 President Macron zegt nooit dat hij medelijden heeft met degenen die een oog of een hand hebben verloren door buitensporig politiegeweld. In plaats daarvan vroeg hij het Franse parlement om een wet aan te nemen die het recht om te protesteren bijna volledig opheft, het vermoeden van onschuld afschaft en die de arrestatie van eenieder mogelijk maakt, waar dan ook, zelfs zonder reden. De wet werd aangenomen. (Foto door Kiyoshi Ota - Pool / Getty Images) |
Parijs, de Champs-Élysées. 14 juli. Dé nationale feestdag die de bestorming van de Bastille herdenkt. Vlak voordat de militaire parade begint, rijdt president Emmanuel Macron in regeringsauto om de menigte te begroeten. Duizenden mensen langs de weg verzamelde mensen schreeuwen "Macron treedt af!", roepen "boe!" en schelden hem uit.
Aan het einde van de parade laten enkele tientallen mensen gele ballonnen de lucht in en verspreiden folders met de tekst: "De gele hesjes zijn niet dood." De politie drijft ze uit elkaar- snel en met ferme hand. Even later komen honderden "Antifa" -anarchisten aan, die dranghekken op de weg werpen om barricades op te richten, brand te stichten en etalages van verschillende winkels aan diggelen te slaan. De politie heeft het moeilijk om de situatie onder de knie te krijgen, maar vroeg in de avond, na enkele uren, herstellen ze de rust.
Een paar uur later verzamelen duizenden jonge Arabieren uit de buitenwijken zich in de buurt van de Arc de Triomphe. Ze zijn blijkbaar gekomen om op hun eigen manier de overwinning van het Algerijnse voetbalteam te "vieren". Meer etalages worden vernield, meer winkels worden geplunderd. Algerijnse vlaggen zijn overal zichtbaar. Slogans worden uitgeschreeuwd: "Lang leve Algerije", "Frankrijk behoort ons toe", "Dood aan Frankrijk". Namen op straatborden worden vervangen door de naam Abd El Kader, de religieuze en militaire leider die tegen het Franse leger vocht ten tijde van de kolonisatie van Algerije. De politie poogt het geweld te beperken in de hoop dat het zich niet zal verspreiden.
Rond middernacht komen drie leiders van de "gele hesjes"-beweging uit een politiebureau en vertellen een tv-verslaggever dat ze vroeg die ochtend werden gearresteerd en de rest van de dag gevangen zijn gezet. Hun advocaat verklaart dat ze niets verkeerd hebben gedaan en simpelweg "preventief" zijn gearresteerd. Hij benadrukt dat een in februari 2019 aangenomen wet de Franse politie de bevoegdheid geeft om personen te arresteren die ervan worden verdacht om naar een demonstratie te willen gaan; gerechtelijke toestemming noch beroep zijn mogelijk.
Op vrijdag 19 juli won het Algerijnse voetbalteam opnieuw. Meer jonge Arabieren verzamelden zich in de buurt van Arc de Triomphe om dit opnieuw te "vieren". De schade was zelfs groter dan acht dagen eerder. Meer politie verschijnt; maar treed haast niet op.
Op 12 juli drongen honderden zelfverklaarde Afrikaanse illegale migranten het Pantheon binnen, het monument met de graven van helden die een belangrijke rol hebben gespeeld in de geschiedenis van Frankrijk. Daar kondigden de migranten de geboorte van de "Zwarte Hesjes-beweging" aan. Ze eisen de "regularisatie" van alle illegale immigranten op Frans grondgebied en gratis huisvesting voor allen. De politie komt opdagen maar weigert in te grijpen. De meeste demonstranten vertrekken vreedzaam. Een enkeling die de politie beledigt wordt gearresteerd.
Frankrijk is tegenwoordig een stuurloos land. Onrust en wetteloosheid nemen voortdurend toe. Wanorde is onderdeel van het dagelijks leven geworden. Uit peilingen blijkt dat een grote meerderheid president Macron afkeurt. Ze lijken zijn arrogantie te haten en zijn niet geneigd hem te vergeven. Zijn minachting voor de armen wordt hem kennelijk kwalijk genomen; alsmede de manier waarop hij de 'gele hesjes'-beweging vermorzelde, en omdat hij niet de minste aandacht besteedde aan zelfs de allerminste eisen van de demonstranten, zoals het recht op een burgerreferendum zoals in Zwitserland. Macron kan niet meer in het openbaar verschijnen zonder dat burgers hun woede op hem botvieren.
