Op 30 januari bezochten vertegenwoordigers van de Europese Unie en verschillende andere landen, waaronder België, Brazilië, Denemarken, Ierland, Spanje en Zweden, de Palestijnse gemeenschap van Khan al-Ahmar op de Westelijke Jordaanoever "om hun bezorgdheid te uiten over de dreigende sloop van het dorp."
Khan al-Ahmar, waar 38 Palestijnse families wonen, werd meer dan tien jaar geleden illegaal gebouwd als onderdeel van het plan van de Palestijnse Autoriteit om illegaal land in beslag te nemen in de buurt van Jordanië in zone C van de Westelijke Jordaanoever, die uitsluitend door Israël wordt gecontroleerd overeenkomstig de Oslo-akkoorden die tussen de Palestijnen en de Israëlische regering zijn ondertekend.
Enkele dagen voordat de ambtenaren en diplomaten van de EU het dorp bezochten, sloopte de Palestijnse terreurgroep Hamas, die de Gazastrook regeert, tientallen huizen aan de andere kant van Israël, in de buurt van Egypte, als onderdeel van een plan om een kustweg uit te breiden. Sommige huiseigenaren spraken hun verontwaardiging uit over de sloopwerkzaamheden van Hamas. Een van hen beschreef ze als een nieuwe catastrofe en een doodvonnis voor tientallen gezinnen. Een andere Palestijn hekelde de vernielingen als een "misdaad" en zei dat ze "door Hamas onder bedreiging van wapens werden uitgevoerd".
De EU-ambtenaren en andere buitenlandse diplomaten -- die naar het Midden-Oosten waren gekomen om solidariteit te betuigen met de bewoners van het illegale dorp op de Westelijke Jordaanoever -- namen niet eens de moeite om commentaar te geven op de sloop van de huizen die Hamas had verwoest. Ongetwijfeld zouden zij van de vernielingen hebben gehoord van Palestijnen die in de Gazastrook wonen of via de Palestijnse media, maar de buitenlandse ambtenaren verkozen de "nieuwe catastrofe" en "misdaad" te negeren. Waarom? Hun haat tegen Israël staat hen toe Hamas een vrijbrief te geven voor de wreedheden die zij begaan tegen hun eigen volk, de Palestijnen in de Gazastrook, maar dan vervolgens de Israëli's te beschuldigen van het verdedigen van wat rechtmatig van hen is.
De benarde situatie van de families in de Gazastrook wordt, net als andere mensenrechtenschendingen door Hamas, niet alleen door de EU, maar ook door de internationale gemeenschap genegeerd. Helaas voor deze gezinnen zijn de bulldozers die hun huizen verwoestten van Hamas, niet van Israël.
Men kan zich het tumult in de internationale gemeenschap alleen maar voorstellen als Israël bulldozers had gestuurd om tientallen huizen in de Gazastrook met de grond gelijk te maken. Als die huizen door Israël waren gesloopt en niet door Hamas, zouden dezelfde EU-functionarissen die Khan al-Ahmar hebben bezocht, zich naar de Gazastrook hebben gehaast om de ontredderde families te ontmoeten.
Wat nog pijnlijker en vernederender is voor de Palestijnen, is dat EU-functionarissen die regelmatig de Gazastrook bezoeken opzettelijk het lijden negeren van de Palestijnen die onder Hamas leven.
Op 2 februari bezochten vijftien EU-missiehoofden de Gazastrook zonder ook maar één woord te zeggen over de slachtoffers van de misdaden en mensenrechtenschendingen van Hamas.
Na de tournee zei de EU in een verklaring:
"Gaza blijft een prioriteit voor de EU en haar lidstaten. De humanitaire situatie is zeer zorgwekkend. Het is hoog tijd om de afsluiting van de Strook te beëindigen en een Palestijnse verzoening tot stand te brengen."
Opmerkelijk is dat de EU niet verklaarde dat Hamas, waarvan de rijke leiders een comfortabel leven leiden in Qatar, Turkije en andere landen, voornamelijk verantwoordelijk is voor de slechte "humanitaire situatie" in de Gazastrook.
In plaats van te werken aan de versterking van de economie nadat Hamas in 2007 met geweld de Gazastrook heeft ingenomen, investeert het sindsdien de miljoenen dollars die het ontvangt in de bouw van tunnels en de productie en smokkel van wapens om Israël aan te vallen. Alsof dat nog niet genoeg is, heeft Hamas twee jaar geleden een hele reeks nieuwe belastingen op ingevoerde goederen ingesteld, wat bij veel Palestijnen tot zeldzame protesten leidde.
