De sport van Joden vermoorden stopt niet. Op 30 juni, in de vroege ochtend, in Kiryat Arba, brak een jonge Arabier in door een raam, en stak een 13-jarig Amerikaans-Israëlisch meisje, Hallel Yaffa Ariel, dood.
De jonge Arabier die Hallel Yaffa Ariel had doodgestoken werd vlak na de aanval doodgeschoten. Zijn moeder zei dat ze trots op haar zoon was. De Palestijnse Autoriteit (PA), zei dat hij een held was en een "martelaar."
Alleen al dit jaar, werden 24 Israëlische Joden vermoord, velen gruwelijk. Elke keer als een van de moordenaars werd neergeschoten, verklaarde zijn familie hoe trots ze waren, en de Palestijnse Autoriteit loofde hem. Nieuwe moordenaars bereiden nieuwe aanslagen voor.
Wat voor soort samenleving is het waar de ouders zeggen hoe trots ze zijn dat hun kinderen moordenaars zijn? En wat voor soort leiderschap is het dat moordenaars prijst?
En verder, wat voor soort westerse journalisten en "mensenrechten"-groepen zijn het die niet hun verontwaardiging uiten over de moord op een slapend 13-jarig meisje?
Deze journalisten en mensenrechtenorganisaties die hun verontwaardiging uiten over mensen die gedood worden in de Europese voetbalstadions, muziektheaters en redactionele kamers, maar nooit, zo lijkt het, over Israëlische Joden die men reeds zo vele jaren doodde.
Is het daarom ook dat ze nooit spreken over de morele verdorvenheid van de Palestijnse Autoriteit?
De meesten zwijgen; velen doen het nog slechter. Ze verwijten de slachtoffers, beschuldigen hen ervan de schuldige partij te zijn. Sommigen rechtvaardigen zelfs de moorden en vinden excuses voor de terroristen. Soms, als de moorden plaatsvinden in de betwiste gebieden zoals Judea en Samaria, noemen deze zelf-benoemde rechters de slachtoffers "kolonisten", en beweren ze dat ze hun dood verdienden omdat ze zijn waar ze niet moeten zijn. Ze zien gemakkelijk over het hoofd dat voor veel Palestijnen, alle Joden "kolonisten" zijn, zelfs degenen die ze doodden in Tel Aviv. Kijk maar naar elke kaart van 'Palestina' - op iedere kaart is het geheel van Israël een "nederzetting". Aangezien er nog geen "nederzettingen" waren tot na 1967, en de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) werd opgericht in 1964, wat waren ze toen van plan om te "bevrijden"?
De meeste westerse journalisten gaan in plaats daarvan uitleggen dat het "geweld" een fataal gevolg is van de "uitzichtloosheid" die gecreëerd is door de Israëlische regering. Hebben ze dat ooit gezegd over de moorden in de theaters van Parijs, de ondergrondse in Londen, de New Yorkse kantoorgebouwen, de trein van Madrid of een restaurant in Dakha - dat dit het resultaat is van hun "uitzichtloosheid"?
Geen van deze journalisten meldde ooit de reacties van de familie van die moordenaars.
En bijna geen van hen meldde ooit wat de Palestijnse Autoriteit doet na elke Palestijnse bomaanslag, messteken, autorammen of andere moorddadige aanvallen - dat de PA de terroristen beloont en aandringt op meer aanvallen.
De meeste westerse politici, en de Europeanen in het bijzonder, zijn niet anders. Ze veroordelen halfslachtig de moordenaars en geven dan de schuld aan de regering van Israël. Op 30 juni publiceerde het Franse ministerie van Buitenlandse Zaken een persbericht waarin ze zeggen dat "Frankrijk de gruwelijke moord veroordeelde op een jonge Israëlische vrouw in de nederzetting Kiryat Arba op de Westelijke Jordaanoever," en vraagt "alle partijen om al het mogelijke te doen om de situatie te kalmeren."
Op dezelfde dag, schreef Lars Faaborg-Andersen, het hoofd van de delegatie van de Europese Unie in Israël: "Sterk veroordelen we de terreurmoord op Hallel Yaffa Ariel in Kiryat Arba vanmorgen." Vier dagen later publiceerde het Franse Ministerie van Buitenlandse Zaken een ander persbericht:
"Frankrijk veroordeelt de Israëlische autoriteiten vanwege de goedkeuring van plannen voor de bouw van honderden woningen in de nederzettingen ... elke nieuwe aankondiging van de bouw van nederzettingen, is illegaal volgens het internationaal recht, en brandstof voor spanningen."
Op 5 juli zei een woordvoerder van de EU:
"Ondanks herhaalde oproepen van de internationale gemeenschap zet Israël haar nederzettingenbeleid voort dat illegaal is volgens het internationaal recht. De beslissing roept de vraag op van Israëls verplichting om via onderhandelingen een overeenkomst met de Palestijnen te bereiken."