De "gele hesjes" lijken eindelijk met demonstreren te zijn gestopt en het opgegeven te hebben: te veel werden verminkt of gewond. Hun onvrede is er echter nog steeds, wachtend om opnieuw tot uitbarsting te komen.
De Franse politie gaat flink tekeer tegen vreedzame demonstranten, maar lijkt geweldsuitbarstingen van groepen zoals "Antifa" nauwelijks aan te kunnen. Daarom verschijnt nu aan het einde van elke demonstratie "Antifa". De Franse politie lijkt in het bijzonder voorzichtig te zijn in de omgang met jonge Arabieren en illegale migranten. De politie staat onder bevel. Ze weten dat jonge Arabieren en illegale migranten grootschalige rellen kunnen veroorzaken. Drie maanden geleden achtervolgde de politie in Grenoble enkele jonge, van diefstal beschuldigde Arabieren op een gestolen motorfiets. Tijdens de vlucht kregen ze een ongeluk. Vijf dagen van chaos volgden.
President Macron gedraagt zich als een autoritaire leider wanneer hij wordt geconfronteerd met de ontevreden armen. Hij zegt nooit dat hij medelijden heeft met degenen die een oog of een hand hebben verloren of onherstelbare hersenschade hebben opgelopen door buitensporig politiegeweld. In plaats daarvan vroeg hij het Franse parlement om een wet aan te nemen die het recht om te protesteren bijna volledig opheft, het vermoeden van onschuld afschaft en die de arrestatie van eenieder mogelijk maakt, waar dan ook, zelfs zonder reden. De wet werd aangenomen.
In juni keurde het Franse parlement een andere wet goed, waarbij iedereen die iets zegt of schrijft dat "aanzet tot haat" zwaar wordt bestraft. De wet is zo vaag dat een Amerikaanse rechtsgeleerde, Jonathan Turley, zich genoodzaakt voelde om te reageren: "Frankrijk is nu één van de grootste internationale bedreigingen voor de vrijheid van meningsuiting geworden".
Macron lijkt echter niet autoritair met gewelddadige anarchisten. Wanneer hij geconfronteerd wordt met jonge Arabieren en illegale migranten, straalt hij juist zwakte uit.
Wetende wat de voormalige minister van Binnenlandse Zaken, Gérard Collomb, zei in november 2018, terwijl hij ontslag nam uit de regering:
"Gemeenschappen in Frankrijk raken steeds meer in conflict met elkaar en het wordt erg gewelddadig ... tegenwoordig leven we zij aan zij, ik vrees dat we in de toekomst tegenover elkaar zullen staan".
Macron weet ook wat voormalig president François Hollande zei na zijn ambtstermijn als president: "Frankrijk staat op het punt zich op te delen".
Macron weet dat de opdeling van Frankrijk al een realiteit is. De meeste Arabieren en Afrikanen leven in no-go zones, afgescheiden van de rest van de bevolking, waar ze de aanwezigheid van niet-Arabieren en niet-Afrikanen steeds minder accepteren. Ze beschouwen zichzelf niet als Frans, behalve als ze zeggen dat Frankrijk hen toe zal behoren. Uit rapporten blijkt dat de meesten Frankrijk en de westerse beschaving volledig afwijzen. Steeds meer lijken hun religie boven hun burgerschap te plaatsen; velen lijken geradicaliseerd en klaar om te vechten.
Macron lijkt niet te willen vechten. In plaats daarvan heeft hij ervoor gekozen om hen te sussen. Hij zet zijn plannen om de islam in Frankrijk te institutionaliseren doelbewust voort. Drie maanden geleden werd de Moslim Vereniging voor de Islam in Frankrijk (AMIF) opgericht. Eén tak zal zich bezighouden met de culturele expansie van de islam en de leiding nemen over "de strijd tegen anti-moslimracisme". Een andere tak zal verantwoordelijk zijn voor programma's die imams trainen en moskeeën bouwen. Dit najaar zal een "Council of Imams of France" worden opgericht. De belangrijkste leiders van het AMIF zijn (of waren tot voor kort) lid van de Moslimbroederschap, een beweging die is gebrandmerkt als een terroristische organisatie in Egypte, Bahrein, Syrië, Rusland, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten - maar niet in Frankrijk.
Macron is zich bewust van de demografische gegevens. Ze laten zien dat de moslimbevolking in Frankrijk de komende jaren aanzienlijk zal groeien. (De econoom Charles Gave schreef onlangs dat Frankrijk tegen 2057 een moslim-meerderheid zal hebben). Macron ziet dat het binnenkort onmogelijk is voor iemand om president te worden zonder de stem van de moslims, dus handelt hij dienovereenkomstig.
