De Amerikaanse minister van buitenlandse zaken John Kerry is weer terug in het land. Dit keer heeft hij een ontmoeting met de Jordaanse en Palestijnse leiders over "de lopende veiligheidsvraagstukken in de regio en de aanhoudende spanningen tussen Israël en de Palestijnen."
Voor degenen die niet zo betrokken zijn in deze politieke eufemistische termen, is hier een vertaling:
"Lopende beveiligingsproblemen" = de terreurgroep de Islamitische Staat (ISIS).
"Spanningen tussen Israël en de Palestijnen" = de aanhoudende golf van aanvallen met Palestijns messteken, auto-rammen en doodschieten, dat begon in oktober 2015.
Bestrijden Jordanië en de Palestijnse Autoriteit (PA) ISIS? Nou, dat zou een goed idee zijn! Beëindigen de Jordaanse koning Abdullah en de PA-President Mahmoud Abbas het "spanningsveld" tussen Israël en de Palestijnen? Laten we er eens over nadenken.
Kerry komt terug, maar noemt het nooit wat het is. De "spanningen" waarop hij bedrieglijk zinspeelt, zijn het messteken en het auto-rammen. En wat is het grootste probleem wat Kerry vermijdt om bij zijn naam te noemen? Dat is de nieuwe generatie Palestijnen, die is gehersenspoeld om te geloven dat Israël kan worden verslagen met mes- en auto-aanvallen.
Deze "intifada" is gewoon een volgende fase in een groter plan om Israël te vernederen en vernietigen. Dit plan begon officieel met de oprichting van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) in mei 1964. Op dat moment waren er geen "nederzettingen" - pas na de oorlog in juni 1967 kwamen die. Dus wat waren de Palestijnen nu precies van plan om te "bevrijden"?
Het plan zette zich voort in 1974, in de twaalfde vergadering van de Palestijnse Nationale Raad in Caïro, met het 10-punten "Fasen Plan" (zie de bijlage hieronder voor de volledige tekst van dit gefaseerde plan). Artikel 2 roept op tot "gewapende strijd" (terrorisme) om "een onafhankelijke strijdbare nationale instantie" te installeren, die "bevrijd" is van Israëlische overheersing.
In tegenstelling tot de Palestijnse leiderskliek gaat het huidige conflict niet over de "verdediging" van welke moskee dan ook die wordt verontreinigd door de "vuile voeten" van de Joden. Het gaat erom te zien dat Israël op de knieën is gedwongen. Abbas en anderen willen de heerlijke politieke vruchten uit deze "intifada" oogsten.
Dat is waarom Abbas bij zijn ontmoeting met Kerry duidelijk maakte dat hij de eenzijdige bewegingen wil voortzetten met het aan Israël opleggen van een oplossing, en dat met de hulp van de internationale gemeenschap.
Abbas vertelde Kerry ook dat hij voornemens is om door te gaan met zijn inspanningen om een resolutie van de VN-Veiligheidsraad te krijgen ter veroordeling van Israël betreffende de "nederzettingenbouw".
Herinnerent u zich dat geheel Israël op de Palestijnse kaarten wordt beschouwd als één grote "nederzetting".
Maar terug naar Kerry. Zijn "spanningen" impliceren dat er twee partijen betrokken zijn in een soort dispuut waarbij de situatie en de gespannen betrekkingen tussen hen verergerd zijn, in plaats van wat het werkelijk is: Palestijnen die openlijk proberen de Israëli's te verdringen - dus hun hele staat.
Zo blijft het spel van de verduistering doorgaan. Ongetwijfeld zullen we getuige zijn van meer druk op Israël om concessies te doen die mogelijk de "spanningen" verlichten.
Kerry en zijn vrienden "snappen" het niet, ofwel ze willen het niet "snappen". Palestijnen zijn een totale oorlog aan het voeren tegen Israël met het doel om de Israëli's te laten lijden tot het punt waarop zij hun leiders zullen smeken om capitulatie. In de Palestijnse zienswijze beloont dergelijk gedrag zich vorstelijk.
Het is een Palestijnse gemeenplaats, dat de twee vorige opstanden - in 1987 en 2000 - grote resultaten brachten voor de Palestijnen.
De eerste "intifada" leidde tot Israëls erkenning van de PLO als de "enige legitieme vertegenwoordiger van de Palestijnen" - een stap die werd gevolgd door de ondertekening van de Oslo-akkoorden en de oprichting van de Palestijnse Autoriteit.
De tweede "intifada", zo betogen de Palestijnen, leidde tot de volledige terugtrekking van Israël uit de Gazastrook in de zomer van 2005.
En zo komen we bij de nieuwste golf van aanslagen - zoals gezegd: het gaat stap voor stap.
Kerry wil een einde maken aan de Palestijnse aanvallen op de Israëlische Joden. Het enige probleem is dat zijn inhoudsloze retoriek hem de kans op een sneeuwbaleffect in een Midden-Oosten-zomer ontneemt om dat doel te bereiken.
Laten we ook niet de weigering van de Palestijnse Autoriteit onderschatten. Aan de vooravond van de bijeenkomst van Kerry met Abbas werden ambtenaren van de Palestijnse Autoriteit geciteerd die zeiden dat zij niet verwachtten dat er iets positiefs uit de besprekingen zal komen, "omdat de VS vooringenomen is en ten gunste van Israël blijft".
Zoals altijd is het Palestijnse standpunt: "mijn weg of de hoofdweg".
Bovendien droomt Kerry, wanneer hij denkt dat President Mahmoud Abbas of koning Abdullah in staat zouden zijn om de aanslagen op de Israëliërs te laten stoppen. Ze hebben noch het mandaat noch de geloofwaardigheid om het te doen. In ieder geval zijn zij en hun media nu te druk met hun anti-Israëlische tirade om veel op dat punt te doen.
