Er zal een vergissing gemaakt worden. Het enige land in de regio waar alle andere landen jaloers op zijn — om de kansen, gelijkheid voor de wet, vrijheid van spreken zonder dat er om 02.00 uur op de deur wordt geklopt — heeft deze week verkiezingen. Terwijl haar vijanden zich voorbereiden op haar vernietiging, zijn haar burgers zijn oorlogsmoe. En dat is precies de bedoeling, het heet niet voor niets een "uitputtingsoorlog".
Veel Israëliërs lijken te rekenen op een soort hartgrondig gewenste sympathie van de huidige Amerikaanse regering. Wat ze wellicht niet inzien is dat hun onbeantwoorde liefde voor de VS veel dieper zit dan louter een meningsverschil met de huidige premier van Israël. Vraag het maar aan Syrië, vraag het aan Irak, vraag het aan Jemen, vraag het aan Libië, vraag het aan Saoedi-Arabië, vraag het aan Koeweit en vraag het aan Egypte. De huidige Amerikaanse regering stuurt geen wapens; het stuurt kant-en-klare maaltijden. Voor Israël en de rest van de regio — terwijl Iran reeds alle olievelden heeft omsingeld en nu Irak overneemt — is dat alles dat zij hoeven te verwachten.
De Israëliërs mogen zichzelf wijsmaken dat als ze gewoon vriendelijk blijven naar Amerika, Amerika "Israël niet zal laten zakken" — wat dat ook moge betekenen. Misschien denken ze dat de VS Iran geen nucleaire wapencapaciteit zal laten verwerven — zoals de VS dat al twintig jaar beloven. Maar de VS heeft al duidelijk gemaakt dat Iran vroeg of laat haar kernwapens zal kunnen verwerven.
Of misschien betekent het dat veel Israëliërs denken dat als Iran nucleaire wapens verwerft en Israël gewoon een vriendelijker gezicht opzet, de VS Israël in geval van crisis te hulp komt schieten.
Ze konden er niet verder naast zitten.
Helaas heeft de huidige regering in Washington naar verluidt al verschillende pogingen van Israël om zijn Iran-probleem aan te pakken gesaboteerd. De huidige Amerikaanse regering lijkt maar een ding te kunnen schelen: het maken van zo ongeveer elke deal met Iran. Het maakt zich zelfs geen zorgen over Amerika zelf, want anders zou het Iran nooit in staat hebben gesteld zo ver te komen als het nu is.
Vanuit een schijnbaar verdwaasde fantasie over "een monumentale prestatie" — het binnenhalen van 's werelds meest middeleeuwse, genocidale, terreurbevorderende regime als verantwoordelijk lid van de "familie der naties" — zal de huidige Amerikaanse regering om precies te zijn helemaal niemand helpen.
Hoe moeilijk het ook kan zijn voor de Israëliërs om te geloven, het overleven van Israël komt waarschijnlijk helemaal niet voor in de berekeningen van de huidige Amerikaanse regering. Israël werd uitgesloten van de P5 + 1 onderhandelingen — Israel zou hebben aangedrongen op het ontzeggen van nucleaire wapencapaciteit aan Iran en daarmee de droom van de huidige Amerikaanse regering geruïneerd hebben: Het veranderen van de dodelijkste vijand van de "Grote Satan" in zijn nieuwste vriend — zoals de wens van het veranderen van een prostituee in een liefhebbende vrouw.
Natuurlijk zullen de Israëliërs stemmen op wie ze maar willen, maar als ze stemmen met de gedachte dat een nieuwe minister-president hun land zal redden van de ondergang door de huidige Amerikaanse regering en dat hun huidige premier het probleem is geweest, zullen ze voor een onaangename verrassing komen te staan. Iedereen is voorgelogen, misleid, bedrogen en in het diepe gegooid — vooral het Amerikaanse volk zelf. Het probleem is niet gelegen in wie de premier van Israël is. Het probleem ligt drieduizend mijl verderop, in een leiding die alleen in de voetsporen van Neville Chamberlain wil treden bij zijn terugkeer uit München: ronddobberend in een gevaarlijke, denkbeeldige, onbestaande "vrede in onze tijd". Voor de huidige leiding van de VS is Israel gewoon het volgende Sudetenland.
Voor de eigen fantasie van het omzetten van een vraatzuchtig, extremistisch Islamitische regime zoals het omzetten van een "stripper naar een doorsnee meisje" zal de huidige Amerikaanse regering Iran zijn nucleaire wapens verlenen. Als ze uiteindelijk staan gericht op Israël, dan is dat maar zo. Ongeacht wie de verkiezingen deze week in Israël wint, als en wanneer Iran een nucleaire bom heeft, is er niets dat de huidige Amerikaanse regering zal doen om Israël te helpen. De Israëliërs zullen alleen zichzelf hebben om op te bouwen.
Bassam Tawil is een geleerde die gespecialiseerd is in het Midden-Oosten.