 Vanuit het perspectief van Washington zijn de Golfstaten vitale bondgenoten in de confrontatie van de Trump-regering met Teheran. President Trump moet hen proberen gerust te stellen dat, hoewel de aard van de militaire maatregelen van Amerika in de regio mogelijk aan het veranderen is, de steun van Washington voor zijn bondgenoten even sterk blijft als altijd. Afbeelding: President Donald Trump als gastheer van de Kroonprins Mohammed bin Salman van Saudi-Arabië in het Witte Huis op 14 maart 2017 (Foto door Mark Wilson/Getty Images) |
Na alle recente speculaties dat de Amerikaanse president Donald Trump een einde wil maken aan de jarenlange betrokkenheid van Amerika in het Midden-Oosten, heeft de gewelddadige ondergang van de ISIS-leider Abu Bakr al-Baghdadi aangetoond dat het Witte Huis vastberaden blijft in het vervolgen van haar vijanden.
Zoals de heer Trump zei in de directe nasleep van de dood van Bagdadi in Noordwest-Syrië in het weekend, waarbij hij de ISIS-terrorist doodde of gevangen nam, was de man die verantwoordelijk was voor het toezicht op de barbaarse wreedheid die zich onder zijn zogenaamde kalifaat manifesteerde, de eerste prioriteit van zijn regering geweest.
Het was daartoe dat de heer Trump persoonlijk de speciale krachten van de V.S. machtigde om hun gewaagde opdracht uit te voeren tegen de schuilplaats van Bagdadi in de provincie van Idlib, dicht bij de Turkse grens, alhoewel, in openbaar, de heer Trump de intentie had de betrokkenheid van Amerika te verminderen bij, wat hij heeft beschreven als, het "met bloed bevlekte zand" van het Midden-Oosten .
De wens van de heer Trump om de militaire verplichtingen van Washington te verminderen, wat hij duidelijk voorafgaand aan de presidentiële verkiezing van volgend jaar wil bereiken, schijnt niet van toepassing te zijn - op het ogenblik tenminste - op ISIS. Na de succesvolle opdracht van vorig weekend tegen Bagdadi, heeft de President zijn interesse in het bestrijden van de islamistische terroristen nieuw leven ingeblazen.
Er zijn al meer gerichte aanvallen geweest tegen ISIS-doelen sinds de Bagdadi-missie, en het Witte Huis organiseert een conferentie over het aanpakken van ISIS, die in Washington in medio november moet worden gehouden.
De heer Trump verdient ongetwijfeld veel eer voor de rol die hij speelde in het succes van de Bagdadi-missie, zowel in termen van het handhaven van de druk op de jacht tegen de ISIS-terrorist, als het hebben van de politieke moed om de opdracht goed te keuren, die, indien het zou falen, ernstige schade aan zijn presidentschap toegebracht kon hebben.
Tegelijkertijd zorgen de voortdurende beweringen van de heer Trump dat hij de betrokkenheid van Amerika bij het Midden-Oosten wil verminderen voor een ernstige ontsteltenis onder de al lang bestaande Arabische bondgenoten van Washington in de regio, niet in het minst bij degenen die direct betrokken zijn bij een andere prioriteit van het buitenlands beleid van de heer Trump, namelijk het voorkomen van het verwerven van kernwapens door de Iraanse ayatollahs.
Vooral in de Golfstaten, zoals Saoedi-Arabië, Bahrein en de Verenigde Arabische Emiraten, die dankzij het besluit van de heer Trump om zich vorig jaar terug te trekken uit de nucleaire overeenkomst met Iran, in de frontlinie terecht zijn gekomen door de laatste confrontatie van Washington met de ayatollahs, is de ongerustheid over de toekomstige bedoelingen van de heer Trump groot.
Het is immers niet de schuld van de Golfstaten dat zij zich in een situatie bevinden waarin zij rechtstreeks worden bedreigd door de Iraanse Islamitische Revolutionaire Garde (IRGC), zoals blijkt uit de recente aanval op de olieverwerkingsinstallaties van Aramco in Abqaiq en Khurais in Saoedi-Arabië, een aanval die door iedereen in de regio aan Iran is verweten.
De belangrijkste reden voor de toename van de vijandige activiteiten van Iran in de Golf is dat Teheran op zoek is naar manieren om vergeldingsmaatregelen te nemen voor de verwoestende gevolgen van de economische sancties van de Trump-regering voor de Iraanse economie; en de Golfstaten, die worden gezien als nauwe bondgenoten van Washington, worden als een gemakkelijk doelwit gezien.
Het feit dat de heer Trump het voortdurend heeft over terugtrekking van de Amerikaanse troepen uit het Midden-Oosten is ook een enorme bron van zorg voor de leiders van de Golfstaten, die van oudsher sterk afhankelijk zijn van de VS om hun belangen te beschermen. Het is een teken van hun ongerustheid dat de Russische president Vladimir Poetin tijdens zijn recente bezoeken aan Riyad en Abu Dhabi een warm onthaal heeft gekregen, aangezien de Arabische regeringen hun opties hebben proberen af te wegen in het geval dat zij er niet langer op kunnen vertrouwen dat Washington hun veiligheidseisen waarborgt.
De heer Poetin een voet aan de grond geven in Syrië is één ding; het Kremlin de vrije toegang geven tot de olierijke Golfstaten is iets heel anders en dat is niet een vooruitzicht dat de heer Trump zou moeten overwegen.
Vanuit het perspectief van Washington zijn de Golfstaten vitale bondgenoten in de confrontatie van de Trump-regering met Teheran. Dus in plaats van voortdurend signalen te geven dat hij niet langer geïnteresseerd is in steun aan de Amerikaanse bondgenoten in het Midden-Oosten, zou de president hen moeten proberen gerust te stellen dat de aard van de Amerikaanse militaire maatregelen in de regio weliswaar verandert, maar dat de steun van Washington voor zijn bondgenoten nog steeds even sterk is als altijd.
De heer Trump zou er goed aan doen in te zien dat de aanwezigheid van de Golfstaten aan zijn zijde van vitaal belang is in zijn campagne om Teheran te dwingen opnieuw te onderhandelen over de gebrekkige nucleaire overeenkomst, en die tot een goed einde te brengen. Het voorkomen dat Iran kernwapens ontwikkelt, is voor de Trump-regering immers net zo belangrijk als het vernietigen van de terroristische meesterbreinen die ISIS besturen.
Con Coughlin is redacteur van Defensie en Buitenlandse Zaken van de Telegraph en een vooraanstaand Senior Medewerker van het Gatestone Institute.