Een groot deel van de wereld is ervan overtuigd dat de Palestijnse protesten van 14 en 15 mei rechtstreeks verband hielden met de inhuldiging van de Amerikaanse ambassade in Jeruzalem.
Deze misvatting is rechtstreeks terug te leiden op de internationale media die de indruk hebben gewekt dat de botsingen aan de grens tussen de Gazastrook en Israël tussen Palestijnen en het Israëlische leger een reactie waren op het besluit van de Amerikaanse president Donald Trump om de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem te verplaatsen.
Maar wat we de afgelopen dagen zagen is dat dit deel uitmaakt van de voortdurende Palestijnse strijd tegen Israël. Een strijd die 70 jaar geleden begon met de oprichting van Israël en tot op de dag van vandaag voortduurt. Een strijd die zo nu en dan een nieuw excuus uitzoekt om terreuraanslagen tegen Israël te plegen om zoveel mogelijk Joden te doden.
Het is het vermelden waard dat de excuses om Israël aan te vallen in de loop van de geschiedenis veranderd zijn.
Ooit was het Ariel Sharon, de toenmalige oppositieleider van Israël, die "de Al-Aqsa-moskee was binnengevallen". Dit was in september 2000, en Palestijnen gebruikten die leugen om de tweede Intifada te op te zetten: een enorme golf van zelfmoordaanslagen en drive-by schietpartijen en andere vormen van terrorisme waarbij duizenden Israëliërs verminkt of gedood werden. Destijds vroegen de Palestijnse leiders hun volk om de straat op te gaan en hun heilige plaatsen te verdedigen, omdat Sharon en andere Joden van plan waren deze te vernietigen.
Ongeveer drie jaar geleden logen president Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit (PA) en zijn in Ramallah gevestigde partners opnieuw tegen hun volk. Deze keer vertelden ze de Palestijnen dat de toegestane bezoeken van Joden aan de Tempelberg, ook wel bekend als Haram Al-Sharif, de bedoeling hadden om de Al-Aqsa moskee te vernietigen.
Abbas ging zelfs zover dat hij bezwoer dat de Palestijnen niet zouden toestaan dat Joden "onze heilige plaatsen met hun smerige voeten zouden bezoedelen". Deze beruchte toespraak van Abbas ontstak een nieuwe opstand - deze keer bekend als de " Intifada van de Messen ".
Het is geen geheim dat de Palestijnen nooit blij zijn geweest met de verkiezing van president Trump. Het is geen geheim dat de Palestijnen nooit blij waren met een president Trump die zich omringde met een aantal Joodse senior-adviseurs: Jason Greenblatt, Jared Kushner en de Amerikaanse ambassadeur David Friedman.
Vanaf het moment dat Trump aantrad, zagen de Palestijnen dat de goede oude tijd van de regering van Barack Obama voorbij was. De Palestijnen waren gewend geraakt om vanuit het Witte Huis en BuZa te horen dat Israël als zondebok aangemerkt werd voor de misdaden van de Palestijnen. De Palestijnen bemerkten een tamelijk ontmoedigende verandering van toon tussen de twee regeringen.
Plotsklaps werden de Palestijnen bekritiseerd – en dat kwam hard aan! Gedurende de 8 jaren van het bewind van Obama hadden de Palestijnen zichzelf afgeschilderd als de underdog die een steuntje verdiend - "de goeden", en zo werden ze ook behandeld. Nu een buitenlandse regering de Palestijnen eindelijk ter verantwoording roept voor activiteiten die zij als vanzelfsprekend beschouwden, zoals het oproepen tot rellen en moord, of het financieren van terroristen en hun families, welnu, hiervan zijn de Palestijnen niet zo gecharmeerd.
De Palestijnen haten de regering-Trump niet vanwege het besluit de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem te verplaatsen. Ze haten de regering-Trump omdat ze die zien als pro-Israël. Ze haten de Trump-regering, omdat die de waarheid spreekt en hun bedrog en boosaardigheid aan de kaak stelt. Ze haten de regering-Trump omdat ze die zien als een obstakel voor de eliminatie van Israël.
Wie denkt nou echt dat het een jonge Palestijn die in de Gazastrook woont, en nog nooit buiten de kustenclave is geweest, werkelijk iets kan schelen of de Amerikaanse ambassade zich in Jeruzalem bevindt? Deze Palestijn is nog nooit in Jeruzalem of op de Westelijke Jordaanoever geweest; in de meeste gevallen zijn jonge Palestijnen zelfs niet eens buiten de Gazastrook geweest.
