Als onderdeel van haar inspanningen om het idee van een "tweestatenoplossing" te promoten, heeft de regering Biden gesproken over de noodzaak om een "gedemilitariseerde" Palestijnse staat op te richten naast Israël.
Naar verluidt heeft de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken het ministerie van Buitenlandse Zaken gevraagd om een "overzicht van hoe een gedemilitariseerde Palestijnse staat eruit zou zien op basis van andere modellen in de wereld."
Het doel van zo'n onderzoek is om te kijken naar opties voor hoe een "tweestatenoplossing" kan worden geïmplementeerd op een manier die de veiligheid van Israël garandeert, vertelde een Amerikaanse functionaris aan de Amerikaanse media Axios.
De regering Biden richt zich op een nieuwe doctrine met een ongekende push om onmiddellijk de oprichting van een "gedemilitariseerde" maar levensvatbare Palestijnse staat te bevorderen, meldde columnist Thomas Friedman van de New York Times begin februari:
"[Het plan] zou een vorm van erkenning door de VS inhouden van een gedemilitariseerde Palestijnse staat op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook, die pas tot stand zou komen als de Palestijnen een reeks welomschreven, geloofwaardige instellingen en veiligheidscapaciteiten zouden hebben ontwikkeld om ervoor te zorgen dat deze staat levensvatbaar zou zijn en Israël nooit zou kunnen bedreigen.
De Egyptische president Abdel Fattah Sisi heeft ook zijn steun uitgesproken voor de oprichting van een "gedemilitariseerde" Palestijnse staat.
"Er moet een Palestijnse staat komen op de grenzen van 4 juni met Oost-Jeruzalem als hoofdstad, zij aan zij met Israël," zei de Egyptische president in november 2023.
"We zijn er klaar voor dat deze staat gedemilitariseerd wordt, en dat er garanties zijn voor de aanwezigheid van strijdkrachten, hetzij van de NAVO, de Verenigde Naties, of Arabische of Amerikaanse strijdkrachten, zodat we veiligheid kunnen bereiken voor beide staten, de ontluikende Palestijnse staat en de Israëlische staat."
Het gepraat over een "gedemilitariseerde" Palestijnse staat komt in de nasleep van Hamas' invasie van Israël op 7 oktober 2023 en de moord, verkrachting, marteling, verminking en het levend verbranden van 1200 Israëli's, waaronder vrouwen, kinderen en ouderen. Hamas ontvoerde ook meer dan 240 Israëli's, van wie meer dan de helft nog steeds gegijzeld wordt in de Gazastrook.
De Hamas-terroristen die Israël aanvielen, gebruikten verschillende soorten wapens, waaronder aanvalsgeweren, raketgestuurde granaten (RPG's) en gemotoriseerde deltavliegers. Duizenden terroristen infiltreerden Israël vanuit de Gazastrook, die sinds 2007 onder de exclusieve controle van Hamas staat. De door Iran gesteunde terreurgroep Hamas lanceerde al snel een staatsgreep, waarbij de Palestijnse Autoriteit (PA) omver werd geworpen en de controle over de Gazastrook werd overgenomen.
De coup van Hamas kwam twee jaar nadat Israël zich had teruggetrokken uit de hele Gazastrook, nadat het meer dan 9000 Joden had geëvacueerd die daar in meer dan 25 gemeenschappen woonden. Sinds 2005 zijn er geen Joodse burgers of soldaten meer in de Gazastrook, die een semi-onafhankelijke Palestijnse staat werd.
Na de machtsovername door Hamas verscherpten Israël en Egypte hun respectieve grensovergangen en legden beperkingen op aan de scheepvaart om smokkel en de infiltratie van terroristen en wapens te voorkomen. Sinds de overname door Hamas is Israël, een staat zo groot als New Jersey, bestookt met tienduizenden raketten en mortieren -- meer dan 11.000 alleen al sinds 7 oktober: 9000 vanuit Gaza, 2000 vanuit Libanon.
De Israëlische en Egyptische wapenblokkade heeft Hamas en andere terreurgroepen er niet van weerhouden grote hoeveelheden wapens de Gazastrook binnen te smokkelen, meestal via de grens met Egypte. De blokkade weerhield de Palestijnse terreurgroepen er ook niet van om hun eigen wapens te maken en te ontwikkelen, waaronder verschillende soorten granaten en raketten. Het idee dat de Gazastrook een "gedemilitariseerde" entiteit zou worden dankzij de Israëlische en Egyptische veiligheidsbeperkingen bleek een utopie.
Het bloedbad van 7 oktober onder Israëli's toonde aan dat Israëls vijanden geen tanks en oorlogsvliegtuigen nodig hebben om Israël binnen te vallen en 1200 mensen te vermoorden en meer dan 5000 anderen te verwonden. De Palestijnen hebben de afgelopen decennia bewezen dat als het aankomt op het vermoorden van Joden, ze alles zullen gebruiken als wapen wat ze te pakken kunnen krijgen, inclusief messen, auto's, zwaarden, schroevendraaiers, knuppels, dolken, stenen, molotovcocktails en explosieve gordels.
