 In deze existentiële uitdaging, een neerwaartse spiraal waarin de Europeanen langzaam lijken uit te sterven door zich niet te reproduceren, lijkt het erop dat Europa ook alle vertrouwen heeft verloren in haar zwaar bevochten waarden van de Verlichting, zoals persoonlijke vrijheden, rede en wetenschap ter vervanging van bijgeloof, en de scheiding van kerk en staat. Deze zijn van cruciaal belang als Europa echt wil overleven.. (Beeldbron: Pixabay) |
"De mogelijkheid dat Europa een museum of een cultureel pretpark wordt voor de 'nouveau riche' van de globalisering is niet geheel uitgesloten". Deze opvatting van Europa als een uitgestrekt cultureel themapark werd uitgedragen door wijlen historicus Walter Laqueur, die voor zijn vooruitziende prognose over de crisis in Europa "de onmisbare pessimist" wordt genoemd. Laqueur was een van de eersten die inzag dat de huidige impasse waarin het continent zich bevindt veel verder gaat dan de economie. Het tijdperk van Europese kracht voorbij is. Door de lage geboortecijfers krimpt Europa dramatisch. Als de huidige trend zich voortzet, aldus Laqueur, zal de bevolking van Europa over honderd jaar "slechts een fractie zijn van wat het nu is, en in tweehonderd jaar zijn sommige landen misschien verdwenen".
Helaas komt de "dood van Europa" dichterbij, steeds zichtbaarder, en steeds vaker besproken door populaire schrijvers.
"In een tijd waarin de literatuur steeds meer gemarginaliseerd raakt in het openbare leven, herinnert Michel Houellebecq er opvallend aan dat romanschrijvers inzichten kunnen geven over de maatschappij die geleerden en experts missen," schreef de New York Times over deze zeer belangrijke Franse auteur. Houellebecq "spreekt" door zijn best verkopende romans, zoals Onderworpen, maar ook door zijn openbare lezingen. De laatste conferentie die Houellebecq in Brussel bijwoonde - ter gelegenheid van de Oswald Spengler Prize, ter nagedachtenis van de auteur van De Ondergang van het Avondland - was gewijd aan dit onderwerp. "Samengevat," zei Houellebecq, "de westerse wereld als geheel pleegt zelfmoord."
Waarom is Europa zo geobsedeerd geraakt over zijn eigen afnemende demografie en een stijgende vruchtbare immigratie uit Afrika?
Zoals Ross Douthat in The New York Times beschreef: "de door het Westen gesteunde inspanningen voor bevolkingscontrole in ontwikkelingslanden"... "wordt opnieuw een discussie" om drie redenen:
"Omdat de Afrikaanse geboortecijfers niet zo snel zijn vertraagd als westerse deskundigen destijds verwachtten, omdat de Europese demografie de wet van Macron volgt in de richting van het graf, en omdat de Europese leiders niet langer zo optimistisch zijn over het assimileren van immigranten vergeleken met een paar jaar geleden."
Douthat verwijst naar twee toespraken van de Franse president Emmanuel Macron. In 2017 noemde Macron de problemen van Afrika "beschaving gerelateerd" en betreurde het dat ze "zeven of acht kinderen per vrouw hebben". In een tweede toespraak bij de Gates Foundation vorige week, zei Macron: "Toon mij de vrouw die besloot om zeven, acht of negen kinderen te krijgen, als ze perfect opgeleid was." De vraag die Macron impliciet aan de orde stelt is: hoe kan Europa zijn eigen opgeleide mensen met hun lage geboortecijfers beheren en tegelijkertijd het hoofd bieden aan massale vruchtbaarheid en immigratie uit Afrika en het Midden-Oosten? Het lijkt erop dat Europa zich in een demografische strijd met de rest van de wereld bevindt met een verzekerde nederlaag.