Waarom zou een jonge Palestijn die in de Gazastrook woont zich zorgen maken over de verhuizing van de ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem, terwijl de overgrote meerderheid van de Arabische inwoners van Jeruzalem en Arabische landen geen last van Trumps besluit lijken te hebben?
De Arabieren in Jeruzalem toonden deze week dat de kwestie van de Amerikaanse ambassade zowat het laatste is waar ze zich druk over maken. Ze hebben niet geprotesteerd en zelfs niet gestaakt (slechts enkele Arabische burgers van Israël en een handjevol politieke activisten uit Oost-Jeruzalem kwamen opdagen voor een gepland protest bij de nieuwe Amerikaanse ambassade). Ook zagen we geen miljoenen Arabieren en moslims die in hun landen de straat op gingen om hun verontwaardiging uit te spreken over de verhuizing van de ambassade.
Het is waar dat de Palestijnen in de Gazastrook langs de grens met de Gazastrook hebben gedemonstreerd op 14 mei, de dag waarop de inauguratieceremonie voor de Amerikaanse ambassade plaatsvond in Jeruzalem.
De demonstraties vonden echter plaats in het kader van de zogenaamde Grote Mars van Terugkeer, een zes weken durende campagne van Hamas en andere Palestijnse groeperingen. De organisatoren zeiden dat de mars drie hoofddoelen had: - het "recht op terugkeer" te bereiken voor Palestijnse vluchtelingen en hun nakomelingen, zodat zij naar Israël zouden kunnen verhuizen, om het -nog aan te kondigen- plan van Trump voor vrede in het Midden-Oosten te dwarsbomen, en de Palestijnse kwestie weer bovenaan op de wereldagenda te plaatsen.
De demonstraties voor de "Grote Mars van Terugkeer" begonnen eind maart en bereikten hun hoogtepunt op 14 mei, één dag voor de Gregoriaanse kalenderdag die de 70e verjaardag van Israël markeert, die de Palestijnen de Nakba Dag (Katastrofedag) noemen. De demonstraties die plaatsvonden op de dag van de inhuldiging van de Amerikaanse ambassade in Jeruzalem, vonden dus plaats in het kader van de "Grote Mars van Terugkeer" en waren niet specifiek gepland vanwege de verhuizing van de ambassade.
De demonstraties die op die dag plaatsvonden verschilden niet van de vorige wekelijkse protesten die Hamas en haar bondgenoten in de Gazastrook organiseerden. Op 14 mei probeerden duizenden Palestijnen opnieuw de grens met Israël te doorbreken, wat door Israëlische troepen werd verhinderd. Ze probeerden niet de grens te doorbreken met als doel te protesteren tegen de verhuizing van de ambassade.
Ze probeerden Israël te infiltreren om ravage aan te richten en Joden te doden. Jeruzalem ligt ongeveer 97 km van de grens met Gaza en ze wisten dat ze die stad nooit zouden kunnen bereiken.
Wat er gebeurde aan de grens tussen Israël en de Gazastrook was een daad van agressie door Hamas tegen de Israëlische soevereiniteit. Een oorlogsdaad. Het was een poging van een terreurgroep om tienduizenden burgers als dekmantel te gebruiken om de grens te infiltreren. ِTachtig procent van de dodelijke slachtoffers door het Israëlische leger op die dag waren Hamas-leden. Zelfs Hamas heeft dit toegegeven; een hoge Hamas-functionaris en woordvoerder Salah Al-Bardaweels onthulden in een televisie-interview dat 50 van de 62 Palestijnen doden door Israëlisch vuur lid waren van Hamas.
 Afbeelding: Een groep mannen op Gaza sleept een deel van het scheermesdraad weg dat van het veiligheidshek van Israël was afgetrokken, als onderdeel van Hamas' poging om de grens te doorbreken en naar Israël over te steken, 14 mei 2018. (Beeldbron: VOA Nieuws videoscreenshot) |
Als de protesten op de Gazastrook gericht waren tegen de inauguratieceremonie van de Amerikaanse ambassade – waarom probeerden vijftig Hamas-leden om de grens met Israël te infiltreren? Waren zij op weg naar een vreedzaam protest tegen de regering-Trump? Waren zij op weg om een vreedzame sit-down te houden buiten de kantoren van de Verenigde Naties in Jeruzalem?
Nee, de Hamas-terroristen waren op weg om Joden te doden. Zij waren op weg om te infiltreren in de Israëlische gemeenschappen nabij de grens met de Gazastrook. Zelfs de terroristen zelf beweerden niet dat ze protesteerden tegen de verhuizing van de ambassade.
