De Egyptische President Abdel Fattah el-Sisi heeft een initiatief gelanceerd om een "Verenigd Arabisch Leger" op te richten om weerstand te bieden tegen de toenemende dreiging van de radicale Islam, vooral in de nasleep van de recente wreedheden die door de terroristische organisatie Islamitische Staat werden gepleegd tegen Egyptische Koptische Christenen in Libië.
Echter, als een dergelijk initiatief een kans op slagen wil hebben, zal het ook de steun nodig hebben van de Verenigde Staten, de Europese Unie en andere internationale partijen.
Maar het algemene gevoel dat deze dagen leeft in Caïro en in andere Arabische hoofdsteden is dat de VS en de westerse wereld niet ernstig zijn wanneer het gaat om de confrontatie aan te gaan met de dreiging van Iran, de Islamitische Staat en andere terroristische groepen in het Midden-Oosten.
Er is namelijk een toenemende bezorgdheid in de Arabische wereld, met name in de Golf, over de onverschilligheid in Washington en de hoofdsteden van de EU richting de Iraanse bedreiging voor de stabiliteit in het Midden-Oosten.
Zoals het Egyptische nieuwsblad Al-Ahram deze week opmerkte:
"Niet alleen heeft Iran drie eilanden bezet van de Verenigde Arabische Emiraten, maar het belegert thans de Golfstaten en probeert een nieuwe realiteit op de grond te vestigen door haar aanhangers van de Houthi in Jemen aan te moedigen om de controle over het land te verkrijgen en steunt zijn aanhangers in Bahrein om het land te destabiliseren, naast al wat zij reeds in Libanon, Syrië en Irak doen. Voeg daarbij het terrorisme van radicale groeperingen, die brandhaarden ontsteken in verschillende gebieden in de regio."
Eerder deze week, vloog Sisi naar Riyad om dringende besprekingen te voeren met de Saoedische koning Salman bin Abdulaziz omtrent de laatste regionale en internationale ontwikkelingen.
Het voornaamste doel van het bezoek van Sisi aan Saoedi-Arabië was om steun te winnen voor zijn plannen om een "Verenigd Arabisch Leger" op te richten om het hoofd te bieden aan de bedreigingen van de radicale Islam en Iran. Het initiatief van de Egyptische president weerspiegelt de verhoogde Arabische ontgoocheling in de Amerikaanse regering en haar westerse bondgenoten.
Wat Sisi in feite signaleert is dat Egypte en andere Arabische landen niet langer kunnen vertrouwen op de westerse mogendheden hoe om te gaan met de bedreigingen en uitdagingen die uitgaan van met Iran en de radicale Islam. In zekere zin is dit een Arabische motie van wantrouwen tegen de regering van de VS en westerse mogendheden.
Aan de vooravond van zijn bezoek aan Saoedi-Arabië, zei Sisi dat het idee van het creëren van een Arabische strijdmacht is ontworpen om de veiligheid en stabiliteit van de Arabische landen te bewaren. "Als wij spreken over een Verenigd Arabisch Leger, dan bedoelen we niet om aan te vallen, maar om de veiligheid van onze landen te verdedigen," legde hij uit. "Dit is belangrijk in het licht van de gevaren en dreigingen."
Sisi zei dat hij gelooft dat zijn initiatief de steun zal winnen van Saoedi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten, Koeweit en Jordanië. "Niemand kan een negatief woord zeggen over ons idee of de uitvoering ervan, omdat het tegen niemand gericht is en zijn doel geen uitbreiding of invasie is."
Het initiatief van Sisi om een 'Verenigd Arabisch Leger' te vormen, kwam na berichten over het bestaan van meningsverschillen tussen Cairo en Washington over de noodzaak van een strategie om het terrorisme te bestrijden.
Volgens de politieke analyst Ahmed Eleiba, verliep de recente Conferentie omtrent de Strijd tegen Geweldadig Extremisme, die plaatsvond in Washington en werd bijgewoond door 60 naties, "niet zoals de vertegenwoordigers van Egypte hadden verwacht. ...De conferentie baarde geen globale strategie tegen de terreur en diende in plaats daarvan enkel om de verschillen te onderstrepen tussen de verscheidene standpunten, in het bijzonder deze tussen Caïro en Washington."
Eleiba citeerde Gamal Abdel Gawad, een professor in politieke wetenschappen aan de Amerikaanse Universiteit in Caïro, die zei dat hij een duidelijke divergentie zag in opinies tussen Egypte en de Verenigde Staten:
"De Verenigde Staten zien de politieke islam nog steeds als een tegenwoordige en legitieme speler en geen synoniem voor extremisme. De Amerikaanse regering maakt tevens een onderscheid tussen extremistische islamisten en gematigde islamisten en is van mening dat de gematigden effectief kunnen worden geïntegreerd in de politiek als onderdeel van een aanvaardbaar politiek systeem. Ambtenaren van de V.S. zijn van mening dat de integratie van politieke stromingen binnen de Islam, waaronder diegene die verdacht worden van extremisme, het politieke leven ten goede zouden komen."
Eleiba concludeerde dat "Met of zonder de hulp van het Westen, Caïro een strategie heeft tegen de terreur en een veelzijdig actieplan."
Het initiatief van president Sisi bewijst dat gematigde Arabieren en moslims eindelijk besloten hebben om de kwesties in eigen handen te nemen en op te houden met beroep te doen op de Verenigde Staten en de westerse mogendheden als het gaat om de bestrijding van de radicale Islam en de Iraanse bedreiging.
Toch zijn Sisi en zijn Arabische en islamitische bondgenoten er zich ter dege van bewust dat, zonder de volledige steun van de internationale gemeenschap, het "Verenigd Arabisch Leger" waarschijnlijk niet in staat zal zijn om haar missie succesvol uit te voeren.
Het is niet dat zij voor hun idee steun verwachten van de Amerikaanse regering, die de Moslim Broederschap nog steeds beschouwen als een legitieme en een gematigde speler. Sisi en zijn bondgenoten hopen eerder dat de VN-Veiligheidsraad en sommige EU-landen zouden instemmen met het idee.
Dit is de eerste keer in decennia dat Arabieren hebben gesproken over het vormen van een eigen militaire strijdmacht om het terrorisme te bestrijden. Tot nu toe geloofden de meeste Arabische landen dat de radicale Islam en Iran een grotere bedreiging vormden voor het Westen.
Dankzij de nieuwe en gedurfde aanpak van Sisi bestaat er een reële kans dat de Arabieren thans de strijd zullen aanvoeren tegen de extremisten en terroristen, die nog steeds wreedheden begaan in een aantal Arabische landen. Voor de eerste keer vragen de Arabische landen het Westen niet om voor hen op te komen om hen te verdedigen tegen de wreedheden van hun Arabische en islamitische broeders. Dit is een ontwikkeling die moet toegejuicht en gesteund worden door de VS en de rest van de internationale gemeenschap.