Meer dan 1600 Palestijnen zijn verdwenen in Syrië, en honderden zijn omgekomen, sinds het begin van de burgeroorlog daar. Dit is echter niet het soort nieuws waar de mainstreammedia in het westen op zit te wachten.
Om in het blikveld van de internationale gemeenschap en de media moeten de palestijnen leven op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook, of in Jeruzalem. Dat zijn de gelukkige Palestijnen, hun verhalen (en situatie) worden regelmatig door de internationale media verteld. Waarom? Meestal omdat de verhalen van deze Palestijnen vaak gekoppeld zijn, direct en indirect, aan Israël.
Het is geen geheim dat westerse journalisten en de mainstreammedia een obsessie hebben ontwikkeld voor Israël. Alles wat Israël doet (of niet doet) krijgt wijdverspreide aandacht, vooral als er een manier is om Israël te beschuldigen van het toebrengen van lijden aan de Palestijnen.
Als de voorzitter van de Palestijnse Autoriteit (PA), Mahmoud Abbas, strafmaatregelen oplegt aan de twee miljoen Palestijnen in de Gazastrook, door het ontzeggen van geneeskunde, elektriciteit en salarissen, dan zal op de een of andere manier de mainstreammedia een manier bedenken om Israël erbij te betrekken.
Het voortdurend hardhandige optreden van Abbas tegen de Palestijnse media, met inbegrip van de arrestatie van journalisten en Facebook-gebruikers, is blijkbaar niet nieuwswaardig in de visie van de westerse media. Wie kan het schelen als Abbas 30 nieuwssites blokkeert vanwege hun kritiek op zijn beleid en zijn acties? Wie kan het schelen als Abbas deze week opdracht geeft voor de arrestatie van journalist Ayman Qawasmeh, de directeur van een particuliere radiozender in Hebron?
Qawasmeh werd gearresteerd kort nadat hij kritiek had gehad op Abbas en hem en zijn premier Rami Hamdallah had verzocht om af te treden. Westerse journalisten die betrokken zijn bij het Israëlisch-Palestijnse conflict verzwijgen deze verhalen, wegens, zo lijkt het, een gebrek aan een anti-Israël-angel.
En alsof de arrestatie van Qawasmeh nog niet genoeg was, hebben Abbas' veiligheidstroepen later Issa Amro, een Palestijnse activist uit Hebron, gearresteerd toen deze zich uitsprak tegen de arrestatie van de journalist. Amro werd in hechtenis genomen nadat hij in een Facebook-post kritiek had op de Palestijnse Autoriteit. En dus arresteerden de veiligheidstroepen de journalist voor de publicatie en om de vrijheid van meningsuiting te verstikken.
Ayman Qawasmeh en Issa Amro zouden beter af zijn geweest als ze waren gearresteerd door de Israëlische autoriteiten. Wanneer dat was gebeurd, dan zouden hun verhalen de pagina's van de grote westerse kranten hebben bereikt. CNN of NBC zouden misschien wel een heel programma aan hun beproeving hebben gewijd. Zonder een manier voor de Westerse mediakanalen om Israël erbij te betrekken, blijft hun verhaal echter begraven - samen met hun vrijheid.
Het tragische verhaal van de Palestijnen in Syrië legt de dubbele standaard bloot van de internationale media-gemeenschap waar het gaat om hun verslagen over het Midden-Oosten: wanneer Israël er niet bij betrokken is, zijn ook de journalisten er niet bij betrokken.
Wat er gebeurt met Palestijnen in de Arabische landen, lijkt vrijwel onbelangrijk te zijn voor de meeste mensen in de wereld. Dus wat als duizenden Palestijnen verdwenen zijn of gedood? Als er een Arabische staat bij betrokken is, dan blijft de media weg.
De actiegroep voor de Palestijnen van Syrië zegt dat er 1632 gedocumenteerde gevallen zijn van Palestijnse gevangenen, en dat is met inbegrip van kinderen en vrouwen, die verdwenen zijn, en die vermist blijven in Syrië. Onder die vermisten zijn journalisten, artsen, verpleegkundigen en hulpverleners. De groep zegt dat die gevangenen "alle vormen van foltering" in de diverse detentiecentra en gevangenissen in Syrië hebben ondergaan.
De groep wijst er ook op dat het zo'n 472 gevallen heeft gedocumenteerd, wat sterfgevallen zijn die het gevolg zijn van marteling in de Syrische detentiecentra en gevangenissen in de afgelopen paar jaar. De werkelijke cijfers kunnen veel hoger zijn, zegt men, gezien in het licht van de geheimhouding en de strenge beperkingen die worden opgelegd door de Syrische autoriteiten. Gezinnen zijn bang om de dood van hun dierbaren te melden uit angst voor vergelding door de Syrische autoriteiten.
Uit een ander verslag van dezelfde groep blijkt dat zo'n 3570 Palestijnen zijn gedood sinds het begin van de burgeroorlog in Syrië, met inbegrip van 462 vrouwen. Ondertussen werd het vluchtelingenkamp Yarmouk in de buurt van Damascus belegerd door het Syrische leger gedurende meer dan 1510 dagen.
 Het Jarmuk Palestijnse vluchtelingenkamp in Syrië is al meer dan 1510 dagen belegerd door het Syrische leger. Foto: Bewoners van Yarmouk in de rij voor het ontvangen van voedsel, op 31 januari 2014. (Afbeeldingsbron: UNRWA) |
Een ander Palestijns vluchtelingenkamp, Dara'a, was meer dan 1247 dagen zonder watervoorziening (Yarmouk was zonder water geweest voor meer dan 1088 dagen). Het verslag onthult ook dat meer dan 85.000 Palestijnen uit Syrië naar Europa zijn gevlucht tegen het einde van 2016, terwijl meer dan 60.000 hun toevlucht hebben gevonden in de Gazastrook, Jordanië, Turkije en Egypte.
Deze afschuwelijke cijfers zijn normaal in de Arabische wereld met zijn door oorlog verscheurde landen, waar Arabieren en moslims worden verdrongen en gemarteld, en waar ze elkaar doden, en dat al vele jaren. Verontrustend is dat de benarde situatie van de Palestijnen in de Arabische landen nauwelijks internationale aandacht krijgt. Deze stilte heeft dodelijke gevolgen, en het is direct gerelateerd aan de niet-evenredige verslaggeving die de internationale media aan Israël geeft.
Overweeg dat één Palestijn die neergeschoten wordt door een Israëlische politieagent of soldaat, waarschijnlijk meer aandacht zal krijgen in de internationale media dan de duizenden Palestijnen die illegaal worden vastgehouden en doodgemarteld in een Arabische land.
Ontelbare verhalen kunnen worden gepubliceerd over de manier waarop die landen de Arabische Palestijnen mishandelen en hun fundamentele rechten van burgerschap ontzeggen, en hen gevangen nemen, en hen martelen.
Zou iemand iets willen weten over de ware apartheidswetten zoals die toegepast worden op Palestijnen in verschillende Arabische landen? De informatie is gemakkelijk beschikbaar: het enige wat moet gebeuren is dat de westelijke media en de rest van de internationale gemeenschap hun obsessie met Israël heroverwegen en gaan beginnen om aandacht te besteden aan de echte Palestijnse slachtoffers - die wonen in de Arabische landen.
Khaled Abu Toameh, een bekroond journalist, is gevestigd in Jeruzalem.