Het seksueel mishandelen van niet-islamitische vrouwen en kinderen door jihadistische groepen zoals ISIS en Boko Haram is niet alleen een praktijk die veel voorkomt in de moslimwereld, maar heeft helaas veel te maken met de islamitische leer.
Seksslavernij ligt diep ingebed in de islamitische wetgeving en tradities. De oprichter van de islam oefende tevens slavernij uit en keurde dit goed, wat in die tijd wel gebruikelijk was. Kaliefen hadden harems met honderden, soms wel duizenden jonge meisjes en vrouwen geïmporteerd uit christelijke, hindoestaanse, Perzische en Afrikaanse landen.
Islamitische slavernij was, en is, tevens gebaseerd op rasverschil. Umar, een kalief en de schoonvader van Mohammed, noteerde dat Arabieren niet als slaaf mochten dienen; hij bevrijdde zelfs alle Arabische slaven. Volgens de islam mogen alleen niet-moslims gebruikt worden als slaven – een wet die helaas weer de suprematistische doctrine binnen de islam weergeeft: De islam is superieur aan andere religies en hun aanhang, en heeft hierdoor dus recht op privileges die aan andere religies niet worden verschaft.
Deze islamitische suprematistische doctrine heeft niet-moslims eeuwenlange vervolging en geïnstitutionaliseerde discriminatie bezorgd. Sommigen waren zelfs slachtoffer van ernstige dwang en werden verplicht om zich te bekeren tot de islam; anderen kregen de dhimmi-status: derderangs, "getolereerde" burgers die een belasting (jiyza) moeten betalen in ruil voor "bescherming". Ze kregen nooit hetzelfde religieuze recht als moslims noch dezelfde vrijheid. Als ze de belasting niet konden betalen werden ze vermoord of werden hun kinderen afgepakt.
Deze praktijken geven een beeld wat islamitische wetgeving betekent voor niet-moslims: dood of een door de staat goedgekeurde minderwaardige vernederende positie. [1] Een van de meest verwerpelijke praktijken van de islamitische suprematistische mindset was het korps der janitsaren, opgericht door het Ottomaanse rijk. Honderden jaren lang namen Ottomaanse Turken de zonen van christenen af in het bezette Europa, en dwongen ze hen zich te bekeren tot islamitische strijders (janitsaren).
Er staan tientallen verzen in de Koran en de Hadith waarin verwezen wordt naar Allah's haat richting niet-moslims en de eeuwige verdoemenis en straf die hen te wachten staat in het hiernamaals. [2] Wanneer de islam een politieke superioriteit bereikt zal er weinig tolerantie zijn voor mensen met een ander geloof of atheïsten.
Toen oude islamitische troepen met zwaarden niet-islamitische landen binnenvielen om ze te islamiseren, maakten ze slaven van niet-moslims, en tevens van zwarte moslims. Islamitische geschriften keuren de verkrachting goed van vrouwelijke gevangen, zij hebben bizar weinig civiele of wettelijke rechten volgens de islamitische wetgeving.
In de loop van 1,400 jaar jihadisme, en zelfs vandaag nog, is de islamitische wereld erg apathisch en zwijgend over seksueel misbruik. Veel moslims proberen het zelfs te rechtvaardigen onder het mom van islamitische wetgeving. Hierdoor zijn dit soort praktijken nu veelvoorkomend, niet alleen in het Midden-Oosten, maar tevens in Europa, waaronder Groot-Brittannië.
Eindelijk komen vrouwen in opstand tegen deze situatie. Bijvoorbeeld Toni Bugle, een vrouwenrechtenactiviste die de oprichter is van de M.A.R.I.A.S (Mothers Against Radical Islam and Sharia), een organisatie die probeert aandacht te vragen en actie te voeren tegen seksueel misbruik, vrouwenbesnijdenis, grooming-groeperingen, kind-huwelijken, huiselijk geweld, uithuwelijking en eerwraak.
Te midden van een samenwerkende stilte van vele instellingen, waaronder de mainstream media in Groot-Brittannië, probeert Bugle Britse kinderen en vrouwen te beschermen tegen verkrachters – waarvan velen moslims blijken te zijn.
