De Palestijnen zijn weer opnieuw boos - deze keer omdat de Trump-regering niet lijkt te hebben ingestemd met hun standpunt ten aanzien van het Israëlisch-Palestijnse conflict. De Palestijnen zijn ook boos omdat zij geloven dat de Trump-regering Israël niet wil dwingen om te voldoen aan al hun eisen.
Hier is hoe de Palestijnen het zien: als je niet met ons bent, dan ben je tegen ons. Als je niet akkoord gaat met al onze eisen, dan moet je onze vijand zijn en kunnen we je niet vertrouwen in het vervullen van de rol als "eerlijk" bemiddelaar in het conflict met Israël.
Vorige week suggereerden onbevestigde berichten nog eens dat de Trump-regering heeft gewerkt aan een alomvattend plan voor vrede in het Midden-Oosten. De volledige details van het plan blijven onbekend tot op dit moment.
Wat echter zeker is - volgens de berichten - is dat het plan niet voldoet aan alle eisen van de Palestijnen. In feite zou geen enkel vredesplan - door Amerikanen of een andere partij - de Palestijnen alles kunnen bieden wat ze vragen.
De Palestijnse eisen blijven net zo onrealistisch als altijd. Ze omvatten onder andere de eis dat miljoenen Palestijnse "vluchtelingen" Israël mogen binnenkomen. Ook willen de Palestijnen dat Israël zich zal terugtrekken naar de onverdedigbare grenzen die Hamas en andere groepen dichter bij Tel Aviv brengt.
De Palestijnse Autoriteit (PA) en zijn leider, de 82-jarige Mahmoud Abbas, die nu in het twaalfde jaar van zijn vierjarige ambtstermijn is, blijven erop staan dat zij niets minder dan een soevereine en onafhankelijke Palestijnse staat, met Oost-Jeruzalem als hoofdstad, zullen accepteren met al het land dat Israël in de zesdaagse oorlog van 1967 heeft veroverd.
Het gevaarlijkst is dat zelfs in het onwaarschijnlijke geval dat Abbas een deal zou ondertekenen, een andere leider later kan langskomen en rechtmatig kan zeggen dat Abbas niet de macht had om iets te ondertekenen aangezien zijn termijn reeds lang geleden was verstreken.
Hamas, de Palestijnse islamitische terreurgroep die de Gazastrook controleert, beweert dat het nooit de aanwezigheid van Israël op "moslimgrond" zal accepteren. Hamas wil ál het land dat Israël in 1948 zou hebben "ingenomen". Vertaling: Hamas wil de vernietiging van Israël om er een islamitisch kalifaat op te richten waarin niet-moslims de status van dhimmi ("onderworpen beschermd persoon") zouden krijgen.
In tegenstelling tot de Palestijnse Autoriteit verdient Hamas waardering voor het feit dat het duidelijk en consequent is over zijn werkelijke doel. Sinds zijn oprichting drie decennia geleden - en ondanks recente illusoire hoop geuit door westerse autoriteiten - heeft Hamas geweigerd om zijn ideologie te veranderen of zijn beleid te verzachten. Het blijft vastberaden vasthouden aan zijn standpunt dat geen enkele moslim het recht heeft om een deel van de moslimgronden op te geven aan een niet-moslims (in dit geval de Joden - hetzelfde geldt voor de "zuivering" van Turkije van Armeense en Griekse niet-moslims).
De Palestijnse Autoriteit, met haar Janus-kop naar vele kanten, spreekt daarentegen nog steeds met meerdere stemmen en zendt tegenstrijdige boodschappen uit, zowel naar haar volk als naar de internationale gemeenschap. Niemand weet echt of de PA een duidelijke en eensgezinde strategie heeft om Israël aan te pakken.
Mahmoud Abbas weet hoe hij heel mooi moet klinken, en dat doet hij zo vaak als hij Israëli's en Westerse leiders ontmoet. Maar als hij in het Arabisch met zijn eigen volk spreekt, is het soms maar heel moeilijk om Abbas te onderscheiden van Hamas-leider Ismail Haniyeh.
 De Amerikaanse President Donald Trump in besprekingen met de President van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas, op 23 mei 2017 in Bethlehem. (Foto door PPO via de Getty Images) |
Een aantal van Abbas' topambtenaren klinkt nog extremer dan Hamas. Behalve natuurlijk wanneer deze zachtmoedig sprekende en naar Westerse stijl opgeleide Palestijnse functionarissen worden uitgezonden om te spreken met westerlingen. Dan, plotseling, komt de honing.
Omdat de leiders van de Palestijnse Autoriteit en hun plaatsvervangers met meer dan één stem spreken, sturen ze tegenstrijdige signalen naar de wereld over hun werkelijke bedoelingen. Vaak slagen ze erin om iedereen voor de gek te houden. En maar al te vaak gelooft de wereld de boodschap die ze wil horen, in plaats van de minder comfortabele echte boodschappen.
