Met het recente jubileum van 9/11 in ogenschouw, draait het interne Palestijnse discours nog altijd om de radicale islam en Amerika's acties. Het betreft de miljoenen vluchtelingen die ten prooi zijn gevallen aan Al-Qaida, de humanitaire rampen en de nieuwe islamistische terreurorganisaties die hier uit voort zijn gekomen, zoals ISIS. De hedendaagse rampen van apocalyptische proporties ontvouwen zich in territorium dat ooit als onderdeel van Arabische natiestaten gold, maar nu niets meer zijn dan de slagvelden van rivaliserende Arabische stammen, wiens enige missie elkaars vernietigingen is.
In het diepste van hun hart weten Arabische Israeli's en de Palestijnse Autoriteit dat, ondanks dat het een bittere pil is, zij gezegend zijn onder Israëlische beveiliging te leven. Dit gevoel beklijfde bij ons door de de zwakke respons van de internationale gemeenschap en het vreemde gedrag van de VS. Obama en andere wereldleiders hebben de Arabische wereld overgelaten aan de wandaden van soennitische islamisten (gesteund door Turkije, Saoedi Arabie en Qatar) en de moordlustige proxies van Iran, voornamelijk in Syrië, Irak en Yemen.)
In het licht van de situatie in omringende landen is het ons volstrekt duidelijk wat er zal gebeuren als het einde van Israel dreigt: geen enkele westerse of Arabische staat zal ons te hulp schieten. Ons lot zal hetzelfde zijn als dat van onze broeders buiten Israel's grenzen. En dit terwijl het niet moeilijk is sympathie te voelen voor Israel's stijd tegen terrorisme en hun bezwaren tegen de nucleaire deal met Iran.
Ondanks alle chaos in het Midden-Oosten, en alles dat zelfs dat begrip overstijgt, zag de EU chef Buitenlandse Zaken zich genoodzaakt aan te kondigen dat het binnenkort producten uit Israelische nederzettingen zal etiketteren. Dit is, op z'n minst, onvoorstelbaar. In het licht van de aanhoudende massamoorden in het Midden-Oosten, welke mysterieuze motieven, behalve het feit dat Federica Mogherini een racist is, hebben er in vredesnaam toe kunnen leiden dat de EU zich met zoiets marginaals bezighoudt als het etiketteren van Israëlische gezichtscrème en koekjes.
Daarbij komt ook nog dat als de EU Israel's mogelijkheid om Westbank-producten te marketeren bemoeilijkt, de eerste slachtoffers de Palestijnse arbeiders zullen zijn die in die fabrieken werken. Elke keer dat Palestijnen stappen ondernemen tegen Israel, doen we niemand kwaad dan onszelf. De laatste keer dat we Israëlische producten boycotten konden we niets anders dan deze terugkopen op de zwarte markt, tegen drie keer de normale prijs.
Toen we weigerden op bouwplaatsen te werken, schakelden de Israeli's over naar modulaire vooraf gebouwde modules, en de Palestijnen die destijds staakten, zijn tot op de dag van vandaag werkloos. Toen we weigerden te werken in de Israëlische landbouw, kwamen er werkers uit Thailand die onze banen overnamen, en bleven wij over met — niets.
De Westerse druk op Israel en de Palestijnen zo snel mogelijk een Palestijnse staat te stichten, is, wanneer bezien door de prisma van massamoorden en instabiliteit in het Midden-Oosten, niet te begrijpen. Het initiatief, en de obsessie, met het promoten van zo'n gevaarlijk project in een tijd waarvan iedereen begrijpt dat de omstandigheden aan beide zijden nog niet rijp zijn, is gevaarlijk. En de motieven erachter, wat deze ook zijn, lijken verdacht. Het Israelisch-Palestijnse conflict is niet nieuw. Het wordt uitgespeeld in een atmosfeer van terrorisme en geweld, vijandigheid en een volledig gebrek aan vertrouwen dat zo'n honderd jaar oud is. Dus waarom zou men nu opeens druk uit gaan oefenen?