Macron ziet blijkbaar dat de ontevredenheid die de "gele hesjes"-beweging heeft voortgebracht er nog steeds is. Hij lijkt te denken dat onderdrukking voldoende is om verdere opstand te voorkomen en doet niets om de oorzaken van de onvrede te verhelpen.
De "gele hesjes" -beweging kwam voort uit een opstand tegen exorbitant hoge belastingen op brandstof en harde overheidsmaatregelen tegen auto's en automobilisten. Deze maatregelen omvatten verlaagde snelheidsbeperkingen - 80 km / u op de meeste D-wegen - en meer snelheidsdetectiecamera's; een forse stijging van de boetes, evenals complexe en dure jaarlijkse controles van motorvoertuigen. De Franse brandstofbelastingen zijn recent weer gestegen en zijn nu de hoogste in Europa (70% van de prijs aan de pomp). Andere maatregelen tegen het gebruik van auto's en automobilisten die nog steeds van kracht zijn, zijn vooral pijnlijk voor de armen. Ze werden al weggejaagd uit de buitenwijken door intolerante nieuwkomers en moeten nu nog verder weg leven - en dus rijden - van waar ze werken.
Macron heeft geen beslissing genomen om de rampzalige economische situatie in Frankrijk te verhelpen. Toen hij werd gekozen vertegenwoordigden belastingen, heffingen en sociale lasten bijna 50% van het bbp. De overheidsuitgaven vertegenwoordigden 57% van het bbp (de hoogste onder de ontwikkelde landen). De verhouding tussen de nationale schuld en het bbp was bijna 100%.
Belastingen, heffingen, sociale lasten en overheidsuitgaven blijven nu op hetzelfde niveau als toen Macron aan de macht kwam. De verhouding tussen nationale schuld en bbp is 100% en groeit. De Franse economie schept geen banen. Armoede blijft extreem hoog: 14% van de bevolking verdient minder dan 855 euro per maand.
Macron besteedt geen aandacht aan de groeiende culturele ramp die ook het land treft. Het onderwijssysteem brokkelt af. Een toenemend percentage studenten studeert af van de middelbare school zonder te weten hoe ze een zin moeten formuleren zonder fouten die alles wat ze schrijven onbegrijpelijk maken. Het Christendom verdwijnt. De meeste niet-islamitische Fransen definiëren zichzelf niet langer als christen. De brand die de kathedraal van Notre Dame de Paris verwoestte, was officieel een "ongeluk", maar het was slechts een van de vele christelijke gebouwen die recentelijk werden vernietigd. Elke week worden kerken vernield – wat het publiek over het algemeen onverschillig laat. In slechts de eerste helft van 2019 zijn 22 kerken afgebrand.
Macron en de Franse regering lijken weinig bezorgd voor het risico van rellen, de onvrede van het publiek, het verdwijnen van het christendom, de rampzalige economische situatie of de islamisering en de gevolgen daarvan. De voornaamste bezorgdheid is klimaatverandering. Hoewel de hoeveelheid uitstoot van koolstofdioxide in Frankrijk oneindig klein is (minder dan 1% van het wereldtotaal), lijkt de bestrijding van "door de mens veroorzaakte klimaatverandering" de absolute prioriteit van Macron.
Een Zweeds 16-jarig meisje, Greta Thunberg -ondanks haar leeftijd de goeroe van de "strijd voor het klimaat" in Europa - werd onlangs door parlementariërs die Macron steunen uitgenodigd in het Parlement van Frankrijk. Ze hield een toespraak en beloofde dat de "onomkeerbare vernietiging" van de planeet zeer binnenkort zal beginnen. Ze voegde eraan toe dat politieke leiders "niet volwassen genoeg zijn" en lessen van kinderen nodig hebben. De parlementariërs die Macron steunen applaudisseerden van ganser harte. Ze ontving een zojuist gecreëerde Vrijheidsprijs, die elk jaar zal worden uitgereikt aan mensen die "vechten voor de waarden van degenen die in 1944 in Normandië zijn geland om Europa te bevrijden". Het is niet waarschijnlijk dat ook maar één van degenen die in 1944 in Normandië landde, dacht dat hij vocht om het klimaat te redden. Zulke kleine details lijken Macron en de parlementariërs die hem steunen echter over het hoofd te zien.
Macron en de Franse regering maken zich schijnbaar ook geen zorgen over de Joden die -door de opkomst van antisemitisme en begrijpelijke bezorgdheid over rechterlijke beslissingen genomen in de geest van onderwerping aan de gewelddadige islam- Frankrijk blijven ontvluchten.
