De Verenigde Staten hebben zich recentelijk teruggetrokken uit het Iraanse nucleaire akkoord. Deze stap is volledig gerechtvaardigd, niet alleen vanwege veiligheidsredenen, maar vooral omdat de Khomeinistische revolutie in Iran een dodelijke en voortstuwende ideologie is -waarvan het Westen nuclearisering niet kan toestaan.
Voor het Franse satirische tijdschrift Charlie Hebdo veranderde alles toen Said en Sharif Kouachi 11 mensen vermoordden in het kantoor in Parijs. Een van de teksten die op de laptop van de gebroeders Kouachi werd teruggevonden, was de Iraanse oproep om de romanschrijver Salman Rushdie te doden, en dat "volkomen terecht" noemde. De moordenaars waren geïnspireerd door het dodelijke edict van Ayatollah Khomeini tegen Rushdie. Het bloedbad in Charlie Hebdo is een van de giftige vruchten van de Islamitische Republiek. De Iraanse ayatollahs vrezen de verleiding van de Westerse cultuur. Daarom zijn ze er sinds 1979 mee in oorlog.
 De leider van de Islamitische Revolutie van Iran, Ayatollah Rouhollah Khomeini, afgebeeld in 1979. (Foto door Asadollah Chahriari/Keystone/Getty Images) |
Nooit eerder, totdat Ayatollah Khomeini aan de macht kwam, was een schrijver gedwongen om te leven met de dreiging van een moordaanslag, met een prijs op zijn hoofd vanwege het bekritiseren van de islam. Vóór de Iraanse Revolutie werd geen Arabische schrijver ter dood veroordeeld. Sinds Khomeini is het vermoorden van literaire dissidenten routine geworden: de Algerijnse schrijfster Tahar Djaout, de Egyptische intellectueel Farag Foda, Turkse schrijvers vermoord in Sivas, en onlangs werden er bloggers uit Bangladesh afgeslacht. De fatwa tegen Rushdie was een van Irans meest succesvolle aanvallen op de westerse beschaving en poging om het Westen te intimideren.
Het verbranden van de Amerikaanse vlag en het zingen van "Dood aan Amerika" kwamen in het Midden-Oosten pas voor na de Iraanse overname van de Amerikaanse ambassade in Teheran. Toen Donald Trump de VS uit het nucleaire akkoord terugtrok, verbrandden parlementsleden in het Iraanse parlement de Amerikaanse vlag. In de afgelopen maanden werden Iraanse meisjes die hun sluier afdeden gearresteerd en geslagen. Het was Iran dat van de chador een symbool van de politieke islam maakte. Een vrouw in een zwarte chador, de ernstigste vorm van de hijab, is uitgegroeid tot een van de meest zichtbare beelden van de Islamitische Republiek.
Vrouwen in Egypte, Syrië, Afghanistan, Turkije en de Maghreb waren nooit bedekt. Khomeini veranderde dit; hij noemde de sluier "een vlag van de revolutie". Het is geen toeval dat 1989 niet alleen het jaar van Rushdie's fatwa was, maar dat ook in Frankrijk de islamitische hoofddoek-controverse op gang kwam. Een schoolhoofd vertelde drie moslimtieners dat zij niet bij de middelbare school in Creil konden inschrijven vanwege de Constitutionele verplichting van Frankrijk om aan het secularisme te voldoen. De islamitische gemeenschap begon te strijden voor het recht om hun meisjes op school te sluieren. "De islamitische gemeenschap in Frankrijk scandeerde: "We zullen doorgaan tot we sterven."
De hijab werd voor het eerst uitgedeeld door de Iraanse ambassade in Algiers. In Tunesië werd de seculiere regering geëxcommuniceerd door de Iraanse fundamentalisten na 1981, toen de Tunesische regering een rondzendbrief uitzond waarin het gebruik van een hijab op scholen en in openbare instellingen werd verboden. Iran is er de afgelopen jaren ook in geslaagd om een groot aantal Europese leiders en ministers die het land bezochten te dwingen om de hijab te dragen, waarmee het beeld van culturele en symbolische onderwerping ontstaat.
De Iraanse ayatollahs waren de eersten die de christelijke bevolkingen in het Midden-Oosten formeel vervolgden. Iran staat hedentendage op de Open Door's lijst van tien landen met de slechtste vooruitzichten voor christenen. Ook het idee om joodse gemeenschappen over de hele wereld aan te vallen is een Iraanse uitvinding: in 1992 en 1994 werden de joodse gemeenschap en de Israëlische ambassade in Buenos Aires opgeblazen. Tot de Iraanse Revolutie had geen enkel land een valse holocaustontkenning gepromoot.
De archipel van de politieke islam in Europa, van Tariq Ramadan tot aan de Moslimbroederschap, draait in een baan rond de as Qatar-Iran. De Egyptische Moslimbroederschap stond openlijk aan de kant van Khomeini's revolutionairen toen zij de Sjah omver wierpen en bedreigt nu Saoedi-Arabië, de VAE en anderen in de regio.
In de beginjaren van de Revolutie waarde een fanatiek puritanisme door de natie. Duizenden "prostituees", drugsverslaafden en homoseksuelen werden geëxecuteerd. Op openbare plaatsen vielen revolutionairen mensen aan die de strenge nieuwe kleding- en gedragscodes niet respecteerden. Toen was er geen Taliban, geen ISIS, geen Boko Haram. Sinds de Iraanse Revolutie heeft het idee om de Sharia in de nationale wetgeving op te nemen zich over de hele islamitische wereld verspreid. Na de revolutie verklaarden de Iraniërs voor het eerst de oorlog aan hun eigen culturele leven: theaters werden gesloten, concerten werden verboden, artiesten ontvluchtten het land, bioscopen werden in beslag genomen, omroepen werden verboden.
Iran is ook de oorsprong van het idee om kinderen als menselijke bommen te gebruiken. In de woorden van de Duitse geleerde Matthias Küntzel: "Khomeini was de eerste die een volwaardige doodscultus ontwikkelde." Tijdens de oorlog tussen Iran en Irak importeerde Ayatollah Khomeini duizenden plastic sleutels uit Taiwan. De ayatollah stuurde Iraanse kinderen door de Iraakse mijnenvelden in de richting van de vijand, om daarin een opening te maken met hun lichamen. Voor elke missie kregen de Iraanse kinderen een sleutel om hun nek gehangen; ze werden verteld dat deze de deuren naar het paradijs zou openen.
Sindsdien hebben de kleuter zelfmoordterroristen hun opwachting gemaakt in Gaza, Irak, Syrië, Nigeria en Afghanistan.
De fatwa's tegen "godslasterlijke" schrijvers, het sluieren van vrouwen, de aanvallen op joden wereldwijd, de vervolging van christenen, het mishandelen van kinderen, het opleggen van islamitische wetgeving... allen zijn de giftige vruchten van Khomeini's revolutie en directe uitdagingen aan de belagrijkste kenmerken van de westerse beschaving. Zal Europa - de bakermat van de westerse cultuur en beschaving - de ogen openen en zich niet langer aan de zijde van de tirannieke ayatollahs in Iran scharen?
Giulio Meotti, cultureel redacteur van Il Foglio, is Italiaans journalist en auteur.