Vanmorgen vroeg een Arabisch radiostation in het Midden-Oosten aan mij naar mijn mening over President Trumps verbod op vluchtelingen en burgers van zeven moslimnaties. De radio-presentatrice, die boos klonk over het verbod, was een christelijke Arabier. Ze was verbaasd te horen dat ik het verbod ondersteunde en van mening ben dat het al moest hebben plaatsgevonden de dag na 9/11.
Ze vroeg me toen of ik andere Arabische Amerikaanse activisten kende die tegen het verbod waren, omdat ze iemand wilde interview die tegen het verbod was. Ze leek geschokt te zijn om te horen dat ik geen Arabische of islamitische vriend heb die tegen het verbod protesteert, en dat veel immigranten van islamitische en Midden-Oostelijke oorsprong het verbod steunen en het beu zijn om in verlegenheid te worden gebracht door wat jihadisten aan het doen zijn.
Ze zei dat alles wat ze op CNN en andere kanalen ziet, de rellen zijn die het laten lijken dat bijna alle Amerikanen ondersteuning geven aan de moslims en tegen Trump zijn. Ik ben boos over het succes van de linkse propaganda over het Midden-Oosten. Het brengt de herinneringen terug van het leven in de haat, de indoctrinatie en de desinformatie waar ik onder leefde het grootste deel van mijn leven.
Wat zouden de islamitische landen doen met het westen, zo vroeg ik, als 19 Amerikaanse terroristen met vliegtuigen boven de Arabische hoofdsteden vlogen, en hun regering en de militaire hoofdkwartieren? Wat dacht ze dat de Arabieren zouden doen als er elke week of zo Amerikaanse terroristen gelijktijdig dodelijke aanvallen zouden plegen in de moslimwereld, moslims neerschieten, hen opblazen met zelfgemaakte snelkookpan-bommen, vrachtwagens in de menigten rammen? Dan was er stilte.
Vervolgens kalmeerde ze wat en zei dat ze natuurlijk tegen het terrorisme is, "maar...". Ik vroeg: "Ziet u wat de jihad deed tegen uw christelijke gemeenschap in het Midden-Oosten?" Ze was stil voor een minuut, waarna het bij me opkwam dat ze misschien wel bang was om het gesprek voort te zetten, omdat haar bazen waarschijnlijk moslims waren.
Ik was er zeker van dat ze nu zou stoppen met mij, maar tot mijn verbazing vroeg ze me nog even te blijven. Toen was ze terug, live vanuit de studio, en begon me te interviewen, en stelde me dezelfde vragen toen we in de lucht waren. Ik heb mijn hart in het Arabisch uitgestort naar de Arabische luisteraars.
De les hier is dat Arabieren hongerig zijn om de waarheid te horen. In plaats van deze ideeën te verwerpen, eindigde dit Arabische station met ze uit te zenden. De les die Amerika moet leren is dat het Westen de moslims (en vooral de hervormers) geen gunst bewijst door ze voortdurend te behandelen als kinderen die moeten worden afgeschermd van de realiteit.
Moslims moeten weten dat de wereld inderdaad een gerechtvaardigde en legitieme bezorgdheid heeft over de islam en de acties die worden uitgevoerd in naam van de islam door moslims. Moslims moeten naar zichzelf kijken in de spiegel en de wereld zien vanuit het oogpunt van hun slachtoffers. In plaats daarvan is het westen bezig haar cultuur, waarden, wetten, trots en zelfs hun zelfrespect op te offeren. Islamitische cultuur moet een wake-up call krijgen met ze te vertellen dat, vroeg of laat de niet-islamitische naties hun deuren zullen sluiten voor elke vorm van moslim-immigratie als de jihadcultuur blijft. Dat zal ook een krachtig signaal zijn aan moslims die al in het westen zijn en nog steeds in de jihad geloven.
De moslimmensen zijn hongerig naar de waarheid, aangezien hun onderwijssysteem en de moskee-preken vol zitten met het aanzetten tot die afschuwelijke, haat-gevulde en de bron zijn waarop de gewelddadige jihad is gebouwd. Het islamitische gebod om de jihad te doen offert moslimmannen, -vrouwen en -kinderen om te doden en gedood te worden.
Zolang het westen zich blijft verzoenen met de islamitische jihad, zal er nooit een hervorming van de islam komen, en het westen zal verliezen. Tot nu toe is het westen bezig geweest met het verder uitbreiden van de levenslijn voor de godsdienst van de islam; een religie waarvoor de waarheid de eerste vijand is, en die worstelt om de waarheid te onderdrukken.
Het is het mededogen dat ertoe leidt dat het westen de miljoenen moslimvluchtelingen opneemt, maar het is een roekeloos mededogen. Waarom neemt Saoedi-Arabië de vluchtelingen niet tijdelijk op tot de dingen kalmeren in Syrië en Irak? Vragen westerlingen naar de motivatie van de islamitische theocratieën, en de vraag waarom de ultra rijke Arabische landen hun vluchtelingen naar ons sturen, maar er zelf niet een opnemen?
Wie is degene die echt profiteert van het beleid van verzoening, en de aanvaarding van de door de Sharia geteisterde theocratieën en hun jihadistische, met haat-gevulde onderwijs? Ee beetje "onverzettelijke liefde" is dringend nodig als moslims moeten worden gemotiveerd om te veranderen en zich te hervormen.
Nonie Darwish, geboren en getogen in Egypte, is de auteur van "Geheel anders - Waarom ik koos voor Bijbelse waarden tegenover de islamitische waarden".