De protesten die de Westelijke Jordaanoever, de Gazastrook en grote delen van de Arabische en islamitische wereld hebben geteisterd na de erkenning van Jeruzalem als Israëlische hoofdstad door de Amerikaanse president Donald Trump, aantonen dat de meeste Arabieren en moslims het bestaansrecht van Israël nog steeds niet hebben erkend.
De protesten leveren verder ook het bewijs dat veel Arabieren en moslims, met inbegrip van natuurlijk de Palestijnen, de VS blijven beschouwen als een vijand, de 'grote Satan' vanwege zijn steun aan Israël. Trumps aankondiging is gewoon een excuus voor Arabieren en moslims om hun langdurige haat tegen Israël en de VS te ventileren.
Voor de Palestijnen bood Trumps aankondiging gewoon een nieuwe gelegenheid om hun gewelddadige en retorische aanvallen en dreigementen tegen Israël te intensiveren. Als zodanig is er niets nieuws wat betreft Palestijnse protesten die na Trumps aankondiging uitbraken.
Palestijns terrorisme tegen Israël is een van de oudste verhalen in het boek. De vele vormen, van rotsstenen-gooien tot steekpartijen en schietpartijen, zelfmoordaanslagen en raketten, begonnen reeds lang voordat de Trump deze aankondiging deed en ze zullen blijven doorgaan daarna. Er gaat nauwelijks een dag voorbij zonder dat er een incident met geweld plaatsvindt op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook.
Echter, omdat in de meeste van deze gewelddadige aanvallen het geen gewonden of doden oplevert van Israëli's, worden ze genegeerd door de media. Botsingen tussen stenengooiende Palestijnen en Israëlische soldaten zijn zo oud als de geschiedenis van het Israëlisch-Palestijnse conflict, en zelfs onderdeel geworden van het normale. Schietpartijen en autoramaanvallen? Nou, ze hebben in bijna elke week van het afgelopen decennia plaatsgevonden.
 Een Palestijnse jongeman bezig met het gooien van een vuurbom naar Israëlische soldaten in de buurt van Ramallah, 11 december 2017. (Foto door Ilja Jefimovitsj/Getty Images) |
Het is dan ook niet helemaal eerlijk om te beweren dat de aankondiging van Trump de laatste golf van Palestijns geweld opleverde. De aankondiging heeft hooguit de Palestijnen aangezet om hun voortdurende terroristische aanslagen tegen Israël te versterken. De aankondiging heeft gewoon bijgedragen aan de langdurige vicieuze haat van de Palestijnen jegens de VS, ongeacht wie er in het Witte Huis zit - een Republikeinse of Democratische president.
De Palestijnen maken in het algemeen geen zinvol onderscheid tussen Republikeinen en Democraten, omdat de VS in elk geval, zogenaamd "onder zeggenschap van de zionistische lobby" staat. Overweeg eens wat de politieke analist Qais Qadri zei tijdens de laatste Amerikaanse presidentsverkiezing:
"Er is geen verschil tussen de Republikeinen en Democraten met betrekking tot hun vijandigheid ten aanzien van de Palestijnse zaak. Wij zijn veel zwakker dan de joodse lobby om wijzigingen in de Amerikaanse politiek te kunnen veroorzaken."
Dus de Palestijnse vijandigheid ten aanzien van de VS heeft niets te maken met Trump zelf, maar heeft eerder betrekking op het algemene Amerikaanse beleid, met name de Amerikaanse steun aan Israël. Zeker, veel van de Palestijnen die de afgelopen week op straat zijn verschenen, hebben weliswaar foto's van Trump verbrand, maar ook Amerikaanse vlaggen, en ze hebben leuzen geroepen die de VS beschuldigden een vijand te zijn van de Palestijnen, Arabieren en moslims.
Dit tumult gaat meer over het haten van de VS en de Amerikanen, dan protesteren tegen een voorgenomen verandering in de status van Jeruzalem. Anders, waarom zou een Palestijnse winkeleigenaar, een bord ophangen aan de ingang van zijn bedrijf dat luidt: "Honden en Amerikanen niet toegestaan"?
Of waarom zouden Palestijnen een campagne lanceren om de sluiting te eisen van alle Amerikaanse instellingen op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook, met inbegrip van de United States Agency for International Development (USAID), die honderden miljoenen dollars investeerde om de Palestijnen te helpen bouwen aan een levensvatbare Palestijnse staat? Dat is slechts een ander voorbeeld van hoe de Palestijnen zichzelf in de voet schieten om te voldoen aan hun verlangen de VS te demoniseren. Het is vermeldenswaard dat de strijd tegen de instellingen van de Amerikaanse staat het echte doel van de Palestijnen is, om "Palestina te bevrijden, van de [Middellandse] Zee tot aan de Rivier [de Jordaan]." Met andere woorden, dit betekent dat het echte doel van de Palestijnen is om Israël te vernietigen.