Iedereen, in ieder geval iedereen in het Midden-Oosten, weet dondersgoed dat het conflict niet gaat eindigen met een "vrede in onze tijd'-overeenkomst, dat volstaat met lege, betekenisloze documenten, en wordt opgedrongen aan beide zijden. Daarvoor is de dynamiek te gevaarlijk. Voor zowel onszelf als de Israeli's is het een kwestie van leven en dood, niet van semantiek. En waarschijnlijk duurt het nog eens honderd jaar voordat genoeg vertrouwen kan worden gekweekt voor het vinden van een oplossing die beide kanten schikt.
De ironie is schrijnend. Terwijl de na de eerste wereldoorlog kunstmatig gestichte Arabische staten tot stof vergaan, zet de EU in op het creëren van nog een kunstmatige Arabische staat. Deze heet "Palestina" en moet gesticht worden op grond dat ooit aan Egypte en Jordanië toebehoorde. Als "Palestina" de status van natiestaat dwingt dit niet alleen Israel, maar ook de rest van de wereld dit land complete controle over diens grenzen, vliegvelden en havens te geven.
Deze nieuwe zwakke "staat" zal vast en zeker snel overgenomen worden door Hamas, ISIS of andere terroristische organisaties. Gezien de huidige situatie in de Westbank, zal de 'gekozen' Palestijnse regering gedomineerd worden door Hamas. Het zal de PA omver werpen, net zoals dit in Gaza gebeurde, de Westbank overnemen, de vliegvelden en havens gebruiken om raketten en andere wapens te importeren, terroristen binnen te laten, en om vooral ISIS op hun grondgebied te laten opereren. De islamisten zullen Israel aanvallen zoals deze nu Egypte aanvallen in de Sinai. Erger nog, de Palestijnse islamitische jihad zal "Palestina" betreden en diens banden met Iran aanhalen, net zoals dit gebeurde in de Gazastrook en Syrië, en met Hezbollah in Lebanon.
Klaarblijkelijk was de Israëlische terugtrekking uit de Gazastrook in 2005, waardoor Hamas de Gazastrook over nam en de PA verbande, niet genoeg voor Europa. Nu willen de EU en VS deze catastrophe van de Gazastrook naar de Westbank exporteren. De Amerikaans FDA is voorzichtiger met experimenten op dieren dan het Witte Huis dit is met experimenten op mensen in het Midden-Oosten.
In het licht van de gebeurtenissen in het Midden-Oosten is het voor de Palestijnen duidelijk dat de Europese en Amerikaanse acties in het Midden-Oosten het directe resultaat zijn van de volstrekte miskenning van de Midden-Oosterse mindset, zo niet regelrecht racisme en kwade intenties. Het volstrekt gefaalde buitenlandse beleid van de EU en de VS onder president Obama, hebben de Arabieren op het randje van chaos gebracht, en regimes vernietigd die, ondanks dat zij geen democratische utopieën waren, in publieke orde voorzagen. Dat is de hoofdoorzaak achter de asieltsunami die Europa nu voor de poorten staat: gefaald Amerikaans buitenlands beleid.
Alles wijst erop dat het Midden-Oostendrama verre van voorbij is. Eigenlijk begint het pas net. Het zal erger worden door de vele tientallen miljarden die het Iraanse regime sinds de krankzinnige deal zullen bereiken. Veel van dit geld zal niet alleen direct overgemaakt worden naar de Quds-eenheden van de Iraanse revolutionaire Garde, Iran's internationale terroristische militie, maar ook naar Iraanse proxies, die de totale ontwrichting van het Midden-Oosten zullen versnellen.
De golven van vluchtelingen zullen blijven toenemen, en de prijs zal worden betaald door de Europeanen, die zich al met zoveel vluchtelingen geconfronteerd zien, zonder een plan voor ze te hebben. Uiteindelijk zal Ghadaffi's voorspelling uitkomen: de islam zal Europa veroveren zonder een schot te lossen.
Bassam Tawil is een academicus gevestigd in het Midden-Oosten.