De organisatoren en leiders van de anti-Israël protesten in de VS en Canada, inclusief op universiteitscampussen, blijven het echte lijden negeren van de Palestijnen die leven onder de Palestijnse Autoriteit (PA) op de Westelijke Jordaanoever en de door Iran gesteunde islamistische groep Hamas in de Gazastrook.
Deze Palestijnen leven onder twee corrupte dictaturen, die beide de belangen van hun leiders boven die van het volk plaatsen.
We horen nooit de stemmen van deze demonstranten wanneer de Palestijnse Autoriteit (PA) en Hamas mensenrechten schenden tegen hun eigen burgers.
De massale schendingen van de Palestijnse leiders tegen hun eigen volk in de afgelopen 30 jaar omvatten het meedogenloos optreden tegen journalisten, politieke tegenstanders, mensenrechtenactivisten, advocaten en universiteitsstudenten.
Je kunt moeilijk beweren dat de anti-Israël demonstranten niet op de hoogte zijn van deze schendingen. Ze zijn uitgebreid gedocumenteerd door Palestijnse en buitenlandse mensenrechtengroeperingen.
Zijn er vrije media in "Palestina"? Nee. Is er een functionerend parlement? Nee. Zijn er algemene verkiezingen? Nee. Zijn er geen consequenties voor het protesteren tegen de misstanden van de leiders?
De laatste parlementsverkiezingen werden gehouden in 2006; de laatste presidentsverkiezingen in 2005. Dit betekent dat PA-president Mahmoud Abbas op het punt staat het 19e jaar van zijn vierjarige ambtstermijn in te gaan.
Zelfs wanneer Palestijnse en internationale mensenrechtenorganisaties hun verontrusting hebben uitgesproken over de mensenrechtenschendingen begaan door de PA en Hamas, zien of horen we geen protesten op universiteitscampussen in de VS, Canada of Europa.
De zogenaamde pro-Palestijnse individuen en groepen in het Westen sluiten bewust de ogen voor de hachelijke situatie van de Palestijnen die leven onder de PA en Hamas. De reden? Zolang Israël niet de schuld kan worden gegeven van de mensenrechtenschendingen, kan het de "pro-Palestijnse" demonstranten blijkbaar niets schelen. Wat de meeste internationale media betreft, hebben deze niet aflatende schendingen tegen het Palestijnse volk nooit plaatsgevonden.
Buitenlandse journalisten die het Israëlisch-Palestijnse conflict verslaan hebben de neiging de andere kant op te kijken wanneer Palestijnen klagen over de onderdrukking door de PA en Hamas. Deze journalisten lijken uitsluitend bezig te zijn met het zoeken naar elk verhaal dat een negatief beeld geeft van Israël. Ze zijn alleen geïnteresseerd in verhalen als ze een anti-Israëlische invalshoek hebben.
Men moet zich afvragen, zijn de demonstranten echt pro-Palestijns of zijn ze gewoon op zoek naar een "respectabele", politiek correcte manier om hun afkeer van Joden te uiten?
Als de "pro-Palestijnse" activisten in de VS en Canada aandacht hadden besteed aan de repressieve maatregelen van Hamas tegen hun eigen mensen in de Gazastrook, dan zouden de Palestijnen daar er vandaag veel beter voorstaan. Ze zouden een echt onderwijssysteem hebben gehad in plaats van een systeem dat is ontworpen om hen te indoctrineren met haat. Ze zouden vaardigheden hebben aangeleerd om lucratieve banen te vinden. Ze zouden een verantwoordelijk bestuur hebben gehad, vrijheid van meningsuiting en persvrijheid, en gelijke gerechtigheid onder de wet - vrijheden waar deze demonstranten vrijelijk van genieten maar die ze als vanzelfsprekend lijken te beschouwen.
Hebben we ooit een woord gehoord van deze activisten toen Hamas hun volk beroofde van internationale hulp en internationale fondsen en die gebruikte om een uitgebreid netwerk van tunnels te bouwen en wapens te produceren in plaats van een "Dubai aan de Middellandse Zee" te creëren? Niet één keer.