Kobili Traore, de man die Sarah Halimi in 2017 vermoordde terwijl hij sura's uit de koran reciteerde en schreeuwde dat de joden Sheitan zijn (Arabisch voor 'Satan'), werd niet schuldig bevonden. Traore had blijkbaar cannabis gerookt vóór de moord, en daarom besloten de rechters dat hij niet verantwoordelijk was voor zijn daden. Traore zal binnenkort uit de gevangenis worden vrijgelaten; wat gebeurt er als hij opnieuw cannabis rookt?
Enkele weken na de moord op Halimi werden drie leden van een joods gezin thuis aangevallen, gemarteld en gegijzeld door een groep van vijf mannen die zeiden dat "Joden geld hebben" en "Joden moeten betalen". De mannen werden gearresteerd; ze waren allemaal moslim. De rechter die hen in staat van beschuldiging stelde kondigde aan dat hun acties "niet antisemitisch" waren.
Op 25 juli 2019, toen het Israëlische voetbalteam Maccabi Haifa een wedstrijd speelde in Straatsburg, beperkte de Franse regering het aantal Israëlische supporters in het stadion tot 600, en niet één meer. Duizend hadden vliegtickets gekocht naar Frankrijk om de wedstrijd bij te wonen. De Franse regering verbood ook het wapperen van Israëlische vlaggen tijdens de wedstrijd of waar dan ook in de stad. Desalniettemin stond het Franse ministerie van Binnenlandse Zaken in naam van "vrije meningsuiting" anti-Israëlische demonstraties toe voor het stadion en er waren Palestijnse vlaggen en vaandels met de tekst "Dood aan Israël". De dag voor de wedstrijd werden enkele Israëli's gewelddadig aangevallen in een restaurant in de buurt van het stadion. "De demonstraties tegen Israël worden goedgekeurd in naam van de vrijheid van meningsuiting, maar de autoriteiten verbieden aanhangers van Maccabi Haifa om de Israëlische vlag te tonen; dit is onaanvaardbaar", aldus Aliza Ben Nun, de ambassadeur van Israël in Frankrijk.
Onlangs arriveerde een vliegtuig vol Franse joden die Frankrijk verlieten in Israël. Meer Franse joden zullen binnenkort vertrekken. Het vertrek van Joden naar Israël vraagt offers: sommige Franse makelaars maken gebruik van de wens van veel Joodse families om te vertrekken, dus kopen en verkopen zij eigendommen van Joden tegen een prijs die veel lager is dan hun marktwaarde.
Macron blijft president tot mei 2022. Verschillende leiders van de partijen van centrum-links (zoals de Socialistische Partij) en centrum-rechts (De Republikeinen) sloten zich aan bij La République en marche!, de partij die hij twee jaar geleden heeft opgericht. Daarna stortten de Socialistische Partij en de Republikeinen electoraal in. Macron's belangrijkste tegenstander in 2022 is waarschijnlijk dezelfde als in 2017: Marine Le Pen, de leider van de populistische Rassemblement National.
Hoewel Macron alom impopulair is en alom gehaat, zal hij waarschijnlijk dezelfde slogans gebruiken als in 2017: dat hij het laatste bolwerk van hoop is tegen "chaos" en "fascisme". Hij heeft een grote kans om opnieuw gekozen te worden. Iedereen die het politieke programma van de Rassemblement National leest, kan zien dat Le Pen geen fascist is. Ook kan iedereen die naar de situatie in Frankrijk kijkt zich afvragen of Frankrijk niet alreeds in chaos wegzinkt.
De trieste situatie die Frankrijk overheerst verschilt niet zo veel van die in veel andere Europese landen. Een paar weken geleden publiceerde een Afrikaanse kardinaal, Robert Sarah, een boek, Le soir approche et déjà le jour baisse ("De avond komt, en het schemert al"). "De basis van de ineenstorting van het Westen", schrijft hij, "is een culturele- en identiteitscrisis. Het Westen weet niet meer wat het is, omdat het niet weet, noch wil weten, waardoor het gevormd werd, waaruit het opgebouwd werd, wat het was en wat het is. (...) Deze zelfverstikking leidt van nature tot een decadentie die de weg vrijmaakt naar nieuwe barbaarse beschavingen. "
Dat is precies wat er aan de hand is in Frankrijk - en Europa.
Dr. Guy Millière, professor aan de Universiteit van Parijs, is de auteur van 27 boeken over Frankrijk en Europa.