 Hoge Palestijnse ambtenaar Saeb Erekat heeft de afgelopen twintig jaar opgeroepen tot de boycot en isolatie van Israël. Wanneer Erekat herstelt van COVID-19 en terugkeert naar zijn familie, zou hij zich misschien willen verontschuldigen bij het Palestijnse volk voor het aannemen van de geweldige medische behandeling die hij heeft ontvangen in het Hadassah ziekenhuis, en ook zou hij kunnen overwegen om de Israëlische artsen te bedanken die de klok rond hebben gewerkt om hem in leven te houden. Foto: Hadassah Hospital Ein Kerem in Jeruzalem, Israël, waar Erekat ervoor koos opgenomen te worden en behandeld te worden. (Foto van Emmanuel Dunand / AFP via Getty Images) |
De hoge Palestijnse ambtenaar Saeb Erekat heeft de afgelopen twintig jaar opgeroepen tot de boycot en isolatie van Israël. In de afgelopen maanden heeft Erekat, een PLO-leider die voorheen het Palestijnse onderhandelingsteam met Israël leidde, zich uitgesproken tegen de overeenkomsten om de betrekkingen tussen Israël, de Verenigde Arabische Emiraten en Bahrein te normaliseren.
Hij en andere Palestijnse leiders, waaronder president Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit, beschuldigden de VAE en Bahrein ervan de Palestijnen te verraden en hen een mes in de rug te steken door vrede te sluiten met Israël.
Op 8 oktober kondigde Erekat aan dat hij besmet was met COVID-19. Een paar dagen later, toen zijn toestand leek te verslechteren, werd Erekat van zijn huis op de westoever van Jericho naar een Israëlisch ziekenhuis in Jeruzalem gebracht: Hadassah Ein Kerem. Op verzoek van zijn familie en de leiding van de Palestijnse Autoriteit bracht een Israëlische ambulance onder toezicht van Israëlische soldaten Erekat naar het Israëlische ziekenhuis.
De man die onvermoeibaar werkte om Israël te schaden en te belasteren, en die Arabieren veroordeelde voor het aanknopen van betrekkingen met Israël, koos er uiteindelijk voor om medische behandeling te zoeken in een ziekenhuis dat tot dezelfde staat behoorde waar hij een groot deel van zijn leven heeft besteed aan hun demonisering.
Toen hij aankondigde dat hij besmet was met COVID-19, ontving Erekat een aanbod van de Jordaanse Koning Abdullah om de medische behandeling in het koninkrijk te ontvangen. Als dank aan de Jordaanse vorst nam Erekat het aanbod niet aan.
In plaats daarvan, toen zijn gezondheid verslechterde, rende Erekat, samen met zijn familie en de leiding van de PA naar Israël voor hulp. Israël reageerde onmiddellijk door Israëlische artsen en soldaten naar Jericho te sturen om Erekat te evacueren naar het Hadassa ziekenhuis, waar Israëlische artsen werkten om zijn leven te redden.
De ironie van Erekats beslissing is nauwelijks verloren gegaan bij veel Arabische commentatoren.
Het blijkt dat sommige Arabieren niet de monsterlijke hypocrisie vergeten van de Palestijnse leiding. Deze Arabieren zien de opname van Erekat in een Israëlisch ziekenhuis als een zoveelste teken van dubbelpraat en leugens van Palestijnse leiders, die dag in dag uit hun volk tegen Israël aanzetten - maar die naar Israël rennen wanneer ze daar behoefte aan hebben.
Bijzonder schokkend is het feit dat Erekat werd opgenomen in een Israëlisch ziekenhuis voor de beste medische behandeling, op een moment dat de Palestijnse regering gewone Palestijnen de toestemming ontzegt om naar Israëlische ziekenhuizen te gaan.
In juni meldde de Israëlische niet-gouvernementele organisatie 'Artsen voor Mensenrechten' dat Palestijnse instanties die belast zijn met de contacten met de Israëlische autoriteiten, gestopt waren met het overdragen van aanvragen voor uitreisvergunningen die om medische redenen waren ingediend. De groep citeerde Palestijnse patiënten waarvan het Palestijnse Ministerie van Volksgezondheid weigerde om hen naar Israëlische ziekenhuizen te verwijzen of om behandelingskosten in Israël te dekken.
Waarom berooft de Palestijnse leiding haar bevolking van geavanceerde medische behandeling en gezondheidszorg in Israël? Omdat deze leiding een paar maanden geleden besloot alle banden met Israël op te schorten om te protesteren tegen het Israëlisch plan om soevereiniteit toe te passen op delen van de Westelijke Jordaanoever. Aangezien het plan nooit is uitgevoerd, waarom blijven Mahmoud Abbas en zijn functionarissen in Ramallah Israël dan boycotten?
Het is duidelijk dat deze boycot niet van toepassing is wanneer het leven van een hoge ambtenaar als Erekat, die secretaris-generaal van de PLO is, op het spel staat. Erekat wilde niet naar Jordanië. Hij heeft Egypte of een ander Arabisch land niet om hulp gevraagd. Zijn oproep ging rechtstreeks naar zijn Israëlische buren - die, zonder maar even te pauzeren, zijn leven redde. Dit was waarschijnlijk het enige verstandige besluit dat Erekat ooit heeft genomen.
