 Laat u niet misleiden door welk verhaal dan ook dat suggereert dat het Iraanse politieke systeem democratisch is, of dat het Iraanse volk zijn president vrij of eerlijk kan kiezen. Van de 592 personen die zich hebben ingeschreven als kandidaat voor de presidentsverkiezingen van het Iraanse regime deze maand, heeft de ongekozen Raad van Hoeders slechts zeven personen toestemming gegeven om zich kandidaat te stellen voor het presidentschap. Afbeelding: De Iraanse president Hassan Rouhani brengt zijn stem uit voor de presidentsverkiezingen in Teheran op 19 mei 2017. (Foto door Majid Azad/AFP via Getty Images) |
De Iraanse presidents-"verkiezingen" worden over minder dan drie weken gehouden. Laat u echter niet misleiden door enig verhaal dat suggereert dat het systeem van de mullahs democratisch is of dat de bevolking van Iran vrij of eerlijk haar president mag kiezen.
De Iraanse mullahs beweren dat de Islamitische Republiek een "democratisch" bestuurssysteem is. De Opperste Leider van Iran pochte onlangs over de islamitische "democratie", het politieke systeem van het regime en de cruciale rol van het volk bij de beïnvloeding en vormgeving van het politieke establishment:
"De Islamitische Revolutie veranderde de heerschappij van een land van een despotische monarchie in een populaire, democratische republiek die door het volk wordt bestuurd. Vandaag regeert de Iraanse natie over haar eigen lot. Het is het volk dat kiest. Zij kunnen een goede of een verkeerde keuze maken, maar zij zijn het die kiezen. Dat is heel belangrijk."
In werkelijkheid is Iran echter een autoritair, theocratisch regime dat zich voordoet als een democratie. Het gewone volk van Iran bestuurt het systeem niet en heeft geen enkele invloed bij het kiezen van wie hun leiders zullen zijn.
Laten we ter verduidelijking beginnen met de topfunctie in de Islamitische Republiek: de Opperste Leider. De Opperste Leider van Iran wordt niet gekozen. Deze positie wordt bekleed door een ayatollah die het laatste woord heeft in binnenlandse en buitenlandse beleidskwesties van het land; die het hoofd is van de militaire instellingen van Iran, waaronder de Islamitische Revolutionaire Garde (IRGC), de elitetak daarvan, de Quds-divisie en de paramilitaire groep Basij, en die ook de hoge kaderleden en generaals van de IRGC en het hoofd van het gerechtelijk apparaat benoemt.
De volgende in de rij zijn de president en de leden van het parlement (Majlis) van het Iraanse regime. De president van de Islamitische Republiek heeft in feite geen macht. Hij fungeert als marionet voor de Opperste Leider en de IRGC, en vergemakkelijkt hun verwezenlijking van hun parochiale en ideologische doelstellingen, zowel regionaal als internationaal. Een voorbeeld hiervan is de nucleaire deal die de Iraanse president in 2015 sloot met de Amerikaanse regering-Obama en het opheffen van de sancties voor het Iraanse regime.
Als het gaat om de posities van de president en de parlementariërs in Iran, bepaalt artikel 16 van de grondwet van de Islamitische Republiek:
"In de Islamitische Republiek Iran moeten de zaken van het land worden bestuurd door afhankelijkheid van de stem van het publiek, en door verkiezingen. Deze omvatten de verkiezing van de president, de afgevaardigden van de Islamitische Raadgevende Vergadering (Majlis), de leden van de raden en andere dergelijke instellingen, of door middel van een referendum in de gevallen die in andere artikelen van dit document zijn bepaald."
Het Iraanse regime heeft echter een ander artikel in zijn islamitische grondwet opgenomen dat de macht van de stem van het volk in feite vermindert. Artikel 9 van de grondwet van de Islamitische Republiek stelt:
"De kwalificaties van de kandidaten voor het presidentschap moeten, met inachtneming van de in de grondwet vastgelegde voorwaarden, vóór de algemene verkiezingen door de Raad van Hoeders worden bevestigd en door de leider voor de eerste termijn worden goedgekeurd".
De Raad van Hoeders is een niet-gekozen orgaan dat bestaat uit 12 niet-gekozen leden die rechtstreeks (zes leden) of niet-rechtstreeks worden benoemd door de Opperste Leider, Ayatollah Ali Khamenei. De overige zes leden worden voorgedragen door het hoofd van de rechterlijke macht, die op zijn beurt wordt benoemd door de Opperste Leider.
De niet-gekozen Raad van Hoeders heeft een geschiedenis van willekeurige uitsluiting van hervormingsgezinde kandidaten, vrouwen en personen die worden beschouwd als ontrouw aan de beginselen van de staat en de islamitische revolutie, van deelname aan de verkiezingen.
Als gevolg daarvan komen de zogenaamde democratische verkiezingen van het Iraanse regime erop neer dat het Iraanse volk slechts over enkele personen mag stemmen, namelijk zij die reeds zijn geselecteerd en goedgekeurd door de mullahs van het regime. Van de 592 personen die zich als kandidaat voor de 13e presidentsverkiezingen van het Iraanse regime hebben laten registreren, heeft de niet-gekozen Raad van Hoeders slechts zeven personen goedgekeurd om zich kandidaat te stellen voor het presidentschap.
Toch heeft Ayatollah Khamenei op 2 mei met een uitgestreken gezicht gezegd:
"Alle verkiezingen van de Islamitische Republiek zijn volledig vlekkeloos verlopen. Er zijn misschien bepaalde problemen en overtredingen geweest, maar geen daarvan had een significante invloed op het resultaat van de verkiezingen. Degenen die fraudeclaims naar voren brengen, doen dat omdat ze verslagen zijn."
Voor de ayatollah zijn de verkiezingen natuurlijk "vlekkeloos" omdat zijn regime mag kiezen wie aan de verkiezingen deelneemt.
In plaats van de mullahs te veroordelen voor deze schijnverkiezingen, blijft de regering Biden - na het versieren met veren van de nesten van Amerikaanse vijanden zoals Rusland en China - proberen een deal te sluiten die niet zal worden nagekomen, en het Iraanse regime te overladen met massa's geld dat het eist van Amerika's hardwerkende belastingbetalers, en sancties op te heffen om weer een corrupt en roofzuchtig regime nog meer macht te geven.
Dr. Majid Rafizadeh is zakenstrateeg en adviseur, Harvard-geleerde, politicoloog, bestuurslid van Harvard International Review, en voorzitter van de International American Council on the Middle East. Hij is auteur van verschillende boeken over de islam en het buitenlands beleid van de VS. Hij is te bereiken op Dr.Rafizadeh@Post.Harvard.Edu