Als een slachtoffer van twee jaar durende seksueel misbruik vanaf een leeftijd van acht jaar, is ze vervolgens slachtoffer geweest van een groepsverkrachting op 15-jarige leeftijd. Haar verkrachter dreigde haar familie kwaad te doen; hierdoor was ze bang het aan ze te vertellen, dus verliet ze haar thuis, maar belandde hierdoor dakloos in de straten van Londen. Ze kreeg te maken met fysieke mishandelingen en heeft moeten zien hoe haar vrienden van de straat seksueel werden misbruikt, en geforceerd werden tot prostitutie.
"Pas jaren later zag ik in dat ik een toonbeeld vormde voor situaties waarin meisjes van heel Groot-Brittannië in zitten," vertelde Bugle aan Gatestone Institute. "Ik heb gesproken met moslimvrouwen die zijn mishandeld wegens de Shariawet. Ook heb ik er eentje in huis genomen. Haar familie probeerde haar te gebruiken voor het smokkelen van mensen uit Somalië naar Groot-Brittannië."
Een paar maanden terug wees een verslag uit dat tussen 1997 en 2013 minstens 1,400 niet-islamitische Britse kinderen slachtoffer zijn geweest van groepsverkrachting en mishandeling door moslims in Rotherham. Kinderen van soms maar 11 jaar werden vaak slachtoffer van groepsverkrachting, achtergelaten, meegesmokkeld naar andere steden van Engeland, geslagen en geïntimideerd, volgens het verslag. Autoriteiten kwamen niet in actie wegens "de angst om als racistisch te worden gezien."
Een ander verslag, uitgebracht in mei 2015, voegde hieraan toe dat de raad van Rotherham en de politie de autoriteiten verzochten om de protesten tegen kinderverkrachting te verbieden. "Ze hebben een beroep gedaan op de Ministerie van Binnenlandse Zaken voor speciale noodbevoegdheden onder de Public Order Act 1986, volgens Breitbart.
Bugle merkte op dat deze politiek en religieuze ideologie er niet alleen voor zorgt dat moslimmannen zich aangemoedigd voelen tot het verkrachten van niet-islamitische kinderen en vrouwen, maar ook dat er verschillende redenen zijn voor de submissie van Groot-Brittannië richting deze door de Sharia geïnspireerde wreedheid:
"Moslims zijn ervan overtuigd dat ze een oorlog voeren tegen het westen. En wanneer ze in oorlog zijn (jihad), hebben ze recht op een 'oorlogsbuit:' Degene wie jouw rechterhand bezit, dus seksslaven. Tevens wordt ze geleerd dat blanke niet-moslims makkelijke, goedkope, smerige sletten zijn en dat het hun goed recht is ze te gebruiken. Hiernaast zal het aanleren van de gedachtegang om iedereen te haten wie geen moslim is – zoals in veel moskeeën gebeurt – ervoor zorgen dat veel mensen haatdragend zijn richting iedereen die geen moslim is. Het beeld dat veel moslims hebben van westerse vrouwen zorgt dus voor een toename in verkrachtingszaken. Het probleem ligt echter ook bij de politie, rechters, advocaten, en docenten, om maar een paar te noemen, die een angst ervaren richting begrippen als 'racist' en 'islamofoob' – en er wordt niks gedaan om dit tegen te gaan."
De kaart op de website van de organisatie laat zien welke gebieden het slachtoffer zijn geweest van islamitische grooming groeperingen in Rotherham, Rochdale, Telsley, Stevenage, Peterborough, Birmingham, Oxford, en Bradford. "Dit geeft nog niet eens een oppervlakkig beeld." Zegt Bugle. [3]
"De lokale media weigert de term moslim te gebruiken," voegt Bugle toe. "Maar alleen al in Londen bestaat 27% van de gevangenen uit moslims. Ze zitten vast voor zedendelicten, drugshandel en mishandeling. Dit is een massief percentage gezien het feit dat moslims enkel 4% van de gehele populatie zijn."