De terroristen en de rest van de Palestijnse demonstranten scandeerden "Dood aan Israël" en "Dood aan Amerika". Ze scandeerden dat het hun doel is om Israël te vervangen door een islamitische staat. Ze scandeerden dat er in deze regio geen plaats is voor Joden. Er scandeerden slogans tegen de Saoedische kroonprins Mohammed bin Salman, die ze beschuldigden van een te vriendschappelijke houding ten opzichte van Israël en de regering-Trump.
De Palestijnen gebruiken de kwestie van de Amerikaanse ambassade als het zoveelste excuus om hun oorlog tegen Israël voort te zetten. Abbas en zijn trawanten gebruiken de ambassade als excuus om hun campagne voor de delegitimatie en demonisatie van Joden op te voeren. Hun doel is om Israël in de internationale gemeenschap te isoleren.
Is er iemand die daadwerkelijk gelooft dat Abbas zich echt bekommert om de precieze locatie van de Amerikaanse ambassade? Waarom heeft hij nooit geprotesteerd tegen het feit dat het Amerikaanse consulaat-generaal zich al in Jeruzalem bevindt? Waarom heeft hij nooit geprotesteerd tegen het feit dat de Knesset en het kabinet van de premier en het Israëlische Hooggerechtshof al in Jeruzalem zijn gevestigd? Waarom zou Abbas of welke Palestijn dan ook geschokt zijn als de Amerikaanse ambassade in West-Jeruzalem is gevestigd en niet in een Arabische wijk in Oost-Jeruzalem? Abbas maakt geen bezwaar tegen de ambassade. Abbas maakt bezwaar tegen de Israëlische staat, die hij herhaaldelijk heeft omschreven als een "kolonialistisch project" dat door westerse machten aan de Arabieren opgelegd wordt.
Als hij werkelijk geïnteresseerd was in de inauguratie van de Amerikaanse ambassade, zou hij de dagen voorafgaand aan deze ceremonie niet in Chili, Venezuela en Cuba hebben doorgebracht.
Het idee dat Hamas zich zorgen maakt over de verhuizing van de Amerikaanse ambassade is een lugubere grap. Het enige wat we moeten doen is heel goed luisteren naar wat Hamas zegt, namelijk dat het zijn strijd is om "heel Palestina te bevrijden, van de Middellandse Zee tot aan de Jordaan". Hamas zegt dat de protesten die het heeft georkestreerd erop gericht zijn miljoenen Palestijnen in staat te stellen Israël te overspoelen en om te vormen tot een islamitische staat met een joodse minderheid. Hamas zal zich niets gelegen laten liggen aan de locatie van de ambassade. Hamas wil "Palestina", en wel "Palestina" in zijn geheel.
Abbas en Hamas gebruiken de verhuizing van de VS-ambassade als een nieuw smaadproces tegen Israël, door het te beschuldigen van het doden van onschuldige en ongewapende burgers - een aanklacht die volledig tegen de feiten in gaat gezien de verklaring van Hamas waarin wordt toegegeven dat de meeste slachtoffers terroristen van Hamas waren. De Palestijnen hebben opnieuw een excuus gevonden om oorlog te voeren tegen Israël en de Joden, deze keer in de vorm van een verhuizing van de ambassade.
Zij proberen de schijn te wekken dat het conflict met Israël begon -en zich nu concentreert op- met het besluit van Trump om de ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem te verplaatsen -alsof de Palestijnen vóór het besluit het bestaansrecht van Israël als het vaderland van het Joodse volk wel hadden erkend. Alsof de Palestijnen vóór het besluit niet betrokken waren geweest bij de bijna dagelijkse moorden op Joden. Alsof de Palestijnen vóór het besluit niet hadden aangezet tot gebruik van geweld, en het bevorderen daarvan, tegen Joden.
Helaas zijn er veel internationale media die de Palestijnen helpen om de leugen te verspreiden dat het op dit moment in het Israëlisch-Arabische conflict draait om het besluit de ambassade van de VS naar Jeruzalem te verplaatsen. In werkelijkheid gaat het op dit moment - en ook op alle andere momenten - om het Israëlisch-Arabische conflict dat sommige Arabieren überhaupt verwerpen dat Israël bestaat in het Midden-Oosten, binnen welke grenzen dan ook.
Bassam Tawil is een islamitische Arabier gevestigd in het Midden-Oosten.