Op de Internationale Vrouwendag van 8 maart jl. verborgen de Turkse nieuwszenders het tragische leven en de vroege dood van een Syrische kind-bruid.
Afgelopen augustus huwde de 15-jarige Mafe Zafur in Aleppo haar neef Ibrahim Zafur in een islamitisch huwelijk. Het paar verhuisde naar Turkije, maar het huwelijk eindigde na zes maanden, toen haar man haar abrupt uit hun huis gooide. Ze kon nergens anders terecht om te slapen, en daarom zocht Mafe onderdak bij haar broer, 19, en een andere neef, 14, in een achtergelaten vrachtwagen.
Op 8 maart doodde Mafe zichzelf, naar verluidt met een jachtgeweer. Haar enige bezit, gevonden in haar zak, was haar handgeschreven huwelijksakte.
Mafe Zafur is slechts een van vele jonge Syriërs die slachtoffer zijn geworden van een kind-huwelijk. Mensenrechtengroepen doen verslag van nog meer misbruik dat de bendes plegen tegenover de ongeveer drie miljoen Syriërs die naar Turkije zijn gevlucht.
Een gedetailleerd verslag over de Syrische vrouwelijke vluchtelingen, asielzoekers en immigranten in Turkije, is reeds afgegeven in 2014 door de vereniging voor mensenrechten en solidariteit met de verdrukten (bekend in Turkije als Mazlumder), wat vertelt van de vroege en gedwongen huwelijken, polygamie, seksuele intimidatie, mensenhandel, prostitutie en verkrachting die criminelen aan Syriërs in Turkije toegebracht hebben.
Volgens het Mazlumder-rapport worden de Syriërs seksueel misbruikt door degenen die van hun armoede profiteren. Kinderen, vooral meisjes, hebben het meest te lijden.
Bewijs, zowel getuigen en forensische bewijzen, geeft aan dat in elke stad waar Syrische vluchtelingen zijn, de prostitutie drastisch is toegenomen. Jonge vrouwen tussen de leeftijden van 15 en 20 zijn meestal prostituees, maar meisjes van soms maar dertien worden ook uitgebuit.
Secil Erpolat, een advocaat bij de Women's Rights Commission of the Bar Association in de Turkse provincie Batman, zei dat veel Syrische meisjes worden aangeboden voor tussen de 20 en 50 Turkse lire (7-18 dollar). Soms betalen hun klanten hen met voedsel en andere goederen als zij wanhopig zijn.
Vrouwen die de grens illegaal hebben overschreden, en aankomen zonder paspoort, lopen een hoog risico te worden ontvoerd en verkocht als prostituees of seksslaven. Criminele bendes brengen vluchtelingen naar steden langs de grens of naar de lokale busterminals waar de "vluchtelingensmokkel" uitgegroeid is tot een belangrijke bron van inkomsten.
Professionele criminelen overtuigen de ouders dat hun dochters een beter leven in Turkije krijgen. De ouders krijgen 2000 tot 5000 Turkse lire (700 tot 1700 dollar) als een "bruidsschat" - een enorm bedrag voor een arme Syrische familie - en smokkelen hun dochters over de grens.
"Veel mannen in Turkije voeren in de praktijk een polygamie met Syrische meisjes of vrouwen, hoewel polygamie verboden is in Turkije," vertelde de advocaat Abdulhalim Yilmaz, hoofd van de Mazlumder vluchtelingen Commissie, aan Gatestone Institute. "Sommige mannen in Turkije nemen een tweede of derde Syrische vrouw zonder hen zelfs maar officieel te registreren. Deze meisjes hebben daarom geen enkele juridische status in Turkije. Economische ontbering is een belangrijke factor in dit lijden, maar het is ook een religieus en cultureel fenomeen, zoals jonge huwelijken, wat is toegestaan in de religie."
Syrische vrouwen en kinderen in Turkije ervaren ook seksuele intimidatie op het werk. Degenen die in staat zijn om banen te krijgen verdienen weinig - misschien genoeg om te eten, maar ze werken lang en hard voor dat weinige. Zij zijn ook onderworpen aan wat anderen verkiezen om met hen te doen als ze die lange uren werken.
Een 16-jarig Syrisch meisje, dat met haar zus in Izmir woont, vertelde Mazlumder: "Omdat we als Syriërs hier zijn gekomen om de oorlog te ontvluchten, zien ze ons als tweederangs mensen. Mijn zus volgde een rechtenstudie in Syrië, maar de oorlog dwong haar om de school te verlaten. Nu vragen werkloze mannen met kinderen haar om met hen te 'trouwen'. Ze proberen te profiteren van onze situatie."
Als zij Koerden zijn, worden ze twee keer gediscrimineerd, eerst als vluchteling, en dan als Koerd. "De hulporganisaties hier willen alleen de Arabische vluchtelingen helpen. Als ze horen dat wij Koerden zijn, lopen ze ofwel weg van ons, of ze geven heel weinig, en komen niet terug."
