In 1975 besloot het Zweedse parlement unaniem het toenmalig homogene Zweden in een multiculturele samenleving te veranderen. Veertig jaar later worden de dramatische consequenties van dit experiment duidelijk: gewelddadige misdaad is met 300% toegenomen.
Maar, als men de statistieken van verkrachtingen bestudeert, is de toename nog veel erger. In 1975 werden er 421 verkrachtingen aangegeven bij de politie. In 2014 was dit 6620. Dat is een toename van 1,472%
Op dit moment is Zweden de nummer 2 op de wereldwijde lijst van verkrachtingen per land. Volgens een onderzoek uit 2010 wordt Zweden, met 53.2 verkrachtingen per 100,000 inwoners, alleen ingehaald door het minuscule Zuid Afrikaanse Lesotho, met 91,6 verkrachtingen per 100,000.
 Verkrachtingen per 100,000 inwoners, per land vergeleken (geslecteerde top- en dallanden), 2012 statistieken van VN drugs en criminaliteit. (Bron: Wiki Commons) |
Volgens statistieken gepubliceerd door de Swedish National Council for Crime Prevention (bekend als Brå) — een afdeling van het ministerie van Justitie — deden tijdens 2011 29,000 Zweedse vrouwen aangifte van verkrachting (wat erop lijkt te wijzen dat minder dan 25% van de verkrachtingen de politie bereiken).
Vreemde verklaringen
In plaats van het probleem van geweld en verkrachting aan te pakken doen Zweedse politici, autoriteiten en de media vooral hun best om de feiten weg te redeneren. Hier zijn enkelen van hun verklaringen:
- Zweden zijn meer geneigd geraakt misdaden aan te geven.
- De wet is aangepast zodat er nu meer "handelingen" onder verkrachting vallen.
- Zweedse mannen verdragen de gelijkheid tussen de seksen niet en reageren dit af met geweld tegen vrouwen (wellicht het meest vergezochte excuus).
Een hardnekkige feministische mythe is dat de gevaarlijkste plek voor een vrouw haar eigen huis is — dat de meeste verkrachtingen gebeuren door iemand die zij kent. Die claim werd weerlegd door Brå's rapport:
"In 58% van de gevallen kende de dader het slachtoffer in zijn geheel niet. In 29% van de gevallen was de dader een bekende, en in 13% van de gevallen was het een nabij persoon."
Brå rapporteert dat er geen grote verschillen in kans op verkrachting bestaan tussen Zweedse vrouwen en vrouwen met een buitenlandse achtergrond. Nog belangrijker, het rapport zegt niets over de afkomst van de daders.
Zonder weerga
In 1975, het jaar dat Zweedse politici beslisten dat het land voortaan multicultureel zou worden, telde de Zweedse bevolking 8,208,442 zielen. In 2014 was dit 9,743,087, een toename van 18,7%. Deze groei is in zijn geheel te wijden aan immigratie, aangezien Zweedse vrouwen gemiddeld 1,92 kinderen baren, vergeleken met gemiddeld 2,24 kinderen bij een vrouw met een immigrantenachtergrond. Echter, in de statistieken worden tweede generatie immigranten als Zweden gerekend.
Zweden's bevolkingsgroei kent zijn weerga niet. Nog nooit in de geschiedenis van het land nam het aantal inwoners zo snel toe. Zweden is nu het snelst groeiende land van Europa.
De afgelopen 10-15 jaar kwamen immigranten voornamelijk uit islamitische landen als Irak, Syrië en Somalië. Verklaart deze influx wellicht de explosieve groei in het aantal verkrachtingen? Het is moeilijk deze vraag precies te beantwoorden, aangezien Zweden's wet registratie op basis van afkomst en religie verbiedt. Een verklaring zou kunnen zijn dat mensen uit het Midden-Oosten, modaal genomen, een radicaal andere kijk hebben op vrouwen en seks, dan Scandinaviërs. En ondanks de pogingen van het Zweedse establishment de bevolking ervan te overtuigen dat iedereen die voet zet op Zweedse bodem, exact hetzelfde wordt als degenen die hier al talloze generatie wonen, wijzen de feiten in een geheel andere richting.
Het laatste statistische onderzoek van criminaliteit onder immigranten, vergeleek die cijfers met de Zweedse cijfers van 2005. De resultaten worden nagenoeg nooit aangehaald. Niet alleen dat, iedereen die eraan durft te refereren, bijvoorbeeld op sociale media, wordt genadeloos aangevallen.
Vernederen van etnische groepen
Michael Hess, een lokale politicus van de Zweedse Democratische partij, moedigde Zweedse journalisten aan zichzelf bekend te maken met islam's visie op vrouwen. Dit in relatie met de verkrachtingen die plaats vonden op Cairo's Tahrir Square tijdens de Arabische opstanden. Hess schreef: "Wanneer realiseren jullie journalisten nu eens dat het diep geworteld in de islamitische cultuur ligt, dat vrouwen verkracht en mishandeld worden als zij zich niet conformeren aan islamitische gebruiken. Er is een sterke samenhang tussen het aantal verkrachting in Zweden en het aantal immigranten uit het Midden-Oosten.
