Op 14 december, tijdens het feest van Chanoeka – een tijd van feestvreugde – vond een slachting plaats onder onschuldige joodse families op het beroemde Bondi Beach in Sydney, Australië. Vijftien slachtoffers werden vermoord en nog eens veertig raakten gewond. Een van de aanvallers, een moslimimmigrant genaamd Sajid Akram, werd door de politie gedood; zijn zoon Naveed, de tweede aanvaller, werd door de politie neergeschoten voordat hij kon worden gearresteerd.
De situatie had nog erger kunnen zijn, ware het niet dat de politie van Sydney snel ingreep en een zeer dappere ongewapende omstander, Ahmed El-Ahmed, een moslimman die een van de terroristen tackelde en ontwapende, snel handelde.
De Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Gideon Sa'ar onthult dat Australië "gewaarschuwd was voor mogelijke aanslagen op joden" – maar dat dit geen effect had. Sommige Israëlische functionarissen geven Canberra daarom "de schuld dat het niet genoeg heeft gedaan om antisemitisme te bestrijden". Sa'ar schreef:
"Ik ben ontzet over de moorddadige schietpartij tijdens een Chanoeka-evenement in Sydney, Australië. Dit is het resultaat van de antisemitische gewelddadigheden in de straten van Australië in de afgelopen twee jaar, met de antisemitische en opruiende oproepen tot 'Globaliseer de Intifada' die vandaag zijn gerealiseerd. De Australische regering, die talloze waarschuwingssignalen heeft ontvangen, moet tot bezinning komen!"
Australië is over het algemeen een vreedzaam land – althans, dat was het totdat de Labour-regering besloot duizenden islamitische asielzoekers uit Gaza en elders binnen te laten.
Miljoenen niet-gescreende migranten zijn de afgelopen jaren in Australië, Europa en de Verenigde Staten aangekomen. Veel van deze activiteiten zijn niet door de media vermeld en regeringen lijken ernaar te streven de bekendheid van hun contraproductieve, rampzalige beleid tot een minimum te beperken.
De Australische fantasie van "sociale cohesie" is al lang ontmaskerd als wat het is: een utopisch construct zonder wortels in de werkelijkheid. Evenzo is de voorliefde van de regering voor multiculturalisme al lang in diskrediet gebracht door het realisme. De indicator voor het al dan niet slagen van deze twee ideologieën is de behandeling en het welzijn van de kleine joodse gemeenschap in Australië, die het slachtoffer is geweest van een virulente en vaak gewelddadige vorm van haat.
De laatste tijd zijn er verschillende terroristische aanslagen gepleegd tegen Australische joden (zie hier en hier). Nadat het huis van Alex Ryvchin, een functionaris van de Executive Council of Australian Jewry, het slachtoffer was geworden van antisemitisch vandalisme, verklaarde hij dat "het kwaad aan het werk is in dit land" en voorspelde hij dat dergelijke daden zouden escaleren.
De gevolgen van wijdverbreide sociale onrust en antisemitische daden van islamitische immigranten in westerse landen zijn goed gedocumenteerd; het is een raadsel waarom de Australische regering blijkbaar gelooft dat hun land een uitzondering zou zijn.
De regering van premier Anthony Albanese vervreemdt de Joodse gemeenschap in Australië door de Palestijnse zaak te steunen – zonder zich iets aan te trekken van het feit dat niemand ooit pleit voor vrijheid van meningsuiting en persvrijheid voor degenen die onder het bewind van Hamas en de Palestijnse Autoriteit leven, en vrijheid van willekeurige arrestaties, marteling en buitengerechtelijke executies.
De Australische regering heeft honderden potentieel gevaarlijke Palestijnen en andere islamisten versneld het land binnengehaald zonder een grondige screening. Ondertussen worden veel officiële vertegenwoordigers van Israël beschouwd als 'personae non gratae' en wordt hun de toegang ontzegd tot westerse landen die beter zouden moeten weten.
De Australische regering wordt ervan beschuldigd een plan uit te voeren om radicale "ISIS-bruiden" in het land toe te laten. Toen het plan om een derde groep bruiden binnen te halen aan het licht kwam, zei influencer Scott Driscoll: "Niemand anders wil ze, zeker andere moslimstaten niet." Driscoll schreef verder:
"Het is absoluut verraderlijk dat een Australische regering die beweert de belangen van Australiërs, Australische waarden of onze nationale veiligheid voorop te stellen, deze 'ISIS-bruiden' ooit nog in de buurt van Australië zou laten komen! Ons land moet ophouden gebruikt te worden als een soort ziekelijk sociaal experiment van Looney Left om uit te vinden hoe erg de situatie moet worden voordat het definitieve breekpunt wordt bereikt en onze samenleving zoals wij die kennen volledig instort!"
Er waren al vroege waarschuwingssignalen voor de nonchalante houding van de Australische regering ten opzichte van de groeiende jodenhaat na de gruwelijke gebeurtenissen op 7 oktober 2023.
