Er was eens een verzorgingsstaat genaamd Zweden, waarvan de inwoners zelden hun deur op slot deden.
Tegenwoordig is dezelfde staat een nachtwakersstaat – elke wachter staat er alleen voor. Wanneer de minister van justitie het overtreden van de wet aanmoedigt, betekent dit de deuren openen naar een anarchie. Mr. en mevr. Zweed hebben alle reden toe om bezorgd te zijn. Met een verwachting van een toename van 190,000 ongeschoolde en werkloze migranten dit jaar – gelijk aan 2% van de huidige populatie van Zweden. Dit aantal is alsof er 6.4 miljoen straatarme migranten, die geen Engels spreken, zouden aankomen in de V.S. in een jaar, of 1.3 miljoen in Groot-Brittannië.
En de Zweden maken zich klaar: de eisen voor wapenlicenties stijgen; steeds meer Zweden sluiten zich aan bij schietverenigingen en richten burgerwachten op. Na een klein dipje in 2014, is het aantal nieuwe wapenvergunningen aanzienlijk gestegen dit jaar. Volgens de statistieken van de politie zijn er 1,901,325 wapens met licentie, verdeeld over 567,733 eigenaren, in Zweden. Hierbij komen nog een onbekend aantal aan illegale wapens. Om in Zweden een wapenvergunning te krijgen, moet men minstens 18 jaar oud zijn; gezagsgetrouw; ordelievend, en een jachtvergunning hebben of lid zijn van een erkende schietvereniging. In 2014 kregen 11,000 mensen een wapenvergunning, 10% meer dan in het voorgaande jaar. Een op de vijf ervan was een vrouw.
"Ook is er momenteel een grote vraag naar alarmsystemen," zegt een verkoper van een van de beveiligingsbedrijven in een interview met Gatestone.
"De reden hiervoor is voornamelijk door de turbulentie die we door heel het land zien momenteel." Men is zijn vertrouwen in de staat verloren, voegt hij toe. "De politie komt niet meer opdagen. Vrachtwagenchauffeurs zeggen, dat wanneer zij een dief hun brandstof zien stelen, zij naar buiten rennen met een knuppel. De politie bellen is nutteloos, maar wanneer je de dief slaat, kan je in elk geval voorkomen dat hij nog meer diesel steelt. Veel woningeigenaren beweren hetzelfde: ze slapen met een knuppel onder hun bed. Dit is echter riskant: de politie kan beweren dat je geweld hebt gebruikt met voorbedachten rade, en dit kan tegen je worden gebruikt."
De verkoper, die graag anoniem wil blijven, had het ook over de vele Facebookgroepen uit Zweden, waarin mensen vanuit verschillende dorpen openlijk discussiëren over hoe zij van plan zijn zichzelf te verdedigen: "Soms raak je compleet gechoqueerd als je ziet wat ze schrijven, maar men moet begrijpen dat Zweden erg bang zijn wanneer er een asielhuis wordt geopend in hun dorp. Ze hebben gezien wat er gebeurd is in andere gebieden."
Een blog, die ingaat op de consequenties voor de lokale bevolking wanneer er een asielcentrum wordt geopend, heeft als treffende naam Asylkaos ("Asielchaos"). Op deze blog staat een lijst met bedrijven die de lezer gevraagd wordt te boycotten; volgens de blog moedigen deze bedrijven aan om van Zweden een multiculturele samenleving te maken, en worden om deze reden gezien als "vijandelijk richting de Zweden."
Bij een ander beveiligingsbedrijf, zegt een verkoper dat elke keer wanneer de immigratiedienst een nieuwe huisvesting koopt of huurt, zijn bedrijf overspoeld wordt met telefoontjes. "De volgende dag," zegt hij, "belt het halve dorp om een alarmsysteem aan te schaffen."
Ronny Fredriksson, woordvoerder van het beveiligingsbedrijf Securitas, zegt dat de vraag naar alarmsystemen in huis uit zes jaar geleden voor het eerst explodeerde, toen veel lokale politiebureaus sloten en verhuisden naar de grotere steden. Dit, zei hij, heeft als resultaat dat er een reactietijd is van meerdere uren. "Meer en meer mensen maken gebruik van de service van onze beveiligers. Winkelcentra en winkels in de stad komen samen en huren beveiligers in. We zijn een beetje de 'local beat' , de "cops of old."
