De Aartsbisschop van Cantebury, Justin Welby, werd naar aanleiding van de recente aanvallen in Parijs geïnterviewd en om een reactie gevraagd. "Zoals elk ander mens voelde ik eerst schrik en ontzet, en daarna een diep verdriet..." antwoordde hij.
Welby staat aan het hoofd van de Angelsaksische Kerk en is het symbolische hoofd van de Angelsaksische communie, die met wereldwijd zo'n 85 miljoen leden de op twee na grootste communie ter wereld is -- en qua grootte alleen onder doet voor de Romeinse Katholieke kerk en Oosterse orthodoxe kerk. Dit is een man, met een extreem hoogstaand publiek profiel, en miljoenen christenen kijken naar hem voor spirituele leiding.
Maar waarom toont het symbolische hoofd van 85 miljoen christenen wereldwijd zich eigenijk geschokt na de zoveelste aanval door IS? Als hij iets meer dan wat vluchtige aandacht zou besteden aan zijn mede-christenen in Irak en Syrië, dan zou hij geweten hebben dat IS en Al-Qaida christenen al sinds 2006 afslachten in het Midden-Oosten. Tussen 2004 en 2006, voordat IS uit Al-Qaida in Irak evolueerde, toonde het echt niet veel minder toewijding in het uitroeien van christenen.
De Aartsbisschop had elf jaar nodig om te wennen aan het idee dat mensen dakloos gemaakt worden, verbannen, gemarteld, verkracht, onthoofd, vermoord en tot slaaf gemaakt worden, enkel omdat het geen moslims zijn. Hoeveel meer tijd heeft hij nodig?
De Aartsbisschop toonde nog meer wijsheid tijdens het interview. "De perversie van religie is een van de meest wanhopige aspecten van onze moderne wereld, zei hij, terwijl hij uitlegde dat IS-terroristen een verstoorde versie van hun geloof aanhangen, en hun god op een verstoorde manier vereren. Maar het is onduidelijk hoe hij zichzelf kwalificeert als een expert in islam, terwijl IS' kalief, Abu Bakr al Baghdadi, een PhD in islamitische studies van de universiteit van Bagdad bezit.
Christenen, Yazidi's en vervolgde moslims in het Midden-Oosten kunnen waarschijnlijk wel meer wanhopige aspecten van de wereld aanwijzen dan "de perversie van religie," maar de Aartsbisschop lijkt dan ook niet enorm bezig met de feitelijke situatie op de grond.
Gelukkig zijn anderen dit wel. In een stuk in The Atlantic, What ISIS Really wants, besteedt Graeme Wood een diepte-studie aan IS en diens onderliggende ideologie.
"De werkelijkheid is dat IS islamitisch is. Zeer islamitisch. Uiteraard, het heeft psychopaten en avonturiers aangetrokken, grotendeels uit de ontevreden islamitische populaties in het Midden-Oosten en Europa. Maar de religie zoals die gepreekt wordt door zijn meest standvastige volgers, komt voort uit een coherente en zelfs geleerde interpretatie van de islam."
"Nagenoeg elke belangrijke beslissing en wet uitgedragen door IS, voldoet aan, wat het in zijn persverklaringen, billboards, kentekenplaten, papierwerk en munten 'de Profetische methodologie' noemt, wat zoveel betekent als het volgen van de profetie en het voorbeeld van Mohammed, zo gedetailleerd mogelijk. Moslims kunnen IS afzweren, dat doen ze bijna allemaal. Maar te doen alsof het daadwerkelijk geen religieuze, millenarian groepering is, met een theologie die eerst begrepen en pas daarna bestreden moet worden, heeft er reeds toe geleid dat de VS de groep onderschatten en onnozele plannen ondersteunen om deze te bestrijden."