Geen van hen noemde ooit de reacties van de families van de moordenaars, of het gedrag van de Palestijnse Autoriteit. Op die manier kunnen ze sympathie uiten voor de "Palestijnse zaak" zonder een publieke worsteling met moeilijke vragen of gênante feiten.
Bijvoorbeeld, de Palestijnse Autoriteit viert niet alleen de moordenaars, het produceert elke dag ook nieuwe - en doet dat willens en wetens. Hiervoor gebruikt men de leerboeken, de televisie- en radioprogramma's en artikelen in kranten, allemaal betaald met het geld van de westerse regeringen.
De Palestijnse Autoriteit beloont families van de moordenaars ook financieel en de moordenaars zelf, als ze het overleven en in de gevangenis belanden. Deze financiële beloningen worden ook betaald met het geld van de westerse regeringen.
Hoe kunnen Westerse politici dit uitleggen, dat ze de moorden veroordelen en nog steeds de financiering blijven doen en de aansporing om te doden? Hoe komt het dat ze geld blijven geven die de moord op Joden beloont "met alle beschikbare middelen"?
Hoe kunnen ze zeggen, zoals ze zo vaak doen, dat ze vechten tegen het anti-semitisme, en tegelijkertijd een organisatie steunen die mensen aanzet om de Joden te vermoorden?
Hoe kunnen zij een organisatie als de Palestijnse Autoriteit omschrijven als "gematigd", die toegeeft het zenden van terroristen om Israëli's te doden en die op zijn Facebook-pagina de kinderen leert, hoe ze Joden kunnen doodsteken?
En hoe kunnen zij erop aandringen om een dergelijke organisatie een eigen staat te geven?
Feiten worden opzij gezet. Vragen worden niet gesteld. De financiële beloningen worden doorbetaald door het Westen.
Zoals Leon Uris stelde via de hoofdrolspeler in zijn roman, Exodus: "Voor de meeste heidenen is het Joodse vlees goedkoper dan rundvlees, goedkoper dan haring." En dat was in 1958 al zo. Het lijkt erop dat voor de meeste heidenen, het Joodse vlees nog steeds goedkoop is.
Toen de staat Israël werd opgericht in 1948, hielp geen enkele Westerse regering de Israëlische Joden toen de vijf Arabische legers die probeerden het weg te vagen bij de geboorte. Tegenwoordig doen de meeste westerse regeringen alsof ze vrienden zijn van Israël. De meesten zijn ze op z'n best mooi-weer-vrienden; en in het slechtste geval, allerminst vrienden. Israëlische joden weten dat ze alleen kunnen vertrouwen op zichzelf. Ze weten dat anderen, zoals Frankrijk, de messen geslepen houden.
Op 23 juni leverde Mahmoud Abbas, het hoofd van de Palestijnse Autoriteit, een antisemitische toespraak af op het podium van het Europees Parlement. Met een oneerlijk beschuldigen dat de rabbijnen van Israël zouden aandringen om het water te gebruiken om de Palestijnse Arabieren te vergiftigen. Hij ontving een enthousiaste staande ovatie van vrijwel alle aanwezigen. Op 24 juni gaf hij toe dat zijn verklaring vals was geweest.
 De Palestijnse president Mahmoud Abbas krijgt een staande ovatie in het Europees Parlement in Brussel op 23 juni, na in zijn toespraak valselijk te hebben beweerd dat de Israëlische rabbijnen opriepen om het Palestijnse water te vergiftigen. Abbas herriep dit later en gaf toe dat zijn bewering vals was. (Afbeelding bron: Europees Parlement) |
Een paar dagen later, op 1 juli, presenteerde het 'Kwartet voor het Midden-Oosten "(EU, VS, Rusland, VN) een rapport waarin het het "Palestijnse geweld" veroordeelde, en de Israëlische "kolonisatie" beschreef van de "Palestijnse gebieden" als een belangrijke oorzaak van alle problemen. Het rapport liet het "Palestijns geweld" weg, evenals het doden van een onschuldig 13-jarig meisje slapend in bed; en families aan het dineren in een winkelcentrum in Tel Aviv; en vaders die met hun familie rijden, wier enige "fout" is dat zij Joden zijn - en vooral, dat dit gepleegde Palestijnse geweld door het Westen wordt gefinancierd. Het rapport heeft ook weggelaten dat het de auteurs van het rapport zijn die zelf aanzetten tot deze genocide, en miljoenen Arabieren trasformeert tot genocidale huurlingen.
Dr. Guy Millière, een professor aan de universiteit van Parijs, is de auteur van 27 boeken over Frankrijk en Europa.