Hoewel Securitas goud verdient aan de toenemende behoefte aan huiselijke alarmsystemen en beveiligers, zegt Frederiksson dat ze ook bezorgd zijn over het effect op de samenleving:
"Het probleem is dat ook wij de politie nodig hebben. Wanneer onze beveiligers een inbreker of gewelddadig persoon te pakken krijgen, bellen we de politie maar de reactietijden zijn vaak erg lang. Soms worden de gedetineerden gewelddadig en erg luidruchtig. In sommige gevallen zei de politie dat we de aangehouden persoon los moeten laten, als we zijn identiteit hebben, omdat ze geen patrouille in de buurt hebben."
Zelfs voor de grote toestroom van migranten in de herfst van 2015, voelden de Zweden de behoefte zichzelf te beschermen – en met alle reden toe. Sinds het parlement in 1975 heeft besloten dat Zweden multicultureel zou moeten zijn, en niet Zweeds, is er een explosieve groei aan criminaliteit. Agressieve criminaliteit is gestegen met meer dan 300%, en zedenmisdrijven zijn gestegen met een ongelofelijk aantal van 1,472%.
De politici negeren de mensen hun angsten echter volledig. Er is nooit over gedebatteerd. In plaats daarvan, worden de mensen die hun zorgen uiten over wat er met Zweden is gebeurd beschuldigd van xenofobie en racisme. Naar alle waarschijnlijkheid, is dat de reden waarom meer en meer mensen het recht in eigen handen nemen, en zichzelf en hun families beschermen hoe goed ze maar kunnen.
Hoe dan ook, sommige mensen houden het niet daarbij. Het lijkt erom dat sommigen de massa-immigratie naar Zweden proberen te stoppen. Bijna dagelijks zijn er berichten over gestichte branden bij asielhuizen. Tot dusver zijn er, wonderbaarlijk, geen gewonden.
Deze branden waren niet enkel en alleen door Zweden gesticht. Op 13 oktober, is een 36-jarige vrouw uit Skellefteå veroordeeld voor het in brand zetten van de asielfaciliteit waarin zij zelf woonachtig was. De vrouw beweerde dat ze een kaarsje aanstak en vervolgens in slaat viel. Forensisch bewijs wees echter uit dat een ontvlambare vloeistof is verspreid over de gehele ruimte, en het hof besloot zonder enige twijfel dat zijzelf de brand heeft gesticht.
Het aantal gewelddadige incidenten in Zwedens faciliteiten van de immigratiedienst is nu mijlenhoog. Volgens Dispatch International, was er in 2013 minstens één incident per dag. Toen Gatestone Institute recent de lijst aan incidenten bemachtigde van 1 januari 2014, tot en met 20 oktober 2014, is dat cijfer gestegen naar 2,177 incidenten van dreigingen, geweld en geraas – gemiddeld drie per dag.
De Zweedse overheid praat daar echter liever niet over. In een interview met het dagblad Dagens Nyheter, dat veel internationaal interesse wekte, gaf de Minister van Buitenlandse Zaken Margot Wallström toe dat Zweden, in feite, systematisch aan het instorten is:
"De meeste mensen lijken van mening dat we geen systeem staande kunnen houden waarin misschien 190,000 mensen jaarlijks hierheen komen. Op langer termijn zal ons systeem instorten. Dit welkom zal niet veel support ontvangen. We willen de mensen die komen een waardig ontvangst bieden."
Zoals kenmerkend is voor Zweedse journalisten, was dit statement was weggestopt aan het eind van het artikel. De titel ging over hoe de politieke partij die sceptisch is over de immigratie, de Zweedse Democratische Partij (Sverigedemokraterna), veranwoordelijk is voor de branden in de asielhuizen. Maar buitenlandse media, zoals The Daily Mail en Russia Today, pikten Wallströms waarschuwing over het instortende systeem op, en berichtten het als de urgente nieuws als dat het in werkelijkheid ook is.
