"Spoedig," zo stond er in de brief, "zal Amerika van ons zijn."
"Ons"?
De schrijver, zo werd duidelijk, was een extremistische moslim in de VS die beweerde een gerenommeerde religieuze prediker te zijn. Met elk nieuw woord groeide de bezorgdheid.
In de gehele brief wees hij op de "zondige" wegen van het Westen: dansen, drinken, daten...
Hij sprak zijn afschuw uit over het feit dat de meeste vrouwen de hijab niet droegen noch vijf keer per dag deelnamen aan het gebed. Toen kwam hij meteen tot de kern van de zaak: "Ons," zo legde hij uit, verwees naar moslims zoals hijzelf.
Het sentiment is nauwelijks nieuw. Soortgelijke proclamaties worden door veel moslimextremisten het hele jaar door geuit. De echte schok was niet de brief, maar de reactie van veel Amerikanen erop na het zien ervan.
Zoiets zou nooit kunnen gebeuren, zeiden ze. Het schrijven was "slechts snoeverij," niet iets om serieus te nemen. Het meest verrassend is dat gesteld wordt dat moslims die dergelijke bedoelingen uiten dit niet echt menen, dus men hoeft zich geen zorgen te maken over deze bedreigingen. Ongelooflijk maar waar.
De geschiedenis van de twee landen waar ik ben opgegroeid - Iran en Syrië - heeft ons allemaal een grote les geleerd over leven in onwetendheid: de feitelijke snelheid waarmee een natie kan worden geconsumeerd door de filosofieën van een religieuze staat. Een autoritair en kwaadaardig regime, zoals dat nu in Iran bestaat - 's werelds grootste sponsor van terrorisme en wreedheid, zelfs tegen de eigen bevolking - is niet iets wat we mogen vergeten.
In een paar eeuwen tijd verschoof in Syrië, waar meer dan 90 procent van de bevolking christen was, en in Iran, waar een overweldigende meerderheid van de burgers Zoroastriërs waren, de demografie drastisch naar een moslimmeerderheid. Geen van beide landen had een dergelijke verandering kunnen voorzien.
Hoewel velen de beweringen van deze radicale prediker dat "Amerika spoedig van ons zal zijn" onderschatten, zijn deze overtuigingen voor extremistische moslims echter sterk en diep geworteld.
Veel extremisten geloven dat hun religieuze wens - een "moslim-overname van het Witte Huis, een opdracht van Mohammed zelf is" – aan het uitkomen is in de VS. Religieus gesproken is voor extremistische moslims het heersen over Amerika als het woord van Allah. Voor hen komt dan een heilige belofte in vervulling.
Uit een recent demografisch onderzoek van het Pew Research Center blijkt dat moslims binnenkort andere religies, waaronder de Joden, zullen inhalen als de op één na grootste religieuze groep in de Verenigde Staten.
Deze kwestie mag niet lichtvaardig worden benaderd. Wat betekent het om de op één na grootste religie in een land te zijn? Kiezers hebben invloed op de lokale en nationale politiek, beïnvloeden binnenlandse verkiezingen, kiezen meer vertegenwoordigers met dezelfde religieuze gezindheid, en zijn invloedrijk genoeg om te bepalen wie de volgende president van de Verenigde Staten zal zijn, en om de wetten van het land te veranderen. Het enige wat nodig is, is een subtiele machtsverschuiving om de hele samenleving, het politieke systeem en de cultuur van een natie te veranderen.
Het aantal moslims in de VS is in slechts vijf jaar tijd - tussen 2010-2015 - met 40 procent toegenomen, terwijl in dezelfde periode de niet-islamitische bevolking van de VS met slechts vijf procent is gegroeid. Dit betekent dat de moslimbevolking bijna acht keer zo snel groeit als de niet-islamitische bevolking in de VS.
