 President Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit (foto) en zijn Fatah-factie hebben laten zien dat zij in wezen niet veel verschillen van andere totalitaire regimes, met name die in de Arabische wereld. Deze leiders hebben de door de Palestijnse Autoriteit gecontroleerde gebieden op de Westelijke Jordaanoever veranderd in een politiestaat waar politieke tegenstanders worden doodgeslagen, gearresteerd, gemarteld en geïntimideerd. (Foto: Alaa Badarneh/Pool/AFP via Getty Images) |
Eerder dit jaar vaardigde president Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit een wetsdecreet uit ter bevordering van de openbare vrijheden in de aanloop naar de Palestijnse parlements- en presidentsverkiezingen, die op 22 mei en 31 juli zouden plaatsvinden.
Artikel I van de wet voorziet in "de totstandbrenging van een klimaat van openbare vrijheden in alle gebieden van Palestina, met inbegrip van de vrijheid om politieke en nationale actie te voeren".
Artikel II verbiedt "het vasthouden, arresteren, vervolgen of ter verantwoording roepen van personen om redenen die verband houden met de vrijheid van meningsuiting en politieke gezindheid".
Sinds de uitvaardiging van de nieuwe wet op 20 februari heeft Abbas, die onlangs het 16e jaar van zijn vierjarige ambtstermijn is ingegaan, de verkiezingen echter afgeblazen onder het voorwendsel dat Israël niet heeft geantwoord op zijn verzoek om een stemming in Jeruzalem te laten plaatsvinden.
Israël heeft nooit gezegd dat het de Palestijnse verkiezingen zou verbieden in Jeruzalem, in gebieden die onder haar soevereiniteit vallen.
Door de verkiezingen eind april af te gelasten, probeerde Abbas klaarblijkelijk de indruk te wekken dat Israël de Palestijnen in Oost-Jeruzalem had verboden om aan de stemming deel te nemen.
Abbas' Palestijnse Centrale Verkiezingscommissie was het echter klaarblijkelijk niet met hem eens.
In een verklaring zei de commissie dat 150.000 kiezers in Oost-Jeruzalem hun stem zouden kunnen uitbrengen in stembureaus in gebieden onder controle van de Palestijnse Autoriteit, in de buitenwijken van Jeruzalem, een proces waarvoor geen groen licht van Israël nodig is. Los daarvan zouden een symbolisch totaal van 6300 kiezers hun stem mogen uitbrengen in Israëlische postkantoren in Oost-Jeruzalem, overeenkomstig eerdere akkoorden tussen Israël en de Palestijnen.
De echte reden waarom Abbas de verkiezingen afblies, was zijn angst dat zijn gefragmenteerde Fatah-factie zou verliezen van Hamas en andere politieke rivalen. Abbas was bang dat Hamas opnieuw de parlementsverkiezingen zou winnen, zoals in 2006.
Bovendien was Abbas bang omdat hoge ambtenaren van zijn eigen factie, waaronder Marwan Barghouti, Nasser al-Qidwa en Mohammed Dahlan, hem openlijk uit zouden dagen door hun eigen kieslijsten te vormen.
Abbas brak zijn belofte om de eerste verkiezingen voor het Palestijnse parlement sinds 2006 en de eerste presidentsverkiezingen sinds 2005 te houden. In de afgelopen weken heeft hij ook zijn belofte gebroken om de openbare vrijheden te " versterken" en de detentie van Palestijnen wegens het uiten van hun mening of wegens hun politieke gezindheid te verbieden.
In dezelfde periode hebben Abbas en zijn Fatah-factie laten zien dat zij in wezen niet veel verschillen van andere totalitaire regimes, vooral van die in de Arabische wereld.
Deze leiders hebben de door de Palestijnse Autoriteit gecontroleerde gebieden op de Westelijke Jordaanoever veranderd in een politiestaat waar politieke tegenstanders worden doodgeslagen, gearresteerd, gemarteld en geïntimideerd.
Zij hebben deze gebieden omgevormd tot een politiestaat waar de Palestijnse regering misdadigers mobiliseert om vreedzame demonstranten en journalisten in elkaar te slaan.
Nizar Banat, de politieke activist en uitgesproken criticus van het Palestijnse leiderschap, die op 24 juni door Palestijnse veiligheidsagenten zou zijn geslagen tot dedood erop volgde, was niet de enige Palestijnse slachtoffer van Abbas' ongekende harde optreden tegen de vrijheid van meningsuiting. Sinds het besluit van Abbas om de verkiezingen af te gelasten, zijn tientallen Palestijnen opgepakt door de veiligheidstroepen van de Palestijnse Autoriteit.
Het harde optreden werd bijna volledig genegeerd door de gevestigde media in het Westen - tot en met de dood van Banat. Het werd genegeerd omdat de daders geen Israëlische politieagenten of soldaten waren. Het werd genegeerd omdat de media geen manier konden vinden om Israël de schuld te geven van het feit dat de Palestijnse regering Palestijnen lastigviel, intimideerde en martelde.