De organisatie End Child Prostitution, Child Pornography Trafficking of Children for Sexual Purposes (ECPAT) heeft een gedetailleerd verslag: "Status van actie tegen de commerciële seksuele uitbuiting van kinderen in Turkije." Het ECPAT-rapport citeert uit de 2014 Wereldwijde slavernij Index, en schat dat de omvang van de slavernij in Turkije de hoogste is van Europa, met een niet geringe mate van mensenhandel voor seksuele uitbuiting en jonge huwelijken.
Het rapport van ECPAT citeert een studie van de US State Department uit 2013: "Turkije is bestemming, transit en bronland voor kinderen die zijn blootgesteld aan mensenhandel voor seksuele doeleinden."
Het rapport van ECPAT gaat verder:
"Er is een risico dat jonge asielzoekers verdwijnen uit de opvangcentra en heel kwetsbaar worden voor handelaars.
"Er wordt gevreesd dat de verslagen uit het vluchtelingenkamp van de VN, Zaatari, voor Syriërs in Jordanië gelijkwaardig is aan de kampen in Turkije: oudere mannen uit Saoedi-Arabië en andere Golfstaten profiteren van de Syrische crisis om goedkope teenager-bruiden te kopen.
"Bewijs is er dat zegt dat er kinderhandel plaatsvindt tussen Syrië en Turkije door gevestigde 'koppelaars' die het verkeer van niet-vluchtelingen meisjes uit Syrië vooraf hebben aanbevolen per leeftijd. Meisjes tussen de leeftijd van twaalf tot zestien worden aangeduid als pistaches, die tussen zeventien en twintig worden kersen genoemd, tussen twintig en tweeëntwintig zijn appels en iedereen die ouder is een watermeloen."
Blijkbaar woont 85% van de Syrische vluchtelingen buiten de vluchtelingenkampen, en kunnen daarom zelfs niet eens worden gecontroleerd door een internationaal bureau.
Veel vluchtelingenvrouwen in Turkije zijn volgens de advocaat en de vice-voorzitter van de Human Rights Association van Turkije (IHD), Eren Keskin, gedwongen om deel te nemen aan prostitutie buiten, en zelfs in de vluchtelingenkampen, die gebouwd zijn door de Turkish Prime Minister's Disaster and Emergency Management Authority (AFAD).
"Er zijn markten voor prostitutie in Antep. Dat zijn allemaal door de staat gecontroleerde plaatsen. Honderden vluchtelingen - vrouwen en kinderen - worden verkocht aan mannen die veel ouder zijn dan zij," zei Keskin. "Wij vonden dat vrouwen tot prostitutie worden gedwongen, omdat ze brood willen kopen voor hun kinderen."
Keskin zei dat ze veel klachten hebben ontvangen van verkrachting, seksueel misbruik en fysiek geweld tegen de vluchtelingen in de kampen in de provincie Hatay en Antep. "Ondanks al onze pogingen om die kampen te betreden, hebben de ambtenaren ons dat niet toegestaan."
 De vereniging van de mensenrechten in Turkije heeft veel klachten ontvangen van verkrachting, seksueel misbruik en fysiek geweld tegen Syrische vluchtelingen in de kampen in Turkije. (Afbeelding: UNHCR) |
Ambtenaren van het AFAD ontkenden de beschuldigingen echter sterk. "Wij bieden vluchtelingen onderwijs en gezondheidszorg. Het is triest dat na al het toegewijde werk dat AFAD heeft gedaan om te zorgen voor de vluchtelingen in de afgelopen vijf jaar, dergelijke beschuldigingen die ongegrond en onrechtvaardig zijn, worden gericht op ons," zo vertelde een vertegenwoordiger van AFAD Gatestone.
"Het aantal vluchtelingen in Turkije heeft de 2,8 miljoen bereikt. Turkije heeft zesentwintig accommodatie-centra, waarin ongeveer driehonderdduizend vluchtelingen leven. Deze centra worden regelmatig gecontroleerd door de VN; sommige VN-functionarissen zijn daar gevestigd."
"Veel vluchtelingen zijn voorzien van banen die geschikt zijn voor hun opleiding of vaardigheden," vertelde Cansu Turan, een maatschappelijk werker van de Human Rights Foundation van Turkije (TIHV) aan Gatestone.
"Maar geen van hen is gevraagd over hun vorige baan of educatieve achtergrond toen Turkse ambtenaren hen geregistreerd hebben. Daarom kunnen ze alleen informeel werken en onder de moeilijkste omstandigheden, om slechts te kunnen overleven. Dit effent ook de weg voor hun seksuele uitbuiting.
"De belangrijkste vraag is waarom de vluchtelingenkampen niet open staan voor civiele controle. Toegang tot de vluchtelingenkampen is niet toegestaan. De kampen zijn ook niet transparant. Er zijn veel beschuldigingen over wat er gebeurt daarin. Wij zijn daarom bezorgd over wat er voor ons verborgen wordt."