Als volwassene hoorde ik in de moslimwereld verzen en hadiths (uitspraken van Mohammed) die vaak door extremisten werden gebruikt en die in hun gedachten gekerfd zijn. Voor hen zijn dit de ware instructies en voorspellingen van het machtigste wezen. Die moslims zijn ervan overtuigd dat deze verzen en hadiths uit zullen komen, omdat ze afkomstig zijn van Allah of zijn boodschapper, Mohammed. Allah zegt bijvoorbeeld in het Koran-hoofdstuk (9:33) ūrat al-tawbah (Het berouw):
"Hij (Allah) heeft zijn Boodschapper gestuurd met raad en de godsdienst van de waarheid (islam), om dominant te zijn over alle andere religies, ongeacht of de Mushrikoon (ongelovigen) het haten.
Een populaire hadith is:
"Voorwaar, Allah heeft mij het oostelijk en westelijk deel van de aarde getoond en ik zag, dat het gezag van mijn Umma (natie) alles wat ik zag overheerste.
Sommige extremistische moslims geloven dat Allah en Mohammed voorspelden dat ze zouden heersen over Amerika nog voordat Amerika werd ontdekt door de Europeanen. Een radicale moslimactivist stelde in het ABC-nieuws : "Wij geloven inderdaad dat op een dag de vlag van de islam boven het Witte Huis zal wapperen." Hij citeerde een gezegde van Mohammed, verwoord door de moslimwetenschapper Al-Tabarani uit de 10e eeuw. "Het laatste uur," zei hij, "zal niet komen, totdat de moslims het Witte Huis veroveren."
Veel extremisten staan erop dat moslims niet de meerderheid van een land hoeven te vormen om de regering over te nemen: "Een klein deel van de moslims zal opstaan en het Witte Huis veroveren."
Volgens fundamentalistische moslims is het de plicht van elke moslim om de weg vrij te maken voor de dominantie van de islam in Amerika. Zij worden aangemoedigd om verschillende methoden te gebruiken om dit te bewerkstelligen, waaronder geweld en het voeren van de jihad (heilige oorlog).
Elke actie die wordt ondernomen om dat doel te bereiken, wordt toegejuicht door moslimextremisten over de hele wereld. Islamisten en islamistische landen hebben bijvoorbeeld Louis Farrakhan met lof overladen en geciteerd toen hij voorspelde dat, "God zal Amerika laten vernietigen door de handen van de moslims. God zal Japan of Europa niet de eer geven om de Verenigde Staten ten val te brengen; dit is een eer die God aan moslims zal schenken."
Er is historisch bewijs over grote landen die bezwijken aan de idealen van extreme en vastberaden radicale groeperingen. De geschiedenis heeft machtige naties vaak harde lessen geleerd. Neem de tijd om te leren over het verleden en hoe gemakkelijk en snel er onomkeerbare veranderingen kunnen plaatsvinden alvorens het gevaar dat de VS bedreigt af te wimpelen: Rusland in 1917, Duitsland in 1933, Egypte in 1952, Iran in 1979, enzovoort. Onderschat het vermogen van de radicale islam, om de regering over te nemen en de sharia wetgeving op te leggen aan vrije naties, niet.
De Amerikanen moeten niet denken dat ze op de een of andere manier een uitzondering zijn op historische wetmatigheden. Dit afwimpelen en gevoel van immuniteit heeft in de loop der tijd veel landen naar de ondergang gevoerd. Als de Amerikanen de kwestie niet serieus nemen, dan kan de geschiedenis hen op de harde manier uitleggen dat het onmogelijke gebeurt is.
Dr. Majid Rafizadeh, is een bedrijfsstrateeg en adviseur, op Harvard opgeleide wetenschapper, politicoloog, bestuurslid van Harvard International Review, en voorzitter van de International American Council on the Middle East. Hij heeft verschillende boeken over de islam en het Amerikaanse buitenlandse beleid gepubliceerd. Hij kan bereikt worden via Dr.Rafizadeh@Post.Harvard.Edu