Toen Hamas en veel 'gewone' Palestijnen op 7 oktober het vreedzame zuiden van Israël binnenvielen, slachtten ze alle Israëli's af die ze tegenkwamen – mannen, vrouwen, kinderen, baby's – martelden, verkrachtten, verbrandden en onthoofden ze, en sleepten vervolgens 251 mensen mee naar de tunnels van Hamas in Gaza als gijzelaars, voor verder misbruik en als pressiemiddel.
Een paar weken later produceerde de regering-Biden een document waarin de jodenhaat werd veroordeeld, ondertekend door "bijna drie dozijn landen". In de verklaring van november 2023 werd de aanval van Hamas op onschuldigen 'barbaars' genoemd, waarbij werd toegevoegd dat het "de dodelijkste aanval op het joodse volk sinds de holocaust" was en dat deze "een enorme impact op joodse gemeenschappen wereldwijd" zou hebben.
De speciale gezant van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken voor antisemitisme drong er bij de Australische regering op aan om de verklaring ook te ondertekenen. Het voorstel werd afgewezen. In augustus 2025 legde een voormalig hooggeplaatst ambtenaar van het ministerie van Buitenlandse Zaken uit:
"We hebben het zeker aan de Australiërs gevraagd, en ze hebben het niet gedaan... Het was een duidelijk teken dat, hoewel de Verenigde Staten hen onder druk zetten om deze verklaring te ondertekenen – het is niet alsof we hen ergens toe verplichten... Ze weigerden. Het is alsof het belangrijkste land dat erop zou moeten staan, er niet op staat."
Wat een trieste aanklacht tegen de Australische regering!
Het is dan ook heel begrijpelijk dat Suzi Smeed, een kind dat de Holocaust heeft overleefd, tijdens een conferentie tegen antisemitisme in Gold Coast in september 2025 de regering-Albanese op bijtende toon beschreef als een "vijand van de joden".
Na de gruweldaden van 7 oktober escaleerden de luidruchtige anti-Israël demonstraties in Australië.
"David May, onderzoeksmanager en senior onderzoeksanalist bij de Foundation for Defense of Democracies, vertelde JNS dat 'het geen toeval is dat Australië wordt gegrepen door een dramatische toename van antisemitisme, terwijl de regering decennia van evenwichtig beleid ten aanzien van Israël terugdraait'."
Door iconische openbare locaties zoals het Opera House, de Harbour Bridge en Bondi Beachin Sydney voor hun doeleinden te gebruiken, vestigden tienduizenden anti-Israëlische volgelingen, gesteund door massa's "extreemlinksen", plotseling de aandacht in Australië op het potentieel voor escalerende jodenhaat.
Het was dan ook geen verrassing dat tijdens een demonstratie in Canberra in juli 2025 verschillende senatoren van de Groene Partij "zich aansloten bij anti-Israëlactivisten in een wild protest buiten het parlementsgebouw, waarbij demonstranten posters van Hitler toonden."
"Het protest werd georganiseerd door leden van de Palestine Action Group buiten het gazon van het parlementsgebouw en volgde op een gezamenlijke internationale oproep tot een staakt-het-vuren, waarbij Australië zich aansloot bij 25 andere landen in een verklaring waarin een onmiddellijk einde aan de vijandelijkheden in Gaza werd geëist....
"Israël heeft scherp gereageerd op de verklaring en beschuldigt de 26 landen ervan de situatie verkeerd voor te stellen.
"'Alle verklaringen en alle claims moeten gericht zijn tegen de enige partij die verantwoordelijk is voor het uitblijven van een akkoord over de vrijlating van gijzelaars en een staakt-het-vuren: Hamas, die deze oorlog is begonnen en deze voortzet', aldus het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken."
In een artikel getiteld "Moral Bankruptcy on Parade" schreef de in Iran geboren Australische commentator Pouria Mehrani over de protesten tegen Israël:
"De politiek van protesten, zoals we die de laatste tijd hebben gezien, gedijt op blinde emoties, vooral in complexe conflicten als deze. Linkse groeperingen maken gebruik van dergelijke emoties om hun agenda te bevorderen..."
De zwijgende meerderheid van de Australiërs heeft eindelijk genoeg van deze onzin en heeft in grote steden drukbezochte demonstraties georganiseerd ter ondersteuning van Australië en zijn traditionele westerse waarden.
De regering bekritiseerde een van deze evenementen in Sydney door te beweren dat het werd georganiseerd door neonazi's. Volgens de Times of Israel:
"'Wij veroordelen de March for Australia-bijeenkomst die vandaag plaatsvindt ten zeerste. Het gaat hier niet om het vergroten van de sociale harmonie', zei Murray Watt, een hoge minister in de Labour-regering, tegen Sky News... 'Wij steunen dit soort bijeenkomsten niet, die gericht zijn op het verspreiden van haat en het verdelen van onze gemeenschap', zei Watt, waarbij hij beweerde dat ze 'georganiseerd en gepromoot' waren door neonazistische groeperingen."