Vier maanden na het begin van de oorlog tussen Israël en Hamas is duidelijk geworden hoe de Palestijnse terreurgroepen erin geslaagd zijn om de Gazastrook om te vormen tot een van de gevaarlijkste en meest gemilitariseerde gebieden in het Midden-Oosten. Het Israëlische leger heeft tientallen tunnels van Hamas ontdekt en vernietigd, waarvan vele waren uitgerust met elektriciteit, ventilatie, riolering, communicatienetwerken en rails, maar ook met wapens en voedsel. De Gazastrook ligt zo vol wapens dat de Palestijnse terroristen na vier maanden oorlog nog steeds raketgranaten en explosieven gebruiken om Israëlische troepen aan te vallen.
De situatie in de gebieden op de Westelijke Jordaanoever die door de Palestijnse Autoriteit worden gecontroleerd, is al even zorgwekkend. In de afgelopen jaren hebben Iran en zijn terreur proxies hun pogingen om wapens naar de Westelijke Jordaanoever te smokkelen versneld.
"Iran wil van Jordanië een doorvoergebied maken voor wapens die naar Israël gaan", zegt Amer Al-Sabaileh, oprichter van Security Languages, een denktank voor terrorismebestrijding in de Jordaanse hoofdstad Amman. Het grootste deel van de Iraanse wapens voor Palestijnen gaat naar de Westelijke Jordaanoever, met name naar de Palestijnse Islamitische Jihad, volgens een hoge Jordaanse veiligheidsfunctionaris.
In november 2023 verijdelden Israëlische autoriteiten een poging om 137 wapens vanuit Jordanië Israël binnen te smokkelen, naar eigen zeggen de grootste wapenvangst ooit aan de Jordaanse grens.
Vier maanden eerder verijdelden de Israëlische autoriteiten een ongebruikelijke wapensmokkelpoging naar Israël ook vanuit Jordanië, waarvan de details niet zijn vrijgegeven voor publicatie. De smokkel werd omschreven als "onregelmatig" en niet vergelijkbaar met eerdere en veelvuldige smokkelpogingen. Autoriteiten die het incident onderzoeken, denken dat de wapens werden binnengesmokkeld voor gebruik door Palestijnse terreurgroepen op de Westelijke Jordaanoever.
In april 2023 werd een Jordaans parlementslid gearresteerd door Israëlische autoriteiten voor een poging om meer dan 200 vuurwapens naar de Westelijke Jordaanoever te smokkelen met behulp van zijn diplomatieke paspoort.
De stroom wapens naar de Westelijke Jordaanoever heeft de opkomst vergemakkelijkt van verschillende gewapende groepen die verantwoordelijk zijn voor talloze terroristische aanslagen tegen Israëliërs. De meeste van deze groepen opereren in gebieden die worden gecontroleerd door de Palestijnse Autoriteit, die verschillende veiligheidstroepen heeft bestaande uit tienduizenden officieren die verondersteld worden de gewapende groepen te ontwapenen.
Als de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook er de afgelopen decennia in geslaagd zijn om zoveel wapens te verzamelen, dan kunnen we ons alleen maar voorstellen wat er zou gebeuren als ze een onafhankelijke en soevereine staat zouden krijgen met volledige controle over de grenzen met Egypte en Jordanië. De Palestijnen zouden ongetwijfeld doorgaan met hun pogingen om meer wapens te verkrijgen om te gebruiken in de Jihad (heilige oorlog) om Joden te doden en Israël te elimineren.
Ten eerste, zelfs als de Palestijnen zich van tevoren inzetten voor een "gedemilitariseerde" staat, leert de ervaring dat hun beloften waardeloos zijn.
Belangrijker nog, volgens Louis René Beres, professor emeritus aan de Purdue University en een expert op het gebied van internationaal recht en politieke wetenschappen, zou elke toezegging van een gedemilitariseerde staat door het Palestijnse leiderschap juridisch waardeloos zijn:
"Elk verdrag is nietig als het, op het moment dat het werd gesloten, in strijd is met een 'peremptoire' regel van het algemeen internationaal recht (jus cogens) - een regel die wordt aanvaard en erkend door de internationale statengemeenschap als een regel waarvan 'geen afwijking is toegestaan'. Omdat het recht van soevereine staten om militaire strijdkrachten te handhaven die essentieel zijn voor 'zelfverdediging' zo'n peremptoire regel is, zou Palestina, afhankelijk van haar specifieke vorm van gezag, volledig in haar recht kunnen staan om elke overeenkomst van vóór de onafhankelijkheid die haar had gedwongen te demilitariseren, op te heffen." [Cursivering in origineel].
