15 april was de 18e verjaardag van het afvuren van de eerste Hamas-raket op Israël. Op deze dag, 18 jaar geleden, lanceerde de militaire vleugel van Hamas, Izaddin al-Qassam, zijn eerste raketaanval op de Israëlische bevolkingscentra nabij hun grens met de Gazastrook.
Aan de vooravond van deze gelegenheid dreigde Yahya Sinwar, de Hamas-leider van de Gazastrook, dat zijn beweging zal doorgaan met het afvuren van raketten op Israël. De raketten, zei hij, zullen worden afgevuurd op Israëlische "nederzettingen", niet alleen bij de grens met de Gazastrook, maar ook op veronderstelde "nederzettingen" zoals de Israëlische steden Ashkelon, Ashdod en Tel Aviv.
Sinwar zei dat de recente door Egypte gesponsorde staakt-het-vuren afspraken tussen Hamas en Israël geen vredesakkoord zijn. De afspraken, zo legde hij uit, vereisen niet dat Hamas de wekelijkse demonstraties, ook wel bekend als de "Grote Mars van de Terugkeer," bij de grens met Israël worden ontwapend of stoppen.
"De afspraken hebben geen enkele politieke dimensie", zei de Hamas-leider. "Ik beloof dat als ons een oorlog wordt opgelegd, de bezetting haar nederzettingen zal moeten evacueren, niet alleen in de buurt van de Gazastrook, maar ook in Ashdod, Ashkelon, de Negev en zelfs Tel Aviv. Onthoud deze belofte."
De dreigementen van Sinwar dienen als een herinnering dat Hamas en andere Palestijnse terreurgroeperingen Israël als één grote nederzetting beschouwen, die vernietigd moet worden. Hamas en de andere terreurgroepen zien geen verschil tussen een Jood die op de Westelijke Jordaanoever woont en een Jood die in Tel Aviv of Ashkelon woont. Voor terreurgroepen zijn al deze Joden, of ze nu op de Westelijke Jordaanoever of in Israël zelf wonen, "indringers" en "kolonisten".
Voor hen zijn Tel Aviv, Ashkelon, Ashdod en alle Israëlische steden niet anders dan de Joodse gemeenschappen en buurten in Oost-Jeruzalem en de Westelijke Jordaanoever. Daarom beschouwen Hamas en de terreurgroepen alle "nederzettingen" - in Israël en op de Westelijke Jordaanoever - als legitieme doelwitten voor hun raketten.
In tegenstelling tot wat sommige westerse politieke analisten en mediakanalen beweren, heeft Hamas het bestaansrecht van Israël nooit erkend. Het spreekt voor zich dat Hamas de "gewapende strijd" tegen Israël nooit heeft afgezworen.
Bovenal heeft Hamas nooit de "tweestatenoplossing" geaccepteerd of zijn handvest gewijzigd, waarin expliciet wordt gesteld dat Hamas de "tweestatenoplossing" nooit heeft geaccepteerd:
"Wanneer onze vijanden zich sommige islamitische landen toe-eigenen, wordt de Jihad [heilige oorlog] een plicht die bindend wordt voor alle moslims. Om de inbezitneming van Palestina door de Joden het hoofd te bieden, hebben we geen andere keuze dan het opheffen van het vaandel van de Jihad. Dit zou de verspreiding van het islamitisch bewustzijn onder de massa's op alle lokale, Arabische en islamitische niveaus vereisen. Wij moeten de geest van de Jihad verspreiden onder de [islamitische] Umma, de vijanden aanvallen en ons aansluiten bij de gelederen van de Jihad-strijders".
Sinwar verdient erkenning voor het feit dat hij eerlijk is over de ware doelen van zijn beweging. Hij verdient ook lof voor het feit dat hij zich houdt aan elk woord dat wordt genoemd in het Hamas-handvest, dat meer dan 30 jaar geleden werd gepubliceerd en tot op de dag van vandaag nog steeds even relevant is als altijd.
De Jihad zou volgens de Hamas-leider niet alleen moeten worden gevoerd tegen Joden die in nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever wonen, maar ook tegen degenen die in "nederzettingen" in heel Israël wonen, inclusief Tel Aviv. Hij zegt dat hij alle Joden uit hun huizen wil zien evacueren. Hij zegt te hopen dat de Hamas-raketten Israël op een dag zullen dwingen om alle Joden uit hun huizen te "evacueren".
In de afgelopen 18 jaren hebben Hamas, de Islamitische Jihad en andere terreurgroepen in de Gazastrook duizenden granaten en raketten op Israël afgevuurd.
