Vlak na de aanslagen tijdens oud & nieuw in Keulen, Duitsland, werd Zweden overdonderd met het nieuws dat er een groot aantal meisjes en vrouwen in 2014 én in 2015 seksueel zijn misbruikt tijdens het muziekfestival 'We Are Sthlm' [afkorting voor Stockholm], maar dat deze gebeurtenissen verborgen zijn door de media. De politiecommissaris, Dan Eliassion, liet per direct een onderzoek starten naar de omvang van het probleem.
De resultaten kwamen via een rapport naar buiten in mei, "de actuele situatie omtrent seksuele mishandelingen en de plannen voor aanpak" – de conclusies zijn angstaanjagend. Bijna alle opgepakte daders van de seksuele misdrijven, die uitgevoerd werden in groepen, zijn Afghaanse, Eritreeërs, of Somalische staatsburgers – drie van de vier grootste immigrantengroepen in Zweden die onder de categorie 'onbegeleide vluchtelingenkinderen' vallen.
De Nationale Politieafdeling (NOA) begon hun onderzoek door de seksuele misdrijven tijdens muziekfestivals, carnavalsoptochten of nieuwjaarsvieringen af te gaan, waarvan aangifte is gedaan bij de politie:
"De aangiften die zijn gedaan tijdens 2015 en 2016 wezen uit dat meisjes rond 14-15 jaar oud het meest kwetsbaar zijn. De misdrijven zijn op verschillende manieren uitgevoerd, afhankelijk van de modus operandi van de overtreder, maar de informatie die uit de aangiften te halen was liet duidelijk zien dat veel van de meisjes die slachtoffer waren erg 'beverig waren na het incident.' Bijzonder schokkend waren de misdrijven die gepleegd zijn in groepen, waarbij het slachtoffer niet alleen naar de grond geduwd en 'gegrepen' werd, maar de daders ook probeerden de kleren van haar lichaam te scheuren.
"Het merendeel van de misdrijven werd uitgevoerd door één dader. In de meeste gevallen hebben de daders aangevallen op drukke plaatsen, van achteren, en de dader stopte zijn hand in de slachtoffers broek of onder haar blouse/shirt, en probeerde haar te zoenen en naar beneden te duwen. Wegens het gevecht om los te komen en omdat de slachtoffers van achteren werden aangevallen, was het vaak erg moeilijk om een goede beschrijving te geven van de verdachte zodat hij later juist zou kunnen worden geïdentificeerd. In vele gevallen stonden de slachtoffers in het publiek, tegenover een podium, onderweg naar hun vrienden elders in het publiek, of ze stonden met een of meerdere vrienden rond te hangen toen ze werden aangevallen."
Minstens tien gevallen behoren tot een zogenaamd spel taharrush gamea [Arabisch voor 'collectief misbruik'] – waarbij mannen in groepen een slachtoffer uitkiezen en haar gezamenlijk aanvallen. Het rapport citeert Senni Jyrkiäinen, een hoogleraar aan de Universiteit van Helsinki, die genderverhoudingen bestudeert in Egypte: "Taharrush is Arabisch voor misbruik. Als je hier 'el-ginsy' aan toevoegt (of eventueel alleen ginsy) betekent het seksueel misbruik, en het woord 'gamea' betekent groep."
Het politierapport beschrijft het fenomeen als volgt:
"In minstens 10 gevallen werd een meisje dat alleen was, soms rond de 14-16 jaar oud, soms 25-30 jaar oud, omsingeld door een groep mannen (vanaf 5-6 man tot een groot aantal). In deze gevallen, hield een aantal van de mannen het meisje op de grond, terwijl anderen haar borsten en lichaam grepen, de daders maakten de broek van het meisje los en probeerden – en in sommige gevallen met succes – deze omlaag te trekken voordat er hulp arriveerde. Er waren ook gevallen waarbij een aantal meisjes, die deel uitmaakten van een groep, tegelijkertijd werden aangevallen door een grote groep.
"Een aantal verdachten zijn geïdentificeerd. Deze mannen zijn Afghaanse, Eritrese, en Somalische staatsburgers. Alle onderzoeken naar gevallen in Stockholm en Kalmar van 2014 en 2015 zijn gestopt wegens een gebrek aan bewijs of problemen omtrent het identificeren van verdachten."
Citaten van de politie uit een aantal aangiften:
Een 16-jarig meisje werd aangevallen door een groot aantal mannen die, naar aanleiding van een beschrijving, 'een buitenlands uiterlijk hadden en slecht Zweeds spraken.' Ze hebben geprobeerd haar kleren van haar lichaam te scheuren. Een aantal daders hebben foto's genomen van het incident. Het meisje was onderweg naar huis na een feestje, samen met haar vriend, toen ze aangevallen werd. Haar vriend was ooggetuige van het incident.
