 Een straatfeest in het Palestijnse vluchtelingenkamp Ain al-Hilweh in Libanon, juli 2015. (Beeldbron: Geneva Call/Flickr) |
De Libanezen vrezen dat een nieuwe wet voor het beheer van Palestijnse vluchtelingenkampen de weg zal vrijmaken voor de "hervestiging" van honderdduizenden Palestijnen in Libanon. Het vooruitzicht van "hervestiging" van de Palestijnen is een nachtmerrie die de Libanezen al decennia lang achtervolgt.
Zoals de meeste Arabische landen behandelt Libanon de Palestijnen al lange tijd als tweederangsburgers. Het heeft hen beroofd van hun basisrechten, waaronder burgerschap, werkgelegenheid, gezondheidszorg, onderwijs, sociale diensten en eigendomsrecht. De overgrote meerderheid van de 450.000 Palestijnen die in Libanon wonen, hebben geen Libanees staatsburgerschap.
In 2001 heeft het Libanese parlement een wet aangenomen die het Palestijnen verbiedt om eigendom te bezitten, en de Libanese wet beperkt ook hun mogelijkheden om in maar liefst 20 beroepen te werken. Libanon blijft de oproepen van verschillende mensenrechtengroepen aan de Libanese autoriteiten negeren om een einde te maken aan de discriminatie van Palestijnen.
In een rapport van Amnesty International uit 2007 wordt melding gemaakt van een verslag uit 2007:
"We dringen er bij de Libanezen op aan om onmiddellijk maatregelen te nemen om alle vormen van discriminatie van Palestijnse vluchtelingen uit te bannen, zodat zij hun economische, sociale en culturele rechten op dezelfde basis kunnen uitoefenen als de rest van de Libanese bevolking. Voortdurende beperkingen die Palestijnse vluchtelingen de toegang tot hun recht op werk, onderwijs en adequate huisvesting en gezondheid ontzeggen, zijn volstrekt ongerechtvaardigd en moeten zonder verder uitstel of vertraging worden opgeheven".
In plaats van de levensomstandigheden van de Palestijnen te verbeteren, lijken de Libanezen te brainstormen over hoe ze zich van hun ongewenste Arabische broeders kunnen bevrijden.
Sommige Libanezen zijn zelfs bezorgd over een nieuwe wet die volgens hen de weg zou kunnen vrijmaken voor de "hervestiging" van Palestijnen in Libanon. De reden voor hun bezorgdheid: een bericht in een Libanese krant over een nieuwe wet om Palestijnse vluchtelingenkampen in Libanon te "besturen".
Het wetsvoorstel, opgesteld door het Libanees-Palestijnse Dialoogcomité, heeft tot doel de spanningen tussen de twee partijen te verminderen en de levensomstandigheden van de Palestijnen in de vluchtelingenkampen in Libanon te verbeteren.
Artikel 1 van de wet stelt dat het doel ervan is "het beheer van de Palestijnse vluchtelingenkampen in Libanon te reguleren met behoud van hun Palestijnse nationale identiteit en de soevereiniteit van de Libanese staat als gastland in deze kampen te bevestigen".
De wet laat een Libanese "nationale commissie" toe om de geografische reikwijdte van elk kamp te bepalen, een uitgebreide bevolkingsenquête uit te voeren bij de bewoners en om de openbare diensten te beheren, waaronder water, elektriciteit, sanitaire voorzieningen en infrastructuur.
De wet komt temidden van voortdurende spanningen tussen de Libanese autoriteiten en de Palestijnen, vooral in de nasleep van de gewapende conflicten tussen rivaliserende Palestijnse facties in de 12 vluchtelingenkampen van Libanon. De Libanese veiligheidstroepen opereren niet in de kampen, die al lang het toneel zijn van gewapende conflicten tussen Palestijnse groepen, waaronder terroristen van Hamas, Fatah en de islamitische staat (ISIS).
Vorige maand bereikten de Palestijnen een akkoord met de Libanese autoriteiten om het Mieh Mieh Mieh vluchtelingenkamp in Zuid-Libanon te "demilitariseren", waar de afgelopen twee jaar gewapende conflicten tussen rivaliserende Palestijnse groepen plaatsvonden. Het akkoord laat het Libanese leger toe om te opereren in het kamp, waar ongeveer 5.000 Palestijnen wonen.
