 In Nigeria zijn de afgelopen twintig jaar 100.000 christenen vermoord. Nigeria is de "grootste moordenaar van christenen ter wereld" aan het worden. De Amerikaanse president Donald Trump bracht de kwestie in 2018 ter sprake bij de Nigeriaanse president Muhammadu Buhari. "We hebben zeer ernstige problemen met christenen die in Nigeria worden vermoord", vertelde Trump. President Trump staat echter bijna alleen onder westerse leiders om de kwestie aan de orde te stellen. Toen zijn voorganger, president Barack Obama, Buhari ontmoette, sprak hij nooit over de moorden op christenen. Afbeelding: Trump en Buhari op 30 april 2018, in Washington, DC. (Foto door Win McNamee/Getty Images) |
"Stop het moorden", "Genoeg is genoeg", "Onze levens zijn belangrijk", zeiden Nigeriaanse christenen en kerkleiders die op 20 augustus in Londen bijeenkwamen om te demonstreren tegen de afslachting van de christenen in hun land. Ze stuurden de Britse premier Boris Johnson een brief waarin ze de internationale media beschuldigden van "een samenzwering om te zwijgen".
Tegelijkertijd werd in een rapport van drie organisaties - de Internationale Organisatie voor Vredesopbouw en Sociale Rechtvaardigheid, het Internationaal Comité voor Nigeria en de All-Party Parliamentary Group for International Freedom of Religion or Belief - onthulde dat in Nigeria in de afgelopen 20 jaar 100.000 christenen zijn vermoord. Boko Haram, Al Qaeda, Fulani herders en andere islamitische groeperingen zijn verantwoordelijk voor de dood van meer dan 96.000 christenen in 21.000 afzonderlijke aanvallen. Volgens het rapport zijn 43.242 christenen gedood door Boko Haram, de islamitische staat en Al-Qaeda; 18.834 zijn omgekomen bij Fulani-aanvallen en 34.233 door andere gewapende groeperingen. Nigeria wordt de "grootste slachterij van christenen ter wereld".
"Deze hele zaak is systematisch," zei de Anglicaanse aartsbisschop Benjamin Argak Kwashi van Jos; "het is gepland; het is berekend... hun bedoeling is om Nigeria te islamiseren".
De inzet is strategisch en immens. Nigeria, nu reeds het dichtstbevolkte Afrikaanse land, zou volgens een studie van The Lancet in het jaar 2100 een bevolking van ongeveer 800 miljoen mensen kunnen hebben en de negende grootste economie ter wereld kunnen worden. "Als de islam Nigeria overspoelt, kan de rest van Afrika gemakkelijk aan hen ten prooi vallen", zei bisschop Hyacinth Egbebo.
Bij het lezen van berichten over de slachtingen van Nigeriaanse christenen, is het tafereel altijd hetzelfde: een dorp met een paar arme huizen omgeven door open velden. Jihadisten verschijnen midden in de nacht en vallen huis na huis aan. Ze breken deuren open, roepen "Allahu akbar", vermoorden bedrijfsmatig ouderen, verkrachten en verminken vrouwen en kinderen, en ontvoeren voor losgeld als "business". Ze verbranden huizen, scholen en kerken. "Het is alsof de levens van christenen er niet meer toe doen", zei dominee Stephen Baba Panya, voorzitter van de Evangelical Church Winning All.
"In de noordelijke en centrale gordelstaten van Nigeria zijn duizenden burgers gedood bij aanvallen onder leiding van Boko Haram, de islamitische Fulani-herders en andere extremistische milities", schreef de barones Caroline Cox. "Honderden kerken zijn tot puin verbrand. Hele gemeenschappen zijn gedwongen om hun huizen en landbouwgrond te verlaten". De Internationale Vereniging voor Burgerrechten en Rechtstaat waarschuwde voor het risico van een "Rwandese genocide".
Organisaties die de vervolging van christenen volgen, stellen al lang aan de orde wat er gebeurt. In 2012 wees Open Doors USA al op het risico van genocide in Nigeria. Hoeveel christelijke levens zijn er in de acht jaar daarna verloren gegaan? Hoeveel zouden er gered kunnen worden als de media, de ambassades en de internationale organisaties druk hadden uitgeoefend op de Nigeriaanse leiders om hun christenen te beschermen? Waarom heeft het Westen nooit de handel, de diplomatieke, militaire en politieke uitwisselingen met Nigeria gekoppeld aan de bescherming van de christenen?