"Op onze openbare centra bieden wij ondersteuning voor vluchtelingen," vertelde Sema Genel Karaosmanoglu, de directeur van Support to Life organization aan Gatestone.
"We zijn op personen gestuit die slachtoffer zijn geworden van mensenhandel, seksueel en gendergerelateerd geweld.
"Nog steeds is er geen toegang tot de kampen, en is er geen transparantie aangezien intrede alleen mogelijk is na het verkrijgen van toestemming van de relevante overheidsinstellingen. "Maar wij zijn er wel in geslaagd toegang te krijgen tot de kampen die beheerd worden door de gemeenten in de provincies Urfa, Diyarbakir, Batman, en Suruc."
Een vertegenwoordiger bij AFAD vertelde echter aan Gatestone: "De accommodatie-centra zijn transparant. Van organisaties die deze plaatsen willen binnenkomen, die ons toebehoren, kunnen we hun bevindingen evalueren. Duizenden media-kanalen hebben zich tot nu toe opgegeven om in de accommodatie-centra te willen filmen en het leven daarin te verkennen."
"Het aantal huidige vluchtelingen is al teveel," zei de advocaat Abdulhalim Yilmaz, hoofd Mazlumder de Vluchteling Commissie. "Maar veel Arabische landen, met inbegrip van Saoedi-Arabië en Bahrein, hebben tot nu toe geen enkele Syrische vluchteling opgenomen. En er zijn tienduizenden vluchtelingen die wachten aan de grenzen van Turkije.
Als deze vrouwen en kinderen wisten wat hen eventueel wachtte in Turkije, zouden ze nooit een voet in het land zetten.
Dit is de onvermijdelijke uitkomst wanneer een bepaalde cultuur - de islamitische cultuur - niet het minste respect heeft voor de rechten van de vrouw. In plaats daarvan is het een cultuur van verkrachting, slavernij, misbruik en discriminatie die vaak misbruik maakt van zelfs de meest kwetsbaren.
De horror is dat Turkije het land is waaraan de Europese Unie de oplossing heeft toevertrouwd van dit ernstige probleem van de vluchtelingen en migranten.
De internationale gemeenschap moet ter bescherming van Syriërs een cordon maken van delen van het land, zodat niet meer mensen hun huizen willen verlaten om vluchteling of asielzoeker te worden in andere landen. Vele Syriërs zou misschien nog kunnen terugkeren naar hun huizen.
Het westen heeft altijd zijn armen geopend voor de vele belegerde individuen uit de moslimlanden - zoals de 25-jarige Afghaanse student en journalist Sayed Perwiz Kambakhsh, die was geslagen en naar de gevangenis gebracht en veroordeeld tot de dood in 2007 voor het downloaden van een verslag over de rechten van de vrouw op het internet en voor het betwijfelen van de islam.
Zweden en Noorwegen hielpen Kambakhsh te vluchten vanuit Afghanistan in 2009, door hem te helpen toegang te krijgen tot een vliegtuig van de Zweedse regering. Kambakhsh wordt nu verondersteld in de Verenigde Staten te zijn.
Verschillende Europese landen zijn echter het slachtoffer geworden van verkrachtingen, moorden en andere misdaden begaan door de mensen die het continent hebben betreden als vluchtelingen, asielzoekers en migranten.
Europa gaat door een veiligheidsprobleem, zoals we gezien hebben met de terroristische aanslagen in Parijs en Brussel. Veel moslims hebben moeite met, of zelfs een afkeer van het assimileren in de westerse cultuur. Veel anderen lijken zich ten doel te hebben gesteld om de cultuur van intimidatie, verkrachting en misbruik te importeren waarvoor zij naar Europa vluchtten.
Het zou rechtvaardiger en realistischer zijn als moslimlanden die dezelfde taalkundige en religieuze achtergrond hebben als de Syrische vluchtelingen - en bij voorkeur meer beschaafder en humanitair dan Turkije - op zijn minst enige verantwoordelijkheid konden nemen voor hun islamitische broeders en zusters. Immers, de wanhopige slachtoffers zijn hun moslimzusters en -broeders, maar de rijke Arabische Staten nemen geen vluchtelingen op. We hebben daar geen enkele demonstratie gezien met borden waarop te lezen is "Vluchtelingen welkom!" De mensen daar weten dat de asielzoekers hen zowel economisch als sociaal in de problemen zouden brengen. Voor vele moslimmannen zoals rijke, oudere Saoedi's is het makkelijker om de Syrische kinderen uit Turkije, Syrië of Jordanië te kopen als goedkope seksslavinnen.
Vrouwen en meisjes zijn niet zozeer menselijke wezens die het verdienen om humaan te worden behandeld. Ze zijn alleen seksobjecten wiens leven en waardigheid geen waarde heeft. Syriërs zijn er om te misbruiken en te benutten. De enige manier die ze kunnen bedenken om vrouwen te helpen, is met hen te "trouwen".
Uzay Bulut, een geboren en getogen moslim, is een Turkse journalist van het Midden-Oosten.