"Wanneer meisjes verkracht zijn, worden ze door de verkrachters 'wit stuk vuil', 'blanke hoeren', en 'blanke kuffir' genoemd. Deze beledigingen worden vrij openlijk gezegd tegen de meisjes, en de meisjes melden dit ook aan de politie. Echter worden ze nooit erkend als beledigingen met een racistische bedoeling.
"Ik krijg doodsbedreigingen, verkrachtingsbedreigingen, en sodomie dreigementen – maar nooit van niet-moslims. Moslims die me volgen op Twitter en Facebook hebben me direct privéberichten gestuurd waarin ze me uitmaken voor 'blanke bitch' en 'blanke hoer', en waarin ze me dreigen seksueel te gaan mishandelen."
Ondanks de ernst van het probleem, merkt Bugle op dat de media de islamitische verkrachtingsepidemie van het westen praktisch negeert: "De media kaart het zelden langer dan een dag aan. Het geval van Rotherham was de enige keer dat ze het wel deden, en ze stonden erop de daders als 'Aziatisch' te benoemen in plaats van moslim, en geen enkele keer noemen ze het verband tussen de verkrachtingen en de islamitische leer."
Een van de weinig geleerden die dit verband wél naar buiten brengt is Raymond Ibrahim. Hij schreef een uitgebreid artikel over islamitische verkrachtingen: 'De lopende epidemie in Groot-Brittannië, Scandinavië en elders — waarbij blanke vrouwen het slachtoffer zijn van seksueel misbruik door moslimmannen — is net zo oud als de islam zelf, toont overeenkomsten met de profeet en zijn volgelingen, en wordt tot op de dag van vandaag als legitiem bestempeld door sommigen in de islamitische wereld."
Ondanks de schrikbarende grootte van het probleem blijven veel Britse meisjes zwijgen. Waarschijnlijk deels uit schaamte of zorgen dat ze medeplichtig worden bevonden. Echter is een sterkere reden voor het zwijgen, volgens Bugle, dat de daders ze nog steeds bedreigen en intimideren.
"Dit is vaak genoeg om de meeste meisjes stil te houden. Hier komt bij dat de politie het pleidooi van de meisjes niet serieus neemt, ze vertrouwen hierdoor de politie niet. Ook blijkt dat wanneer de ouders werden ingelicht dat de meiden 'bekende prostituees' zijn, deze hun vertelde dat ze er 'wel overheen groeien.' Dit zijn enkel een paar redenen waarom ze blijven zwijgen."
Bugle heeft naar eigen zeggen
"Verschillende 'feministen'-organisaties gemaild om ze uit te nodigen om zich uit te spreken tegen de Shariawetgeving, maar heeft geen enkele keer een reactie ontvangen. Wanneer je zoekt naar feministen tegen de Shariawetgeving of de verkrachtingen van hoofdzakelijk blanke meisjes zullen ze je allemaal vertellen dat dit niks te maken heeft met de islam, zegt ze. Het maakt niet uit hoe erg je probeert uit te leggen dat we proberen op te staan tegen alle vormen van vrouwenhaat, ze willen de feiten niet onder ogen zien. Ze weigeren zelfs het probleem uit te spreken. Ze zeggen: 'je kan niet de schuld op een hele gemeenschap af schuiven.' Ik geef helemaal niet een hele gemeenschap de schuld en ik zeg ook niet dat alle moslims verkrachters zijn of terroristen. Ik denk alleen wel, dat het zwijgen van de gemeenschap betekent dat ze toestemmen. Om een probleem adequaat te kunnen uitspreken moet men echter wel inzien en accepteren dat er een probleem is."
Een van de hoofdargumenten van de geloofsverdedigers van de extremestische islam in het westen is dat ze mensen beschuldigen van het hebben van "witte privileges," een openlijk racistische term voor de voordelen die naar verluidt genoten worden door blanke mensen, maar niet-blanke mensen niet mee mogen maken.