 Leden van IS langs de Libische kust, alwaar ze zich voorbereiden om een groep Ethiopische christenen te onthoofden. (Uit een video uitgebracht in april 2015). |
Desondanks blijft het westen doen alsof IS niets met islam te maken heeft, en de Aartsbisschop van Canterbury is klaarblijkelijk geen uitzondering. Het mag overigens benadrukt worden dat de Aartsbisschop geen reserves achterhoudt wanneer het christenen betreft. "Ik kan niet zeggen dat christenen die naar geweld grijpen, geen christenen zijn," zei hij twee maanden terug tegen de Muslim Council of Wales. "In Srebrenica claimden de daders een christelijk geloof. Ik kan hun vermeende christelijkheid niet ontkennen, maar ik moet deze daden erkennen als een van de velen tijdens de lange en gewelddadige christelijke geschiedenis, en ik moet weerleggen dat dit op welke manier dan ook in overeenstemming was met het leven en de leerstellingen van Jezus."
Tijdens een debat in het Lagerhuis eerder dit jaar, had hij ook geen terughoudendheid toen hij stelde dat "De Kerks sporadische trackrecord in het afdwingen van gehoorzaamheid met geweld en dwang, is een reden tot nederigheid en schaamte."
Als de Aartsbisschop van Canterbury de christelijkheid van christelijke daders niet kan ontkennen, hoe kan hij dan -- zonder een islamitische geleerde te zijn -- de islamitische aard van islamitische daders, die moslim claimen te zijn, ontkennen?
Even ontzettend is het feit dat de huidige Paus de naam van de de daders weigert uit te spreken. Op 1 augustus 2014, toen IS de Noord-Iraakse stad Sinjar veroverde, Yazidi's uit begon te moorden, en zo'n 100.000 christenen vluchtten voor hun leven, kon de Paus de naam Islamitische Staat niet over zijn lippen krijgen. In zijn traditionele zondags-zegening, zei hij dat het nieuws uit Irak hem vol "ongeloof en verwarring" had achtergelaten. Alsof elke wandaad voor het eerst voorkwam! Tegen die tijd werden Iraakse christenen al een vol decennium door Al-Qaida en IS vervolgd. Zonder IS bij de naam te noemen, en terwijl hij praatte alsof het een soort onzichtbaar natuurgeweld was, betreurde Paus Franciscus dat "duizenden mensen, waaronder veel christenen, op een vreselijke wijze uit hun huizen worden verdreven, kinderen sterven van de dorst en honger tijdens hun vlucht, vrouwen gekidnapt worden, mensen afgeslacht worden, en het geweld van elke denkbare soort, betreurde."
Een jaar later, in juli 2015, noemde hij de slachtpartijen een "vorm van genocide", maar liet opnieuw achterwege wie deze dan pleegde.
Het is tragisch dat de Kerk zo weinig doet om zijn gevolg in het Midden-Oosten te helpen. Waar, tijdens het afgelopen decennium, zijn de Aartsbisschop van Canterbury en zijn Roomse en Oost-orthodoxe collega's geweest? Waar is hun publieke woede om het zo goed als uitsterven van deze eeuwenoude christelijke cultuur? Waar zijn de dwingende oproepen aan politieke leiders en militaire beslissingsmakers om in te grijpen namens hun lijdende broedervolk?
Daarentegen vond de Paus wel tijd om een 180 pagina's tellend kerk-manifest over klimaatverandering te schrijven, en heeft gepassioneerd gesproken over het bizarre concept van "de rechten van het milieu".
"Hij uitte diepe zorgen over de vervolging van christenen in het Midden-Oosten, waar zij en andere religieuze groepen "gedwongen zijn getuige te zijn van de vernietiging van hun heilige plaatsen, hun culturele en religieuze erfgoed, en gedwongen zijn slavernij en de dood te ontvluchten."
Christenen in het Midden-Oosten lijden en sterven, en de wereld besteed er nauwelijks aandacht aan. Het post-christelijke westen heeft geen moment van vrijgevigheid met mensen waar het toch enige solidariteit mee zou kunnen voelen. Maar in 2016 zal Europa een nieuwe 3 miljoen migranten ontvangen. Tot dusver zijn de meesten van hen moslims, en er is geen reden te denken dat het volgend jaar vervolgde christenen zullen zijn. De meeste vluchtelingen komen uit kampen nabij Syrië, christenen blijven daar weg, omdat ze daar ook vervolgd worden. Het is niet anders met de Syrische vluchtelingen die naar de VS komen.
De christenen in het Midden-Oosten mogen het dus zelf uitzoeken.