Desalniettemin wordt in het officiële Zweden de dreigende instorting genegeerd. In plaats daarvan, focussen journalisten zich exclusief op de aanvallen van waarschijnlijk "racistische" Zweden op asielzoekerscentra. Om nieuwe branden te voorkomen, de heeft de immigratiedienst op 28 oktober besloten dat vanaf nu alle asielfaciliteiten geheime adressen zullen krijgen. En de magere politiekrachten zullen nu nog verder uitgerekt worden – om asielzoekers te beschermen. Politiehelikopters zullen zelfs asielzoekerscentra patrouilleren. Maar gezien het feit dat er maar vijf helikopters beschikbaar zijn, en dat Zwedens landmassa bestaat uit 407,340 km², is dit gebaar niet heel effectief.
Tijdens een meeting met de Noordse Raad in Reykjavik, IJsland, op 27 oktober, werd de Zweedse minister-president, Stefan Löfven, door zijn Noordse collega's ondervraagd over de situatie in Zweden. Löfven heeft recentelijk gezegd: "We zouden de optie moeten hebben om mensen die asiel aanvragen in Zweden te kunnen verhuizen naar andere EU-landen. Ons bekwaamheid heeft ook een limiet. We worden geconfronteerd met een paradigma-kentering." Deze uitspraak liet een vertegenwoordiger van Finlands Finns Partij (Sannfinländarna) nadenken, met een vleugje ironie, hoe de massa-immigratie richting zweden, welke jarenlang door Zweedse politici werd bestempeld als iets voordeligs, nu ineens als een last wordt gezien.
Een andere vertegenwoordiger van Finns Partij, Simon Elo, belichtte dat de situatie in Zweden uit de hand loopt. "Zweden heeft hele grote begaafdheden, maar zelfs de Zweden hebben niet begaafdheden die zo groot zijn." Zei Elo.
Toen Löfven gevraagd werd hoe hij omgaat met de echte zorgen en eisen van de bevolking, zijn antwoord was laconiek: "Natuurlijk begrijp ik dat er zorgen zijn," zei Löfven. "Het is niet makkelijk. Maar tegelijkertijd – zijn er 60 miljoen mensen op de vlucht. Dit gaat ook over hun als onze medemens, en ik hoop dat die visie de overhand zal krijgen.
De dagelijkse tabloid Expressen vroeg aan Löfven over de aanvallen op asielfaciliteiten. Hij antwoordde, "Onze gemeenten moeten niet gekarakteriseerd worden met dreiging en geweld, ze moeten warm zijn en solidariteit tonen."
Alsof zoiets geforceerd kan worden.
Veel Zweden zien de massa-immigratie als een dwanghuwelijk: Zweden wordt geforceerd in het huwelijk te treden met een man die zij niet gekozen heeft, maar wordt ondertussen wel verwacht hem lief te hebben en te respecteren, ondanks het feit dat hij gewelddadig is naar haar en slecht behandelt. Haar ouders (de overheid) vertellen haar om hem warm en solidair te behandelen.
Steeds meer Zweedse commentatoren trekken dezelfde conclusie: Zweden staat op het punt van instorten. Editoriaal columnist Ivar Arpi van het dagblad Svenska Dagbladet, schreef een fascinerend artikel op 26 oktober, over een vrouw genaamd Alexandra von Schwerin en haar man. Het paar leeft op de Skarhults Landgoed boerderij in Skåne in het zuiden van Zweden; ze zijn drie keer beroofd. Recentelijk zijn ze beroofd van een quad, een busje en een auto. Toen de politie arriveerde, vroeg von Schwerin aan hen wat ze moesten doen. De politie vertelde haar dat ze niet kunnen helpen. "Al onze middelen zijn uitgeleend aan het opvangcentrum voor asielzoekers in Trelleborg en Malmö," zeiden ze. "We zijn momenteel overbelast. Ik raad u dus aan contact op te nemen met de burgerwacht in Eslöv."
Wat de politie een "burgerwacht" noemde bleek een groep te zijn van particuliere ondernemers. In 2013, nadat ze bijna elke avond wel bestolen werden, besloten te om bij elkaar te komen en zelf het gebied te patrouilleren. Momenteel betalen ze een beveiligingsbedrijf om hun faciliteiten in de gaten te houden.