De tegenstrijdige berichten van de Palestijnse Autoriteit geven de indruk dat er zowel een vredespartner als een vijand is - afhankelijk van wíe je hebt gehoord en wannéér je hem hoorde.
Eén ding is duidelijk: vanuit Palestijns oogpunt gaat er geen liefde verloren tussen de VS en hen. Vanuit hun gezichtspunt - en dit is een standpunt dat zij voor een uitputtend lange tijd hebben aangehouden - kan de VS geen onbevooroordeelde rol spelen als bemiddelaar in het conflict met Israël. Wat de Palestijnen meekrijgen is de sterke en strategische alliantie tussen de VS en Israël.
De Palestijnen beschuldigden in de afgelopen vier of vijf decennia élke Amerikaanse regering ervan dat zij "bevooroordeeld" zijn ten gunste van Israël. De Palestijnen zouden zeker graag zien dat de honderden miljoenen dollars aan financiële steun die zij jaarlijks uit de VS ontvangen, zal worden voortgezet. Maar wat de VS ook doet voor de Palestijnen, de Amerikanen zullen altijd veroordeeld worden vanwege hun vermeende vooringenomenheid ten gunste van Israël.
De Trump-regering staat op het punt om een les in Palestijnse politiek te krijgen. Als de Trump-regering zijn vredesplan openbaar maakt, zullen de Palestijnen als eersten dat afwijzen, simpelweg omdat het niet aan al hun eisen voldoet.
Mahmoud Abbas weet dat hij niet bij zijn volk kan terugkomen met iets minder dan wat hij zijn volk heeft beloofd: 100%.
De afgelopen dagen hebben we al aanwijzingen gekregen voor de Palestijnse reactie. Hier bijvoorbeeld, toen de woordvoerder van Abbas, Nabil Abu Rudaineh, gevraagd werd commentaar te leveren op berichten over het vredesplan en de Amerikaanse dreiging om de diplomatieke missie van de PLO in Washington te sluiten. Hij zei: "De Amerikaanse regering heeft haar vermogen verloren om de rol van bemiddelaar in de regio te vervullen. De VS kan niet langer worden beschouwd als de sponsor van het vredesproces."
De opmerkingen van Abu Rudaineh waren zelfs nog wat terughoudender dan de opmerkingen van andere Palestijnse functionarissen en facties over de Trump-regering.
De PLO-hoofdonderhandelaar Saeb Erekat ging zelfs zo ver door dat hij dreigde dat de Palestijnen alle communicatie met de VS zouden opschorten als de diplomatieke missie van de PLO wordt gesloten.
Natuurlijk lijkt niemand die dreiging van Erekat serieus te nemen. Het stopzetten van de contacten met de VS komt neer op zelfmoord voor de Palestijnen. Zonder financiële en politieke steun van de VS zouden de Palestijnse Autoriteit en Erekat binnen enkele dagen van het toneel zijn verdwenen. In dit stadium is het nog steeds onduidelijk of Erekats woorden over het opschorten van de contacten met de Amerikanen ook de weigering omvat om de financiële steun van de VS te aanvaarden.
De dreigementen van Erekat moeten echter worden gezien in de context van de toenemende Palestijnse woede en vijandigheid jegens de Trump-regering. Deze woede wordt nu vertaald in een retorische aanval op Trump en zijn bestuur. De Palestijnen beschuldigen de huidige regering er nu van te werken aan en samen te spannen om de Palestijnse zaak met behulp van een aantal Arabische landen, waaronder Saoedi-Arabië en Egypte, te "liquideren".
De Palestijnen hebben hun mening bepaald: het Trump-vredesplan is slecht voor ons en wij zullen het niet accepteren. Het plan is slecht omdat het Israël niet dwingt om de Palestijnen alles te geven. Voor de Palestijnen is het plan slecht, omdat het wordt gezien als onderdeel van een samenzwering van Jared Kushner en Saudi-Arabië's kroonprins Mohammed bin Salman. De Palestijnen hebben zichzelf ervan overtuigd dat Trump hun zaak wil "liquideren", niet oplossen.
Trump staat op het punt hetzelfde proces door te maken als president Bill Clinton 17 jaar geleden bij Camp David. Tot grote verbazing van Clinton verwierp Yasser Arafat een verbluffend genereus aanbod van de toenmalige Israëlische premier Ehud Barak. Trump zal binnenkort vernemen dat voor Mahmoud Abbas en de Palestijnen 99 procent niet genoeg is.
Bassam Tawil, een moslim, is gevestigd in het Midden-Oosten.