Als de buitenlandse media en de internationale mensenrechtenorganisaties aandacht hadden besteed aan de praktijken van de Palestijnse regering tegen haar volk, zou Banat misschien nog in leven zijn. Als zij aandacht hadden besteed aan de dagelijkse arrestaties van politieke activisten, waren Palestijnse journalisten en politieke activisten die in de straten van Ramallah protesteerden tegen de dood van Banat, misschien niet in elkaar geslagen.
Het stilzwijgen van de internationale gemeenschap en de media over de schendingen van de mensenrechten door de Palestijnse Autoriteit heeft de Palestijnse journalisten ertoe aangezet een rechtstreekse oproep te doen aan de Europese Unie om hen te beschermen.
Verscheidene Palestijnse journalisten die de afgelopen dagen ernstig werden mishandeld of geïntimideerd door de Palestijnse veiligheidstroepen, hebben de volgende verklaring afgelegd:
"Ik ben een Palestijnse journalist. Ik roep de Europese Unie en de internationale mensenrechteninstellingen op de nodige maatregelen te nemen om mij tijdens mijn journalistieke werk te beschermen. Helaas zijn mijn collega's en ik al dagenlang het slachtoffer van aanvallen, beperkingen en een verbod op journalistiek werk door de Palestijnse veiligheidstroepen."
De Palestijnse activiste Jihan Awad reageerde op Twitter:
"De Palestijnse pers is in gevaar - het gevaar van repressie, verhindering van berichtgeving, en het verzwijgen en vervalsen van de waarheid."
Een andere Palestijnse vrouw, Hala Marshood, schreef in reactie op de gewelddadige aanvallen van Palestijnse veiligheidsagenten en Fatah-getuigen op Palestijnse demonstranten:
"De situatie vandaag was angstaanjagend. Geslagen en mishandeld, wat soms neerkwam op [seksuele] intimidatie, en ook diefstal van telefoons. Aanvallen op mensen die aan het filmen waren; met stokken, stenen en blikjes die worden gegooid [naar de demonstranten]. Dit is wat er gebeurt wanneer een corrupte autoriteit bendes en misdadigers creëert."
Samer Nazzal was een van de verscheidene Palestijnse journalisten die hun perskaarten verscheurden uit protest tegen het geweld en de brutaliteit van de Palestijnse Autoriteit tegen hem en zijn collega's. "Er is geen behoefte meer aan," schreef Nazzal in een bijschrift bij zijn door de Palestijnse Autoriteit uitgegeven perskaart.
De huidige opstand tegen Abbas en de Palestijnse Autoriteit is niet uit liefde voor de activist die naar verluidt door 27 Palestijnse veiligheidsagenten uit zijn bed werd gesleurd en met ijzeren staven en knuppels werd doodgeknuppeld.
In plaats daarvan weerspiegelen de spontane protesten de groeiende frustratie en ontgoocheling van de Palestijnen over hun corrupte en repressieve leiders. De protesten zijn bovendien vooral gericht tegen de regering-Biden, wier vertegenwoordigers de laatste tijd zoeken naar manieren om Abbas en zijn Fatah-collega's het hof te maken. De boodschap die zij aan de regering-Biden zenden: Stop met het machtigen van onze corrupte leiders.
Verwijzend naar de maatregelen van de regering-Biden om de Palestijnse Autoriteit te versterken en de onvoorwaardelijke financiële hulp te hervatten, zei de Palestijnse schrijfster Nadia Harhash:
"Sinds het laatste Amerikaanse besluit om de PA op de Westelijke Jordaanoever te 'versterken', weerspiegelt de realiteit op het terrein een escalerende onderdrukking van vrijheden; bovenal de vrijheid van meningsuiting, en daarnaast de corruptie die reikt tot aan de drempels van onze huizen. De internationale gemeenschap, met haar regeringen, instellingen en mensen, is ook verantwoordelijk voor deze moord, omdat zij heel goed weten dat zij de laatste jaren een systematische corruptie hebben gesteund die alleen maar toeneemt, en de situatie van de Palestijnen verslechtert. En toch steunen zij een dergelijk corrupt crimineel systeem. Het is de steun van de internationale gemeenschap aan een dergelijk regime dat dergelijke misdaden laat voortduren. Nizar [Banat] en tientallen met hem, waaronder ikzelf, waren het slachtoffer van dit corrupte criminele systeem dat ons leven blijft bedreigen."
Wat zal de westerse wereld, te beginnen met de regering Biden, doen met de getuigenissen van de Palestijnse journalisten en politieke activisten, die het doelwit zijn en tot zwijgen worden gebracht door hun eigen leiders? Zullen zowel de regering-Biden als de westerse wereld deze politieke leiders die hun eigen journalisten en burgers brutaliseren, martelen en vermoorden, legitimeren - en belonen met miljoenen dollars en mogelijk zelfs een staat? Om wat te winnen? Een erfenis van Amerika, dat opkomt voor een dergelijk regime?
Khaled Abu Toameh is een bekroond journalist, gevestigd in Jeruzalem.