"Principieel ben ik er compleet op tegen," zegt von Schwerin. "Wat moeten de mensen die privébeveiliging niet kunnen betalen doen? Zij zullen onbeschermd blijven. Ik weet zeker dat ik mee ga doen, maar met hele, hele erge tegenzin. Voor het eerst voel ik me angstig om hier te leven. Hebben de staat en ik nu een overeenkomst dat er over ons onderlinge contract opnieuw zal worden onderhandeld?"
Als reactie op de politie die de mensen aanspoort om zich te voegen bij burgerwachten, schreef sociale commentator en voormalig Vluchteling Ombudsman Merit Wager:
"Dus, de Zweden wordt gevraagd om het betalen voor en het regelen van hun en hun families' veiligheid en ervoor te zorgen dat hun boerderij niet het doelwit wordt van diefstal, ondanks dat dit tot nu toe inbegrepen zat bij het sociale contract – waarvoor we enorm hoge belastingen betalen, om politie te hebben waarop we kunnen rekenen om ons te beschermen en criminelen aan te houden?! Wanneer is het sociale contract verlopen? Oktober 2015? Zonder enige aankondiging van de beëindiging, aangezien de belasting-ontvangende partij niet zijn deel van de afspraak nakomt? Dit zou moeten betekenen dat ons deel van de afspraak – het betalen van belasting voor publieke, gemeenschappelijke diensten – tevens ongeldig is? Als het sociale contract verbroken is, is het verbroken. Dan is het een stoelendans (onwettigheid, weerloosheid, zonder bescherming), en dat zou betekenen dat ieder van ons minder belasting zou moeten betalen.
Ilan Sadé, advocaat en sociale commentator, schreef over de vluchtelingenchaos op het Centraal Station van Malmö op de blog Det Goda Samhället op 27 oktober: "De autoriteiten houden zich niet langer aan het sociale contract." Hij beschreef vier grote borden die rond het station tentoon waren gesteld met de tekst: Vluchteling? Welkom in Malmö!" in vier verschillende talen.
"Het is onduidelijk wie de zender is is van de boodschap, of, wat dat betreft, wie er verantwoordelijk is voor het opvangcentrum – Een aantal kazernes bij het oude postkantoor en de binnenhaven. Alles is uitermate verwarrend. Het kan Malmö zelf zijn of de immigratiedienst, maar voor hetzelfde geld is het 'Refugees Welcome,' of een religieuze groepering. Ik zelf denk dat een overheidsinstantie zoiets niet redelijkerwijs kan schrijven, een correcte en toepasselijke boodschap zou zijn: 'Asielzoekers worden verwezen naar de kazernes voor informatie en verder transport.' Maar waarschijnlijk heb ik het fout; Malmö is de hoofdverdachte communicant. ... De borden in en rond het Centraal Station zijn symptomen van iets vreselijk serieus: Rollenverwarring en het vervallen van de constitutionele staat. En as volgt, dat onze autoriteiten zich niet langer houden aan het sociale contract."
In een post genaamd Anarchy, schreef Johan Westerhol, die lid is van de Sociaal Democratische Partij en criticus is van de overheid, dat de Minister van Justitie en Migratie, Morgan Johansson, de autoriteiten aanspoort om "pragmatisch te zijn" omtrent wetten en reglementen (wat betreft asielhuisvesting voor zogenaamde onbegeleide asielkinderen). Westerholm beweert dat dit gelijk staat aan een overheid dit de "deuren opent naar een anarchie":
"Ons land is gebouwd op wetten; Parlementaire wetgevers en rechtbanken passen deze toe. Morgan Johanssons statement en zijn anderzijds passieve benadering zijn een bewijs van hoe deze democratie, zoals we hem nu kennen, over niet al te lang weggevaagd zou kunnen zijn. Hij heeft de eerste steen gelegd op het gebouw van een staat waar andere principes gelden. Anarchisme."
Als er echt een anarchie uitbreekt, is het goed om te herinneren dat er bijna twee miljoen vuurwapens zijn met een licentie in Zweden. De schietverenigingen in Zweden hebben een groei in geïnteresseerden; veel verenigingen krijgen veel nieuwe leden erbij de afgelopen tijd.
Terwijl Gatestone Institute nog altijd achter de artikelen staat die Ingrid Carlqvist er voor schreef, is Gatestone vanaf heden op geen enkelen manier meer met haar geassocieerd.