlandse mainstream media haat en laster tegen Wilders verspreid, omdat hij zich inspande om het Nederlandse volk – en Europa – te waarschuwen voor wat hun toekomst zal zijn als zij hun huidige immigratiebeleid voortzetten; in ruil daarvoor verklaarde een panel van drie rechters hem in december vorig jaar schuldig aan het "aanzetten tot discriminatie". Kranten en politici in heel Europa karakteriseren hem onophoudelijk als een gevaarlijke man en een rechtse stokebrand. Soms noemen ze hem een "fascist".
Wat heeft Geert Wilders toch misdaan om dat verdienen? Door niet één van zijn opmerkingen is ooit een persoon of groep beschuldigd vanwege hun ras of etniciteit. Om hem in staat van beschuldiging te stellen, had het Nederlandse rechtssysteem woorden, die hij tijdens een bijeenkomst had gebruikt, waarin hij vroeg of de Nederlanders "minder Marokkanen" wilden, als buitensporig en beledigend veroordeeld. Geen van de toespraken van Wilders zetten aan tot geweld tegen iemand; het geweld dat hem omringt, is alleen tegen hem gericht. Hij verdedigt de mensenrechten en de democratische beginselen en hij is een vastberaden vijand van alle vormen van antisemitisme.
Zijn enige "misdaad" is dat hij het gevaar van de islamisering van Nederland en de rest van Europa aan de kaak stelt en dat hij stelt dat de islam een dodelijke bedreiging vormt voor de vrijheid. Helaas heeft hij goede redenen – die gebaseerd zijn op ervaring – om dat te zeggen. Helaas is ook Nederland een land waar kritiek op de islam bepaald gevaarlijk is: Theo van Gogh maakte in 2004 een "islamitisch incorrecte" film en werd wreed vermoord door een "islamist", die zei dat hij opnieuw zou moorden als dat mogelijk was. Twee jaar eerder definieerde Pim Fortuyn, die gehoopt had dat hij aan de verkiezingen zou kunnen deelnemen, de islam als een "vijandige godsdienst"; hij werd gedood door een linkse islamofiele dierenrechtenactivist. Geert Wilders leeft alleen nog, omdat hij onder 24-uur bescherming van de politie staat, goedgunstig verschaft door de Nederlandse overheid.
Meer in het algemeen is Nederland een land waar de islamitische gemeenschap weinig tekenen van integratie laat zien. Er zijn nu veertig "No-Go zones" in het land; rellen barsten gemakkelijk los, onlangs nog in Rotterdam, Amsterdam en Nijmegen. Mensen die net uit andere landen komen, vallen herhaaldelijk autochtone burgers aan. Sommigen zijn er zo zeker van dat ze ongestraft blijven, dat ze online video's van hun misdaden publiceren. Door het hele land vindt er een etnische zuivering in de buitenwijken plaats, waarvoor de Europeanen te bang zijn om die te benoemen en niet-islamitische inwoners vaak zeggen dat zij zich geïntimideerd voelen.
Niet-islamitische vrouwen worden door de lokale autoriteiten aangemoedigd om zich "bescheiden" te kleden. Omdat in de islam honden haram (onrein) zijn, worden hondenbezitters verzocht om hun huisdieren binnen te houden. In 2014, 2015 en 2016 demonstreerden moslims en riepen leuzen ter ondersteuning van Hamas en de Islamitische Staat.
Het dagelijks leven is bijzonder moeilijk geworden voor de 40.000 Joden die nog in het land wonen; gebieden die al lang bewoond werden door leden van de Joodse gemeenschap zijn bijna volledig islamitisch geworden. Autoriteiten adviseren de Joden om "zichtbare tekenen" van Joods zijn te vermijden om "onrust" te voorkomen. De moslimcriminaliteit is hoog; het percentage moslims dat voor diverse misdrijven naar de gevangenis wordt gestuurd, is aanzienlijk hoger dan het percentage moslims binnen de bevolking. Zes procent van de bevolking van het land is moslim; ongeveer 20% van alle gevangenen is moslim. Niets van dit alles is een geheim.