Deze opmerking leidde ertoe dat Hess werd aangeklaagd voor "het vernederen van etnische groepen," een misdaad in Zweden. Mei vorig jaar kreeg hij een voorwaardelijke gevangenisstraf en een boete — de voorwaardelijkheid van zijn straf had hij te danken aan het feit dat hij nog geen strafblad had. De uitspraak is nu voorgelegd aan het Hogere Gerechtshof.
Hess heeft jarenlang in islamitische landen gewoond en is zeer goed bekend met de islam en diens visie op vrouwen. Tijdens zijn rechtszaak leverde hij bewijs dat aantoont hoe de sharia omgaat met verkrachtingen, en statistieken die aantonen dat moslims buiten elke proportie vertegenwoordigd zijn als daders in verkrachtingszaken. De rechtbank besloot dat al deze feiten irrelevant waren:
"De rechtbank merkt op dat ongeacht of de opmerking feitelijk waar was, of waar leek voor Hess, dit geen enkele betrekking op de zaak had. Hess' opmerking moet beoordeeld worden op zijn timing en context. Tijdens de misdaad verwees Hess naar islamitische bronnen noch naar officieel onderzoek. Het was pas nadat hij aangeklaagd werd, dat Hess probeerde wetenschappelijke en religieuze ondersteuning voor zijn opmerking te vinden. Daarom oordeelt de rechtbank dat Hess' opmerkingen duidelijk geen onderdeel uitmaakte van een weloverwogen en betrouwbare discussie. Hess' opmerkingen moeten daarom gezien worden als een uiting van minachting voor immigranten met de islamitische religie."
Statistisch bewijs
Wat mag men dan wel concluderen uit de beschikbare statistieken?
Als onderdeel van zijn bewijs voerde Hess aan dat hij zich baseerde op alle statistieken die er in Zweden over immigranten-criminaliteit bestonden, voordat de autoriteiten stopten met meten. Hess probeerde twee vragen te beantwoorden:
- Bestaat er een relatie tussen de incidentie van verkrachtingen en het aantal mensen met een buitenlandse achtergrond in Zweden?
- Bestaat er een relatie tussen de incidentie van verkrachtingen en een specifieke immigrantengroep in Zweden?
Het antwoord op beide vragen is ontegenzeggelijk "Ja." 21 rapporten vanaf 1969 tot aan vandaag zijn unaniem in hun conclusies: Ongeacht of men meet aan de hand van veroordeelde verkrachters of verdachte verkrachters, zijn mannen met een buitenlandse achtergrond veel sterker vertegenwoordigd. En deze verhouding blijft toenemen.
- 1960-1970s – 1.2 to 2.6 keer vaker dan Zweden
- 1980s – 2.1 to 4.7 keer vaker dan Zweden
- 1990s – 2.1 to 8.1 keer vaker dan Zweden
- 2000s – 2.1 to 19.5 keer vaker dan Zweden
Zelfs gecorrigeerd voor variabelen als leeftijd, geslacht, sociaal economische status en woonplaats, blijft er een gigantische discrepantie tussen immigranten en Zweden.
Onderzoek naar criminaliteit in Zweden is een zeldzaamheid geworden, maar van de 18 die er gedaan zijn tussen 1990 en het nieuwe millennium, gingen er 11 over verkrachting. Twee van deze onderzoeken gingen over de relatie tussen verkrachting en immigratie, en beide bevestigden de link.
Deze cijfers zijn beschikbaar voor de autoriteiten, politici en de pers, maar toch insisteren zij dat deze cijfers de realiteit niet weerspiegelen.
Overduidelijke discrepantie
Hoe is het dan mogelijk dat in 2008, Zweden's buurland Denemarken slechts 7,3 verkrachtingen per 100,000 inwoners had, vergeleken met 53,2 in Zweden?
De Deense wet verschilt niet veel van die van Zweden, en er is geen duidelijke reden waarom Deense vrouwen minder vaak hun verkrachting zouden aangeven, dan hun Zweedse evenknieën.
In 2011 werden er 6,509 verkrachtingen aangegeven bij de Zweedse politie — maar slecht 392 in Denemarken. De bevolking van Denemarken is ongeveer half zo groot als die van Zweden, dus zelfs gecorrigeerd voor grootte, is de discrepantie significant.
In Zweden doen de autoriteiten alles wat in hun macht ligt, om de herkomst van de verkrachters te verdekken. In Denemarken toonde een officieel statistisch onderzoek in 2010 aan dat meer dan de helft van de veroordeelde verkrachters een immigranten-achtergrond had.
Buitenlanders oververtegenwoordigd
Sinds 2000 is er slecht één rapport over immigranten-criminaliteit verschenen. Het werd uitgevoerd in 2006 door Ann-Christine Hjelm van de Karlstads universiteit.
