Het is geen geheim dat de meeste Arabische landen hun Palestijnse broeders aan Apartheid-achtige discriminatoire wetten onderwerpen, en hen vaak zelfs de meest basale rechten ontzeggen.
In landen als Irak, Libanon, Joranië, Egypte en Syrië, worden Palestijnen als tweede- en derdeklas burgers behandeld. In feite heeft dit er zelfs voor gezorgd dat veel van hen hun heil zoeken in landen als de VS, Canada, Australië en verscheidene andere Europese landen. Als gevolg hiervan voelen veel Palestijnen zich niet welkom in hun thuislanden en andere Arabische landen.
De situatie van Palestijnen in Arabische landen begon te verslechteren na de Iraakse invasie van Koeweit in 1990. De Palestijnen waren de eersten om Sadam Hoessein's Irak te "feliciteren" met de succesvolle annexatie. Irak was een land dat de PLO van tientallen miljoenen dollars aan hulpgeld per jaar voorzag. Maar velen ontvluchtten Koeweit om de anarchie en wetteloosheid in de nasleep van de Iraakse invasie te ontlopen.
Toen Koeweit ontzet werd door een coalitie onder leiding van de VS, werden zo'n 200.000 Palestijnen uit het olie-rijke Emiraat verbannen, uit wraak voor hun steun aan Saddam's invasie. Daarbij ontvluchtten zo'n 150.000 Palestijnen Koeweit vlak voordat de coalitie de uitdrijving begon. Zij voorzagen deze tegenaanval en vreesden voor hun lot nadat Koeweit bevrijd was.
De meeste Palestijnen die Koeweit vrijwillig verlieten of verbannen werden, streken neer in Jordanië.
Ook de Palestijnen in Irak betalen nu een zware prijs. Sinds 2003, is het aantal Palestijnen daar gezakt van 25.000 tot 6000. Palestijnse activisten claimen dat de Irakezen een campagne van etnische zuivering tegen Irak's Palestijnse populatie uitvoerden.
De activisten zeggen dat sinds het ineenstorten van Saddam's regime, de Sjiitische milities van Irak de Palestijnse populatie al een decennium lang systematisch aanvallen en intimideren, waardoor er veel op de vlucht zijn geslagen.
Volges hen zijn de Sjiieten fel gekant tegen de aanwezigheid van niet-Irakese Soennieten in hun land, met name in de hoofdstad, Bagdad.
Daarbij voeren de vele Soennieten die destijds tegen Saddam waren, nu ook een oorlog tegen de Palestijnen, wederom uit wraak voor de Palestijnse steun voor Saddam.
Thamer Meshainesh, hoofd van de Bond voor Palestijnen in Irak, werd een aantal weken geleden geciteerd terwijl hij stelde dat er sprake was van "ongekende schendingen" en "toenemende aanvallen". Hij waarschuwde dat Iraakse Palestijnen het doelwit werden van verscheidene milities als onderdeel van een systematisch beleid Palestijnen uit het land te verbannen.
Abu al-Walid, een Palestijnse onderzoeker die het lot van de Irakese Palestijnen al een aantal jaar volgt, wees erop dat 19.000 van de 25.000 Irakese Palestijnen het land ontvlucht hebben. Ook merkte hij op dat Palestijnen dagelijks worden aangevallen onder het mom van hun betrokkenheid bij terrorisme.
Volgens de onderzoeker zijn Palestijnen die gevangen zijn genomen door Sjiitische milities op onmenselijke wijze gemarteld om hen hun betrokkenheid bij "terrorisme" toe te laten geven.
Meshainesh en Abu al-Walid beschuldigen de PA ervan de Irakese Palestijnen in de steek te laten. Ze zeggen dat de enige moeite die de PA doet, zich beperkt tot "lege retoriek".
De Palestijnen in Irak betalen een prijs omdat ze zich mengen in de interne aangelegenheden van hun land. Hetzelfde gebeurde met Palestijnen in Syrië, Libanon en Libië. Palestijnen lijken zich altijd zowel direct als indirect te bevinden in de rivaliteiten die zich binnen Arabische landen afspelen. En als het vuur hen bereikt, schreeuwen zij om hulp, net als in hedendaags Irak.
 Deel van het Palestijnse Yarmoek-vluchtelingenkamp nabij Damascus, Syrië, nadat het beschadigd raakte door gevechten. (Bron afbeelding: RT video screenshot) |
Het meest interessante is de volstrekte onverschilligheid waarmee mensenrechtenorganisaties, de media en de PA de systematische mishandeling van Palestijnen in Arabische landen benaderen.
De PA, wiens leiders het te druk hebben met Israel dagelijks incrimineren, heeft geen tijd om zich druk te maken om hun mensen in de Arabische wereld. De PA-leiders willen Israel bij het ICC aanklagen voor "oorlogsmisdaden" tijdens het conflict van afgelopen jaar met Hamas, en hun voortzetting van de bouw van nederzettingen op de Westbank.
Echter, wanneer het aankomt op de etnische zuivering en marteling van Palestijnse Arabieren in landen als Irak, Syrië en Libanon, kijkt de PA het liefst de andere kant op.
Tegelijkertijd lijkt de internationale media vergeten te zijn dat er tienduizenden Palestijnen in verscheidene Arabische landen wonen. De enige Palestijnen die westerse journalisten kennen en waar ze om geven, zijn degenen in de Westbank en de Gazastrook.
Internationale journalisten geven gewoonweg niet om de Palestijnen in de Arabische wereld omdat Israel hier niet de schuld van kan krijgen. Een Arabier die een andere Arabier doodt of martelt is geen publiciteits-waardig nieuwsitem in de grotere media van het Westen. Maar wanneer een Palestijn klaagt over de Israëlische overheid of Joodse kolonisten, dan haasten Westerse journalisten zich naar de plek des onheils om deze 'significante' ontwikkeling te verslaan.
De etnische zuivering van Palestijnen in Irak is geen vreemd fenomeen in de Arabische wereld. Tienduizenden Palestijnen zijn Syrië ontvlucht gedurende de afgelopen jaren. De meeste van hen zijn neergestreken in Libanon en Jordanië, waar de autoriteiten hun uiterste best doen ervoor te zorgen dat Palestijnen weten dat ze niet welkom zijn.
De VN en andere internationale organen hebben uiteraard nog nooit gehoord van de etnische zuivering van Palestijnen in de Arabische wereld. Ze zijn zo geobsedeerd met Israel dat zij liever niet luisteren naar het leed van de Palestijnen onder Arabische regimes.
Niet alleen verachten Arabische landen deze Palestijnen, ze willen ook dat de Palestijnen exclusief Israel's probleem blijven. Sinds 1948 hebben Arabische overheden geweigerd Palestijnen permanent en als gelijkwaardige burgers in hun land te laten vestigen. Nu vermoorden en martelen deze Arabische landen hen ook, en onderwerpen zij hen aan etnische zuiveringen, en dat alles terwijl de wereldleiders hun hoofd in het zand steken en met de beschuldigende vinger naar Israel blijven wijzen.