Een rapport van de IDF over het raketarsenaal van Hamas merkt op dat de terreurgroep ongeveer 6000 raketten heeft. Het gaat om meer dan 1000 eenheden van zelfgeproduceerde korteafstandsraketten (15 km bereik), meer dan 2500 eenheden gesmokkelde korteafstandsraketten (15 km bereik), ongeveer 200 eenheden zelfgeproduceerde Gradraketten (20 km bereik), ongeveer 200 eenheden gesmokkelde Gradraketten (20 km bereik), ongeveer 200 eenheden zelfgeproduceerde verbeterde Grad-raketten (45 km bereik), ongeveer 1000 eenheden gesmokkelde verbeterde Grad-raketten (45 km bereik), meer dan 400 eenheden zelfgeproduceerde middellangeafstandsraketten (tot 80 km bereik) en tientallen langeafstandsraketten (100-200 km bereik).
De andere terreurgroepen in de Gazastrook hebben volgens het rapport nog ongeveer 5500 andere korte-, middellange- en langeafstandsraketten.
Daarom moeten de dreigementen van Sinwar om meer raketten op Israël af te vuren met dodelijke ernst worden genomen. Hij heeft ook gelijk als hij zegt dat de afspraken over een staakt-het-vuren met Israël geen politieke overeenkomst met de "zionistische entiteit" is. Hamas kan geen politieke overeenkomst met Israël bereiken omdat het niet akkoord gaat met het bestaansrecht van Israël. Dit is de boodschap die Sinwar en de leiders van alle Palestijnse terreurgroepen de wereld willen laten horen. Voor de terroristische leiders is de enige vrede die zij zullen aanvaarden er een die resulteert in de eliminatie van Israël en de evacuatie van alle Joden uit hun huizen.
Hamas, natuurlijk, is sterk gekant tegen het komende plan van de Amerikaanse president Donald Trump voor vrede in het Midden-Oosten, ook bekend als de "Deal van de eeuw". Hoe kan Hamas een vredesplan accepteren dat het bestaansrecht van Israël erkent? Hamas is tegen de Deal van de eeuw, niet omdat het plan de Palestijnen niet genoeg land biedt. Het is tegen het plan omdat het de Palestijnen niet al het land biedt, van de Middellandse Zee tot aan de Jordaan.
Overweeg een andere zin uit het Hamas-handvest, die verklaart waarom men het bestaansrecht van Israël niet kan erkennen:
"De Islamitische Verzetsbeweging [Hamas] gelooft dat het land Palestina van generatie op generatie en tot aan de Dag van de Verrijzenis een Islamitische Waqf is geweest; niemand kan er afstand van doen of een deel ervan opgeven".
Meer dan drie decennia geleden is dat de boodschap die het Hamas-handvest stuurt aan de VS, de Arabische wereld, de Palestijnen en de rest van de internationale gemeenschap, opgesteld alsof het gisteren werd uitgegeven. Het is een duidelijke, ondubbelzinnige boodschap die zegt:
"Vredesinitiatieven, de zogenaamde vreedzame oplossingen, de internationale conferenties om het Palestijnse probleem op te lossen, zijn allemaal in strijd met de overtuigingen van de Islamitische Verzetsbeweging [Hamas]. Want afstand doen van een deel van Palestina betekent afstand doen van een deel van de religie. Er is geen oplossing voor het Palestijnse probleem die door de Jihad wordt verwacht".
Hamas is geen kleine groep, waarvan de dreigementen als "irrelevant" terzijde kunnen worden geschoven. Het is een terreurgroep die duizenden raketten bezit en de hele Gazastrook beheerst, waar bijna twee miljoen Palestijnen wonen. Het is een terreurgroep die de Palestijnse parlementsverkiezingen in 2006 heeft gewonnen. Het is een terreurgroep waarvan de aanhangers een aantal studentenraadsverkiezingen hebben gewonnen, niet alleen in de Gazastrook, maar ook in de gebieden op de Westelijke Jordaanoever die door de Palestijnse Autoriteit worden gecontroleerd.
President Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit heeft ongetwijfeld het handvest van Hamas gelezen. Als moslim weet hij, dat als hij een vredesplan aanvaardt dat niet voorziet in de verdrijving van alle Joden uit hun huizen, hij door zijn rivalen in Hamas als een verrader zal worden afgedaan. Abbas is zich ook bewust van de dreigementen van Hamas om Israël met raketten te overspoelen. Hij weet dat op hetzelfde moment dat Hamas Israël aanvalt, het tevens zal proberen hem te verpletteren voor het "verraden" van Arabieren en moslims, door de Joden "toe te staan" in "hun" staat te blijven leven. Dit is de Palestijnse realiteit nu de Deal van de eeuw op het punt staat te worden behandeld.
Khaled Abu Toameh, een bekroonde journalist, gevestigd in Jeruzalem, is een Shillman Journalism Medewerker van het Gatestone Institute.