De enige persoon die over deze problemen spreekt, is Geert Wilders. Nederlandse politieke leiders en de meeste journalisten verkondigen blijkbaar liever dat Geert Wilders het probleem is; dat, als hij er niet was, deze problemen niet zouden bestaan. In het beste geval gebruiken zij vage woorden om dit kracht bij te zetten; in het slechtste geval keren zij hem de rug toe. Een groot percentage van de Nederlandse bevolking is bezorgd; met de voortdurende demonisering van Geert Wilders wordt blijkbaar geprobeerd om de mensen te indoctrineren en met minder genoegen te nemen.
Een jaar geleden verklaarde de Londense islamitische burgemeester Sadiq Khan dat "het leven met terroristische aanslagen behoort bij het leven in een grote stad". Vroeger was dat niet zo. De islamitische burgemeester van Rotterdam, Ahmed Aboutaleb, gebruikt scherpere woorden; hij zei dat migranten "de wet moeten respecteren of anders naar huis moeten gaan".
Eind januari publiceerde de zittende minister-president, Mark Rutte, een paginagrote advertentie in diverse kranten, waarin hij immigranten waarschuwde "normaal te doen of anders te vertrekken"; hij gebruikte het woord "islam" niet. Op 11 maart 2017, vier dagen voor de Nederlandse verkiezingen, besloot Rutte om een "sterk signaal" af te geven en de Turkse ministers het spreken in Rotterdam te verbieden. Kiezers die hadden overwogen om Geert Wilders te steunen, stemden in plaats daarvan op de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD) van Rutte; hij was daardoor verzekerd van een last minute overwinning. De partij van Wilders werd tweede. De Partij voor de Vrijheid (PVV) won vijf zetels meer dan die voorheen had, maar heeft slechts 20 zetels van de 150. De VVD van Rutte heeft 33 zetels. De PvdA, tot 15 maart de belangrijkste bondgenoot van Rutte, stortte in en is afgezakt tot negen zetels, haar slechtste resultaat ooit. Links zakt echter niet af: GroenLinks, een partij die grotendeels bestaat uit voormalige communisten en radicale milieuactivisten, kreeg 14 zetels, 10 meer dan voorheen. De Socialistische Partij kwam op 14 zetels. D66, een "sociaalliberale", "progressieve" en multiculturele partij kwam op 19 zetels, bijna net zoveel als de Partij voor de Vrijheid. Een islamitische partij, Denk (Nederlands voor "denken", Turks voor "gelijkheid"), won drie zetels. VNL, een conservatieve partij, opgericht door twee voormalige leden van de Partij voor de Vrijheid, is zo hard onderuit gegaan dat die geen zetels krijgt.
Het geboortecijfer in Nederland (1,68 kinderen per vrouw) is niet zo catastrofaal als in Duitsland, Italië of Spanje, maar ligt ver onder het vervangingsniveau. Het geboortecijfer onder moslims is hoger dan die onder niet-moslims. Tientallen kerken sluiten elk jaar als gevolg van de snelle daling van het aantal praktiserende christenen; de kerken worden vervangen door moskeeën. Radicale predikers blijven komen en maken bekeerlingen; islamitische organisaties blijven werven. In een rapport over de islamisering van Nederland, dat tien jaar geleden gepubliceerd is, schreef Manfred Gerstenfeld dat "het verzet tegen radicale krachten binnen de Nederlandse moslimgemeenschap zwak is". Er is sinds die tijd niets veranderd.
Wat er in Nederland gebeurt, is vergelijkbaar met wat er in de meeste Europese landen gebeurt. In het Verenigd Koninkrijk, België, Frankrijk, Duitsland en Zweden, groeit het aantal "No-Go zones" snel. Islamitische rellen komen steeds vaker voor. Etnische bendes worden steeds gewelddadiger. Etnische zuivering transformeert wijken. Joden vertrekken naar Israël of naar Noord-Amerika. De islamitische bevolking neemt sterk toe. Radicale moskeeën nemen hand over hand toe. Islamitische organisaties zijn overal aanwezig.