Niettemin heeft dezelfde regering toestemming gegeven voor een anti-Israëlische mars over de Sydney Harbour Bridge, waaraan 90.000 mensen deelnamen, van wie velen zwaaidenmet vlaggen van de PLO, Al-Qaeda, ISIS en de Taliban, waarmee ze hun steun betuigden aan terrorisme en, bij gevolg, hun goedkeuring aan jodenhaat.
Op 7 september kwamen zogenaamde "pro-Palestijnen" – die nooit hebben gesuggereerd dat de Palestijnse Autoriteit en Hamas hun burgers vrijheid van meningsuiting moeten geven of een einde moeten maken aan willekeurige detenties en martelingen, om nog maar te zwijgen van de enorme corruptie – in conflict met aanhangers van Israël op Bondi Beach in Sydney, waarbij de politie meer dan eens moest ingrijpen. Rabbijn Yossi Friedman plaatste beelden van een handgemeen waarin te zien is hoe de politie demonstranten uit elkaar haalt. "Ze zijn naar Bondi Beach gekomen", merkte hij op, "waar veel joden wonen, specifiek om hun haat te komen uiten."
Robert Gregory, CEO van de Australian Jewish Association (AJA), verduidelijkte: "Bondi is de thuisbasis van veel synagogen, koosjere restaurants en joodse bedrijven, waarvan sommige het doelwit zijn geweest van recente antisemitische incidenten. Met meer dan 100 stranden in Sydney was de keuze voor Bondi berekend om verdeeldheid en onrust te zaaien."
Dit soort acties zouden echter geen verrassing moeten zijn voor de Joodse gemeenschap in Australië. Het was waarschijnlijk onvermijdelijk dat de haat tegen Joden zou doorsijpelen, ondanks de afgelegen ligging van het continent. Islamisme kan een door haat gedreven ideologie zijn, die via een gekunstelde "Palestijnse zaak" wordt uitgevoerd om alle sectoren van de westerse samenlevingen te bereiken. Hoe meer leden van de extremistische islamitische groep een land binnenkomen, hoe meer aanvallen op joden – en anderen – zullen escaleren.
Op dit moment heeft Australië een naïef beleid dat aanzienlijke immigratie van islamisten uit oorlogsgebieden toestaat. Ondanks wat de regering beweert, zijn de meeste van deze immigranten niet van plan om te integreren, te assimileren of bij te dragen aan "sociale cohesie" – zoals blijkt uit de drukbezochte demonstraties tegen Israël en joden. Veel nieuwkomers zijn ideologische vijanden van de westerse democratische traditie en zijn vastbesloten van plan om de open samenlevingen te domineren door de islamitische shariawetgeving op te leggen.
Hun plan wordt gerealiseerd in pro-islamitische demonstraties op iconische locaties in Australië. Het was de Israëlische premier Benjamin Netanyahu die erop wees: "Als je vijanden zweren je te vernietigen, geloof ze dan." De Australische Labour-regering moet de omvang van deze uitspraak nog beseffen.
Als gevolg daarvan is de nadruk die de Australische regering legt op sociale cohesie helaas een illusie die jammer genoeg losstaat van de werkelijkheid. Dit was misschien tot op zekere hoogte haalbaar geweest vóór de massale komst van extremistische fanatici en vóór het besluit van Australië om – in strijd met het internationaal recht inzake de definitie van naties – een niet-bestaande Palestijnse staat te erkennen.
In een interview met de Nederlandse krant Trouw in maart 1977 verklaarde PLO-functionaris Zuheir Mohsen:
"Het Palestijnse volk bestaat niet. De oprichting van een Palestijnse staat is slechts een middel om onze strijd tegen de staat Israël voort te zetten voor onze Arabische eenheid. In werkelijkheid is er vandaag de dag geen verschil tussen Jordaniërs, Palestijnen, Syriërs en Libanezen."
Het is daarom hoog tijd dat de Australische regering zich bewust wordt van de realiteit van jodenhatende islamisten en hun aanhangers in hun midden, en passende maatregelen neemt voordat dergelijke verstoringen zich verder verspreiden naar de rest van de samenleving. Als dat niet gebeurt, zal Australië binnenkort te maken krijgen met toenemende sociale onrust, zoals in Europa en het Verenigd Koninkrijk. Met de huidige "links-socialistische" regering aan de macht betalen Australiërs helaas een hoge prijs voor het onverantwoordelijke, rampzalige beleid van hun regering.
Nils A. Haug is auteur en columnist. Hij is advocaat van beroep en lid van de International Bar Association, de National Association of Scholars en de Academy of Philosophy and Letters. Dr. Haug heeft een doctoraat in apologetische theologie en is auteur van 'Politics, Law, and Disorder in the Garden of Eden – the Quest for Identity' en 'Enemies of the Innocent – Life, Truth, and Meaning in a Dark Age'. Zijn werk is gepubliceerd door First Things Journal, The American Mind, Quadrant, Minding the Campus, Gatestone Institute, National Association of Scholars, Jewish Journal, James Wilson Institute (Anchoring Truths), Jewish News Syndicate, Tribune Juive, Document Danmark, Zwiedzaj Polske, Schlaglicht Israel en vele anderen.