Hamas besteedt 55% van het budget aan de financiering van zijn militaire behoeften, maar het aandeel van het budget voor het herstel van de Gazastrook bedraagt minder dan 5%.
Hamas gebruikt niet alleen een onevenredig groot militair budget, maar gebruikt ook hulpgelden uit Europa en de VS om zijn militaire ondernemingen te financieren.
Terwijl de EU-ambtenaren hun steun betuigden aan het illegale dorp Khan al-Ahmar op de Westelijke Jordaanoever, protesteerden de inwoners van de stad Bet Lahiya, eveneens aan de andere kant van Israël in de Gazastrook, tegen de diefstal van hun land door Hamas. Volgens de bewoners droeg Hamas illegaal grote delen van land dat aan hen, de bewoners, toebehoorde, over aan Hamasgetrouwen zonder het aan iemand te vertellen. In een verklaring van de bewoners staat dat zij vastbesloten zijn de "samenzwering" van Hamas te verijdelen.
Dit is dezelfde Hamas die de EU-delegatie waarschuwde om erop aan te dringen dat Israël de Arabieren die Khan al-Ahmar illegaal bezetten, toestaat het gebied niet te ontruimen. Israël had trouwens zelfs een nieuwe stad gebouwd, niet ver van Khan al-Ahmar, waar deze Arabieren naartoe konden verhuizen en die hen in staat zou stellen "dezelfde levensstructuur te behouden," maar de Arabieren wilden er niets van weten. "De agressie op Khan al-Ahmar wordt verworpen en [Israël] zal de prijs betalen, vroeg of laat," zei Hamas-woordvoerder Mohammed Hamadeh.
Wanneer Hamas dreigt dat Israël "de prijs zal betalen", zegt de door Iran gesteunde groep eigenlijk dat het Joden zal blijven vermoorden omdat het het lef heeft om de wet te handhaven tegen degenen die de wet overtreden door illegaal land in beslag te nemen en huizen te bouwen zonder vergunningen, zoals in Khan al-Ahmar.
De EU-show van solidariteit met de bewoners van Khan al-Ahmar moedigt Hamas niet alleen aan, maar stimuleert de Palestijnen ook om door te gaan met hun illegale pogingen om grondgebied in te nemen waarvan zij in de Oslo-akkoorden hadden afgesproken dat het hun niet toebehoorde, en om terroristische aanvallen op Israël te blijven uitvoeren.
Welk recht heeft een Europese ambtenaar om Israël te vertellen dat het de wet niet mag handhaven tegen illegale krakers? Zou elke Europese ambtenaar het tolereren als bijvoorbeeld een Israëlische regeringsfunctionaris de autoriteiten in Parijs of Madrid zou vertellen dat zij niet het recht hebben om op te treden tegen degenen die in hun steden de wet overtreden?
De Europeanen moedigen de Palestijnen verder aan om de wet te overtreden door illegaal te bouwen in strijd met de Oslo-akkoorden. Onlangs bleek uit een vertrouwelijk document van de EU-missie in Oost-Jeruzalem dat Brussel actief samenwerkt met de Palestijnen om heel gebied C over te nemen door tal van andere illegale "feiten op de grond" te bouwen. Door dit te doen heeft de EU zichzelf gediskwalificeerd om de rol van een eerlijke bemiddelaar te spelen in een toekomstig vredesproces tussen de Palestijnen en Israël.
De acties van de EU leggen haar diepe vijandigheid tegenover Israël bloot in Europa's proxy-oorlog tegen de Joodse staat, evenals haar onverholen vooringenomenheid ten gunste van de Palestijnen.
Door zich druk te maken over Israël en de misdaden van Hamas in de Gazastrook te negeren, bewijst de EU de twee miljoen Palestijnen die daar wonen een enorme slechte dienst. De acties van de EU lijken altijd meer gericht op het haten van Israël dan op het helpen van de Palestijnen.
Als de Europeanen echt om de Palestijnen zouden geven, zouden ze de misdaden van Hamas tegen de inwoners van de Gazastrook aan de kaak stellen. En ze zouden hun cohorten in de Palestijnse Autoriteit aanklagen wegens slecht bestuur, corruptie, verduistering van openbare middelen, en vooral het Palestijnse optreden tegen mensenrechtenactivisten en journalisten, die de EU, de internationale gemeenschap en de zogenaamde mensenrechtengroeperingen proberen te vertellen over de wrede omstandigheden waaronder hun leiders hen blijven dwingen te leven.
Bassam Tawil is een Arabische moslim die in het Midden-Oosten woont.