Twee meisjes werden aangevallen door een groep van 10-20 mannen met een 'Afrikaanse afkomst', van 15-20 jaar.
Een aanval tegen een meisje in een park ging van seksueel misbruik naar volwaardige verkrachting, uitgevoerd door een groep mannen. De mannen en het meisje waren daarvoor op hetzelfde feest, en de daders volgden het meisje toen ze wegging.
Een meisje van 12 werd aangevallen, de daders werden als volgt beschreven: "vier mannen tussen de 20-25 jaar, met een Arabisch uiterlijk. Ze spraken onderling een vreemde taal, vermoedelijk Arabisch." Een jonge man die langsliep en probeerde ertussen te komen werd in elkaar geslagen.
Een meisje verklaarde dat ze de bosjes inging om te plassen, en dat ze werd aangevallen door een groep van 12. De verdachten hebben tevens haar portemonnee gestolen. "Het misdrijf werd onder andere uitgevoerd door een anonieme aanrander die het achterwerk van het slachtoffer greep, en andere delen."
Een 17-jarig meisje liep een winkelcentrum uit, en werd gevolgd en tegengehouden door drie 'Afrikaanse jongens' die haar aanvielen door in haar achterwerk te knijpen, dit deden ze zo hard dat haar broek scheurde.
Een 13-jarig meisje uit het speciaal onderwijs werd benaderd door '4-5 buitenlandse jongens' die Zweeds spraken met een accent. Ze grepen haar om de beurt 'op plaatsen die niet fijn voelden, zoals haar achterwerk en borsten.'
Toen een meisje op de trein aan het wachten was, werd ze omsingeld door zes jongeren rond de 15-17 jaar, met een 'buitenlandse afkomst.' Ze prikten haar en spraken vulgair, en bedreigden haar in het Zweeds. Toen de trein kwam stopten ze hun aanval.
Een meisje liep een groep van ongeveer 10 mannen rond de 18-20 jaar tegemoet. Vier van de mannen grepen haar trui en hielden haar vast bij haar arm, terwijl drie anderen haar lichaam en borsten aan het betasten waren. Ze schreeuwde om hulp en probeerde ze tegen te houden door ze te smeken om te stoppen, maar tevergeefs. Uiteindelijk lukte het haar om los te komen.
Een meisje werd lastiggevallen met lelijk taalgebruik op een trein, door een groep van negen mannen rond de 25 jaar, ze probeerden haar weg te blokkeren toen ze van de trein probeerde af te stappen. Geen van de mannen sprak Zweeds, zei het slachtoffer in haar aangifte, "Ze kwamen mogelijk uit Afghanistan."
Een meisje werd omsingeld in een trein door acht mannen die tegelijk met haar waren opgestapt. Twee van de mannen begonnen haar dijen aan te raken en haar geslachtsdelen te grijpen. Uiteindelijk haalde ze pepperspray tevoorschijn, en de daders gingen opzij. Alle daders waren ouder dan 25 jaar en van buitenlandse afkomst.
Wanneer het aankomt op seksuele misdrijven in openbare zwembaden, staat er in het rapport dat er 123 aangiftes van dat soort gevallen waren in 2015. 86% van de verdachten waren jonger dan 20 jaar oud: de meesten waren rond de 15-16:
"In 80% van de bekende zaken van openbare zwembaden, werden de daders beschreven als, of staan de daders bekend als personen van buitenlandse afkomst. De meesten hadden geen Zweeds sofinummer en de klachten wezen uit dat ze behoorden tot groepen jongens die asiel zochten."
De duidelijke en angstaanjagende feiten die blijken uit het politierapport hebben niet eens het minste geringste invloed gehad op het Zweedse publieke debat. Feministen hebben het nog steeds over 'mannen' die seksuele misdrijven plegen. In januari, bijvoorbeeld, schreef Karen Austin, voormalig hoofd van een overheidsinstantie voor jonge mannen en gewelddadigheid, een artikel voor de website van het Zweedse publieke televisiedebat over waarom cultuur en religie (bijna) geen significante rol spelen bij seksuele misdrijven:
"Hebben Zweedse mannen een betere set chromosomen dan de rest van de mannen op deze wereld?", vroeg ze retorisch.
Barbro Sörman, voorzitter van de Linkse Partij in Stockholm, schreef op Twitter begin juli dat het eigenlijk erger is wanneer Zweedse mannen verkrachten dan wanneer buitenlandse mannen dat doen:
"De Zweedse mannen die verkrachten doen dit ondanks dat ze opgegroeid zijn binnen een milieu waarin mannen en vrouwen gelijk zijn. Ze maken een actieve keuze. Dat is erger IMO [in my opinion]."