In 2002 werd het duidelijk dat 85% van hen die de voor minstens twee jaar voor verkrachting veroordeeld waren tot een gevangenisstraf, in het buitenland was geboren of een tweede generatie immigrant was.
In 1996 concludeerde een rapport van de Swedish National Council for Crime Prevention dat immigranten uit noord-Afrika (Algerije, Libië, Marokko, en Tunesië) een 23 keer grotere kans hadden een verkrachting te begaan dan Zweedse mannen. Voor overig Afrika Iran, Peru, Equador en Bolivia waren deze cijfers respectievelijk 16 en 10.
Groepsverkrachtingen
Een nieuwe trend bereikte Zweden de afgelopen decennia in volle kracht: groepsverkrachtingen — voorheen zo goed als onbekend in de Zweedse criminele geschiedenis. Het aantal groepsverkrachtingen steeg op spectaculaire wijze tussen 1995 en 2006. Sindsdien zijn er geen nieuwe studies naar gedaan.
Een van de ergste gevallen was in 2012, toen een 30-jarige vrouw door acht mannen verkracht werd in een woonproject voor asielzoekers, in het kleine stadje Mariannelund. De vrouw was een bekende van een man uit Afghanistan die al een aantal jaar in Zweden leefde. Hij nodige haar uit met hem uit te gaan. Zij stemde in. De man nam haar mee naar het woonproject en liet haar weerloos achter. Die nacht werd zij herhaaldelijk verkracht door de asielzoekers en toen haar "vriend" terugkeerde, verkrachtte ook hij haar. De volgende ochtend lukte het haar de politie te bellen. De Zweedse openbare aanklager noemde het incident "de ergste verkrachtingszaak in de Zweedse criminele geschiedenis."
Zeven mannen werden veroordeeld tot 4,5 tot 6,5 jaar gevangenis. Gevangenisstraf wordt meestal met een derde gereduceerd, dus het zal niet lang duren voordat de mannen klaar zijn voor een nieuwe verkrachtingen, waarschijnlijk van ongelovige vrouwen.
In het geval van groepsverkrachtingen zijn verdachten en slachtoffers meestal jong, en in bijna elk geval komen de daders uit een immigrantenachtergrond, voornamelijk islamitische landen. In een ontstellend aantal zaken hebben de Zweedse rechtbanken aangetoond sympathie te hebben voor verkrachters, en hebben verdachten vrijgesproken die claimden dat een meisje seks wilde met zes, zeven of zelfs acht mannen.
Een schokkend incident gebeurde in 2013 in de Stockholm Suburb van Tensta. Een 15-jarig meisje werd opgesloten terwijl zes mannen van buitenlandse afkomst seks met haar hadden. Zij werden veroordeeld maar een hoger gerechtshof sprak hen vrij, omdat er geen sprake van geweld was geweest, en omdat de rechtbank van mening was dat ht meisje "zich niet in een weerloze positie bevond."
Deze maand berichtte elke grote Zweedse media-outlet over de groepsverkrachting aan boord van de Finse veerboot Amorella, tussen Stockholm en Åbo in Finland. De nieuwskoppen vertelden de lezers dat de daders Zweden waren:
- "Meerdere Zweedse mannen verdacht van verkrachting op Finland veerboot." (Dagens Nyheter).
- "Zes Zweedse mannen verkrachten vrouw in kombuis" (Aftonbladet).
- "Zes Zweden gearresteerd voor verkrachting" (Expressen).
- "Acht Zweden verdacht van verkrachting op veerboot" (TT – the Swedish News Agency).
Bij nadere inspectie bleek dat zeven van de acht verdachten Somaliërs waren, en een Irakees. Geen van hen had het Zweedse staatsburgerschap, dus zelfs in die zin waren zij niet Zweeds. Volgens getuigen struinden de groep mannen de veerboot af, op zoek naar seks. De politie liet vier mannen vrij, ook al zijn zij nog steeds verdachten. Vier anderen, allemaal Somaliërs, zitten nog in hechtenis.
Het online radiostation Gransking Sverige belde de mainstream Aftonbladet en Expressen kranten, om te vragen waarom zijn daders portretteerden als Zweden, terwijl het Somaliërs waren zonder Zweeds staatsburgerschap. Ze toonden zich uitermate beledigd toen er gevraagd werd of zij zich verantwoordlijk voelden sommige vrouwen te waarschuwen om niet met bepaalde mannen om te gaan. Een journalist vroeg waarom dat hun verantwoordelijkheid zou moeten zijn.
Als de vrouwen het hadden geweten, hadden zij misschien bij deze mannen uit de buurt gebleven om te voorkomen dat zij verkracht worden, zei de journalist van Gransking Sverige, waarop de journalist de hoorn op de telefoon gooide.
Terwijl Gatestone Institute nog altijd achter de artikelen staat die Ingrid Carlqvist er voor schreef, is Gatestone vanaf heden op geen enkelen manier meer met haar geassocieerd.