 De Iraanse minister van Buitenlandse Zaken Mohammed Javad Zarif heeft geadviseerd zich weer aan te sluiten bij de nucleaire overeenkomst van 2015. De Iraanse mullahs houden van de nucleaire overeenkomst vanwege de fundamentele gebreken ervan, met name de sunset-clausules die de beperkingen van het Iraanse nucleaire programma opheffen nadat de overeenkomst binnenkort afloopt. Foto: Zarif (centrum) deelt het gelach met zijn delegatie tijdens de onderhandelingen over het nucleaire akkoord met de toenmalige Amerikaanse staatssecretaris John Kerry in Wenen, Oostenrijk, op 30 juni 2015. (Foto credit Carlos Barria/AFP via Getty Images) |
De heersende mullahs van Iran, die het mogelijke presidentschap van de presidentskandidaat Joe Biden in 2021 vieren, roepen hem nu al op om zich weer aan te sluiten bij de nucleaire overeenkomst van 2015, die Iran overigens nooit heeft ondertekend.
De Iraanse President Hassan Rouhani - reeds bezig met het aansporen van het volgende beleid van de V.S., dat hij hoopt het de Biden regering is - wees erop, volgens het agentschap IRNA onder toezicht van de staat:
"Nu is er een kans gekomen voor de volgende Amerikaanse regering om fouten uit het verleden te compenseren en terug te keren naar de weg van de naleving van internationale overeenkomsten door het respecteren van internationale normen."
De Iraanse minister van Buitenlandse Zaken Mohammed Javad Zarif adviseerde Biden ook op Twitter om af te zien van het Iraanse beleid van president Trump om maximale druk uit te oefenen en zich weer aan te sluiten bij de nucleaire overeenkomst.
De regering-Trump heeft, nadat zij zich uit de nucleaire overeenkomst had teruggetrokken, aanzienlijke politieke en economische druk op het Iraanse regime uitgeoefend en de mullahs opnieuw gesanctioneerd.
De Iraanse leiders zijn om verschillende redenen opgewonden over het vooruitzicht van de heropleving van het nucleaire akkoord. Ten eerste betekent de terugkeer naar het nucleaire akkoord dat de huidige sancties tegen Teheran zullen worden opgeheven en dat het regime zich zal aansluiten bij het mondiale financiële stelsel. Door het nucleaire akkoord zal het Iraanse regime voor zichzelf opnieuw een blanco cheque krijgen om zijn agressieve en fundamentalistische beleid in het Midden-Oosten te bevorderen, zoals het dat ook deed na het bereiken van het nucleaire akkoord in 2015.
Het nucleaire akkoord van 2015 maakte het mogelijk om miljarden dollars in de schatkist van het Iraanse regime te storten en het leverde zo de inkomsten op voor de Islamitische Revolutionaire Garde (IRGC) die ze nodig hadden om hun militaire avonturisme in de regio te laten escaleren. Dat project omvatte de financiering, bewapening en ondersteuning van hun terreur- en militiegroeperingen in Libanon, Irak, Syrië, Jemen en de Gazastrook, alsook in Zuid-Amerika (hier, hier en hier). Na het nucleaire akkoord zijn de bemoeienissen van Iran, de interventies in de regio en de financiering van de milities geëscaleerd. Iran verhoogde ook zijn wapenleveranties aan haar milities, zodat het aantal ballistische raketten die door de Iraanse volmachten werden ingezet, tot een ongekend niveau steeg.
Nu echter is door het beleid van de huidige regering Iran zonder geld uiteindelijk niet in staat om de huurlingen en gevolmachtigden, waaronder Hamas en Hezbollah, te financieren.
Ten tweede houden de Iraanse mullahs van de nucleaire overeenkomst, juist vanwege de fundamentele gebreken ervan, van met name de sunset-clausules die de beperkingen van het Iraanse kernprogramma opheffen wanneer de overeenkomst binnenkort afloopt. De nucleaire overeenkomst verhindert Iran niet om kernwapens te verwerven, zoals ten onrechte werd beweerd, maar effent in feite de weg voor Teheran om een gelegitimeerde nucleaire staat te worden.
Volgens de nucleaire overeenkomst liggen de militaire locaties van Iran, zoals Parchin, waar naar verluidt nucleaire ontwikkeling en onderzoek plaatsvindt, buiten het bereik van de inspecteurs van de Internationale Organisatie voor Atoomenergie. Bovendien heeft het nucleaire akkoord dat Iran koestert geen enkele verwijzing naar het Iraanse programma voor ballistische raketten, een kernpijler van het buitenlandse beleid en, als het leveringssysteem voor kernwapens, nauw verbonden met het nucleaire programma.
Ten derde zou het regime met de nucleaire overeenkomst wereldwijde legitimiteit krijgen, waardoor het nog moeilijker wordt om de Iraanse leiders verantwoordelijk te stellen voor kwaadaardig gedrag of terreuractiviteiten in de wereld.
Ten slotte willen de heersende geestelijken van Iran zich onmiddellijk weer bij de nucleaire overeenkomst aansluiten, omdat dit de andere regeringen in het Midden-Oosten opnieuw zou vervreemden en het onvermijdelijk zou leiden tot een verslechtering van de betrekkingen tussen de VS en hun traditionele bondgenoten, met name Israël, Saoedi-Arabië en de Golfstaten. Het nucleaire akkoord van 2015 heeft Israël en de Golfstaten onnodig uitgesloten van de onderhandelingen met Iran, ondanks het feit dat die landen op de drempel van Iran wonen en de gevolgen van de Iraanse proxy-actie acuter voelen dan welke westerse JCPOA-natie ook. Dit gebrekkige akkoord, ten gunste van Iran, slaagde er niet in om de terechte bezorgdheid van andere landen in de regio te erkennen over het potentiële nucleaire vermogen van Iran, de proliferatie van raketten of de financiering van gewelddadige volmachten -- zowel binnen als naast hun grondgebied.
De Iraanse leiders staan niet alleen in het verlangen om de nucleaire overeenkomst te doen herleven: Biden heeft gezegd dat het opnieuw toetreden tot de JCPOA een topprioriteit is. Immers, de overeenkomst werd bereikt toen Biden de Vice President was in de regering Obama. Bovendien, in een opiniestuk voor CNN, schreef Biden:
"Ik zal Teheran een geloofwaardige weg terug naar de diplomatie bieden. Als Iran zich weer strikt aan het nucleaire akkoord houdt, zullen de Verenigde Staten zich weer bij het akkoord aansluiten als uitgangspunt voor vervolgonderhandelingen. Met onze bondgenoten zullen we werken aan het versterken en uitbreiden van de bepalingen van het nucleaire akkoord, terwijl we ook andere punten van zorg aan de orde zullen stellen".
Zowel de ayatollahs als Biden, zo blijkt, willen het gevaarlijke nucleaire akkoord nieuw leven inblazen. Het zou niet alleen Irans roofzuchtige neigingen en terroristische groeperingen versterken, maar ook een glijbaan bieden voor Iran om haar langverwachte kernbom te bemachtigen.
Dr. Majid Rafizadeh is een bedrijfsstrateeg en -adviseur, een Harvard-opgeleide wetenschapper, politicoloog, bestuurslid van Harvard International Review en voorzitter van de International American Council on the Middle East. Hij is auteur van verschillende boeken over de Islam en het buitenlands beleid van de VS. Hij is te bereiken op Dr.Rafizadeh@Post.Harvard.Edu