De Libanese journalist en columnist Nadim Koteich, die commentaar gaf op de ziekenhuisopname van Erekat, wees op de "symbolische intensiteit en ondertoon" van een hoge Palestijnse ambtenaar die "in zijn complexe gezondheidsproblematiek alleen een Israëlisch Medisch Centrum en een Israëlisch medisch team vindt om te proberen zijn leven te redden."
Erop wijzend dat Erekat de normalisatieovereenkomsten tussen Israël en de twee Golfstaten had afgewezen, zei Koteich dat de behandeling van de Palestijnse ambtenaar in een Israëlisch ziekenhuis aantoont dat de Palestijnen zelf "in werkelijkheid zich volledig normaliseren met Israël".
Koteich vroeg zich af waarom de Palestijnen nog steeds geen moderne medische faciliteit hebben na meer dan 25 jaar na de oprichting van de Palestijnse Autoriteit. "Hoe komt het dat de Palestijnen geen ziekenhuis hebben dat geschikt is om Palestijnen te behandelen?", zo vroeg hij.
"Is het denkbaar dat de Palestijnen een kwart eeuw na de oprichting van de Palestijnse Autoriteit nog steeds geen medisch centrum hebben dat de Palestijnse specialisten waardig is, die in alle ziekenhuizen ter wereld werken? De Palestijnen namen de hele Gazastrook over (na de terugtrekking van Israël in 2005), en in plaats van het om te vormen tot een economische/industriële zone, werd het een ellendig kamp voor de politieke Islam en een arena voor de Palestijnse burgeroorlog (tussen Abbas' Fatah factie en Hamas)."
De in Londen gevestigde Al-Arab-krant, verwijzend naar de medische behandeling die de Palestijnse ambtenaar in Israël ontving, zei dat het feit dat Erekat ervoor koos om naar een Israëlisch, en niet naar een Jordaans ziekenhuis te gaan, een teken was dat hij "volledig vertrouwen heeft in de Israëli's ondanks zijn publieke verklaringen tegen hen".
De prominente Egyptische media persoonlijkheid Ahmed Moussa was ook betrokken bij de controverse rond de medische behandeling van Erekat in Israël. Moussa zei dat er "veel vragen" zijn over Erekats ziekenhuisopname in Israël, vooral vanwege zijn aanvallen op Arabieren die hun banden met Israël normaliseren. "Er zijn Palestijnse ziekenhuizen, er zijn ziekenhuizen in Jordanië, Egypte en vele Arabische landen," merkte hij op.
"Veel mensen vragen zich nu af waarom Erekat naar een Israëlisch ziekenhuis is overgeplaatst? Nog maar een paar dagen geleden viel Erekat de Arabieren aan voor het aanknopen van betrekkingen met Israël. Maar nu heeft hij ervoor gekozen om behandeld te worden in een Israëlisch ziekenhuis. Egypte en Jordanië hebben de beste ziekenhuizen. Is het niet vreemd dat Erekat een Israëlisch en geen Arabisch ziekenhuis koos? De Palestijnen moeten het publiek uitleggen waarom hij liever naar een Israëlisch ziekenhuis ging. Ik ben niet de enige die deze vraag stelt. Ze moeten ons een antwoord geven. Ze moeten ons uitleggen waarom ze Erekat naar een Israëlisch ziekenhuis brachten."
Moussa's vraag is geen retorische vraag. Maar werd gesteld om de hypocrisie van de Palestijnse leiders te benadrukken.
Palestijnse leiders zoals Erekat kunnen zich de beste VIP-medische behandeling veroorloven voor zichzelf en hun families, terwijl ze voorkomen dat hun mensen op de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook naar Israëlische ziekenhuizen gaan. De kwestie Erekat bewijst nog weer eens dat de huidige Palestijnse leiders zich niet bekommeren om de belangen of de gezondheid van hun volk, maar alleen om hen die dicht om Mahmoud Abbas staan.
Wanneer Erekat herstelt van zijn huidige ziekte en terugkeert naar zijn familie, zou het hem betamen om zich te verontschuldigen bij de VAE en Bahrein dat hij hun normalisatieovereenkomsten met Israël heeft opgezegd. Vervolgens wil hij misschien zijn excuses aanbieden aan het Palestijnse volk voor het feit dat hij hen de geweldige medische behandeling ontzegde die hij zelf in het Hadassah ziekenhuis kreeg.
Misschien kan Erekat ook overwegen om de Israëlische artsen te bedanken die de klok rond hebben gewerkt om hem in leven te houden. Daarnaast kan hij de Israëlische medische teams en soldaten bedanken die hem begeleidden van zijn huis in Jericho naar Jeruzalem. Ten slotte zou Erekat de wereld kunnen vertellen dat hij spijt heeft van het oproepen tot de boycot van Israël - het land waarvan hij wist dat hij zich tot hen kon wenden om zijn leven te redden, ongeacht welke schade hij het had toegebracht.
Bassam Tawil is een Arabische moslim uit het Midden-Oosten.