Hebben we ooit een woord gehoord van deze zelfingenomen demonstranten toen politieagenten en militieleden van Hamas inwoners van de Gazastrook sloegen, arresteerden en neerschoten als die de straat op gingen om te protesteren tegen economische ontberingen of toen journalisten werden gearresteerd, gemarteld of vermoord? Nooit.
Hetzelfde geldt voor de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever. We hebben zelden of nooit "pro-Palestijnse" individuen en groepen in het Westen zich horen uitspreken tegen de financiële en administratieve corruptie in de bestuursinstellingen van de PA. Pro-Palestijnen daar weten maar al te goed wat er met hen zou kunnen gebeuren als ze dat wel zouden doen.
In de afgelopen weken schoten veiligheidsagenten van de Palestijnse Autoriteit zes Palestijnen dood in het vluchtelingenkamp Jenin in het noorden van de Westelijke Jordaanoever. Eén van de slachtoffers, journalist Shatha al-Sabbagh, werd naar verluidt neergeschoten door een sluipschutter van de PA toen ze voor haar huis in het kamp stond.
Er zijn ook veel berichten over mensenrechtenschendingen door de PA, waaronder afranselingen, martelingen en willekeurige arrestaties (zoals hier, here, hier, hier en hier).
We wachten nog steeds om te zien of "pro-Palestijnse" activisten op westerse universiteitscampussen een protest zullen organiseren tegen het optreden van de PA. Niemand organiseerde zulke protesten toen PA veiligheidsagenten de prominente Palestijnse mensenrechtenactivist Nizar Banat doodsloegen in 2021.
Het is waarschijnlijk niet realistisch om te verwachten dat de "pro-Palestijnse" demonstranten naar buiten zullen treden tegen mensenrechtenschendingen door de PA en Hamas. Diep van binnen, vermoedt men, geven deze professoren en studenten helemaal niets om Palestijnen, maar alleen om het haten van Joden.
De "pro-Palestijnse" individuen en groepen zouden kunnen proberen in te zien dat zij, door de kant van Hamas te kiezen, de mensen - de Palestijnen - die zij beweren te steunen, juist schaden in plaats van helpen. Zij zouden ook kunnen proberen in te zien dat zij, door hun haat tegen Israël te richten, Hamas en de radicalen onder de Palestijnen aanmoedigen om hun misbruik te vergroten.
De "pro-Palestijnse" activisten blijven maar laten zien dat het enige wat ze te bieden hebben is hun haat tegen Joden en Israël. De echte "pro-Palestijnse" voorstanders zijn degenen die een goed leven voor de Palestijnen willen, niet degenen die hen aanmoedigen om een wreed en corrupt Hamas te omarmen. Zouden ze het Iraanse volk aanmoedigen om zich te onderwerpen aan de Ayatollahs, of de Oeigoeren om de Communistische Chinese Partij te omarmen?
In plaats van op een comfortabele campus te zitten waar niemand hen zal arresteren, martelen of doden omdat ze zich uitspreken, zouden deze activisten Hamas moeten aansporen om de 100 Israëlische gijzelaars vrij te laten die het sinds de gruweldaden van 7 oktober 2023 in de Gazastrook vasthoudt. Dat zou de beste en snelste manier zijn om de huidige oorlog in de Gazastrook te beëindigen. De echte boodschap is: als je niet wilt dat je mensen gedood worden, begin dan geen oorlog.
In plaats van op te roepen tot boycots en sancties tegen Israël, zouden de "pro-Palestijnse" studenten de Israëli's en Palestijnen kunnen uitnodigen op hun campussen om bruggen te bouwen in plaats van te vernietigen tussen de twee volkeren. Als deze demonstranten in het Westen de Palestijnen echt willen helpen, in plaats van haatboodschappen aan te bieden, dan zouden ze goede salarissen en banen kunnen aanbieden.
Helaas is gebleken dat "pro-Palestijnse" protesten niets meer zijn dan een achterdeur om haat te verspreiden, Israël te delegitimeren en Joden te demoniseren.
Khaled Abu Toameh is een bekroond journalist uit Jeruzalem.