De Amerikaanse president Ronald Reagan koppelde de gesprekken met de Sovjet-Unie aan een campagne om de Russische Joden het land te laten verlaten. Maar zelfs de Joden in de Sovjet-Unie hadden niet te maken met de wreedheden die de christenen in Nigeria dagelijks ondergaan.
De Amerikaanse president Donald Trump bracht de kwestie in 2018 ter sprake bij de Nigeriaanse president Muhammadu Buhari. "We hebben zeer ernstige problemen dat er christenen in Nigeria worden vermoord", zo vertelde Trump hem. President Trump staat echter bijna alleen onder de westerse leiders om deze kwestie aan de orde te stellen. Toen zijn voorganger, president Barack Obama, Buhari ontmoette, sprak hij nooit over de moorden op christenen.
President Trump zou "een speciale afgezant voor Nigeria en de regio van het Tsjaadmeer moeten aanstellen om zich als een laserstraal te richten op de aanvallen van Boko Haram en andere islamitische militanten... om een genocide op christenen in de regio een halt toe te roepen". Daartoe riep voormalig congreslid Frank Wolf op.
Zes jaar geleden leidde de ontvoering van 276 vrouwelijke studenten, voornamelijk christenen, door de islamitische groep Boko Haram in Chibok, Nigeria, tot een internationale veroordeling. #BringBackOurGirls was trendy op Twitter - maar had, wat niet verrassend was, geen effect op Buhari. De hashtag-campagne was kortstondig.
Slechts één van die ontvoerde Nigeriaanse tieners, Leah Sharibu, slaagde er niet in haar vrijheid te herwinnen en bracht daarom twee jaar in Boko Haram gevangenschap door. Waarom? Omdat ze geweigerd had het christendom af te zweren en zich te bekeren tot de islam. Haar moeder sloot zich aan bij een protest in Londen, maar geen enkele grote Europese krant had tijd voor haar. "Uit vermoeidheid of plaatsvervangende schaamte, of beide, sluiten we onze ogen", zei de journalist Franz-Olivier Giesbert.
"Telt het leven van de christenen in het Oosten, Afrika of Azië wel? Dat is een vraag die we ons mogen stellen als we zien welke plaats onze dierbare media geven aan de moorden en de discriminatie waarvan katholieken of protestanten het voorwerp zijn op de planeet: niets of bijna niets, enkele gelukkige uitzonderingen (...) Het is onze tartuferie (hypocrisie) die de botsing van de beschavingen voedt".
Een andere uitzondering was de Franse auteur Bernard-Henri Lévy. In een lang artikel beschreef Lévy zijn bezoek aan Nigeriaanse kerken en dorpen die door islamitische fundamentalisten in brand werden gestoken en vernietigd, terwijl lokale priesters en bisschoppen hem de foto's lieten zien van christelijke vrouwen die verminkt waren nadat ze weigerden zich tot de islam te bekeren. Toen vertelde een Fulani hem:
"Dit is ons land, er zijn te veel christenen hier, christenen zijn honden en kinderen van teven. Ze zijn verraders omdat ze zich hebben bekeerd tot de Witte religie. Als ze allemaal vertrekken, zal Nigeria eindelijk vrij zijn".
De Amerikaanse journalist Kirsten Powers schreef:
"Christenen in het Midden-Oosten en Afrika worden afgeslacht, gemarteld, verkracht, ontvoerd, onthoofd en gedwongen om de geboorteplaats van het christendom te ontvluchten. Men zou denken dat deze gruwel de preekstoelen en kerkbanken van de Amerikaanse kerken zou kunnen veroveren. Dat is niet zo. De stilte is bijna oorverdovend."
Belangrijke Amerikaanse kerken hebben "deugdzaamheidssignalen" over racisme omarmd na de dood van George Floyd, maar geen enkele christelijke leider heeft gezegd: "Black Christian Lives Matter", om het bewustzijn over de afslachting van christenen te vergroten. Zoals een bisschop zei, het Westerse zwijgen over de vervolging van christenen is "sinister" geweest.
De "culturele genocide" op Oeigoeren door het Chinese regime is aan de kaak gesteld en staat stevig op de radar van onze media, en de "Rohingya-genocide" in Myanmar is zelfs in het Internationaal Gerechtshof in Den Haag terechtgekomen; Duitse en Europese parlementsleden hebben het veroordeeld. Maar over de genocide op 100.000 christenen in het grootste land van Afrika heeft het Westen gewoon de schouders opgehaald.
Giulio Meotti, Cultureel redacteur van Il Foglio, is een Italiaanse journalist en auteur.