Politici die durven te zegen wat Geert Wilders zegt, worden behandeld zoals Geert Wilders wordt behandeld: minachtend, gemarginaliseerd, voor het gerecht gedaagd.
In West-Europa is de visie op de wereld nu "hegemonistisch" [overwicht van een politieke partij op een andere partij]. Dat is gebaseerd op het idee dat de westerse wereld schuldig is; dat alle culturen gelijk zijn, en dat de islamitische cultuur "meer gelijk" is dan de westerse cultuur, omdat verondersteld wordt dat de islam zo lang onderdrukt is door het Westen. Wat aanhangers van deze visie – dat het Westen schuldig is – "vergeten", is dat de islam het Westen lang heeft onderdrukt: Islamitische legers veroverden Perzië, het christelijke Byzantijnse Rijk, Noord-Afrika en het Midden-Oosten, Spanje, Griekenland, Hongarije, Servië en de Balkan en vrijwel geheel Oost-Europa. De islamitische legers waren een constante bedreiging, totdat de plunderende Ottomaanse troepen in 1683 eindelijk werden teruggedreven bij de poorten van Wenen.
Deze Europese visie omvat ook het idee dat alle conflicten vreedzaam kunnen worden opgelost, dat "appeasement" [verzoeningspolitiek, in het bijzonder met opoffering van eigen principes] bijna altijd een oplossing is en dat Europa geen vijanden heeft. Die visie dringt ook aan op het idee dat een verlichte elite de macht moet hebben, want als Adolf Hitler tachtig jaar geleden op democratische wijze aan de macht kwam, betekent dit dat als mensen vrij mogen kiezen, hun lot dan zou kunnen leiden tot onheil. De droom lijkt op een soort utopische toekomst, waarin armoede zal worden overwonnen door sociale voorzieningen en geweld zal worden verslagen door openheid/onpartijdigheid en liefde.
Het is deze visie op de wereld die de Duitse bondskanselier Angela Merkel kan hebben verleid om de deuren te openen voor een ongecontroleerde instroom van meer dan een miljoen islamitische migranten, ondanks een migrantengolf van criminaliteit en een toenemend aantal verkrachtingen en seksueel geweld. De enige kandidaat die Angela Merkel dit jaar mogelijk kan verslaan in de Duitse verkiezingen is een socialist, Martin Schulz, voormalig president van het Europees Parlement.
In Frankrijk zal Marine Le Pen, de enige kandidaat die spreekt over de islam en de immigratie, vrijwel zeker worden verslagen door Emmanuel Macron, een voormalige minister in de regering van François Hollande – een man die nergens enig kwaad ziet. Het is deze visie op de wereld die er blijkbaar toe heeft geleid dat ook de Britse premier Theresa May zei dat de islamitische aanval op 22 maart in Westminster "geen daad van islamitisch terrorisme" was. Deze geromantiseerde, utopische visie op de wereld verklaart ook waarom in Europa mensen zoals Geert Wilders worden gezien als de incarnatie van het kwaad, maar de radicale islam wordt beschouwd als een marginale overlast, die geen relatie heeft met "de religie van de vrede". Ondertussen wordt Wilders gedoemd om onder bescherming te leven – alsof hij in een gevangenis zit – terwijl degenen die hem willen slachten – en die miljoenen mensen in Europa bedreigen – vrij rondlopen. Deze onvolwassen visie is zo ingebed in de hoofden van miljoenen Europeanen, dat heel veel snel volwassen worden nodig zal zijn om die uit te roeien.
Dr. Guy Millière, professor aan de Universiteit van Parijs, is de auteur van 27 boeken over Frankrijk en Europa.