In deze existentiële uitdaging, een neerwaartse spiraal waarin de Europeanen langzaam lijken uit te sterven door zich niet te reproduceren, lijkt het erop dat Europa ook alle vertrouwen heeft verloren in haar zwaar bevochten waarden van de Verlichting, zoals persoonlijke vrijheden, rede en wetenschap ter vervanging van bijgeloof, en de scheiding van kerk en staat.
Deze zijn van cruciaal belang als Europa echt wil overleven. De vooraanstaande historicus Victor Davis Hanson schreef onlangs:
"Te oordelen naar de grote beslissende historische factoren van de beschavingsmacht - brandstof, energie, onderwijs, demografie, politieke stabiliteit en militaire macht - is Europa aan het verdwijnen. Het besteedt slechts 1,4% van zijn collectieve BNP aan defensie... En met een vruchtbaarheidscijfer van minder dan 1,6% krimpt en vergrijst Europa langzaam - vandaar het kortzichtige immigratiebeleid van Angela Merkel, die immigratie blijkbaar ook ziet als een oplossing voor de demografische crisis met een snelkoppeling naar goedkope arbeid".
Maar zoals Walter Laqueur schreef: "Zelfs als de achteruitgang van Europa onomkeerbaar is, is er geen enkele reden dat het een ineenstorting zou moeten worden."
Hoe voorkom je die ineenstorting dan?
Op een recente Europese bijeenkomst zei de Italiaanse minister van Binnenlandse Zaken, Matteo Salvini, die aan het hoofd staat van de anti-immigratie Liga partij:
"Ik heb collega's horen zeggen dat immigratie nodig is omdat de bevolking van Europa ouder wordt, maar ik heb een heel ander standpunt... Ik geloof dat ik in de regering zit om ervoor te zorgen dat onze jongeren het aantal kinderen hebben dat ze een paar jaar geleden hadden en dat we niet het beste van de jeugd van Afrika naar Europa overbrengen. Misschien moeten ze dat in Luxemburg doen, maar in Italië moeten we mensen helpen meer kinderen te krijgen, in plaats van moderne slaven (uit Afrika) mee te nemen om de kinderen waaraan het ons ontbreekt te vervangen".
Vervolgens, als antwoord oog op een interruptie van Jean Asselborn, de Luxemburgse minister van Buitenlandse Zaken, voegde Salvini etoe:
"Ik antwoord in alle rust op uw standpunt dat afwijkt van het mijne: als u in Luxemburg een nieuwe immigranten nodig heeft, dan houd ik liever Italië voor de Italianen en beginnen we weer met het krijgen van kinderen."
Salvini ziet blijkbaar wat de toekomst Italië zal brengen. Onder ongewijzigde omstandigheden zou de bevolking van Italië kunnen instorten en nauwelijks 16 miljoen inwoners bereiken, tegenover de 59 miljoen vandaag de dag. Deze verontrustende projectie kwam dit jaar op het jaarlijkse Italiaanse "Festival van Statistiek en Demografie" naar boven, waar professor Matteo Rizzolli van de Universiteit van Rome stelde:
"Omdat dit in honderd jaar gebeurt, zelfs als we over 20 jaar met 8 miljoen minder zullen zijn, als we blijven doen wat we doen, zal het niets doen om het geboortecijfer op te voeren."
Europa's gevestigde orde is daarom perfect verdeeld tussen de zogenaamde "Europeïsten", die geloven dat nieuwe migranten nodig zijn om de demografische ineenstorting van de EU een halt toe te roepen, en de "Euroskeptici", die het zelf willen overwinnen. De Hongaarse premier Viktor Orbán bijvoorbeeld heeft de Europeanen opgeroepen om de "demografische achteruitgang" een halt toe te roepen door meer te investeren in traditionele gezinnen. Ondertussen stelde de Italiaanse katholieke aartsbisschop Gian Carlo Perego:
"De uitdaging voor Italië is om een land dat sterft te verzoenen met jonge mensen die van elders komen, om zo een nieuwe geschiedenis te beginnen. Als we onze deur sluiten voor migranten, zullen we verdwijnen."
