Wie heeft gezegd dat de Palestijnen geen respect hebben voor Saoedi-Arabië en de rest van de Arabische landen? Dat hebben ze wel.
Palestijnen hebben respect voor het geld van hun Arabische broeders. Het respect dat ze ontberen is voor de leiders van de Arabische staten, de regimes en koninklijke families aldaar.
Het is belangrijk hiermee rekening te houden in het licht van de groeiende discussie over de inspanningen van Saoedi-Arabië om de Trump-regering te helpen bij het ontwikkelen van een alomvattend vredesplan voor het Midden-Oosten, waarvan de details zo intrigerend mysterieus blijven.
Vorige week hebben de Saudi's president Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit (PA) onverwacht naar Riyad geroepen voor gesprekken over de "ultieme oplossing" van Trump voor het Israëlisch-Arabische conflict, wat naar verluidt gepromoot is door Jared Kushner.
Volgens onbevestigde berichten hebben de Saudi's Abbas onder druk gezet om het "vredesplan" van de Trump-regering te onderschrijven. Abbas werd naar verluidt verteld dat hij geen andere keuze had dan het plan te aanvaarden of ontslag te nemen. In dit stadium is het nog onduidelijk hoe Abbas op het Saudi-"ultimatum" reageerde.
 Volgens onbevestigde berichten hebben de Saudis's Abbas onder druk gezet om het "vredesplan" van de Trump-regering te onderschrijven. Abbas werd naar verluidt verteld dat hij geen andere keuze had dan het plan te aanvaarden of ontslag te nemen. Afgebeeld: Abbas tijdens een eerder bezoek aan Saoedi-Arabië, op 23 februari 2015, bij een ontmoeting met Saoedi-Koning Salman. (Foto van Thaer Ghanaim/PPO via Getty Images) |
Als het waar is dat de Saudi's dit "ultimatum" aan Abbas hebben gegeven, dan is dat hetzelfde als hem vragen zijn doodvonnis te ondertekenen. Abbas kan het zich niet veroorloven om door zijn volk gezien te worden als in een samenzwering met een Amerikaans "vredesplan" dat niet volledig aan hun eisen voldoet. Abbas heeft herhaaldelijk duidelijk gemaakt dat hij niets minder zal accepteren dan een soevereine Palestijnse staat op al het land van vóór 1967, waaronder Oost-Jeruzalem. Hij heeft ook benadrukt dat de Palestijnen het "recht hebben op terugkeer" van de miljoenen "vluchtelingen" naar hun voormalige huizen in Israël en dit nooit zullen opgeven. Bovendien heeft Abbas duidelijk gemaakt dat de Palestijnen de aanwezigheid van Israël in hun toekomstige Palestijnse staat ook niet zullen accepteren.
Abbas heeft zijn vuile werk goed gedaan. Hij weet dat hij niet met iets minder dan wat hij hun beloofd heeft, naar zijn volk kan terugkeren. Hij weet dat zijn volk zo radicaal is geradicaliseerd, dat het niet akkoord zal gaan met concessies richting of compromissen met Israël.
En wie is verantwoordelijk voor deze radicalisering? Abbas en andere Palestijnse leiders zelf, die hun volk via de media, het discours en de moskeeën onophoudelijk blijven vertellen dat elke concessie aan Israël verraad is, puur en eenvoudig.
Het zou dus naïef zijn om te denken dat Saoedi-Arabië of enig ander Arabisch land in staat zou zijn om welke Palestijnse leider zo krachtdadig te maken om een "vredesplan" te aanvaarden dat de Palestijnen verplicht tot het doen van concessies aan Israël. Abbas kan veel respect hebben voor de ambitieuze en slimme jonge kroonprins van Saoedi-Arabië, Mohammed bin Salman. Dit respect stopt echter zeker aan de grens van een politieke zelfmoord - en extreem persoonlijk risico - vanuit het oogpunt van Abbas.
Abbas zit nu gevangen tussen twee keuzes, beide rampzalig: enerzijds heeft hij de politieke steun van zijn Arabische broeders nodig. Dat is het meeste wat hij van de Arabische landen kan verwachten, waarvoor de meeste Palestijnen geen cent geven. Het is vermeldenswaardig dat de Arabische landen weten dat de Palestijnen na de PLO en Yasser Arafat in grote lijnen de invasie van Saddam Hoessein in Koeweit in 1990 openlijk hebben gesteund. Koeweit was een van de Golfstaten die vroeger miljarden dollars per jaar aan de Palestijnen ter beschikking stelden. Nu niet meer.
Sindsdien zijn de Palestijnen bijna volledig afhankelijk geweest van de Amerikaanse en Europese financiële hulp. Het is dan ook zeker zo dat de VS en de EU meer invloed hebben op de Palestijnen dan de meeste Arabische landen.
Desalniettemin zou geen enkele Amerikaan of Europeaan op aarde een Palestijnse leider kunnen dwingen een vredesverdrag met Israël te ondertekenen, wat verworpen zou worden door een overweldigende meerderheid van zijn bevolking.
Trumps "ultieme oplossing" kan ertoe leiden dat sommige Arabische landen het vredesverdrag met Israël ondertekenen. Deze landen hebben sowieso geen echt conflict met Israël. Waarom zou er geen vrede tussen Israël en Koeweit zijn? Waarom zou er geen vrede tussen Israël en Oman zijn? Hebben sommige Arabische landen een territoriaal geschil met Israël? Het enige "probleem" dat de Arabische landen met Israël hebben, is het probleem van de Palestijnen.
Op dit moment lijkt het erop dat de overgrote meerderheid van de Arabische regimes zich niet meer bekommert om de Palestijnen en hun leiders. De Palestijnen verachten de Arabische leiders net zo als zij elkaar minachten. Het is een wederzijds gevoel. De Palestijnen verachten in het bijzonder elke Arabische leider die op één lijn staat met de VS. Zij beschouwen de VS niet als een eerlijke bemiddelaar in het Israëlisch-Arabische conflict. De Palestijnen beschouwen de VS in feite als "bevooroordeeld" ten gunste van Israël, ongeacht of de man die in het Oval Office zit een Democraat of Republikein is.
De Saoedische kroonprins wordt door de Palestijnen gezien als een bondgenoot van de VS. De nauwe betrekkingen met Jared Kushner worden niet alleen door de Palestijnen met argwaan bekeken, maar ook door veel andere Arabieren. Palestijnse politieke analisten zoals Faisal Abu Khadra zijn van mening dat de Palestijnse leiders zich moeten voorbereiden op het "mysterieuze" vredesplan van Trump." Ze zijn sceptisch of het plan zou voldoen aan de eisen van de Palestijnen.
De Palestijnen lijken verenigd te zijn in het verwerpen van de pogingen van de Trump-regering om hen een oplossing op te leggen. Zij zijn ervan overtuigd dat de Amerikanen, met hulp van Saoedi-Arabië en enkele Arabische landen, werken aan het "liquideren" van de Palestijnse zaak. Abbas en zijn rivalen in Hamas vrezen nu voor het "vredesplan" van de Amerikaanse regering.
Net als lemmingen die naar de zee worden getrokken, lijken de Palestijnen naar weer een ander scenario te marcheren, waarin ze "nooit een kans missen om een kans te missen". De vraag blijft: hoe zullen de Saudi's en de rest van de internationale gemeenschap reageren op de voortdurende Palestijnse verwerping en onverzettelijkheid?
Bassam Tawil, een moslim, is gevestigd in het Midden-Oosten.