Bugle, slachtoffer van verkrachting, verzet zich tegen de term:
"Ik ben het zat om te horen te krijgen dat ik minder waard zou zijn omdat ik blank geboren ben, of dat iemand anders minder waard is omdat hij geboren is met een ander kleurtje. Zulke termen zijn op zichzelf al racistisch. Tegenwoordig trekken mensen de racismekaart om hun beestachtige gedrag goed te kunnen praten. Ik zie geen huidskleur. Echter wordt huidskleur gebruikt om debat en discussie stop te zetten. Men wordt gemanipuleerd met 'Blanke schuld' om de massa te laten zwijgen. Of je nou zwart, bruin of blank bent, je zou trots moeten zijn met de huid waarin je bent geboren; je hebt er immers niet voor gekozen."
Bugle zegt dat haar organisatie ernaar streeft om uiteindelijk elke vrouwelijke slachtoffer van de Sharia een stem te geven, en een plek te kunnen hebben voor meisjes die doelwit zijn – op de eerste plaats omdat ze geen moslim zijn, en als tweede omdat ze blank zijn -- om naartoe te kunnen. Hier zullen ze kunnen praten met mensen die ze geloven en ze niet zullen beschuldigen. [4]
Ze zeg dat ze graag wilt dat de meisjes zich niet meer schuldig voelen, en ze de controle kunnen terugvinden die van ze is afgenomen. "Wellicht kunnen we in de toekomst veilige huisvesting, hulplijnen en een gevoel van veiligheid verschaffen, en ze kunnen vorderen zodat ze geen slachtoffers meer zijn maar overwinnaars. Ze zullen niet allemaal overwinnen, maar degenen wie dat wel lukt zullen op een dag anderen kunnen helpen."
Op de eerste conferentie van de organisatie op 29 augustus waren twee van de sprekers moslimvrouwen. Een van hen was een slachtoffer van de Shariawet, mishandeld en geslagen door haar man die haar uitmaakte voor "vuile kuffir" en weigerde om het huwelijk te voltrekken. Hij zei dat het enige wat hij wilde een visum was. Daarna zei hij: "ik ga van je scheiden" drie keer, pakte al haar geld af en vertrok. De organisatie is van plan nog een conferentie te houden, weer met islamitische sprekers, in Rochdale ongeveer in het midden van november.
Brittannië zou met al z'n instellingen op moeten treden om vrouwen en kinderen te beschermen tegen verkrachters, zegt Bugle. Het maakt niet uit wie zich gekwetst of beledigd zou kunnen voelen, er is niks pijnlijker dan een onschuldige vrouwen en kinderen die worden verkracht, gehoereerd, gemarteld of verhandeld. "Maar eerst," zegt ze "zullen we een overheid moeten hebben die moreel standvastig genoeg is om op te houden met de ogen te sluiten voor de feiten en telkens maar te roepen dat 'dit niks te maken heeft met de islam.'"
Uzay Bulut, geboren en getogen als moslim, is een Turkse journaliste afkomstig uit Ankara.
[1] zn.: Koran 67:6-8; 21:98; 2:191-193; 9:111; 9:5; 9:29; 5:32; 5:33; 33:50; 8:41; 22:19-22; 2:178; 8:12
[2] zn..: Koran 6:27; 3:91
[3] Een blog op Channel 4 vermeldde ook dat in vele gevallen in Groot-Brittannië, naïeve tienermeisjes seksueel worden misbruikt;
"We hebben bewijs van dit soort exploitaties die zich hebben plaatsgevonden in Keighley (2005 en 2013), Blackpool (2006), Oldham (2007 en 2008), Blackburn (2007, 2008 en 2009), Sheffield (2008), Manchester (2008 en 2013) Skipton (2009), Rochdale (twee zaken in 2010, een in 2012 en nog een in 2013), Nelson (2010), Preston (2010) Rotherham (2010) Derby (2010), Telford (2012), Bradford (2012), Ipswich (2013), Birmingham (2013), Oxford (2013), Barking (2013) en Peterborough (2013)."
Ook zei het verslag dat "Van de 306 daders van wie hun etniciteit is vastgesteld, is 75% gecategoriseerd as Aziatisch."
[4] Op de website staan blogs, door de meisjes zelf geschreven.