Op donderdag 25 februari organiseerde de Canadese stad Ottawa een publiek evenement om de hijab te vieren, een fysiek middel waarmee de islam vrouwen kan onderdrukken.
De City for All Women Initiatief (De Stad voor Alle Vrouwen - CAWI) zette, geholpen door de gemeente Ottawa, een Ottawa Hijab Solidariteitsdag op touw bij het gemeentehuis. Een andere naam was "Zij aan zijn met onze moslimzusters". Volgens CAWI was het belangrijkste doel van het evenement om niet-moslimvrouwen aan te moedigen om een hijab te dragen om zo begrip te krijgen voor het leven als moslimvrouw.
De verontwaardiging zit hem in het feit dat dit evenement onder de auspiciën van de gemeente Ottawa wordt gehouden - de hoofdstad van Canada. Volgens islamitische sharia-wetgeving is de hijab een uitdrukking van de onderdrukking van vrouwen, en wordt het kledingstuk gebruikt door mannen om vrouwen kort te houden.
Voor veel seculiere en voormalig islamitische vrouwen is de hijab alles behalve een symbool van vrijheid. Het kledingstuk dient als een dagelijkse fysieke herinnering dat vrouwen een tweederangs groep vormen in de ogen van de islam.
Voorstanders van de hijab gooiden mij in een Iraanse cel toen ik 16 was, omdat ik demonstreerde tegen islamitisch extremisme. Ik bracht er 18 maanden door. Mijn familie en ik zagen ons genoodzaakt om te vluchten en uiteindelijk vonden we een goed heenkomen in Canada.
Sindsdien ben ik actief om de waarheid over het door sharia gestuurde regime in Iran te onthullen, en om te strijden voor de emancipatie van minderheden en vrouwen.
Critici van het CAWI-evenement, waaronder ikzelf, zijn ten onrechte afgeschilderd als "islamofoben", maar je kan niet verder van de waarheid zitten. Een vrouw in Canada heeft het volste recht om te dragen wat zij wil - maar waarom wordt de hijab dan gevierd, en daarin meer gevierd dan bijvoorbeeld het christelijke kruis of de joodse keppel? Het is bovendien niet aan de regering om dit te doen.
In Iran, waar ik ben geboren, beginnen vrouwen langzaam op te staan tegen de door sharia gestuurde repressie van het regime. Eén groep, Mijn Heimelijke Vrijheid, omschrijft zichzelf als een "online sociale beweging waarop Iraanse vrouwen foto's delen waarop ze geen hijab dragen".
Het feit dat moslimvrouwen in Iran zulke gevaarlijke risico's nemen, waarbij arrestatie of zelfs de dood op de loer liggen, om op te staan tegen de onderdrukkende effecten van hun eigen religie, is op zichzelf al een significante daad.
De gedwongen hijab als kledingdracht is niet alleen aan Iran voorbehouden. In Afghanistan en sommige delen van Saudie-Arabië moeten vrouwen vrezen voor een aframmeling, boetes of erger wanneer ze hun haar tonen. In 2002, in Saudie-Arabië, "weerhield de religieuze politie schoolmeisjes ervan een brandend gebouw te verlaten, omdat ze niet de juiste islamitische kleding droegen [...], de hoofddoek en de abaya (een zwart gewaad), die vereist worden onder de strenge interpretatie van de islam in het koninkrijk." Vijftien meisjes leven het leven in de vuurzee, meer dan vijftig anderen raakten gewond.
Volgens een door moslims in geïnstigeerd gebruik, purdah, worden vrouwen afgezonderd van de samenleving en letterlijk gevangen gehouden door hun eigen families.
Hoewel je er van uit mag gaan dat de vervolging van moslimvrouwen door moslims binnen de Canadese grenzen niet voor komt, wijzen feiten op een ander verhaal. In 2007 werd Aqsa Parvez, een 16-jarig Pakistaans meisje uit Toronto, gewurgd door haar vader. Haar misdaad was dat ze, als vrije vrouw in Canada, ervoor koos om geen hijab te dragen.
In een andere Canadese zaak uit 2012 werden de in Afghanistan geboren Mohammad Shafia, zijn vrouw en hun zoon schuldig bevonden aan de eerwraak-moorden op de drie dochters van Shafia - Zainab van 19, Sahar van 17 en Geeti van 13, plus de moord op Mohammads tweede vrouw, de 50-jarige Rona Mohammad Amir. Alle vier de vrouwen werden vermoord door hun eigen familie vanwege hun weigering om een hijab te dragen en de voorkeur te geven aan westerse kleding.
De steun van de gemeentelijke overheid aan de Ottawa Hijab Day leidt tot acceptatie van een radicaal rechtssysteem dat volledig haaks staat op de Canadese democratische waarden en dat de grenzen overschrijdt van de scheiding tussen kerk en staat. Het aanmoedigen van het dragen van een hijab is een eerste stap richting een extremistische ideologie die leidt tot eerwraak-moorden en de vergoelijking daarvan, evenals genitale verminking bij, en de onderdrukking van vrouwen.
Toen auteur dezes een open brief schreef aan de burgemeester van Ottawa, Jim Watson, reageerde een woordvoerder via de Ottawa Sun dat de burgemeester zich niet wilde mengen in dit "verschil van mening tussen dit individu en de organisatie van het evenement", omdat het evenement "voldoet aan alle relevante voorwaarden [en] het is niet aan mij om mensen te vertellen wat ze zouden moeten dragen." Het is ook niet de rol van een democratische overheid om religieuze symbolen te vieren of om ondersteuning te bieden aan de bekeringsdriften van religies.
Misschien heeft de gemeente Ottawa ook wel zin om vieringen te houden als een "Ottawa Kruisteken Solidariteits Dag", een "Ottawa Keppeltjes Dag" en een "Ottawa Parsi Tulband Dag"?
De gemeente Ottawa, de hoofdstad van Canada, moet dringend haar steun aan het evenement van CAWI heroverwegen.
Shabnam Assadollahi, die Iran moest ontvluchten vanwege haar protesten tegen islamitisch extremisme, is een mensenrechtenactivist in Canada.