Salvini opperde nog een ander plan in een interview met The Times:
"Een land dat geen kinderen meer krijgt, is voorbestemd om te sterven... We hebben een Ministerie van het Gezin opgericht voor verbeteringen mb.t. vruchtbaarheid, kinderdagverblijven, een fiscaal systeem dat rekening houdt met grote gezinnen. Aan het einde van dit mandaat zal de overheid meer afgemeten worden naar het aantal pasgeborenen dan naar haar overheidsschuld."
Op het spel staat, zo zei Salvini, de "traditie van Italië, ons verhaal, onze identiteit" - de linkerzijde gebruikt de vruchtbaarheidscrisis als "verontschuldiging" om "immigranten in te voeren".
Een andere katholieke bisschop, Andrew Nkea Fuanya van Mamfe, Kameroen, stelde onlangs over de lage geboortecijfers in Europa:
"Dit is heel belangrijk. En ik durf te zeggen dat, vooral met de achtergrond van de islamitische invasie, dat als je de geschiedenis bekijkt, dat toen de kerk sliep en van het evangelie is afgeweken, trok de islam er profijt van om binnen te komen. Dit is ook wat we in Europa zien: de kerk slaapt, en de islam sluipt binnen... Europa wordt geïslamiseerd, en het zal van invloed zijn op Afrika."
Europa's verval en transformatie is ook zichtbaar in Frankrijk. Volgens nieuwe statistieken van het Franse Nationale Instituut voor Statistiek en Economische Studies, staan Mohammed en verschillende andere traditionele moslimnamen nu bovenaan de lijst van de populairste babynamen in het Franse departement Seine-Saint-Denis (1,5 miljoen inwoners). Opmerkelijk is dat twee journalisten van de reguliere krant Le Monde, Gérard Davet en Fabrice Lhomme, net een boek hebben gepubliceerd met de titel Inch'allah : l'islamisation à visage découvert ("Als Allah het wil: Het gezicht van de islamisering blootgelegd"), een onderzoek naar de "islamisering" van het gebied Seine-Saint-Denis.
Gelijktijdig bleek uit een onderzoek dat in juli door het weekblad L'Express werd gepubliceerd dat in Frankrijk "tussen 2000 en 2016 het aantal kinderen met minstens één buitenlandse ouder is toegenomen van 15 naar 24 procent". Die Welt meldde dat volgens het Bundesamt für Statistik in West-Duitsland 42% van de kinderen onder de zes jaar nu een migrantenachtergrond
De massale ongecontroleerde immigratie lijkt meer kwaad dan goed gebracht te hebben voor Europa. Walter Laqueur schreef:
"...ongecontroleerde immigratie was niet de enige reden voor de achteruitgang van Europa. Maar samen met de andere tegenslagen op het continent leidde het tot een diepe crisis; er zal een wonder nodig zijn om Europa uit deze situatie te halen."
Zowel Matteo Salvini als Michel Houellebecq hebben erop gewezen dat het drama van een vergrijzend en vermoeid Europa geen partijgebonden of electorale kwestie is; het is een beschavingskwestie. Deze kwestie zal ook bepalend zijn voor de toekomst van de Europese Unie, die door het opengrenzenbeleid zou kunnen worden weggevaagd.
De tijd dringt. Zoals Houellebecq zei in een toespraak bij de Frank Schirrmacher Prize:
"De opmars van de islam is nog maar net begonnen, omdat de demografie aan haar kant staat, en omdat Europa, dat gestopt is met het krijgen van kinderen, aan een proces van zelfmoord is begonnen. En het is niet echt een langzame zelfmoord. Als je eenmaal bij een geboortecijfer van 1,3 of 1,4 bent aangekomen, dan gaat het in werkelijkheid heel snel.
Giulio Meotti, Cultureel Redacteur van Il Foglio, is een Italiaanse journalist en auteur.