Toch lijken niet alle Libanezen tevreden te zijn over de manier waarop hun regering de kwestie van de Palestijnen in Libanon aanpakt. De Libanezen vrezen dat de nieuwe wet om het Palestijnse vluchtelingenkamp te beheren niets anders is dan een vermomming om de Palestijnen in Libanon te "herhuisvesten" en zo de demografie van het land te manipuleren.
De Libanese Maronitische Liga, een particuliere en apolitieke organisatie van Libanese christelijke notabelen die zich voornamelijk toelegt op de verdediging van de onafhankelijkheid en soevereiniteit van Libanon, uitte haar bezorgdheid over het feit dat de Libanese autoriteiten op het punt stonden de plaats in te nemen van de Organisatie van de Verenigde Naties voor Hulpverlening aan Palestijnse Vluchtelingen (UNRWA) in het beheer van de zaken van de Palestijnen.
Blijkbaar bezorgd dat de voorgestelde wet zou leiden tot de "hervestiging" van Palestijnen in Libanon, zei de Maronitische Liga dat het "samenvalt met de toespraak over [de nog niet aangekondigde] deal van de eeuw [van de Amerikaanse president Donald Trump], die de Palestijnen het recht wil ontnemen om terug te keren" naar hun voormalige huizen in Israël.
In een poging om de beschuldigingen van "hervestiging" te weerleggen, ontkende het Libanees-Palestijnse Dialoogcomité, die de controversiële wet initieerde, elke band met het vredesplan van de Trump.
"De Libanezen en Palestijnen zijn unaniem in het verwerpen van de hervestiging [van Palestijnen] in betrekking tot de Deal of the Century," zei het comité in een verklaring. "Elke discussie die gebaseerd is op feiten in plaats van veronderstellingen en fragiele scenario's, is een gezond en welkom debat.
De nieuwe wet kan een oprechte poging zijn om de levensomstandigheden van de Palestijnen in de vluchtelingenkampen in Libanon te verbeteren. Telkens wanneer een plan wordt gepresenteerd om de levensomstandigheden van de Palestijnen te verbeteren, of dat nu in een Arabisch land is of in de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook, doen samenzweringstheoretici onmiddellijk hun best om deze inspanningen te laten ontsporen.
De leiding van de Palestijnse Autoriteit (PA) heeft de Palestijnen en Arabieren opgeroepen om de door de VS geleide economische conferentie die later deze maand in Bahrein zal plaatsvinden, te boycotten. De geplande conferentie, als onderdeel van de Deal of the Century, is gericht op het bereiken van economische welvaart voor de Palestijnen.
De Palestijnse leiders beweren echter dat de economische workshop in Bahrein deel uitmaakt van een Amerikaans-Israëlische samenzwering om de Palestijnen om te kopen en hun "nationale rechten" op te geven.
De Arabische staten, van hun kant, schijnen nauwelijks om de Palestijnen te geven. Anders zouden zij hen niet in de ellende hebben gehouden in vluchtelingenkampen, decennium na decennium. Libanon zegt dat het de Palestijnen volledig steunt in hun strijd tegen Israël - maar zou graag zien dat ze het land zo snel mogelijk verlaten. Hier is de boodschap die Libanon en andere Arabische landen naar de Palestijnen sturen: "Wij houden van u en wij steunen u - maar blijf ver, ver weg van ons."
Dit is de moderne versie van de Arabische "solidariteit" met hun Palestijnse broeders: discriminatie en apartheid - geen werk, geen burgerschap, geen gezondheidszorg en geen sociale voorzieningen.
De Palestijnse leiders geven ook geen moer om het welzijn van hun volk. Als ze dat wel zouden doen, zou het moeilijk te rechtvaardigen zijn om hun indrukwekkende inspanningen te rechtvaardigen om een economische conferentie te verijdelen waarvan het hoofddoel is om hun volk uit de economische hel te halen die deze leiders hebben gecreëerd en krachtig in stand willen houden.
Khaled Abu Toameh, een bekroonde journalist uit Jeruzalem, is een Shillman Journalism Medewerker van het Gatestone Institute.