Sörman had later spijt van haar tweet, maar bleef er wel bij dat Zweedse mannen op dezelfde manier onderzocht moeten worden:
"Men moet kijken naar wat de aanleiding is naar de keuze voor ongelijkheid en het plegen van misbruik binnen onze samenleving, ondanks de gelijkheid waarin we zitten."
Nadat de politiecommissaris Dan Eliasson het rapport had gelezen die hij aan had gevraagd op 28 juni, kwam hij met een 'oplossing' waarvan de Zweden versteld stonden: een armband met de woorden 'Niet grijpen' erop geprint. Eliasson legde het initiatief uit met de woorden:
"De politie neemt seksuele misdrijven heel serieus, zeker wanneer het om jonge mensen gaat. Zo een misdrijf is natuurlijk extreem onaangenaam, en onze hele samenleving moet hiertegen vechten. [Met de armbanden] kunnen we er de aandacht op richten en de slachtoffers aanmoedigen om aangifte te doen."
Een aantal dagen later, bleek dat veel van de daders die vrouwen seksueel mishandeld hebben tijdens het muziekfestival 'Putte i parken' in Karlstad het armbandje met 'niet grijpen' erop droegen. Hetzelfde gold voor het festival Bråvalla. Lisen Andréasson Florman, operationeel directeur van de non-profitorganisatie, Night Shift (Nattskiftet), had 50 vrijwilligers die het terrein van het Bråvallafestival elke nacht patrouilleerden. Ondanks dit is Florman zelf aangevallen. Ze vertelde het Zweedse nieuwsbureau, TT, dat ze omsingeld werd door drie mannen die zich 'compleet misselijkmakend' hebben gedragen.
"En deze drie mannen hadden die niet-grijpen-armbanden om. Het was volledig onwerkelijk."
En zo blijkt, de seksuele misdrijven tijdens de zomerfestivals van dit jaar liepen aan de lopende band. Veel mensen waren daarom verbaasd toen ze hoorden dat de organisatoren van het muziekfestival Trästocksfestivalen in Skellefteå ervoor heeft gekozen om gratis busreizen aan te bieden aan de plaatselijke 'onbegeleide vluchtelingenkinderen.'
Echter begreep hoofdbestuurslid Nils Andrén niets van de kritiek tegen de gratis bussen, en beweerde dat het festivals motto 'bereikbaarheid' is, en dat het misschien voor nieuwkomers duur zou lijken om te betalen voor een busreis naar het festival zelf. Buiten het aanbieden van gratis busreizen hebben de organisatoren ook posters geprint waarop ze reclame maken voor het festival in het Perzisch, Arabisch, en Tigrinya. Ze beweerden trots te zijn erop dat zij de eersten zijn die een muziekfestival organiseren in Zweden, die een significante stijging aanmoedigt van het aantal nieuw gearriveerde migranten in het publiek.
Tegen de tijd dat Trästocksfestivalen voorbij was, had de politie welgeteld twaalf aangiftes binnen van seksuele mishandelingen.
De politie rondde het rapport af door verschillende maatregelen voor te stellen om seksuele misdrijven tijdens openbare evenementen, waarbij jongeren betrokken zijn, te voorkomen en te onderzoeken. De voorstellen zijn weergegeven in grote lijnen:
- Preventief te werk gaan via situationele criminaliteitspreventie.
- Een sterk fonds oprichten voor de samenwerking tussen gemeenten/organisatoren.
- Het uitvoeren van een periodiek model voor samenwerking omtrent de delegatie van acties en verantwoordelijkheid.
- Directe maatregelen wat betreft oorzaak-analyse.
- Het oprichten van 'gezamenlijke contactcentra' tijdens openbare evenementen.
- Het bijtijds maken van een accurate analyse van de situatie.
- De eerste stappen nemen richting het vervolgen van de partijen die verantwoordelijk zijn, door middel van plaatselijke recherches.
- Legale onderzoeken om vast te stellen of er door nieuwe manieren van crimineel handelen verergerde situaties worden gevormd.
Nergens in het rapport suggereren de onderzoekers dat politici stappen zouden moeten ondernemen om ervoor te zorgen dat Zweden minder asielzoekers opvangt uit landen waar taharrush gamea een gewoonte is. Blijkbaar moeten Zweedse meisjes en vrouwen leren om te leven met aanrandingen en verkrachtingen – of ze moeten openbare ruimten in het algemeen vermijden. Dit fenomeen lijkt heel erg op wat de shariawet voorschrijft.
Terwijl Gatestone Institute nog altijd achter de artikelen staat die Ingrid Carlqvist er voor schreef, is Gatestone vanaf heden op geen enkelen manier meer met haar geassocieerd.