Dit brengt ons bij de kwestie van een anti-Israël ophitsing, wat al heel lang een integraal onderdeel is van de Palestijnse campagne van de-legitimisering en demonisering van Israël en de Joden. Deze campagne, met name via de Palestijnse media, begon lang voordat Trump deze aankondiging deed; het is nadien in een stroomversnelling gekomen. Het is nauwelijks het geval geweest dat de Palestijnen hun kinderen de aanvaarding van het recht van Israël om te bestaan leerden en om te leven in vrede, voordat Trump zijn aankondiging deed. Integendeel: voor vele jaren hebben de Palestijnen hun uiterste best gedaan om hun kinderen te indoctrineren in het ontkennen van elke Joodse verbondenheid of geschiedenis met het land.
Deze ophitsing bereikte zijn hoogtepunt in de vorige week, toen de President van de Palestijnse Autoriteit (PA) een toespraak gaf bij de Organisatie voor Islamitische Samenwerking in Turkije. Abbas beweerde daar dat de Joodse geschiedenis van Jeruzalem vals is en verklaarde dat er "geen vrede zal zijn in de regio en in de wereld" zonder een Palestijnse staat met Jeruzalem als hoofdstad. Zelfs de linkse Joodse lobbygroep J Street veroordeelde Abbas' "zaaien van verdeeldheid en opruiende retoriek".
Maar waarom kwamen Abbas' opmerkingen als een verrassing? Hij herhaalt gewoon het officiële reeds lang bestaande beleid van de Palestijnse Autoriteit. Waar was het Westen toen de Palestijnse leiders regelrecht verklaarden, decennium na decennium, dat Israël niet het recht heeft om te bestaan en dat de Joodse geschiedenis niets meer dan leugens is?
Deze maand ontvingen we nog een andere herinnering van hoe Palestijnen de Joodse geschiedenis ontkennen. Het PA Ministerie van Informatie bracht een verklaring uit waarin het bestaan van de Westelijke muur werd verworpen, de meest heilige plaats van het Jodendom. Verwijzend naar de Klaagmuur met de Islamitische naam, zei dat ministerie: "Al-Buraq was en is en zal nog steeds zijn een Palestijnse, Arabische en islamitische plek."
Deze Palestijnse ontkenning van Joodse geschiedenis is niet gestart na Trumps aankondiging. In feite heeft het niets te maken met de aankondiging en is het altijd al het publieke standpunt geweest van de Palestijnse Autoriteit, Hamas en alle Palestijnse groeperingen en leiders.
Palestijnen, Arabieren en moslims zijn woedend niet vanwege vermeende wijzigingen in de status van Jeruzalem. Ze weten heel goed dat Trumps aankondiging niets zal veranderen, wat er ook op de grond gebeurd, wat meestal symbolisch is. Ze zijn niet boos omdat de Amerikaanse ambassade vanuit Tel Aviv naar Jeruzalem zal gaan. Ze zijn zich ervan bewust dat een dergelijke maatregel waarschijnlijk niet eens kan gebeuren op enig gewenst moment in de nabije toekomst. Bovendien, waarom zou de PA, die beweert Oóst-Jeruzalem als hoofdstad van een toekomstige Palestijnse staat te willen, zich ertegen verzetten dat de Amerikaanse ambassade gaat verhuizen naar Wést-Jeruzalem?
Het antwoord is simpel. Het is omdat de Palestijnen en de Arabieren alles van Jeruzalem zien als een "bezette" stad, net zoals zij heel Israël als een "bezettende" mogendheid bekijken. Waar de demonstranten op de straten van de Arabische hoofdsteden, de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook verschijnen, zijn ze eerlijker dan hun leiders wanneer ze roepen: "Palestina is 100% Arabisch en beide delen van Jeruzalem, Oost en West, zullen de eeuwige hoofdstad van Palestina zijn!"
Laten we de zaken uiteindelijk recht zetten. De Palestijnen, Arabieren en moslims kunnen het feit dat Israël bestaat, niet aanvaarden. Hun echte probleem is niet Trumps erkenning van de realiteit - dat Jeruzalem de hoofdstad van Israël is. Zij hebben veeleer een probleem met het bestaan van Israël zelf. Ze zien geen verschil tussen Oost-Jeruzalem en West-Jeruzalem. Voor hen is de hele stad "bezet", net zoals Haifa, Jaffa, Lod, Ramle, Acre, Nazareth en Tiberias "bezette" steden zijn.
Palestijnen en hun mede-Arabieren en -moslims haatten Israël en de VS al vóór de Trump-aankondiging en zij zullen dat blijven doen erna. Voor hen heeft Israël geen recht om te bestaan, heel eenvoudig. Toch tonen de gebeurtenissen nog een punt: vóór de aankondiging gebruikten ze de Joodse bezoeken aan de Tempelberg als excuus voor hun afkeer en terreur. Dit keer gebruiken ze deze mededeling van Trump.
Het Palestijnse gedrag heeft hun boodschap zo helder als water gemaakt: het conflict gaat niet om een ambassade, of om een schikking, of om een hek of controlepunt, maar over de aanwezigheid van Joden in dit deel van de wereld.
Bassam Tawil is een Arabische moslim, gevestigd in het Midden-Oosten.