 Pastor Victor Bet-Tamraz, zijn vrouw Shamiram en hun zoon Ramiel werden gearresteerd in Iran, vastgehouden en ondervraagd in de Evin Gevangenis (bekend om misbruik en marteling van dissidenten), en veroordeeld tot gevangenisstraffen voor "misdaden" die verband houden met het christendom. Afbeelding: Evin-gevangenis in Teheran, Iran. (Bron: Ehsan Iran/Wikimedia Commons). |
De dochter van een voormalige dominee in Iran - Dabrina Bet-Tamraz - beschreef onlangs de vervolging en het lijden waaraan haar familie werd onderworpen na te zijn veroordeeld tot lange gevangenisstraffen voor "misdaden" in verband met het christendom.
Ze sprak vanuit de veiligheid van een toevluchtsoord in Zwitserland, waarheen ze gevlucht was met hulp van vrienden, en vertelde het volgende aan Gatestone Institute:
"Ik werd vele malen gearresteerd in Iran. Ik werd bedreigd, gedwongen om met de regering samen te werken tegen predikanten, christelijke leiders en leden van de kerk. Ik werd in hechtenis gehouden zonder wettelijke machtiging, zonder dat er een vrouwelijke officier aanwezig was en in een mannelijke omgeving."
"Ik voel me nu veilig in Zwitserland, maar toen de Iraanse MOIS [inlichtingendienst] een artikel publiceerde via sociale media met mijn foto's en huisadres - en Iraanse mannen die in Zwitserland wonen aanmoedigde om 'mij een bezoekje te brengen' - moest ik verhuizen.
Het is bijna een jaar geleden dat Dabrina een beroep deed op de Mensenrechtenraad van de VN in Genève om in te grijpen om de "valse en ongegronde beschuldigingen" tegen haar vader, moeder, broer en andere christenen en christelijke bekeerlingen in Iran ongedaan te maken. De tijdlijn van de arrestaties van haar familie is als volgt:
- In 2014 werd dominee Victor Bet-Tamraz, samen met twee moslim die zich tot het christendom bekeerd hadden, gearresteerd tijdens een privé-kerstbijeenkomst in zijn huis in Teheran.
- In 2016 werd Ramiel Bet-Tamraz, de zoon van de dominee (Dabrina's broer), samen met vier van zijn vrienden, allen moslims die zich bekeerd hebben tot het christendom, gearresteerd tijdens een picknick in Teheran. Ze werden vastgehouden en verhoord in de Evin-gevangenis, die bekend staat om misbruik en marteling van dissidenten.
- In 2017 werden dominee Victor Bet-Tamraz en twee bekeerlingen schuldig verklaard en veroordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf voor "het uitvoeren van evangelisatie" en het uitvoeren van "illegale kerkelijke activiteiten".
Ondertussen werd de vrouw van de voorganger, Shamiram (Dabrina's moeder), gedagvaard door het Openbaar Ministerie in de Evin-gevangenis en vervolgens veroordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf voor "het lidmaatschap van een groep met als doel de nationale veiligheid te verstoren" en voor "samenkomen en samenspannen om misdaden tegen de nationale veiligheid te plegen".
Haar familieleden hebben allemaal beroep aangetekend tegen hun veroordelingen. Zolang het beroep hangend is, zijn de familieleden momenteel op borgtocht vrijgelaten en wachten zij op verdere verhoren.
Dabrina zei dat haar familie in het ongewisse leefde - iets wat een psychologische en financiële tol eist in hun leven en levensonderhoud:
"Ze proberen te overleven, niet wetend wat er daarna gaat gebeuren, niet in staat om plannen te maken over hun toekomst. Hun leven is gewoon in de wacht gezet."
"Ze leven met een constante angst, machteloosheid, zonder zekerheid en veiligheid, zelfs niet in hun eigen huis. Ze zijn zich volledig bewust van de gevaren om hen heen, maar zijn niet in staat om iets te doen om zichzelf te beschermen. Ze worden in de gaten gehouden, gecontroleerd en afgeluisterd. Dit is hun dagelijks leven. Elke keer als ze een telefoontje krijgen, zijn ze vervuld van angst: het kunnen Iraanse inlichtingenofficieren zijn die hen bellen voor een verhoor of een rechtszaak."
"Al het geld van mijn vader is bevroren. Hij heeft nu geen inkomen meer en mag geen overheidsbaan hebben. Hij is 65 jaar en leeft van een pensioen dat niet eens genoeg is om het voedsel te betalen.
"Ook werd mijn broer door zijn ondervragers er voortdurend van beschuldigd dat hij het ambt van mijn vader voortzette - het onderwijzen en prediken van de Bijbel - omdat mijn vader niet meer in staat is om dat te doen."