De Palestijnse Autoriteit verplichtte zich, onder de voorwaarden van de vredesakkoorden met Israël, om het terrorisme te bestrijden en orde en gezag te handhaven op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook. Maar de PA heeft in wezen niets gedaan om illegale wapens in beslag te nemen of om hard op te treden tegen de talloze gewapende groepen die onder haar neus opereerden.
Zelfs vandaag de dag doet de PA vrijwel niets om terroristische aanvallen op Israëli's vanuit gebieden onder haar controle op de Westelijke Jordaanoever te verijdelen. Het is moeilijk om een Palestijnse familie op de Westelijke Jordaanoever te vinden die geen geweer, pistool of ander wapen bezit.
Na de terugtrekking van Israël uit de Gazastrook hadden de Palestijnen de kans om van de kustenclave het "Singapore van het Midden-Oosten" te maken. In plaats daarvan maakten ze er één grote basis van voor Jihad en terrorisme. Ze gebruikten de Gazastrook ook als lanceerbasis om tienduizenden raketten en mortieren op Israël af te vuren.
Volgens Beres:
"Er zijn verschillende wezenlijke en voorspelbare problemen met Palestijnse demilitarisering. Het eerste probleem heeft te maken met opvallend onveranderlijke Palestijnse toezeggingen tot een Arabische staat die Israël zou vervangen. Het tweede probleem heeft te maken met bepaalde kritische verwachtingen van internationale rechtsgetrouwen die het denkbaar zouden kunnen maken dat een Palestijnse staat zijn toezeggingen van vóór de onafhankelijkheid om 'gedemilitariseerd' te blijven, zou kunnen intrekken...
"Daarin ligt de jurisprudentiële kern van het Palestijnse demilitariseringsprobleem: het internationaal recht zou niet noodzakelijkerwijs vereisen dat de Palestijnen zich houden aan overeenkomsten van vóór de onafhankelijkheid met betrekking tot het gebruik van gewapend geweld. Vanuit het standpunt van een dergelijke gezaghebbende wet, zou het opleggen van demilitarisering aan een soevereine staat Palestina zeer problematisch zijn." [Cursivering in origineel].
Beres merkte op dat zowel de Palestijnse Autoriteit als Hamas het nog steeds eens zijn over één centraal punt dat de deal verbreekt: Ten eerste is het bestaan van Israël ondraaglijk op louter religieuze gronden en ten tweede is Israël in zijn geheel niets meer dan "Bezet Palestina":
"Onopgemerkt hebben zowel de Arabische wereld als Iran nog steeds alleen een 'één-staat-oplossing' voor het 'Israël-probleem.' Het is een 'oplossing' die Israël volledig elimineert, een fysieke oplossing, een 'Endlösung'. Zelfs vandaag de dag tonen officiële Arabische kaarten van 'Palestina' (PNA en Hamas) de toekomstige Arabische staat die de hele Westelijke Jordaanoever (Judea/Samaria), heel Gaza en heel Israël omvat. Ze sluiten bewust elke verwijzing naar een Joodse bevolking uit en vermelden alleen 'heilige plaatsen' van christenen en moslims."
Beres waarschuwde Israël geen troost te putten uit een vermeende wettelijke belofte van Palestijnse demilitarisering:
"Mocht de regering van een nieuwe staat Palestina ervoor kiezen om buitenlandse legers en/of terroristen uit te nodigen op haar grondgebied, dan zou ze dat kunnen doen zonder praktische problemen en zonder het internationaal recht te schenden."
Als volledig soevereine staat zou Palestina niet gebonden kunnen zijn aan overeenkomsten van voor de onafhankelijkheid, zelfs als de verdragen andersluidende garanties van de Verenigde Naties en/of de Verenigde Staten zouden bevatten.
Beres voegde eraan toe:
"Omdat authentieke verdragen alleen bindend kunnen zijn voor staten, zou elke overeenkomst tussen een Palestijnse Nationale Autoriteit die geen staat is (vermoedelijk in tastbaar overleg met Hamas) en een soevereine staat Israël weinig respect oogsten....
"Na de Gaza-oorlog zou elk plan voor het accepteren van Palestijnse demilitarisering op zand gebouwd zijn. Noch de Verenigde Staten noch Israël zouden ooit hun geostrategische beoordelingen van een Palestijnse staat moeten baseren op zo'n illusoir fundament. Na elke geïmplementeerde vorm van onafhankelijkheid na de oorlog in Gaza, zouden noch de Palestijnse Autoriteit noch Hamas het idee van een 'beperkte' vorm van Palestijns staatsschap accepteren. Volgens elke definitie van de Arabische wereld zou zo'n idee als onredelijk en vernederend worden beschouwd."
Niemand kan voorkomen dat een toekomstige Palestijnse staat een wetteloze en gemilitariseerde staat wordt. Zo'n staat voor de deur van Israël zou een directe en ernstige bedreiging vormen voor het bestaan van Israël en zou in feite de missie van het Iraanse regime en zijn terreur proxies om meer Joden te vermoorden vergemakkelijken.
Bassam Tawil is een Arabische moslim die in het Midden-Oosten woont.