Tot nu toe is er nog geen woord door een van de twee Arabische leiders uitgesproken dat men zelfs maar vaag zouden kunnen interpreteren als "stop met Israëli's te doden". Door de Palestijnse bril is het Israël dat verantwoordelijk is voor de dodelijke aanslagen. Immers, door hun bewering dat het onwaar is dat de Israëli's de Al-Aqsa moskee "bestormen en ontheiligen, evenals andere islamitische heilige plaatsen", provoceren zij, om het op zijn zachtst te zeggen.
Hier is het vernieuwende idee: Kerry zou druk kunnen uitoefenen op het Palestijnse en Jordaanse leiderschap om het aanzetten van anti-Israëlische indoctrinatie te staken. Dat zou pas goed toegepaste druk zijn. En er is zelfs geen financiering voor nodig.
Van President Abbas wordt verwacht dat hij een partner is in de strijd tegen ISIS en de radicale islamistische groeperingen. Allemaal goed en wel. Waarom wordt dan van hem niet verwacht te stoppen met het toejuichen en verheerlijken van jonge Palestijnen die Joodse Israëli's aanvallen?
Als Kerry en zijn ploeg eindelijk wakker worden voor het feit dat het precies dit aanzetten is dat de Palestijnen in de open armen van ISIS drijft, en ook van Hamas en andere terreurgroepen, misschien zullen we ten slotte kunnen hopen op het "verlichten van de spanningen in de regio".
Kerry is ondertussen terug, en kletst over vrede in het Midden-Oosten. Helaas lijkt hij niet in staat om het probleem te benoemen voor wat het is - vooral wanneer het probleem de Palestijnse ambtsverzaking is.
Khaled Abu Toameh is een bekroond journalist en is gevestigd in Jeruzalem.
Aanhangsel
HET PLO STAPPENPLAN
Politiek programma
Aangenomen op de 12e zitting van de Palestijnse Nationale Raad in Cairo, 9 juni 1974
Tekst van de resolutie Fasen Plan:
De Palestijnse Nationale Raad:
Op basis van het Palestijnse nationale Handvest en het politieke programma, opgesteld tijdens de elfde zitting, gehouden van 6 tot 12 januari 1973; en vanuit de overtuiging dat het onmogelijk is dat een permanente en rechtvaardige vrede in het gebied zal worden ingesteld, tenzij ons Palestijnse volk al hun nationale rechten terug krijgt en, eerst en vooral, hun rechten om terug te keren en op zelfbeschikking op geheel de bodem van hun vaderland; en in het licht van een studie over de nieuwe politieke omstandigheden die zijn ontstaan in de periode tussen de laatste en de huidige sessies van de Raad, beslist tot het volgende:
- Om te bevestigen dat de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie vorige houding ten opzichte van resolutie 242, die het nationale recht van onze mensen uitwist en de zaak van ons volk behandelt als een probleem van de vluchtelingen. De Raad weigert daarom iets te doen te hebben met deze resolutie op elk niveau, Arabisch of internationaal, met inbegrip van de Conferentie van Genève.
- De Bevrijdingsorganisatie zal alles aanwenden, en eerst en vooral de gewapende strijd, ter bevrijding van Palestijns grondgebied en de onafhankelijk strijdende nationale instantie voor het volk tot elk deel van het Palestijnse gebied is bevrijd. Dit vergt verdere veranderingen in de machtsverhoudingen uitgevoerd ten gunste van onze mensen en hun strijd.
- De Bevrijdingsorganisatie zal worstelen tegen elk voorstel voor een Palestijnse entiteit waarvan de prijs is een erkenning, vrede, veilige grenzen, met het afzien van de nationale rechten en het verval van onze mensen van hun recht om terug te keren in hun recht op zelfbeschikking op de bodem van hun vaderland.
- Elke stap gezet naar bevrijding is een stap naar de realisatie van de strategie van de organisatie van de bevrijding tot de vaststelling van de democratische Palestijnse staat, vermeld in de resoluties van voorgaande Palestijnse nationale raden.
- Strijdend samen met de Jordaanse nationale krachten in een Jordaans-Palestijns nationaal front waarvan het doel zijn zal om in Jordanië een democratische nationale autoriteit in te stellen in nauw contact met de Palestijnse entiteit die is opgericht door strijd.
- De Bevrijdingsorganisatie zal worstelen om eenheid te brengen in de strijd tussen de twee volkeren en tussen alle krachten van de Arabische bevrijdingsbeweging die het eens zijn over dit programma.
- In het licht van dit programma zal de Bevrijdingsorganisatie de strijd versterken van een nationale eenheid om het niveau te verhogen waar het kundig zal zijn om zijn nationale bevoegdheden en taken uit te voeren.
- Zodra die is opgericht, zal de Palestijnse nationale autoriteit streven naar een unie van de confrontatie landen, met het doel de voltooiing van de bevrijding van al het Palestijnse grondgebied, en als een stap op de weg naar de uitgebreide Arabische eenheid.
- De Bevrijdingsorganisatie zal streven naar versterking van haar solidariteit met de socialistische landen en krachten voor bevrijding en vooruitgang in de hele wereld, met het oog op een frustratie van alle de regelingen van het zionisme, reactie en imperialisme.
- In het licht van dit programma, zal de leiding van de revolutie de tactiek bepalen die zal dienen en zorgen voor de verwezenlijking van deze doelstellingen.
Het Uitvoerend Comité van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie zal zich inspannen voor de uitvoering van dit programma, en zal een situatie doen ontstaan die het lot en de toekomst van het Palestijnse volk, en de nationale vergadering zal in buitengewone zitting worden bijeengeroepen.