De Pinkstergemeente, de Assyrische Pinksterkerk in Teheran, werd in 2009 door het Iraanse ministerie van Binnenlandse Zaken gesloten wegens het aanbieden van diensten in de Perzische taal - iets dat etnische kerken in Iran niet mogen doen. De kerk mocht pas heropend worden nadat Bet-Tamraz was verwijderd en vervangen door een andere religieuze leider die diensten in het Assyrisch hield.
Amnesty International startte een campagne om te eisen dat de Iraanse regering "de schuldigverklaringen en veroordelingen" van Bet-Tamraz en zijn vrouw en de twee andere christelijke verdachten zou vernietigen, en om "het recht op vrijheid van gedachten, geweten en godsdienst te respecteren".
Het Assyrisch Beleidsinstituut stuurde een open brief aan het hoofd van de Iraanse rechterlijke macht en de procureur-generaal van Teheran met het verzoek om de aanklachten tegen deze christenen te seponeren en "een einde te maken aan de intimidatie, de willekeurige arrestatie en arrestatie en gevangenneming van christenen, inclusief bekeerlingen, in Iran".
Vorig jaar heeft een groep "speciale rapporteurs" van de Verenigde Naties over de mensenrechten een gezamenlijke verklaring afgelegd waarin Iran wordt opgeroepen "te zorgen voor een eerlijke en transparante hoorzitting" voor Bet-Tamraz en de twee bekeerde christenen. De verklaring luidde deels als volgt:
"We zijn op de hoogte van verschillende andere gemelde gevallen waarin leden van de christelijke minderheid zware straffen hebben gekregen na beschuldigd te zijn van 'bedreiging van de nationale veiligheid', hetzij voor het bekeren van mensen, hetzij voor het bezoeken van huiskerken."
"Dit laat een verontrustend patroon zien van individuen die het doelwit zijn vanwege hun religie of geloof, in dit geval een religieuze minderheid in het land."
"Leden van de christelijke minderheid in Iran, met name degenen die zich tot het geloof hebben bekeerd, worden geconfronteerd met ernstige discriminatie en religieuze vervolging."
Het verhaal van de Bet-Tamraz familie maakt deel uit van wat de mensenrechtenorganisatie International Christian Concern beschreef als de "Iraanse terreurmachine" die zich richt op christenen:
"In Iran wordt elke praktijk die in strijd is met de islam beschouwd als een nationale veiligheidsbedreiging, die door de rechtbank streng wordt bestraft."
"Revolutionaire rechtbanken werden opgericht om te waken tegen alle bedreigingen voor de islam. Deze rechtbanken hebben zich ontwikkeld tot een goed geoliede onderdrukkingsmachine die ongestraft onder bescherming van de staat functioneert. De rechtbanken zijn nauw verweven met het Ministerie van Inlichtingen. Rechters hebben de beschikking over de Revolutionaire Garde (de geheime politie) en een netwerk van gevangenissen, die gebruikt worden om christenen te martelen en te ondervragen."
Volgens International Christian Concern zei Dr. Mike Ansari van Heart4Iran, een Iraanse christelijke dominee, over slachtoffers van dit rechtssysteem: "Als je je herroept en berouw toont, ga je de gevangenis in. En als je dat niet doet, zul je gedood worden."
Het verslag van International Christian Concern voegt toe:
"Het wetboek van strafrecht ontbeert richtlijnen voor de rechterlijke macht met betrekking tot moslimbekeerlingen. Christenen kunnen grote boetes, detentie, lange gevangenisstraffen of zelfs executie onder de islamitische shariawet tegemoet zien. De straffen van christelijke bekeerlingen worden overgelaten aan de interpretatie van de rechter en kunnen op van alles gebaseerd zijn - de stemming van de rechter op die dag, wat hij als ontbijt heeft gehad, zijn interpretatie van de shariawetgeving, of zijn haat tegen het christendom."
De bovenstaande situatie, zo vervolgt Dabrina, is verantwoordelijk voor de benarde situatie van haar familie.
"De rechter heeft niet eens genoeg bewijs gevonden om mijn moeder te veroordelen. De zaak was hem niet duidelijk. Hij heeft de ondervragers om meer informatie en documenten gevraagd. Hij zal waarschijnlijk alle zaken - van mijn vader, moeder en broer - samen behandelen en ze allemaal oproepen voor de volgende rechtszitting."
Het probleem is, zo zei ze, dat er zelfs geen datum voor de volgende zitting is vastgesteld.
Uzay Bulut, een Turkse journalist, is een Onderscheiden Senior Onderzoeker bij het Gatestone Institute.